نقد و بررسی حل مشکل ازدحام جمعیت در ایستگاه های مترو

[Neutron 60,966]

تاپیک نظر سنجی برترین ایده های این تاپیک ایجاد شد:

 

برترین ایده های حل مشکلات ازدحام در ایستگاه های مترو

[آریوبرزن 13,988]

ایده های خوبی بودن متنها تعدادیشون فقط ورودی و خروجی رو جدا کرده بودند ولی برای ازدحام در هنگام سوار شدن و فشاری که وارد میشه طرحی نداشتند....

بعضی ها هم فقط ازدحام رو به چند متر عقب تر منتقل میکنن .که باز هم فکر نمیکنم زیاد تاثیری داشته باشه .....

طرح نوبت دهی هم که یکی از دوستان مطرح کرده بود فکر نمیکنم با این تعداد زیاد مسافر قابل اجرا باشه ....

باید با ایجاد روش های حمل و نقل دیگه بار مترو رو کم کرد ...

باید به شدت روی فرهنگ مردم کار کرد (هرچند نرود میخ آهنین در سنگ ).....

وقتی این دوتا کار انجام شد حالا میشه طرح های دیگری هم اجرا کرد....

[pianist 31,129]

دوستانی که طرح و ایده دادی این سایت رو ببینید بد نیست. اینها نمونه هایی هستن که تو کشورهای دیگه به مرحله اجرا رسیدن...

 

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

[Neutron 60,966]

اینها پاسخهای خوانندگان گروه مجلات همشهری به همان مسابقه ای است که ما برگزار کرده ایم ببنیدید چه ساخهایی داده اند و با پاسخهای خودتان مقایسه کنید و ببینید که پاسخهای شکا چقدر خلاقانه تر و ایده پردازانه تر بود:

[h=5]برنده: ریحانه بنی یعقوب از لاهیجان به خاطر طرح ساده به همراه تصویرسازی مناسب و درک بسیار خوب از مسئله!

پارسا کشاورز علمداری برای نجات مردم شهر از ازدحام مترو تنها دو تصویر ارسال کرده و توضیح بیشتری در مورد ایده‌هایش نداده است. با این حال آن‌چه که از یکی از تصاویر پیداست، ایشان پیشنهاد دیواربندی ایستگاه‌های قطار را داده؛ طوری که انگار بین دیوارها صندلی‌هایی نیز مقابل درهای قطار مترو وجود دارد!

پارسای عزیز؛ کاش همراه با این تصاویر یک توضیح مختصر هم برای دانستنیها می‌فرستادید! اگر من ایده شما را درست متوجه شده باشم، ایراد اصلی اینجاست که با وجود این همه صندلی بنده خداها چطور سوار مترو می‌شوند؟ باید از کنار یا روی صندلی‌ها عبور کنند؟! همین موجب ایجاد مشکل می‌شود.در ضمن با این طرح شما ماموران باید همیشه مثل ناظم‌های مدرسه یک خط کش دستشان باشد تا همه را روی صندلی بنشانند که زیاد جالب و عملی به نظر نمی‌آید! راستی ببخشید بین این همه جمعیت من شما را پیدا نمی‌کنم؟!

سروش از شهر ری برای نجات مردم شهر طرحی را ارائه داده و این طور نوشته است: «فقط با یک تغییر کوچک و ارزان در بلیت‌ها، کارت‌های اعتباری، دستگاه‌های کارت‌خوان ـ‌که اجازه عبور به مسافران می‌دهند‌ـ و همچنین با گذاشتن یک سنسور مادون قرمز یا سرشمار و یا هر چیز دیگری که بتواند جمعیت داخل قطار را تخمین بزند، می‌توان ادعا کرد که منظم‌ترین سیستم متروی شهری از آن ایرانیان است.

حالا این تغییر چی هست: هماهنگ کردن بلیت‌ها، کارت‌های اعتباری و دستگاه‌هایی که این‌ها را می‌خوانند (بدین صورت که بعضی دستگاه‌ها فقط کارت اعتباری بخوانند و بقیه دستگاه‌ها فقط بلیت‌ها با بازه زمانی مشخصی را بخوانند.

همچنین اگر بتوان هنگام فروختن بلیت از مسافرین خواست تا مقصد خود را بگویند یا بلیت‌ها را بر اساس مقصدشان فروخت عالی می‌شود. البته بدون تغییر در قیمت آن‌ها و محدودیت پیاده شدن در ایستگاه‌های دیگر، چرایش راخواهید دانست.) و گذاشتن وسیله‌ای که بتواند جمعیت موجود در قطار را تخمین بزند.

فرض کنید قطاری در حال حرکت از ایستگاه پانزده خرداد به سمت ایستگاه امام خمینی است؛ سنسور تخمین می‌زند که قطار به اندازه 200 نفر دیگر ظرفیت خالی دارد و با دانستن این‌که مثلا 50 مسافر پیاده می‌شوند (هنگام بلیت فروشی این عدد را فهمیدیم)، 250 نفر ظرفیت داریم؛ دستگاه‌های کارت‌خوان روی این عدد تنظیم می‌شوند و به این تعداد مسافر اجازه عبور می‌دهند و البته دستگاه‌هایی هم فقط با کارت اعتباری کار می‌کنند تا این افراد ـ‌که معمولا از مترو زیادتر استفاده می‌کنند‌ـ بدون محدودیت عبور کنند. در نهایت 1 دقیقه قبل از رسیدن قطار به ایستگاه، مسافرانی که در محل سوار شدن حاضرند با خیال راحت از اینکه جا به اندازه کافی برای آن‌ها وجود دارد سوار می‌شوند.

سوالاتی که ممکن است پیش بیاید:

1- ممکن است این کار در همه ایستگاه‌ها به دلیل هزینه یا ساختار ایستگاه عملی نباشد. پاسخ: فقط در ایستگاه‌های پر ازدحام اینکار را انجام می‌دهیم.

2- هزینه بالای بلیت‌های الکترونیکی چه می‌شود؟ پاسخ: می‌توان موقع خروج از ایستگاه، دستگاه‌هایی که افراد از آن‌ها رد می‌شوند را طوری تغییر داد که برای رد شدن از آن‌ها و خروج از مترو باید بلیت‌های الکترونیکی را سالم تحویل داد.

3- بلیت‌هایی که براساس مقصد مسافرین فروخته می‌شوند قیمت‌های متفاوت دارند؟ پاسخ: خیر قیمت متفاوتی ندارند و با بقیه بلیت‌ها هیچ فرقی نمی‌کند و صرفا جهت دانستن تعداد مسافرانی که قصد خارج شدن از قطار را دارند فروخته می‌شوند.

4- این حالت اولویت‌بندی برای سوار شدن به قطار خود باعث ازدحام در محل بلیت فروشی شده و ممکن است افراد برای رد شدن از دستگاه‌های کارت‌خوان یکدیگر را هل بدهند و ... پاسخ: می‌توان بلیت‌ها را طوری عوض کرد که دستگاه‌ها، آن‌هایی که در یک بازه زمانی خاص خریداری شده را بپذیرند و وقتی که فردی بداند دستگاه بلیت او را نمی‌خواند با خیال راحت می‌رود و در یک گوشه می‌نشیند تا قطار بعدی بیاید و این گوشه که فرد می‌خواهد بنشیند فضایی است که با نزدیک شدن دستگاه به محل سوار شدن ایجاد شده و صندلی‌های آن از درون خود ایستگاه آورده شده؛ چرا که همه به محض عبور ازدستگاه‌ها چند ثانیه می‌ایستند تا قطار بیاید و نیازی به صندلی ندارند.

5- ممکن است فردی بلیت بخرد و وارد محل سوار شدن نشود و دیگران که بعد از او بلیت خریده‌اند با توجه به بازه زمانی که به دستگاه‌های کارت‌خوان داده شده، نتوانند سوار شوند. پاسخ: با تغییری کوچک در نحوه بلیت فروشی و ایجاد مانعی که افراد بعد از خرید بلیت نتوانند برگردند، آن‌ها را مجبور می‌کند که اگر قصد وارد شدن به قطار را ندارند ـ‌چون اگر وارد ایستگاه شوند باید بایستند‌ـ به سراغ بلیت فروشی نروند یا اگر با کسی قرار دارند ـ‌که تعداد این افراد معمولا کم است و مشکلی برای ظرفیت قطارها ایجاد نمی‌کند‌ـ چند دقیقه‌ای درایستگاه بایستند یا اگرعجله ندارند صبر کنند تا دوستشان بیاید و بعد بلیت بخرند.

6- هماهنگی بین دستگاه‌های کارت‌خوان و سنسورهای داخل قطار و بلیت فروشی‌ها چگونه است؟ پاسخ: از طریق اینترنت یا هر شبکه بی‌سیم دیگر.

نکته: تازه می‌توان با اجرای این طرح اینترنت بی‌سیم نیز در مجموعه مترو راه انداخت. مثلا افراد داخل سالن‌ها و قطارها از اینترنت وای فای استفاده کنند که خود مودم‌های وای فای به یک مودم وایمکس درون ایستگاه‌ها وصل باشند.

 

البته شاید برای ما ایرانی‌ها این طرح کمی ناخوشایند باشد ولی باور کنید با اجرای این طرح دیگر مشکل ازدحام جمعیت در هنگام سوار شدن به مترو نخواهیم داشت.

اگر به نظر شما این طرح عملی است خواهش می‌کنم به من اطلاع دهید تا شاید واقعا بتونیم این مشکل رو که خود من هم اونو به چشم خودم دیدم و حس کردم حل کنیم. اگر هم مشکلی داره حتما به خودم بگید!»

پیشنهاد شما جالب است؛ به خاطر این که برایش فکر کرده‌اید. شما خوش فکر هستید و معلوم است برای حل این مشکل چرخ دنده‌های مغزتان را به کار انداخته‌اید! با این حال، جدای از پرسش و پاسخ‌های فرضی مطرح شده توسط خود شما، چند ایراد کلی بر ایده شما وارد است؛ تخمین تعداد جمعیتی که در ایستگاه‌های مشخص پیاده می‌شوند، کار پیچیده‌ و پر هزینه‌ای به نظر می‌رسد و طرح شما در این مورد به طور کامل پاسخگو نیست!

به عنوان مثال تعداد زیادی از افراد از کارت‌های اعتباری استفاده می‌کنند و کسی از قبل نمی‌داند این افراد قرار است کجا پیاده شوند! گذشته از این، به نظر با این طرح نیز، مشکل ازدحام در ایستگاه‌های مترو حل نمی‌شود.

مثلا در ایستگاه گلشهر کرج مسافرین قرار است سوار قطار خالی شوند؛ ظرفیت قطار خالی هم که مشخص است! یعنی به نظر شما فقط اجازه ورود به ایستگاه، فقط به اندازه ظرفیت صادر شود؟! بر فرض که این اتفاق افتاد؛ آیا همان تعداد افراد ـ‌‌با توجه به ظرفیت بالای قطار بین شهری‌ـ، جلوی در ازدحام ایجاد نمی‌کنند؟! در ضمن شما پیشنهاد ارائه خدماتی همچون اینترنت بی‌سیم و ... را داده‌اید که خود باعث ازدحام و شلوغی می‌شود.

علی مصلحی دانش آموز سال اول دبیرستان مدرسه علامه حلی، برای نجات مردم شهر نیز این طور نوشته است: «من طرحی برای مشکل ازدحام جمعیت در ایستگاه متروها اندیشیدم. در حقیقت در این طرح توده مردم در جلوی درب ترن ایستگاه متروها تجمع نمی‌کنند و مشکلات هل دادن و افتادن بر روی ریل‌ها و ... به وجود نمی‌آید.

طرح بدین گونه است که هر فردی که وارد ایستگاه مترو می‌شود و قصد سفر دارد، بلیطی را خریداری می‌نماید که بر روی آن بلیط شماره چاپ شده باشد که به ترتیب دریافت بلیط‌ها از آغاز ساعت کاری باشد ـ‌چیزی شبیه به شماره‌های نوبت در بانک‌ها‌ـ. بنابراین با توجه به فضا و جای کافی موجود در ترن‌ها، تعداد افراد را اعلام می‌کنند؛ یعنی می‌گویند از شماره فلان تا فلان وارد محل ورودی به قطارها شوند و به راحتی از این وسیله نقلیه استفاده می‌کنند.

در طی این مدت انتظار یعنی از لحظه دریافت بلیط تا زمان فرا رسیدن نوبتشان در جایی به نام سالن اتظار جایی در نزدیکی گیشه بلیط که فضای زیادی را هم اشغال می‌کند، می‌نشینند و منتظر نوبت خود می‌شوند و یا حتی می‌توانند وقت خود را در آرامش استفاده کنند تا اینکه در صف‌های شلوغ به سر ببرند.

بدین صورت مشکلات بسیاری رفع خواهد شد و افراد با آسودگی خاطر از این وسیله نقلیه پر سود استفاده می‌نمایند. این فکری بود که به نظرم رسید لطفا نظرتون رو به من اعلام کنید. به امید آنکه همه مردم بدون اتلاف وقت، رفت و آمد نمایند.»

علی؛ طرح پیشنهادی شما نیز خوب است اما همان ایراد طرح سروش را دارد. یعنی مشکل مطرح شده تعداد جمعیت استفاده کننده از مترو نیست. مشکل ازدحامی است که آن‌ها ایجاد می‌کنند. با اجرای طرح شما ـ‌با فرض این که کاملا عملی باشد‌ـ، حتی اگر جمعیت به اندازه ظرفیت جلوی درهای قطار ایستاده باشند، ممکن است برای سوار شدن ازدحام ایجاد کنند.

مصطفی تاجگذاری از شهرستان داراب استان فارس نیز برای نجات مردم شهر این طور نوشته است: «با اینکه من تهرانی نیستم و از نزدیک با ازدحام مردم در ایستگاه‌ها برخوردی نداشتم و همچنین شاید اصلا این موضوع به من ربطی نداشته باشه ـ‌که از این نظر باید به دانستنیها خرده گرفت که مسئله رو خاص یه شهر کرده‌ـ و برای من مشکل به حساب نیاد، باز دست به کار شدم و مغزم رو به کار انداختم ببینم واقعا چیکار میشه کرد.

گزارش تلاش من بعد از خوندن مسئله بدین شرح می‌باشد: اول از خودم پرسیدم چرا مردم بیشتر سوار مترو می‌شوند؟ خوب جوابش معلومه ولی یک راه حل اساسی برای مشکلمون توی همین جوابه.

هزینه کمتر، سرعت بیشتر و امنیت بالاتر. خوب هر آدم عاقلی باشه، بین وسایل نقلیه عمومی مترو رو انتخاب می‌کنه و این میشه دلیل شلوغی ایستگاه‌ها و مشکلات بعدی. حالا ما می‌خواهیم ازدحام رو کم کنیم بدون بهبود سایر وسایل نقیله عمومی؟ خوب هر کسی می‌دونه این محاله و تلاش بیهوده میشه. ما که نمی‌تونیم همش واگن اضافه کنیم؛ مطمئن باشد با اضافه کردن واگن شلوغی از اینی که هست بیشتر میشه.

پس ما باید مانع ورود مردم به ایستگاه‌های مترو بشیم؛ اونم به صورت اختیاری. حالا این یعنی چی؟ یعنی این‌که بیایم تاکسی‌های چهار پنج نفره رو به ون‌هایی با گنجایش بیشتر ـ‌که به دنبال اون باید قیمت‌ها هم کمتر بشه‌ـ تبدیل کنیم.

همچنین خط ویژه بهشون اختصاص بدیم تا با سرعت بیشتری کار انتقال افراد رو انجام بدهند. مطمئنا باید تعدادشون رو هم بیشتر بکنیم تا مشکل پیش نیاد. برای اتوبوس‌های شرکت واحد و اتوبوس‌های بی‌آر‌تی هم باید وضعیتی مشابه تاکسی‌ها پیش بیاد.

در کل باید سایر وسایل نقلیه عمومی رو بهبود ببخشیم تا از ازدحام ایستگاه‌های مترو کم کنیم. حالا به هر روشی که میشه! این هر روشی که گفتم پاسخش میشه یه سوال در دل سوال قبلی که چند موردش رو در پاراگراف قبل گفتم.

این یک پاسخ بود برای کاهش ازدحام. حالا اگر بخواهیم ازدحام رو در ایستگاه‌ها کنترل کنیم شاید بشه به یک سری نکات توجه ویژه ای داشت: مثلا استفاده از مترو را سهمیه بندی کنیم.

با این روش افرادی که به صورت مکرر از مترو استفاده می‌کنند، مجبور می‌شوند در مواقعی از دیگر وسایل حمل و نقل عمومی استفاده کنند. همچنین همه می‌توانند به صورت عادلانه از مترو هم در کنار سایر وسایل نقلیه استفاده کنند.

برای جلوگیری از خطر جانی روی خط قرمز نرده‌هایی قرار دهیم که فقط زمان توقف کامل مترو اجازه رد شدن به افراد بدهد و بلافاصله بعد از بسته شدن درهای مترو آن‌ها هم بسته شوند.

یعنی نرده‌ها را به صورت گیت یا دروازه که زمان معین ـ‌توقف کامل مترو‌ـ باز و در زمان معین دیگر ـ‌بسته شدن در های مترو‌ـ بسته شوند. در این روش خطر جانی ناشی از اصابت مترو به افراد به صفر درصد کاهش می‌یابد.

لازم نیست این نرده‌ها ارتفاع چندان زیادی داشته باشند. فقط در حدی که جلوی افراد را بگیرد. در این روش بجای نرده‌های آهنی می‌شود از موانع دیگری هم استفاده کرد. یا صندوقی تاسیس شود و پول‌هایی که مردم برای سوار شدن مترو می‌پردازند را جمع کند و از همین پول برای خرید واگن استفاده شود.

البته در کنار بودجه دولت که مقدارش را نمی‌دانم. به نظر من تغییر در معماری زمان زیادی را صرف می‌کند و مطمئنا مشکلات خاص خود را خواهد داشت. این نظرات و ایده‌های من برای حل این مسئله بود. هر کدام از روش‌ها قابل بسط است. امیدوارم کارگشا باشند.»

مصطفی عزیز، با این که شما تهرانی نیستید ولی مشکل مترو فقط برای یک شهر نیست! شمار بسیار زیادی از مردم ایران از متروی تهران و کرج استفاده می‌کنند. قرار است شهرهای دیگری هم مثل مشهد، تبریز، اصفهان، اهواز و ... هم به زودی از این سامانه حمل و نقل استفاده کنند.

همین طور که برای دو دوست قبلی گفتم، مسئله تعداد جمعیت استفاده کننده از مترو نیست؛ بلکه مشکل اصلی ازدحام است! شما نظرتان این است که مردم از ون و اتوبوس استفاده کنند! در حالی که کارشناسان مردم را بیشتر به استفاده از وسایلی که آلایندگی و هزینه کمتری دارند، تشویق می‌کنند.

در ضمن به اندازه کافی همه چیز برای این مردم سهمیه بندی شده و مردم دوست دارند آزادنه از امکانات حمل و نقل عمومی پاک و ایمن استفاده کنند. چرا فکر می‌کنید سهمیه‌بندی باعث اجرای عدالت می‌شود؟!! البته ایده شما برای گذاشتن نرده برای جلوگیری از خطرات جانی جای تامل دارد. ولی به قول خود شما باید بسطش بدهید تا روشن‌تر شود!

باربد موسوی در چند خط برای حل مشکل ازدحام مترو نوشته است: «جواب بسیار ساده است؛ باید بلیط و همچنین صندلی‌ها شماره دار شوند تا هر کس در جای مشخصی بنشیند، همچنین باید جلوی محل باز شدن درهای مترو در روی سکو، میله‌هایی گذاشته شود؛ و درها با استفاده از بلیط مغناطیسی باز و بسته شوند؛ امکاناتی که در حال حاضر هم در مترو وجود دارند.»

باربد؛ تعداد بسیار زیادی از مردم که از مترو استفاده می‌کنند، روی صندلی‌ها نمی‌نشینند! در مورد باز و بسته شدن درها با بلیط مغناطیسی هم یک مشکل عمده وجود دارد! اولا همین ایستادن در صف برای بلیط زدن باعث ایجاد ازدحام می‌شود؛ ثانیا، باعث ایجاد تاخیر در حرکت قطارها است که همین تاخیر هم بر تعداد جمعیت در ایستگاه افزوده و ... خودتان بقیه‌اش را بهتر می‌دانید.

ریحانه بنی یعقوب از لاهیجان برای حل مشکل ازدحام ایده جالبی دارد؛ او برای دانستنیها نوشته است: «باتوجه به مشکل مترو می‌توان در ایستگاه مسیرهایی قرار داد که سر آن یک نگهبان باشد و کسانی که قصد ورود به داخل مترو را دارند با صف داخل آن وارد شوند و پس از تکمیل جمعیت مترو نگهبان در را ببند. ـ‌مانند شهر بازی هاـ‌. که شکل این عمل را نشان می‌دهد.»

خانم بنی یعقوب، جای تبریک دارد؛ شما خیلی خوب مسئله را درک کرده‌اید. ایده و طرح شده شما همراه با این شکلی که فرستاده‌اید نیز جالب و قابل تامل است. ولی به نظر فضای ایستگاه‌ها برای انجام طرح شما چندان کافی نیست و این کار کمی هم باعث ایجاد تاخیر در حرکت قطارها می‌شود.

حمیدرضا مشهدى کاظمى از تهران نیز نوشته است: «راستش من فکر می‌کنم که مشکل نه از بودجه است و نه از جدول زمان بندى! راه حل پیشنهادى من اینه که به تعداد کمتر و محدودترى بلیط و در ٣ بازه زمانى در روز فروخته بشه، من وقتى ماشین دارم و بخوام با مترو برم، اگر کوچک‌ترین احتمالى بدم که اگه برم ممکنه بلیط گیرم نیاد عمرا نمی‌رم. نمی‌گم کاملا مشکل حل می‌شه اما خیلى کمتر می‌شه. مثلا به هر نفر فقط دو بلیط فروخته شه.

آقای مشهدی کاظمی! متر که استادیوم آزادی نیست که بخواهیم بلیط فروشی آن را محدود کنیم یا جلوی بازار سیاه آن را بگیریم! مسئله اصلی ازدحام جلوی در مترو است که باعث ایجاد مشکلات فراوان شده است. در ضمن همه دوست داریم استفاده از وسایل نقلیه پاک و ایمن عمومی بیشتر شود نه کمتر!

 

[/h]

[s.ramandi 71]

خب چیزی که به ذهن من رسید اینه که یه سری در شیشه ای توی فاصله تقریبا 1متری از قطار نصب بشه که از انتها باز باشن(ینی بسته نباشن) و مانع های ذوزنقه ای شکل هم پشت این درهای شیشه ای (همون هایی که فرناز هم گفته) قرار بگیرن و تایم ورود و خروج هم جدا بشن.

موقعی که مردم دارن پیاده میشن درهای شیشه ای بستس و کسایی که پیاده شدن بعد از صی مسیر بین درهای شیشه ای و قطار از انتهای باز باقی مونده خارج میشن و بعد درها باز میشن و کسانی که میخوان سوار بشن میرن تو ...

نقدش با شما

 

 

ایده ی جالبیه، فقط یه اشکال وجود داره و اونم اینه که عده ای در مسیر مخصوص خروج تجمع کنن تا از اون طریق زودتر وارد قطار بشن.

[saratara 14]

من فکر می کنم نرده گذاری گرچه راه حل خوبیه اما کمی توهین آمیز به نظر می رسه، فرهنگسازی هم که گفتید فعلا نمی شه، با این حساب به نظر من بهترین راه حل در شرایط فعلی، همون پیشنهاد دوستمونه که گفت وسایل حمل و نقل دیگه قوی تر بشه، خصوصا اتوبوس های تندرو که گسترش اون ها بسیار کم هزینه تر از توسعه مترو هست، و با افزودن خطوط بی آر تی و تعداد اتوبوس ها فکر کنم تا حد زیادی این مشکل حل بشه اما خوب این مسئله هم هزینه بر و هم نیازمند برنامه ریزی هست. البته در دراز مدت فرهنگسازی پیشنهاد خیلی خوبیه، اگه بودجه هم به اندازه کافی تامین بشه مترو طبقاتی مشابه مترو مسکو که چهار طبقه مترو هم زمان کار می کنن در صورتی که فضای زیر زمینی برای این امر مناسب باشه قبل تأمله.

[khiyal21 1,913]

به نظر من درهای ورودی و خروجی مترو عریضتر شون اینطوری ورود و خروج افراد راحت تر وبا سرعت بیشتری انجام میگیره

[r-ss7 12]

من فکر می کنم نرده گذاری گرچه راه حل خوبیه اما کمی توهین آمیز به نظر می رسه، فرهنگسازی هم که گفتید فعلا نمی شه، با این حساب به نظر من بهترین راه حل در شرایط فعلی، همون پیشنهاد دوستمونه که گفت وسایل حمل و نقل دیگه قوی تر بشه، خصوصا اتوبوس های تندرو که گسترش اون ها بسیار کم هزینه تر از توسعه مترو هست، و با افزودن خطوط بی آر تی و تعداد اتوبوس ها فکر کنم تا حد زیادی این مشکل حل بشه اما خوب این مسئله هم هزینه بر و هم نیازمند برنامه ریزی هست. البته در دراز مدت فرهنگسازی پیشنهاد خیلی خوبیه، اگه بودجه هم به اندازه کافی تامین بشه مترو طبقاتی مشابه مترو مسکو که چهار طبقه مترو هم زمان کار می کنن در صورتی که فضای زیر زمینی برای این امر مناسب باشه قبل تأمله.

 

ببخشید دقیقا چیش توهین ِ؟!

اصلا اگر توهین آمیز هم باشه؛ جون ِ یک انسان مهـم تره!

[serafina 432]

نرده گذاری خیلی ایده خوبی نخواهد بود! فرهنگ سازی چیز خوبی ولی فعلا یه 200 سال وقت می خواد

ولی به نظر من اگه تایم های مخصوصی مد نظر قرار بگیره که مثلا هر 10 دقیقه یک مترو خواهد اومد و واقعا هم منظم و سر 10 دقیقه برسن به ایستگاهها، خوب به طبع مردمی که عجله کمتری دارن و مطمئن هستند که 10 دقیقه بعد می تونن به راحتی سوار شن و حتی جای راحت تری هم نصیبشون بشه وایمیسن برای متروی بعد!

از 1000 تا آدم که تو ایستگاهها هم دیگه رو هول می دن و عجله دارن برا سوار شدن 50 تاش واقعا عجله داره و کار ضروری! بقیه عادتشون شده ! عجله کاذب گرفتن:icon_pf (34):

ولی خوب دیگه این جز معضلات جامعه است که خیلی مطالعه و بحث لازم داره!