رضا کاظمی

[ترانه18 8013]

روزی یک قدم جلومی آیم

روزی یک آجربالامی روی

ما

هیچ وقت همدیگررا

نخواهیم دید.

تو

همیشه فراموش می کنی

برای قلعه ات

پنجره بگذاری!

[ترانه18 8013]

ربطی به تو ندارند این شعرها!

در من کسی هست

که نوشته می‌شود هر شب.

[ترانه18 8013]

باران،

دختری‌ست در من

که از چشمانِ تو بیرون می‌ریزد!

[ترانه18 8013]

می‌روی

بی‌آن‌که بدانی میانِ سینه‌اَت

دلِ من است که می‌تپد!

[ترانه18 8013]

گاهی عشق هم،

آن‌روویِ سگَ‌ش را نشان می‌دهد!

[ترانه18 8013]

[ترانه18 8013]

سکوتِ لب‌هات

غافل‌گیرِ کدام بوسه می‌شود دیگر

وقتی هنووز

طعمِ شعرهای مرا می‌دهد؟!

[ترانه18 8013]

هرکجا بروی

 

دوباره بازمی‌گردی

 

مثل نامه‌ای که هر دو رووش

 

نشانیِ من است!

[ترانه18 8013]

 

رفته‌ای وُ من

تازه عاشقَ‌ت شده‌ام!

[ترانه18 8013]

يادت

درهواي خانه منتشرشده

 

ودرمن گلي شكفته است.

 

بايدبرخيزم

 

سفره بيندازم

 

وهفت سين وتنگ ماهي و...

 

 

صدايي درمن مي گويد:

 

بهارآمده است.

 

تونمي آيي؟!

[ترانه18 8013]

پیله‌ی تنهایی‌اَم

شکفته نشد هیچ‌وقت.

اما چه باک!

ابریشمِ پیراهن‌َت شده‌ام حالا!

[ترانه18 8013]

با « یکی بود یکی نبود » شروع می‌شود این قصه

با یکی ماند یکی نماند، تمام.

یکی، من بودم یا تو؛ مهم نیست

مهمْ

 

قصه‌ای‌ست که تمام می‌شود!

[ترانه18 8013]

خودت را بی‌خودی شیرین نکن!

این‌همه سنگ که پیشِ پایم انداخته‌ای

فرهاد می‌خواهد

نه شاعری که منَ‌م

[ترانه18 8013]

هنووز کوچه‌ها همان‌اَند

 

خیابان‌ها همان‌اَند

 

پنجره‌ها و مردمِ بی‌رؤیا، همان.

 

تنها تویی که نیستی!

[ترانه18 8013]

نامه‌هات را بی‌نشانی،

به باد بِدِه

می‌رساند..

خانه‌ام بر باد است!

[ترانه18 8013]

تو را هر روز می نوشم وُ

تمام نمی شوی

مگر کدام روودِ عسل

به چشم هات می ریزد؟!

[ترانه18 8013]

در خیابانی شلوغ پیدات کردم

مثل سکه ای میان جووی.

گاهی عشق،

به همین ساده گی اتفاق می افتد

!

[ترانه18 8013]

حجاب کرده‌ای

 

کجا؟

 

تمامِ شهرْ منَم

خالی و تنها.

[ترانه18 8013]

زیبایی‌ات وحشی‌ست

 

مثل شعرهای من

وقتی لِگامِ وزن و قافیه نمی‌گیرند!

[ترانه18 8013]

پاییز آمده

از نوبرانه‌ی لب‌هات

اناری شکفته می‌خواهم

 

مرا ببوس!