مشاعره ی موضوعی

[sam arch 55879]

رد شد شبیه‌ رهگذری‌ باد، از درخت‌ آرام‌ سیبِ کوچکی‌ افتاد از درخت‌

افتاد پیشِ پای‌ تو، با اشتیاق‌ گفت:

 

ای‌ روستای‌ شعر تو آباد از درخت،

امسال‌ عشق‌ سهم‌ مرا داد از بهار

 

آیا بهار سهم‌ ترا داد، از درخت؟

امشب‌ دلم‌ شبیه‌ همان‌ سیب‌ تازه‌ است‌

سیبی‌ که‌ چید حضرت‌ فرهاد از درخت‌

کی‌ می‌شود که‌ سیب‌ غریبِ نگاه‌ من‌

با دستِ گرم‌ تو شود آزاد از درخت‌

چشمان‌ مهربان‌ تو پرباد از بهار

همواره‌ رهگذار تو پرباد از درخت‌

امروز آمدی‌ که‌ خداحافظی‌ کنی‌

آرام‌ سیب‌ کوچکی‌ افتاد از درخت!

[AFARIN 7196]

عشق چون آيد برد هوش دل فرزانه را

دزد دانا ميكشد اول چراغ خانه را

[AFARIN 7196]

نواي عشق را ساز است آدم

گشايد راز و خود راز است آدم

[AFARIN 7196]

هر نفس آواز عشق ميرسد از چپ و راست

ما به فلك مي رويم ، عزم تماشا كراست

[*lotus* 20275]

این چه عشقیست که در دل دارم

میگریزی ز من و در طلبت

من ازین عشق چه حاصل دارم

باز هم کوشش باطل دارم

[*lotus* 20275]

بخت اگر از تو جدایم کرده

میگشایم گره از بخت چه باک

ترسم این عشق سرانجام مرا

بکشد تا به سر پرده ی خاک

[AFARIN 7196]

اين عشق چو باران است ما برگ و گيا اي جان

باشد كه دمي باران بر برگ و گيا كوبد

[*lotus* 20275]

اتش عشق به چشمت یک دم

جلوه ای کرد و سرابی گردید

تا مرا واله و بی سامان دید

نقش افتاده بر ابی گردید

[AFARIN 7196]

بي شك جهان را به عشق كسي آفريده اند

چون من

كه آفريده ام از عشق

جهاني براي تو

 

حسين

پناهي

[*lotus* 20275]

سینه ای تا که بر ان سر بنهم

دامنی تا که بر ان ریزم اشک

اه ای انکه غم عشقت نیست

میبرم بر تو و بر قلبت رشک

[AFARIN 7196]

بجز حضور تو

هيچ چيز اين جهان بيكرانه را

جدي نگرفته ام

حتي عشق را

[*lotus* 20275]

دیروز به یاد تو و ان عشق دل انگیز

بر پیکر خود پیرهن سبز نمودم

در اینه بر صورت خود خیره شدم باز

بند از سر گیسویم اهسته گشودم

[sam arch 55879]

من پذیرفتم شکست خویش را

 

پندهای عقل دور اندیش را

 

من پذیرفتم که عشق افسانه است

 

این دل درد آشنا دیوانه است

 

می روم شاید فراموشت کنم

 

با فراموشی هم آغوشت کنم

 

می روم از رفتنم دل شاد باش

 

از عذاب دیدنم آزاد باش

 

گرچه تو تنهاتراز ما می روی

 

آرزو دارم ولی عاشق شوی

 

آرزو دارم بفهمی درد را

 

تلخی برخوردهای سرد را

[AFARIN 7196]

در عشق تو از بس كه خروش آورديم

درياي سپهر را به جوش آورديم

چون با تو خروش و جوش ما در نگرفت

رفتيم و زبانهاي خموش آورديم

[sam arch 55879]

مهربان

 

سبد معذرتم را بپذیر ؛

 

کودکی هستم شوخ خانه ام در ته بن بست فراموشی یک زوج قدیمی مانده

 

خانه دل اما ، جای بکریست هنوز ،

 

پر سبزینه و ریحان و غزل ،

 

پر تکرار گیاهان نمو ،

 

پر ابیات ملون شده در خمره عشق ،

 

پر انوار خدا.

 

داخل خانه دل ؛

 

جای جمعیت هرجائی نیست کل دارائی من تازگی دلکده است

 

من به دل راز رسیدن دارم ،

 

من به دل ثروت هنگفت عدالت دارم ،

 

خوب می فهمم اگر در باران ،

 

چتر خود را به کسی بخشیدم؛

 

توشه رفتنم از لطف خدا آکنده ست

 

خوب میدانم اگر جای توپیشم خالیست ؛

 

حکمتی در کارست

[AFARIN 7196]

سرو در باغ نشانند و ترا بر سر و چشم

گر اجازت دهي اي سرو روان بنشانم

عشق من بر گل رخسار تو امروزي نيست

ديرسالي ست كه من بلبل اين بستانم

[sam arch 55879]

زخم از زبان تلخ تو خوردن روا نبود

 

تقدیر ما به تلخی این ماجرا نبود

هرگز نشد که خانه ی باران بنا کنیم

سنگ بنای عشق که هم سنگ ما نبود

بانو! نگو که طالع ما را خدا نخواست

آجیل بوسه های تو مشکل گشا نبود!

یک عمر پا به پای غمت اشک ریختم

در هیأتت همیشه غذا بود،جا نبود!

غیر از من و نگاه در آیینه هیچکس

در سوگ چشم های تو صاحب عزا نبود

از من گذشت دختر باران! ولی بدان

 

این رسم عشق بازی پروانه ها نبود

 

با آخرین قطار از این شعر دل برید

 

مردی که هیچ وقت برایت "خدا نبود"

[AFARIN 7196]

اندر سر ما خيال عشقت

هر روز كه باد در فزون باد

هر دل كه ز عشق توست خالي

از حلقه وصل تو برون باد

[AFARIN 7196]

عشقت رسد به فرياد ار خود بسان حافظ

قرآن ز بر بخواني در چارده روايت

[AFARIN 7196]

فاش ميگويم و از گفته خود دلشادم

بنده عشقم و از هر دو جهان آزادم