رفتن به مطلب
اطلاعیه مهم: پایان فعالیت انجمن پس از 15 سال ×
اطلاعیه مهم: پایان فعالیت انجمن پس از 15 سال

مسابقه: کی این گیاه دارویی رو میشناسه ...؟

masi eng

توسط masi eng،
در مسابقات کشاورزی

ارسال های توصیه شده

آریوبرزن    13988

آریوبرزن
ارسال شده در

نام علمی: Ricinus communis

 

نام عمومی: Castor oil plant (گياه روغن کاستور)

 

نام رایج در ایران: کرچکگياه روغن کرچک (کرچک) / Castor oil plant / Ricinus communis

 

تیره: Euphorbiaceae

 

منشاء: جنوب شرقی حوزه مدیترانه، شرق آفریقا و هندوستان اما در سرتاسر مناطق گرمسیری گسترده است. گیاه روغن کرچک همچنین بعنوان گیاه زینتی به سایر نقاط جهان راه پیدا کرده است.

 

قسمت های دارویی: دانه کرچک

ترکیبات شیمیایی: 50% دانه های کرچک را روغن تشکیل می دهد. روغن کرچک دارای ریسی نولیین می باشد که گلیسیرید اسید ریسینولییک است.

 

خواص دارویی: روغن کرچک اثر ملین و مسهلی دارد و مصرف آن سبب تحریک روده ها نمی شود و لذا می توان آن را مناسب ترین مسهل برای دوران آبستنی دانست. به علاوه برای رفع یبوست های عادی نیز می توان از روغن کرچک استفاده کرد.

 

طرز استفاده: روغن کرچک از راه خوراکی به عنوان ملین مقدار 2 تا 10 گرم و به عنوان مسهل 10 تا 60 گرم در اشخاص بالغ مصرف می شود. مقدار مصرف روغن کرچک برای کودکان 2 گرم به ازای هر سال سن است.

 

مضرات: در صورتی که فرد مبتلا به التهاب روده ای می باشد، باید از مصرف روغن کرچک پرهیز نماید.

منبع:topforum.ir

 

  • Like 6
لینک به دیدگاه
  • پاسخ 432
  • ایجاد شد
  • آخرین پاسخ

بهترین ارسال کنندگان این موضوع

بهترین ارسال کنندگان این موضوع

masi eng    47044

masi eng
  • مالک
ارسال شده در
دوستان ببخشیددیر شد . آخه نمیونستم من باید عکس بعدی رو بزارم ...

 

c6qvjkmcj3omv3x2eeh.jpg

 

 

پنیرک

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.
Malva

 

پنيرك در شيراز «خطمي»، «نان كلاغ» و در گيلان «پين ديره» ناميده مي‌شود. در كتب طب سنتي انواع آن را با نام «خبازي»، «خيرو» و «ملوخيا» ذكر مي‌كنند. به هندي نيز برخي گونه پنيرك را «خبازي» و «خباجي» مي‌نامند. به فرانسوي به انواع آن noegamarF و evuaM و به انگليسيwollaM گويند. در ايران دو گونه از آن مي‌رويد پنيرك كبير و پنيرك صغير.

 

پنيرك كبير

در فارسي پنيرك و در كتب طب سنتي به آن «خطمي» گويند. گياهي است علفي پايايا دوساله، بلندي آن 08 -04 سانتي‌متر و گل‌هاي آن درشت است.

در ماه‌هاي ارديبهشت تا تير ماه به رنگ قرمز مايل به بنفش ظاهر مي‌شود. ريشه‌هاي آبدار و سفيدرنگي دارد و ساقه آن استوانه‌اي شكل و راست است. برگ‌هاي بزرگ و داراي دم برگ است. گل‌هاي آن پس از خشك شدن به رنگ آبي درمي‌آيند.

 

پنيرك صغير

از نظر ارتفاع، برگ و گل در تمام قسمت‌ها كوچك‌تر از پنيرك كبير است. گل‌هاي آن سفيد با رگه‌هاي قرمز يا قرمز ارغواني است. در بيشتر نقاط ايران مي‌رويند از جمله در دامنه‌هاي البرز، اطراف تهران، شمال ايران، قوچان، شيراز، كرمان، اصفهان، دليجان، خراسان، بلوچستان، اراك، سمنان، جزيره قشم، آذربايجان و ديگر نواحي مي‌رويند.

پنيرك گياه خودرويي است و پرورش آن چندان كار سختي نيست. اين گياه به طور وسيعي در مكان‌هاي خشك و آفتابي مي‌رويد. از نظر طب سنتي گياه پنيرك را معتدل مي‌دانند. اخلاط غليظ را رقيق و اخلاط خيلي رقيق را معتدل مي‌كند. ساييدگي برگ آن براي شكستگي اعضاء نافع است. تركيب آن با روغن زيتون براي سوختگي و عقرب‌گزيدگي مفيد است. دم كرده ساقه و برگ آن با شكر، گرفتگي صدا را برطرف مي‌سازد. در درمان التهاب‌هاي تنفسي و جوش‌هاي پوستي كاربرد دارد. داراي ويتامين A و B و C است و در درمان بيماري‌هاي كليه و مثانه بسيار مؤثر است. ضدسرفه و مرهم سينه است.

برگ وريشه پنيرك اگر به شكل ضماد درآيد و روي دمل و يا كورك قرار گيرد باعث مي‌شود تا فوراً سرباز كنند. جوشانده آن براي عفونت‌هاي مثانه، اسهال خوني و سرفه‌هاي شديد موثر و مفيد است. دم كرده آن براي كساني كه دچار يبوست و داراي معده و روده‌هاي تنبلي هستند، توصيه مي‌شود. در درمان برونشيت و استفراغ نيز استفاده مي‌شود. به صورت غرغره در رفع تحريكات مخاط دهان و درد گلو اثر مفيدي دارد و همچنين براي رفع سوزش مجراي ادرار مفيد است.

براي رفع جوش‌هاي صورت نيز مي‌توان از پنيرك استفاده كرد ضمن اينكه درد و ناراحتي‌هاي محل جوش را تسكين مي‌دهد و به صورت كمپرس يا لوسيون در درمان سوختگي‌ها موثر است. در هندوستان از گياه پنيرك به عنوان داروي لعابدار نرم‌كننده و خنك‌كننده استفاده مي‌شود، 003 گرم برگ خشك پنيرك را در يك ليتر آب مي‌جوشانند و به عنوان مسكن مي‌خورند. استعمال جوشانده آن به صورت كمپرس گرم و حمام، در رفع ناراحتي‌هاي بواسير، بعضي تومورها، ورم پلك چشم و غيره بين مردم معمول است.

از جوشاندن گل و برگ آن در نيم ليتر آب، محلولي به دست مي‌آيد كه اثر نرم‌كننده در پوست بدن دارد و به صورت لوسيون ماليدن بر روي پوست، آرامش و نرمي خاصي به افرادي كه داراي پوست حساس و لطيف دارند مي‌بخشد. براي تسكين ناراحتي‌هاي ناشي از تابش گرماي خورشيد و آفتاب‌زدگي، جوشانده 005 گرم گل يا ريشه گياه را در يك ليتر آب تهيه كرده و پس از صاف كردن به ملايمت در محل سوختگي مي‌مالند، براي رفع سردردهاي يك طرفه شديد، دل پيچه، ورم لوزه‌ها، درد گلو و آنژين اثر مفيد دارد.

  • Like 2
لینک به دیدگاه

sama-sh    6913

sama-sh
ارسال شده در

[h=1]خواص گیاه یونجه [/h] [h=1](Alfalfa)[/h]

یونجه سرشار از ویتامین‌های A ،C ،E ،K می‌باشد. مقدار ویتامینC آن 2 برابر جعفری و 4 برابر لیموترش است و ویتامین آن از شب کوری جلوگیری می‌کند.

یونجه گیاهی است علفی و چند ساله که ارتفاع آن تا یک متر می‌رسد. برگ‌های آن دارای سه برگچه می‌باشد. برگچه های نوک تیز، سبز رنگ و بیضی شکل است. گل‌های یونجه به شکل سبز و به رنگ بنفش تیره یا آبی روشن است.

میوه یونجه مانند صدف بوده و دانه داخل میوه مانند لوبیا ولی کوچک‌تر از آن می‌باشد.

یونجه ریشه ای بسیار عمیق دارد و ریشه آن تا سه متر به داخل زمین نفوذ می‌کند و بنابراین منبع ویتامین‌ها و مواد معدنی است که از خاک می‌گیرد.

تاریخچه

یونجه از زمان‌های بسیار قدیم در ایران کشت می‌شده است و در حدود پنج قرن قبل از میلاد مسیح از یاران به یونان برده شد و در قرن هفتم بعد از میلاد به اروپا راه یافت.

یونجه در ایران در مناطق مرکزی و جنوبی به مقدار بسیار زیاد کشت می‌شود. زنبور عسل گل یونجه را دوست دارد و از آن شهد زیادی به دست می‌آورد و تبدیل به عسل می‌کند. پرورش این گیاه در قدیم برای تهیه علوفه چهارپایان بوده ولی در حال حاضر به علت دارا بودن مواد مغذی به مصرف غذایی نیز می‌رسد.

خواص داروئی

یونجه از نظر طب قدیم ایران گرم است. البته تازه‌ی آن گرم و تر و خشک شده‌ی آن گرم و خشک است.

 

1- یونجه از این نظر که دارای بسیاری از مواد معدنی می‌باشد شیره‌‎ی آن برای بچه‌هایی که در حال رشد هستند و استخوان‌بندی محکمی ندارند، بسیار مفید است. حتی امروزه پودر این گیاه را در داروخانه‌ها می‌فروشند که آن را می‌توان تحت نظر پزشک برای بچه‌های شیرخوار مصرف کرد.

 

برای تهیه شیره یونجه باید مقدار 300 گرم یونجه را در یک لیتر آب ریخت و آن را جوشانید تا مقدار آب آن به نصف تقلیل یابد سپس آن را صاف کرده و مقدار کمی عسل به آن اضافه کنید که به صورت شربت در آید.

 

مقدار مصرف برای کودک 200 گرم در روز است و برای اطفال شیرخوار حدود 50 گرم می‌باشد که می‌توان با اجازه‌ی پزشک به شیر آن‌ها اضافه نمود. اشخاص بزرگسال هم برای بالا بردن انرژی می‌توانند از این شیره استفاده کنند.

 

2- یونجه ملین است.

 

3- یونجه دو برابر اسفناج، آهن دارد بنابراین خون‌ساز است و برای کسانی که به کم خونی مبتلا هستند مفید است.

 

4- یونجه به علت دارا بودن ویتامین D برای درمان بیماری راشیتیسم به کار می‌رود.

 

5- عوارض کمبود ویتامین ث با خوردن یونجه از بین می‌رود.

 

6- یونجه‌ی تازه در بسیاری از کشورها مانند چین و روسیه و آمریکا به مقدار زیاد به جای اسفناج مصرف می‌شود.

 

7- یونجه را در داروخانه‌ها و فروشگاه‌های گیاهان دارویی و یا برخی از داروخانه‌ها به صورت پودر، کپسول و قرص به فروش می‌رسانند. مقدار مصرف آن سه قرص در روز است.

 

8- با همه‌ی مزایایی که یونجه دارد در خوردن تازه آن نباید زیاده‌روی کرد زیرا بسیار نفاخ است و حتی حیواناتی که به مقدار زیاد از آن می‌خورند به علت گاز زیاد ممکن است تلف شوند.

 

9- ضماد پخته یونجه را اگر روزی چند بار روی اعضایی که رعشه دارند بگذارید آن‌ها را شفا می‌دهد.

 

10- تخم یونجه قاعده آور است و برای این منظور تخم یونجه را به صورت دم کرده مصرف کنید.

 

11- دم کرده یونجه درمان اسهال است.

 

12- برای نرم کردن سینه و تسکین سرفه روزی 2-3 فنجان دم کرده تخم یونجه را مصرف کنید.

 

13- برای درمان لقوه و رعشه تخم یونجه را در روغن زیتون بریزید و مدت یک هفته جلوی آفتاب بگذارید سپس آن را صاف کنید و روزی چند قاشق از آن را بخورید و همچنین روی اعضایی که رعشه دارند بمالید.

 

14- یونجه حاوی مقدار زیادی ویتامین است. کوبیده آن زخم را به سرعت التیام داده و از خونریزی جلوگیری می‌کند.

15- یونجه را به صورت تازه و یا جوانه آن را با سالاد میل کنید. جوانه یونجه را به صورت بسته بندی شده می‌توانید از سوپرمارکت ها خریداری کنید.

  • Like 2
لینک به دیدگاه
  • 3 هفته بعد...

*Mars*    5292

*Mars*
ارسال شده در

آویشن (در انگلیسی Thymus vulgaris) یکی از شناخته شده‌ترین گیاهان دارویی از تیره نعنا است. آویشن درختچه‌ای کوتاه و پرشاخه است که برگهای نازک و متقابل دارد. دارای گل‌هایی سفید چتری و منفرد است.

 

در روایات از آن به صعتر یاد شده است.محمد زکریای رازی معتقد است آویشن نفخ شکن،موجب حرارت بدن و هضم غذا است.

 

گونه‌های مختلفی از آن در کوهستان‌های ایران بویژه در کوه پایه هایشهرستان اقلید (با نام آویشن شیرازی (Zataria multiflora) می‌روید. در همدان به آن آزربه و درکوخرد هرمزگان به آن اَوشُه می‌گویند. در جلگه دشتهای میانی استان بوشهر نیز می‌روید و در گویش دشتی بوشهری به آن اُوشِه می‌گویند، همچنین در استان کردستان واقع در شهرستان بیجارگروس نیز به وفور می روید که به زبان محلی کردی گروسی به آن اَزوِه می گونید،این گیاه در نواحی کوهستانی استان سیستان و بلوچستان هم می روید و در زبان محلی به نام "ازگند" معروف هست.

 

آویشن در طب سنتی ایران و اروپا، مصرف دارویی دارد. این گیاه علفی و معطر، دارای خواص دارویی بسیاری است و از آن در صنایع غذایی(پیتزا،پاستا، ماهی، پنیر، لیکور، ذرت مکزیکی و...)، دارویی، بهداشتی و آرایشی استفاده متنوعی می‌شود. قسمت‌های دارویی این گیاه، سرشاخه‌های آن و برگ خشک شده آن است. در قرون وسطی در فرانسه، ایتالیا و اسپانیا از آویشن برای درمان سرفه، سوء هاضمه و از بین بردن انگل‌های روده استفاده وسیعی می‌کردند. آویشن خاصیت آنتی باکتریال و ضد قارچ دارد. در بعضی کشورها مثل آمریکا دم کرده آویشن برای آرام کردن ریه و سرفه در مواقع سرماخوردگی، هنوز هم محبوبیت فراوانی دارد.

  • Like 2
لینک به دیدگاه

masi eng    47044

masi eng
  • مالک
ارسال شده در
آویشن (در انگلیسی Thymus vulgaris) یکی از شناخته شده‌ترین گیاهان دارویی از تیره نعنا است. آویشن درختچه‌ای کوتاه و پرشاخه است که برگهای نازک و متقابل دارد. دارای گل‌هایی سفید چتری و منفرد است.

 

در روایات از آن به صعتر یاد شده است.محمد زکریای رازی معتقد است آویشن نفخ شکن،موجب حرارت بدن و هضم غذا است.

 

گونه‌های مختلفی از آن در کوهستان‌های ایران بویژه در کوه پایه هایشهرستان اقلید (با نام آویشن شیرازی (Zataria multiflora) می‌روید. در همدان به آن آزربه و درکوخرد هرمزگان به آن اَوشُه می‌گویند. در جلگه دشتهای میانی استان بوشهر نیز می‌روید و در گویش دشتی بوشهری به آن اُوشِه می‌گویند، همچنین در استان کردستان واقع در شهرستان بیجارگروس نیز به وفور می روید که به زبان محلی کردی گروسی به آن اَزوِه می گونید،این گیاه در نواحی کوهستانی استان سیستان و بلوچستان هم می روید و در زبان محلی به نام "ازگند" معروف هست.

 

آویشن در طب سنتی ایران و اروپا، مصرف دارویی دارد. این گیاه علفی و معطر، دارای خواص دارویی بسیاری است و از آن در صنایع غذایی(پیتزا،پاستا، ماهی، پنیر، لیکور، ذرت مکزیکی و...)، دارویی، بهداشتی و آرایشی استفاده متنوعی می‌شود. قسمت‌های دارویی این گیاه، سرشاخه‌های آن و برگ خشک شده آن است. در قرون وسطی در فرانسه، ایتالیا و اسپانیا از آویشن برای درمان سرفه، سوء هاضمه و از بین بردن انگل‌های روده استفاده وسیعی می‌کردند. آویشن خاصیت آنتی باکتریال و ضد قارچ دارد. در بعضی کشورها مثل آمریکا دم کرده آویشن برای آرام کردن ریه و سرفه در مواقع سرماخوردگی، هنوز هم محبوبیت فراوانی دارد.

 

یک هفته گذشته فائزه جان.. دیگه از شما بعید بوداااا.. :banel_smiley_4:

سوال بعد لطفا مرسی عزیزم.:ws3:

  • Like 1
لینک به دیدگاه
  • 2 هفته بعد...

masi eng    47044

masi eng
  • مالک
ارسال شده در
وای ببخشید عزیزم! اصن یادم رفته بود

 

News-634797732997280065.jpg

گیاه کاکوتی:

 

یک متخصص تغذیه گفت: گیاه کاکوتی مقوى معده و ضد عفونى کننده مجارى تنفسى است.گیاه دارویی کاکوتی مقوی معده است این متخصص تغذیه افزود: گیاه کاکوتی از خانواده نعنا است که براى خوش طعم کردن ماست و دوغ به کار برده می‌شود. وی گفت: گیاه کاکوتی مقوى معده، ضد عفونى کننده مجارى تنفسى است و خواص نعنا را داراست. گرم و خشک، ضد باکتری، خلط آور، ضد سرما خوردگی و ضد عفونی کننده روده است. این متخصص تغذیه افزود: اثرات گیاه کاکوتی شبیه آویشن است. آویشن بیشتر برای درمان بیماری‌های تنفسی به کار برده می‌شود ولی کاکوتی اغلب در درمان اختلالات گوارشی نظیر اسهال و دل پیچه نیز کار برد دارد.

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

کاکوتی گیاه دارویی : برای درمان ناباروری در بین آذریها رایج است .

(البته از لحاظ علمی هنوز اثبات نشده .زیرا اصلا در این زمینه تحقیقی نشده است)

این مورد را یکی از اقوام نزدیک ما که 14 سال نمیتوانست بچه دار شود امتحان نمود و موفقیت آمیز بود.

این گیاه را به دوستان و اقوام خود توصیه کنید.از آنجا که گیاهی است .هیچگونه عوارض جانبی ندارد و بسیار ارزان و در دسترس است.

نحوه استفاده توصیه شده توسط پیران این کار:

 

خانم ها این گیاه را مثل چایی درحدود 2 هفته قبل از دوران پریود خود تا دو هفته 1 ماه بعد از آن استفاده نمایند.

آقایان هم همزمان استفاده کنند.

 

"کاکوتی (Thymus Vulgaris) یکی از گیاهان دارویی از تیره

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.
است.

این گیاه چند ساله است وبوته‌های آن پرپشت و ارتفاع آن بین ۲۰ تا ۵۰ سانتی متر می‌باشد و در آذربایجان به آن کهلیک اُتی(Kəhlik oti) و یا ككلیك اوتی (Kəklik oti)(به معنای علف كبك) می‌گویند.

خواص درمانی: گرم و خشک ضد

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.
خلط آور ضد سرما خوردگی و ضد عفونی کننده روده.کاکوتی که در گویش محلی خراسان به آن آنخ گفته می‌شود دارای نام علمی ziziphora tenuir از خانواده Labiatae می‌باشد. Thymus که نام علمی آویشن می‌باشد نیز از خانواده Labiatae می‌باشد. هر چند اثرات این دو گیاه بسیار شبیه همدیگر می‌باشند. آویشن بیشتر در بیماریهای تنفسی استفاده می‌گردد ولی کاکوتی اغلب در درمان اختلالات گوارشی نظیر اسهال و دل پیچه کار برد دارد . چوپان ها و کوه نوردان تازه کاکوتی را جمع آوری می‌کنند و چای آن را گوارا ترین نوشیدنی می‌دانند. کاکوتی را از آن جهت به دوغ اضافه می‌کنند که اثرات سوء گوارشی آن نظیر دل درد و دل پیچه کاهش یابد.کاکوتی دارای گل های بنفش است"

از برگ‌های خشک‌شده و خردشده کاکوتی به عنوان طعم‌دهنده در دوغ استفاده می‌شود.

لینک به دیدگاه
رفتن به فهرست موضوع ها
×
×
  • اضافه کردن...