moein.s 18984 مالک ارسال شده در 21 آبان، 2012 لیوان سرد چای قندان و سرپوش نان ریزه های خشک بر روی شاخه های گل و بته گلیم خط کش مداد جغرافی جهان ر مشت کاغذ و امتداد داغ نفس های شمعدان ر پرده های شب در گوشه ی اتاق قلاب در قلب یک کلاف نشسته ست پ.ن:و این ترجمان یک روز پاییزی 2
moein.s 18984 مالک ارسال شده در 21 آبان، 2012 آمیخت آفتاب با خاک با آب پرچم به اهتزاز در آمد جریان گرم جنبش نطفه در عمق ماده حک شد گرد و غبار گل پیچید در فضا زنبورهای ریز پرواز کردند پرچم به اهتزاز در آمد رگبار سرب داغ فرو ریخت بر کوچه های باغ کندو سقوط کرد و بال های نازک زنبور کارگر با خاک در هم شد با آب با آفتاب با باد پ.ن:زندگی جریان دارد... 2
moein.s 18984 مالک ارسال شده در 30 آبان، 2012 بر ریگ های سرد بیابان لولیده در هم اند پاها و سایه ای شب با دهان باز و سیاهش بلعیده راه را سوت سکوت زیر و بلند است و قطره های خون بر لاله های گوش قندیل بسته اند مرد فراری چشم می دوزد در چشم های شب نوری جرقه می زند آن دور و مرد می دود با آخرین نفس آنجا که کلبه ای ست پ.ن:خوف داره شعر:banel_smiley_52: 2
moein.s 18984 مالک ارسال شده در 30 آبان، 2012 می کند می افکند می رفت از خوشه ی گندم مویینه ای باقی ست خالی شکسته خم در زیر چادر شب زمین خمیازه می کشد:yawn: سنگین و باردار پ.ن:رسته گندم...لا به لای خشکی های روحم 2
moein.s 18984 مالک ارسال شده در 16 آذر، 2012 با اولین کشاله رفتن خورشید در باز می شود رقص غبارهای معلق و رشته های پشم در لوله های نور نمودار می شود جریان سرد باد در گیسوان در هم زن گشت می زند خورجین گلیم بافته را حمل می کند بیرون عبور حادثه پیداست رگبار تند شب خط های راه را از سطح شسته است و دشت صفحه ای ست گسترده بی نشان در پیش پای مرد زن در کلاف پشم سر رشته های گمشده ای را دنبال می کند بر صفحه ی کبود تا ظهر می افتد خط های تازه ای پ.ن:غربال خاطرات است این ترانه 2
moein.s 18984 مالک ارسال شده در 16 آذر، 2012 باد می آید گرم باد می آید تند ابرها بی باران می گذرند خاک با خاطره ی ابر عقیم چه شبی خواهد داشت پ.ن:ابر عقیم هم این روزها دست از سر زمین خشکسالی زدمون بر نمی داره 2
moein.s 18984 مالک ارسال شده در 16 آذر، 2012 در قفل نیست و هیچ کس پنهان نکرده کفش هایت را برو بی کفش هایت باز خواهی گشت از خانه ی زرین از جوی های نقره ای شیر از چشم هایی که در آن ها تصویر تو چیزی نخواهد بود جز یک صف صفر در پیش یک عدد تو بازخواهی گشت کشکول کوچکی در دست خواهی داشت و در میان کوچه ای دور از هیاهوهای بازار دنبال یک لبخند خواهی بود در اوج شهوت پ.ن:راست می گه اینو سیما خانوم دنبال یک لبخند خواهی بود در اوج شهوت 2
moein.s 18984 مالک ارسال شده در 16 دی، 2012 سبز است روی خاک سبز است دیوار و پشت بام لخت دارد تن می کند آهسته آهسته پیراهن سبزینه ی نو را سبزینه ی شرابه ای شرابه های کوچک براق بالا اجاق ماه می سوزد و دور تا دورش ستاره ها نشسته اند آن نی لبک را می نوازد باد پیراهن نو نرم می رقصد و بازتاب شعله در شرابه های ترد بارانی از شهاب در آسمان های سیاه چشم می ریزد سبز است روی خاک سبز است دیوار پیچک نگنجیده ست در داربست باغ پیچک نگنجیده ست در داربست باغبان آهسته آهسته سبز است پشت بام پ.ن:بهار اومده به واژه هاش تو این شعر سیما خانوم 2
moein.s 18984 مالک ارسال شده در 15 بهمن، 2012 شکاف خورد آهن بلند شد فریاد سکوت گشتی زد شکاف هم آمد و موج زمزمه لغزید روی پرده ی گوش مرکب از دم آهن به خورد کاغذ رفت و روی صفحه به جا ماند طرحی از یک حرف پ.ن:طرح حرف رنگش قرمزه....قرمزه دل
moein.s 18984 مالک ارسال شده در 15 بهمن، 2012 از آسمان افتاد عاقبت افتاد روی خاک روی همین خاک مثل همین سنگ مثل همین جوراب پوسیده مثل همین خودکار بی جوهر افتاد از دورها بی نور بی راز و باز باز باز در دیدرس در دسترس افتاد پیش پا پ.ن:چه آخر قصه همه چی پیش پا افتاده می شه 1
moein.s 18984 مالک ارسال شده در 29 فروردین، 2013 دریا دریا از قطره می آید جنگل از ساقه شبدر و کوه از دانه ی شن برگی بر موج های گیج یک مرداب می جنبد بر پرده ی بخار تصویر مغشوشی ست شورند اشک ها از قطره می آید دریا دریای باران های شیرین پ.ن:حس این برگ رو دارم برگی بر موج های گیج یک مرداب می جنبد 2
moein.s 18984 مالک ارسال شده در 29 فروردین، 2013 دفن وحشت دفن تاریکی برف برف سفید سفید زخم بند بزرگ روی زمین التیام شکاف در تن خاک برف یکدست برف آهنگین محو چنگال گربه ی وحشی محو خط کشیده ی خونین روی دیوار روی صحن حیاط روی پاشور حوض بی ماهی دست ها حلقه های تنگاتنگ در سرازیری خیابان ها کاج ها بیدها گندم ها خواب خرگوشی صنوبرها گل زنگوله ی زمستانی برف برف سفید سفید دفن وحشت دفن تاریکی پ.ن:کاش ما هم از این زخم بند ها داشتیم.. برف برف سفید سفید زخم بند بزرگ روی زمین 2
moein.s 18984 مالک ارسال شده در 29 فروردین، 2013 شانه به شانه ی هم تکیه داده اند دو شاخه سبز سبز بالای دیوار دیوار دیوار تیغ فروشده در سینه ی زمین یک سینه یک قلب و تکه تکه تکه جدایی دیوار دیوار محدوده ی تملک بی جان تکه ها محدوده ی تن ها شانه به شانه ی هم تکیه می دهند همراه نور نور بالاتر از دیوار بالاتر از حد بالاتر از آوار دو سبز سبز سبز پ.ن:یاد خونه ی پدری پدری ام افتادم... شانه به شانه ی هم تکیه داده اند دو شاخه سبز سبز بالای دیوار 2
- Nahal - 47858 ارسال شده در 2 خرداد، 2013 دست خودم نیست ، باید بیایم تا در توفان تن من قایقت باشد . یا نه! بادبانت. و تمام رگ‌هایم رشته‌های سیمی باشند تا جریان برق بگذرد از آنها و چراغ اتاقت را روشن نگه دارد ؛ مثل نفس‌های تو که مرا زنده نگه داشته‌اند … 2
moein.s 18984 مالک ارسال شده در 27 مرداد، 2013 لبهای سرخ کوچکش را پیش می آورد و ناشیانه غنچه می کرد از راه باریک زبان و لب حجم هوای سینه اش را فوت می کرد و صوت یک سوت خش دار و ناموزون همراهی افرا و باد را از ضرب می انداخت می رفت تا بالای دیوار کفتر می آمد بال می زد و دانه های تازه را می چید از دست های تر لب های سرخی غنچه می شد و ناشیانه بوس می داد بر کرک های گردن کفتر پ.ن:چه لطیف..روز مرز حرکت کرده خیلی قشنگ... 1
moein.s 18984 مالک ارسال شده در 27 مرداد، 2013 به تیغه ی ساطور عصاره می ماسد و قطره های سبز فشرده به روی کاغذ کاهی روزنامه می افتند و روی نقش حروف سیاه می لغزند و شکل نامنظم خود را به صفحه می بخشند به صفحه ای که به زودی مچاله خواهد شد تمام خانه از بوی سبزی تازه ست که زیر تیزی تیغه به قطعه های ریز بدل می شوند مدام پ.ن:روزمرگی رو گفته ولی پر از استعاره است و ایهام و مجاز......مخصوصا کاغذهای مچاله شده.... 1
moein.s 18984 مالک ارسال شده در 27 مرداد، 2013 مته فشار آورد بر بازوی سخت و خرده ریز های تراشه جدا شدند از بافت یک دست بی هیچ حرفی فریاد بر می خاست و ریزه های کنده شده اوج می گرفت رگبارمی شد بر لکه های خشک شده روی سنگ سرد بر کف اتاق بی هیچ حرفی تصویر چهره ای بر سینه ی دیواری آویخت بر سینه ای حک شد بی هیچ حرفی پ.ن:بی هیچ حرفی...فریاد برخاستن....معنای دارد بس سنگین...به سنگینی نگاهی که سکوت دارد! مته فشار آورد بر بازوی سخت و خرده ریز های تراشه جدا شدند از بافت یک دست بی هیچ حرفی فریاد بر می خاست 1
Hanaaneh 28168 ارسال شده در 17 اردیبهشت، 2014 هستم و نیستم قانون عشق همین است آن قدر ممتنع که هرگز با آن همه تفکر خالص که داشتی قادر به شرح قاعده ی آن نبوده ای توضیح قاعده کار فلاسفه است کاری به این امور ندارم من تنها همین که شب با آرزوی بودن تو صبح می شود قانون گرم عشق مرا شکل می دهد این قدر سهل که هرگز میدان یک تفکر خالص قادر به جذب قاعده ی آن نمی شود 1
Mina Yousefi 24161 ارسال شده در 7 خرداد، 2014 هوای آدم ------------- دیدار دوست لحظه دیدار خود است در نگاه شیرین بیرون از خود. دیدار دوست آینه پاکیزه ست روبه روی آینه پاک دیگر. دیدار دوست رشته باریک هوایی ست که می آید در قفس سینه، می نشیند در مغزِ مغزِ استخوان آدم، مثل دیدار تو ... 3
Mina Yousefi 24161 ارسال شده در 7 خرداد، 2014 شادمانی --------------------- دور نشو از من ببین اشک هایم را. خانه های ما خود به خود دورند از هم. مرزهای طویلی بین ماست. قانون های سیاه نانوشته – هنوز – بر دست و پای ما پیچیده اند. دور نشو از من ببین لرزش دستم را. حتی روی درخت برگ ها خود به خود در نمی آیند. من چگونه ترا پیدا خواهم کرد در شهری که تمام راه هایش خود به خود به گذشته بر می گردند و درون حجره های تاریکی می ریزند؟ در زمینی که تمام رودهایش خود به خود در مجرای تنگ زیرزمینی پناهنده شده اند؟ تنها ماهی ها که همیشه در آغوش آب اند با لبخند به دنیا می آیند با لبخند می میرند. 3
ارسال های توصیه شده