مشاعره ی موضوعی

[*lotus* 20275]

امممم آره خوبههه

 

به انتخاب پاییزان عزیز

موضوع:شب

 

[*lotus* 20275]

دلم گرفته است

دلم گرفته است

 

به ایوان می روم و

انگشتانم را بر پوست کشیده ی شب می کشم

چراغ های رابطه تاریکند

کسی مرا به آفتاب معرفی نخواهد کرد

کسی مرا به میهمانی گل ها نخواهد برد

پرواز را به خاطر بسپار

پرنده مردنیست

 

[پاییزان 3604]

شب های من چقدر از آغوش تو پرند

وقتی پرند از تو ورای تصورند

 

چشمان تو سیاهی را گر گرفته اند

خورشید را به باد تمسخر گرفته اند

 

 

برقی که چشمان تو دارد فریب نیست

از چشم های تو هر چه بگویم دروغ نیست

 

تقصیر ماه نیست اگر من مست می شوم

من هر شب از حضور تو سرمست می شوم

 

شب های من مماس تنت می شود عزیز

نور اتاق پیرهنت می شود عزیز

 

نوری که چشم های تو دارد عجیب نیست

شب های شعر خوانی من بی فروغ نیست

 

کوتاه پر سخاوت دامن چه می کنی!؟

موی بلند بافته با من چه می کنی!؟

 

شب های من چقدر از آغوش تو پرند

وقتی پرند از تو ورای تصورند

 

اما همین که خورشید از راه می رسد

دل شوره های تردید از راه می رسد

 

هی فکر می کنم نکند خواب دیده ام

حالم گرفته آه چه بد خواب دیده ام

 

تا چشم باز می کنم مست می شوی

پس با زمخت دست که بیدار می شوی!؟

 

ای وای اگر ناز کند صورت تو را

ای کاش شعله ور نکند غیرت مرا

 

حیف است گونه هات که بوسیده می شود

با لمس دست هاش خراشیده می شود

 

کوتاه پر سخاوت دامن چه می کنی!؟

موی بلند بافته با من چه می کنی!؟

 

اندام زبر او را تن پوش می شوی

با قاتلم درباره هم آغوش می شوی

 

فریاد ناله می شوم و عشق می کنی

در خود مچاله می شوم و عشق می کنی

 

از غم چشاندی به من هر چه هست را

تحقیر و سر به زیری بعد از شکست را

 

وقتی فرو بریزد از مرگ دور نیست

این سنگ ریزه دیگر کوه غرور نیست

 

هر چند عاشقت شد از آغاز داستان

تا لحظه های آخر تا مغز استخوان

 

راضی نبود راحتی اش سختی ات شود

هرگز نخواست مانع خوشبختی ات شود

 

حالا که بی من بهتری برو

هر چند آبروی مرا می بری برو

 

تو این شعر زیاد واژه شب به کار نرفته اما شعر قشنگیه دلم نیومد کامل نکنمش

[پاییزان 3604]

نه

هرگز

شب را باور نکردم

چرا که در فراسو های دهلیزش

به امید دریچه ای

دل بسته بودم

 

 

احمد شاملو

[پاییزان 3604]

دل در این بادیه بر مهر تو بستن چه کنم

از کف موج سیه آمده رستن چه کنم

من تنها شده در شعبده حیرت و راز

در کویر شب خاموش نشستن چه کنم

شعله بهت سرا پای مرا سوخت ولی

به هوایت همه جا روی تو جستن چه کنم

آن سوی پنجره ی شب رهی از خورشید است

شیشه ی مات شب تیره شکستن چه کنم

پرده تار افتاده به چشمم ای دوست

بی نگاه تو من این تار گسستن چه کنم

بویی از پرتو تو در نگه شب افتاد

بر دلم غنچه ی دیدار تو رستن چه کنم

ای شکیب! آمده از دوست زلالی از نور

هی مگو از شب این بادیه جستن چه کنم

[پاییزان 3604]

خوشا طلعت رویت دمید همچون مهر

تمام شد شب جانکاه بی قراری عشق

تو آمدی و در خانه را نمودی باز

برون کشیدی این واله حصاری عشق

[*lotus* 20275]

چند بیتی از شعر شعله ی رمیده از فروغ

ای رهروان خسته چه می جویید

در این غروب سرد ز احوالش

او شعله ی رمیده ی خورشید است

بیهوده می دوید به دنبالش

او غنچه ی شکفته ی مهتاب است

باید که موج نور بیفشاند

بر سبزه زار شب زده ی چشمی

کاو را به خوابگاه گنه خواند

[*lotus* 20275]

شهریست در کنار آن شط پر خروش

با نخلهای درهم و شب های پر ز نور

شهریست در کناره ی آن شط و قلب من

آنجا اسیر پنجه ی یک مرد پر غرور

[*lotus* 20275]

ما رفته ایم در دل شب های ماهتاب

با قایقی به سینه ی امواج بیکران

بشکفته در سکوت پریشان نیمه شب

بر بزم ما نگاه سپید ستارگان

[پاییزان 3604]

دیر گاهی ست در این تنهایی

رنگ خاموشی در طرح لب است

بانگی از دور مرا می خواند

لیک پا هایم در قیر شب است

[پاییزان 3604]

دست از دامان شب برداشتم

تا بیاویزم به گیسوی سحر

خویش را از ساحل افکندم در آب

لیک از ژرفای دریا بی خبر

[*lotus* 20275]

آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشبست

یا رب این تاثیر دولت در کدامین کوکبست

تا بگیسوی تو دست ناسزایان کم رسد

هر دلی از حلقه ای در ذکر یارب یارب است

[پاییزان 3604]

نوبر است این چشم ها حیف است خوابش می کنی

تا به کی قلب مرا هر شب جوابش می کنی

[mani24 29665]

آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

 

یا رب این تأثیر دولت در کدامین کوکب است

[mani24 29665]

ترسم دراين دلهاي شب ازسينه آهي سرزند

برقي زدل بيرون جهدآتش به جائي در زند

وحشي بافقي

[mani24 29665]

روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

زدم این فال و گذشت اختر و کار آخر شد

[mani24 29665]

شب است و بادیه و دل، فتاده از راه است

 

ز چپ و راست، مخالف، ز پیش و پس، چاه است

[mani24 29665]

دل من به یارب آمد ز شکنج بند زلفت

 

مشکن که در دل شب اثری بود دعا را

 

 

طرف عذار گلگون ز نقاب زلف مشکین

 

بنمای تا ملامت نکنند مبتلا را

[mani24 29665]

شب فراق نخواهم دواج دیبا را

که شب دراز بود خوابگاه تنها را

[mani24 29665]

همه شب صورت خود را به خدا خواهم کرد

ازخدا خواهش دیدار تو را خواهم کرد