samaneh66 10,265 اشتراک گذاری ارسال شده در 8 مرداد، ۱۳۹۰ دلیل استفاده از رادارهای پرنده توانایی رادارهای زمینی در برد، محدود است زیرا انحنای سطح زمین باعث کامل نبودن دید آن میگردد. با دانستن این مسئله، هواپیماهای حملهور از ناحیهء کور زیر افق استفاده کرده و در ارتفاع کم پرواز نموده و بدین ترتیب از تعقیب رادار در امان میمانند. این نقیصه در زمینهء راداری، از سالها پیش شناخته شده بود و تا امروز نیز نیروی پیش برندهای در طراحی هواپیماهای رزمی بوده است. برای مثال بمبافکن B-1B برای نفوذ در پدافند هوایی دشمن، با قابلیت پرواز مافوقصوت و در نزدیکی سطح زمین طراحی شده بود. نیروی دریایی ایالات متحده که اهمیت آسیبپذیری یک ناوگان کمتحرک را در برابر هواپیماهای مهاجم در ارتفاع پائین دریافته بود، بلافاصله پس از اتمام جنگ جهانی دوم، تمام توان خود را مصروف تکمیل پیشاخطار هوابرد با کارگذاری رادار بر هواپیماهایی که از ناوهای هواپیمابر عمل میکردند نمود و از این طریق، منطقهء کور از ناوگان خود، دور ساخت؛ لیکن سیستمهای پیشاخطار هوابرد اولیه خوب کار نمیکردند. آخرین مدل هواپیمای پیشاخطار مستقر بر ناوهای هواپیمابر نیروی دریایی ایالات متحده به نام E-2C Hawkeye ساخت کمپانی معظم گرومن، برای نخستین بار به سال 1975 به ناوگان دریایی پیوست. رادار پرندهء E-2C از نظر امکانات واقعن قابل تشخیص از اسلاف خود نیست. این هواپیما به یک رادار ساخت جنرالالکتریک از نوع AN/APS-20 مجهز شده است که از انواع رادار APS-20 ساخت دههء 1950 ولی با تغییرات شدیدن متفاوت، مشتق شده است. ضمن اینکه سیستمهای الکترونیک پروازی هواپیماهای سری E-2 به طور موثری در اندازه و تواناییها، با گذشت زمان بهبود یافتهاند، هواپیما به طور کلی، همان توربوپراپی است که برای نخستین بار در ماه اکتبر 1960 به پرواز درآمد. هواپیمای E-2 بیانگر این واقعیت است که برای حمل سیستمهای الکترونیک فوق مدرن، هواپیماهای عملگر با قابلیت بالا لازم نیست، بلکه این هواپیما باید دارای مداومت پروازی قابل قبول و چابکی لازم برای استفاده بر روی ناوهای هواپیمابر باشد. E-2 خود را در عمل به اثبات رساند: در سال 1965 در سواحل ویتنام بر روی ناوهایی یواساس کیتیهاوک و یواساس رنجر در خلال نبرد، هواپیما با دو نفر خلبان و سه نفر اپراتور سیستمها، قادر بود که هواپیماهای ویتنام شمالی را جستجو کرده، ضربات عملیاتی را اداره نموده، اطلاعات را رله کرده، هواپیماهای در حال پرواز را به نحوی کنترل نماید که Task Force هواپیمابر را پوشش نمایند، مراقبت دریایی را برای کشتیها ادامه داده و هواپیماهای آمریکایی را هدایت کند. در حالی که هواپیماهای E-2 به طور گستردهای در جنگ ویتنام مورد استفاده قرار میگرفتند، عملیاتشان توسط قابلیت اعتماد ناچیز سیستمهای بحرانی به اشکال برمیخوردند، ضعفی که تنها در آخرین نمونه برطرف شده است؛ با همهء این احوال، مشتریان، حتا اگر تحت تاثیر نتایج بدست آمده با هواپیمای پیشاخطار قبلی خود قرار نگرفته باشند، نیاز به کاربری یک پیشاخطار پرنده برایشان ملموس است. به علاوه در جنگ ویتنام، نیاز به مراقبت ساحلی به اثبات رسید. تمام این مسائل، منجر به ایجاد یک برنامهء تکامل راداری جدید به نام APS-111 گردید که در سالهای 1965 تا 1967 در یک فروند E-2A به پرواز درآورده شد. این بار، سیستم بهبود قابل ملاحظهای در قابلیت اعتماد کلی، تعمیر و نگهداری و همچنین توانایی تعقیب بهبود یافته بر اهدافی که بر فراز دریا پرواز میکنند بدست آورد؛ ضمن اینکه توانست برای نخستین بار، اهداف هوایی را بر روی خشکی نیز رهگیری نماید. ورود به خدمت E-2C بر پایهء برنامهء گستردهء تست پروازی، نیروی دریایی ایالات متحده در ژوئن 1968، قرارداری را با کمپانی گرومن برای تکمیل نوع C از E-2 منعقد ساخت؛ ضمن اینکه اصلاحات ساختاری در سیستم رادار APS-120 که در سال 1971 برای مدل C وارد خدمت شده بودند، ادامه یافت. اولین E-2C به تاریخ ژانویهء 1971 به پرواز درآمد و نخستین نمونهء تولیدی در ماه دسامبر 1972، وارد خدمت در نیروی دریایی شد. بر طبق آمارهای دقیق ارائه شده از سوی کمپانی گرومن به پنتاگون، کل مخارج تحقیق و تکمیل E-2C برابر 208 میلیون دلار بوده است که با احتساب برنامههای تحقیق و تکمیل مدلهای قبلی، کل هزینهء تولید E-2 به رقم 700 میلیون دلار رسید. نخستین خرید E-2C مشتمل بر 28 فروند هواپیما بود و این هواپیماها با آهنگ تولید شش تا هفت فروند در سال، وارد خدمت در ناوهای هواپیمابر ایالات متحده میشدند. برخی اصلاحات انجام شده قابل توجهترین اصلاح انجام شده بر روی رادار APS-120 که در مدل E-2C به کار گرفته شد، استفاده گسترده از کریستال جامد بود. پیشتر، از کریستال جامد در فرستندههای پرقدرت رادیویی استفاده شده بود. فرستندهء رادار نیز طبق برنامهء تولیدی مشترکی بین RCA و جنرال الکتریک برای مرکز تکمیل نیروی هوایی ساخته شد. افزودن توانایی رهگیری هواپیماها بر فراز خشکی بر روی رادار، چندان پرخرج از آب درنیامد و تنها 4.5 میلیون دلار هزینه دربرداشت؛ زیرا گیرندههای رادار، نیاز به طراحی مجدد نداشتند. رادارهای سری قبل، به هنگام پرواز بر فراز زمین، علائم دروغین بسیاری را دریافت میکردند. خلاص شدن از شر اغتشاشات زمینی، ممکن بود ولی کار سیستم، توسط علامات برگشتی اضافی، با اشکال مواجه میگردید. با این حال، بر فراز دریا، این سیستم تا آنجا تکامل یافته بود که تعقیب کاملن اتوماتیک، به راحتی ممکن میشد. اتوماتیک کردن رهگیری رادار بر فراز خشکی، به سال 1968 توسط استفاده از یک تجزیه و تحلیل کننده (آنالیزور) مرتبط با علائم رادیویی آغاز شد که در آن، هدفها را بر حسب سرعتشان، در یک پرتو مشخص میکردند. اکثر رادارها از تکنیکهای نشاندهندهء هدفهای متحرک (MTI) برای جدا کردن و تمیز دادن هدفها از اعتشاشات استفاده میکنند که فرکانس علائم برگشتی از یک هدف متحرک را با علائم برگشتی یک هدف ثابت، مقایسه میکنند. همچنین سرعتهای مشخصی وجود دارند که موجب همسان شدن فرکانس علامات برگشتی از یک جسم متحرک با فرکانس یک هدف ثابت میگردند. برد رادار E-2 تا سال 1968، تنها 40 مایل بود؛ از آنجا که داشتن یک برد موثر 250 مایلی برای یک رادار پیشاخطار هوایی مطلوب است، کار ارتقاء رادار E-2، با افزایش حافظه برای سیستم آغاز شد که در نتیجهء آن، جنرال الکتریک، رادار APS-120 را تکمیل کرده است که از سیستم پردازش اطلاعات بسیار پیشرفتهء راداری ARPS بهره میگیرد. این سیستم، نه تنها در برآوردن برد 250 مایلی، بلکه در کاهش دادن چشمگیر خطای رهگیری اتوماتیک اهداف پرنده در سرعتهای بالا را به اثبات رسانده است. ARPS میتواند به طور اتوماتیک، علامتهای اخلالکنندهء عمدی «اختلال» و غیرعمدی را بررسی و از ورود آنها به سیستم و پردازش اطلاعات نادرست، جلوگیری نماید. نخستین سیستم ARPS تولیدی، به تاریخ نوامبر 1976 بر روی E-2C شمارهء 34 نصب شد. جهت تولید مدل C، پارهای تغییرات در ساختمان بدنهء مدلهای E-2A/B انجام شده است تا قابلیت اعتماد بالا رفته و هزینهء نگهداری کمتر شود. این تفاوتها عمدتن در مواد سازندهء بدنه اجرا شده و برخی اجزاء که در معرض پوسیدگی بودهاند با نمونههای بهتری جایگزین شدهاند. همچنین تغییراتی در جهت استحکام ارابهء فرود به جهت افزایش وزن مدل C، انجام شده است. موتور جدید توربوپراپ مدل C در قیاس با انواع قبلی، بازده بهتری دارد و میزان صعود هواپیما را در هوای گرم بهبود بخشیده است. سیستم خنک کنندهء سیکل بخار برای فرستندهء رادار که نقطهء ضعف Hawkeye به شمار میرود، کاملن مورد طراحی مجدد قرار گرفته است تا عملیات خنک کنندگی و گرم کنندگی را بهتر انجام داده و قابل استفاده روی عرشهء ناو در هر آب و هوایی باشد. سیستم رادار جدید، دارای بار گرمایی بیشتری نسبت به نمونههای قبلی خود است که بالطبع نیاز به یک سیستم خنک کنندهء جدید را میطلبد؛ بدین جهت سیستم جدید خنک کننده در در موقعیت سمت راست بدنه نصب شده است. همچنین کنترلهای پروازی بهبود یافته و نیاز کمتری به فشار خلبان بر فرامین نیاز است. برخی سیستمهای الکترونیک * رادار AN/APS-120 ساخت جنرال الکتریک به عنوان رادار پیشاخطار هوابرد با دقت بسیار بالاست که کامپیوترها و نمایشگرهای یکپارچهسازی شده را با اطلاعات کسب شده از ورودی سنسورها تغذیه میکند. به منظور رهگیری دقیقتر اهداف هوایی و مراقبت در آسمان، سطح رادار دربرگیرندهء یک نشاندهندهء هوابرد متحرک به نام AMTI است که جستجو و رهگیری هدفهای پنهان در علائم بازگشتی زمینی یا دریایی را امکانپذیر میسازد. همچنانکه قبلن اشاره شد، رادار جدید APS-120 دارای حساسیت افزایش یافته در جهت رفع اغتشاش و پارازیت میباشد، ضمن اینکه قادر است اهداف دروغین را تشخیص دهد. این سیستم جدید AMTI، جانشین سیستم ضعیف و آنالوگ قبلی موجود در ASP-120 شده است. * سیستم پیشرفتهء تشخیص هواپیمای خودی از دشمن: IFF این سیستم، علائم سوالی را به هواپیماها میفرستد، اگر هواپیمای دریافت کنندهء این علائم خودی باشد، به طور خودکار توسط سیستم تعبیه شده در هواپیمای خودی، علائم لازم ارسال میشود. این علائم دریافت شده، تحویل پردازشگر تعبیه شده در IFF به نام OL-76AP و نشاندهندهء کنترل AN/APA-172 میگردد تا مورد پردازش و شناسایی قرار گیرد. همچنین پاسخدهندهء تعبیه شده در E-2 به نام AN/APX-72 هنگامی که خود E-2 مورد پاسخ سیستم IFF یک هواپیمای دیگر قرار گیرد، علائم جوابی را ارسال میکند. * مجموعه آنتن AN/APN-171 در بشقاب چرخان بر پایههایی در بالای هواپیما قرار گرفته است. این گروه آنتن، مجموعهء رادار و سیستم شناسایی دوست از دشمن را شامل میشود. ضمن اینکه برای نگهداری در آشیانهء ناوهای هواپیمابر، این مجموعه آنتن، 22 اینچ پائین آورده میشود. * گیرندهء اخطار راداری AN/ALR-59 این سیستم، اطلاعات مبنی بر رهگیری شدن و تهدید از طرف رادار دشمن را به سیستمهای پردازشگر هواپیما منتقل مینماید. اطلاعات تجزیه و تحلیل شده با اطلاعات تعقیب و رهگیری رادار و فرستندهء IFF در قسمت برنامهریز کامپیوتر موسوم به OL-77OSQ مطابقت داده شده و پس از ارزیابی، در نمایشگرهای کنترل در مقابل خدمهء E-2 ظاهر میگردند. * پردازشگر تعقیب کنندهء اهداف که با کد OL-76AP شناخته میشود و یک کامپیوتر با منظور ویژه است که برای نمایش اطلاعات بدست آمده توسط IFF از فرستنده – گیرندهء آن و فراهم کردن اطلاعات موقعیت و ماهیت شناسایی برای هر هدفی که توسط IFF مورد پرسش قرار گرفته است به شکل دیجیتال برای کامپیوتر برنامهریز است که در نهایت به صورت سمبلهای هدف، برای اپراتور نمایش داده میشود. از وظائف دیگر این پردازشگر، مطلع کردن اپراتورهای E-2 از پاسخهای اضطراری IFF میباشد. * گروه پردازشگر تعقیب کنندهء رادار به نام OL-93AP ساحت جنرال الکتریک که مجموعهء رادار را به واحد برنامهریز کامپیوتر مرتبط میکند. این واحد، پژواکهای موجود را که از رادار دریافت شده است، تعقیب نموده، اطلاعات را پس از پردازش، به واحد برنامهریز کامپیوتر ارسال میکند. * واحد برنامهریز کامپیوتر، اعمال رهگیری هواپیماها، ناوبری و جهتدهی رهگیری، تبادل دادهها را برعهده دارد. این سیستم از دو پردازشگر هشت بیتی L-304 به شکل موازی بهره میبرد. (باید توجه داشت که پردازندهء 8 بیتی برای سال 1970، یک نوآوری محسوب میشده است) * سایر سیستمها: ناوبری اینرسیایی، ضدعمل الکترونیک، رمز دادههای UHF و . . . عملیات مقدار فضای موجود برای اپراتور رادار، افسر اطلاعات رزمی و افسر کنترل هوایی در بدنهء تنگ و باریک E-2 شاید کافی نباشد، ولی در هواپیمایی مخصوص رزم الکترونیک و کنترل هوایی که قابلیت برخاست از عرشهء ناوهای هواپیمابر را داراست، جایی کافی به نطر میرسد. ترکیب F-14A و E-2C: یک مخلوط شکست ناپذیر E-2 به طور عادی توسط محافظت دو فروند جنگندهء F-14A مجهز به شش موشک دوربرد AIM-54، برای گشت رزمی هوایی خود بهره میبرد و افسر کنترل هوایی در E-2C، ارتباطات لازم برای کنترل تاکتیکی پرواز جنگندهها را ایجاد میکند. از طریق ارتباط دادهها بین جنگندههای F-14A و E-2C، یک تیم بسیار قوی دفاع هوایی ایجاد میشود؛ ضمن اینکه اطلاعات کسب شده توسط رادار 360 درجهای هواپیمای E-2C، مستقیمن توسط لینکهای دیجیتال به هواپیماهای F-14 منتقل میشود و بدین طریق، افسر رادار هواپیمای F-14 یا RIO، دید 360 درجهای به اطراف پیدا میکند! دیگر حسن این سیستم جالب این است که بین E-2C و F-14ها، به هیچگونه ارتباط کلامی از طریق رادیو نیاز نمیباشد و این امر، به حفاظت اطلاعات و مخفی ماندن ماموریت، کمک شایانی میکند. (به نظر میرسد ماموریت دفاع هوایی در زمان نگارش این مطلب، برعهدهء مدل A بوده است و مدل D، بیشتر برای ماموریتهای زمینی، مورد استفاده قرار میگیرد) سیستم رادار بسیار پرقدرت F-14A به نام AWG-9 ساخت کمپانی هیوز، توانایی رهگیری همزمان 24 هدف را تا فاصلهء 160 کیلومتری را به خلبان F-14 میدهد. اطلاعات کسب شده توسط رادار F-14 از طریق سیستم تبادل دادهها به کامپیوتر برنامهریز E-2C منتقل شده و با هدفهای شناسایی شده توسط رادار E-2C، مطابقت داده میشود. این اطلاعات در صورت خارج بودن از سیستم رهگیری E-2C، وارد سیستم شناسایی اهداف E-2C میشوند؛ بدین معنی که ممکن است به عللی، اهداف مورد نیاز جهت رهگیری، بیش از توان و ظرفیت هواپیمای E-2C باشد، بنابراین از رادار پرقدرت F-14 جهت تکمیل جستجو و رهگیری اهداف نیز استفاده میشود. بنا به اظهار کمپانی گرومن، به کار گیری همزمان یک اسکادران F-14A و دو فروند E-2C، ظرف چند دقیقه، میتواند منجر به انهدام 100 فروند هواپیمای دشمن شود! ضمن اینکه توان رادار E-2C نسبت به یک رادار ثابت زمینی، امکان 50 درصد بیشتر سرنگونی هواپیماها را فراهم میآورد. در یک نبرد تاکتیکی هوایی میان دو فروند F-14A، یک فروند E-2C با جنگندههای دشمن، طبق محاسبات و آزمایشات فراوان کمپانی گرومن، توانی معادل 20 درصد بیشتر از یک اسکادران F-14A ولی بدون E-2C، ایجاد میشود! طبق آمار ارائه شده به پنتاگون از سوی گرومن، با استفادهء موثر از E-2C در یگانهای نیروی دریایی، آمار تلفات هواپیماهای دشمن 200 درصد افزایش یافته و تلفات خودی، 400 درصد میشود. در خلال زمانهای صلح، ایدهآل یک نیروی دفاع هوایی، داشتن قابلیت جستجو و شناسایی هر جسم پرندهء ناشناس است. هنگامی که رادار جستجوکننده، هدفی را رهگیری میکند و IFF آن را ناشناس اعلام میکند، بر روی صفحهء نمایشگر اپراتور، در کنار هدف مورد، کلمهء ناشناس درج میشود؛ ضمن اینکه جهت پروازی، سرعت و ارتفاع نسبی آن نیز درکنارش نوشته میشود. سپس اپراتور E-2C، اطلاعات هدف را در اختیار F-14 ها قرار میدهد. کامپیوتر E-2C مختصات هدف انتقال یافته به F-14 را با سوخت، مهمات و نزدیکی F-14 به هدف مورد ارزیابی قرار میدهد. با شناسایی هدف به عنوان دشمن، جنگندهء F-14A در مسیر و سرعت مناسب، به سمت هدف هدایت میشود تا در فاصلهء مناسب، هدف هوایی را با موشک AIM-54 مورد اصابت قرار دهد. هواپیمای E-2C+ هواپیمای E-2C+ نوع ارتقاء یافتهای از مدل C است که رادار و نرمافزارهایش ارتقاء و بهود یافته و به موتور قویتری تجهیز شده است. این برنامهء ارتقاء در دو سطح Block I و Block II شناخته میشود که شامل موارد زیر است: * رادار APS-139 و APS-145 (به ترتیب در سری I و II) * سیستم پردازشگر اطلاعات بهبود یافته به تاریخ 26 آوریل 1999، کمپانی معظم نورثروپ – گرومن، برندهء منقاصهء 1.305.400.000 دلاری پنتاگون شد. طبق این قرارداد چندساله، تعداد 21 فروند هواپیمای E-2C با پیکربندی اصلاح شده و ساختار بهبود یافته به نام Hawkeye 2000 برای نیروی دریایی ایالات متحده تولید می شوند، ضمن اینکه قطعات و مواد مصرفی یک هواپیمای E-2C نیز برای نیروی هوایی فرانسه ارسال می گردند. طبق این قرارداد، تحویل هواپیماها تا پایان جولای 2006 به اتمام خواهد رسید. نیروی هوایی تایوان نیز یک مدل سفارشی از این هواپیما به نام E-2T را به تاریخ سپتامبر 1995 به عنوان جزئی از قرارداد 749.5 میلیون دلاری خرید تسلیخات از ایالات متحده و شرکت نورثروپ گرومن، دریافت کرد. با ایجاد پیوستگی با F-16 ها و Mirage2000 های تایوانی، هواپیمایی E-2T، باعث بهبود سیستم دفاع هوایی تایوان خواهد شد و قدرت بازدارندگی و حملات هوایی را به رقم بین 5 تا 25 دقیقه خواهد رساند. برخی مشخصات E-2C و E-2C+ سازنده: کمپانی گرومن و وستیگهاوس (کمپانی گرومن، امروزه با ادغام شرکت نورثروپ، به نام نورثروپ گرومن شناخته می شود) ماموریت: پیش اخطار و کنترل کننده هواپیماها پیشرانه مدل E-2C: دو موتور توربوپراپ آلیسون T56-A-425 با کشش هر کدام 4600 اسب بخار مدل E-2C+: دو موتور توربوپراپ آلیسون T56-A-427 با کشش هرکدام 5100 اسب بخار (استفاده شده از سال 1988) جت ملخ دار = توربوپراپ (Turboprops) اولین پرواز مدل اولیهء W2F-1: به تاریخ 21 اکتبر 1961 مدل E-2C: به تاریخ 20 ژانویهء 1971 ورود به خدمت E-2A: به تاریخ 19 ژانویهء 1964 E-2C: به تاریخ نوامبر 1973 خدمه 2 خلبان، 1 اپراتور رادار، 1 افسر کنترل، 1 افسر مرکز اطلاعات نبرد قیمت مدل E-2C+: مبلغ 51 میلیون دلار ابعاد طول: 17.54 متر فاصلهء دو سر بالها: 24.56 متر ارتفاع: 5.58 متر سطح بالها: 65.03 متر مربع اوزان وزن خالی: 17.210 کیلوگرم وزن مناسب برخاستن: نامعلوم حداکثر وزن قابل برخاستن: 23.505 کیلوگرم ظرفیت سوخت: 8625 کیلوگرم سرعت حداکثر سرعت در ارتفاع بالا: 390 مایل بر ساعت = 625 کیلومتر بر ساعت سرعت کروز (گشت زنی): 310 مایل بر ساعت = 500 کیلومتر بر ساعت سرعت در سطح دریا: نامعلوم سقف پرواز خدمتی: 11.275 متر = 36.955 فوت برد پروازی: 2780 کیلومتر (مجموع رفت و برگشت) برد عبوری: 2850 کیلومتر پایداری پرواز: 6 ساعت و 15 دقیقه حداکثر تحمل شتاب g: نامعلوم گونه های شناخته شده W2F-1: مدل اولیهء ساخته شده E-2A: اولین مدل تولید انبوه شده به تعداد 59 فروند TE-2A: نوع آموزشی ساخته شده از روی E-2A به تعداد 2 فروند E-2B: مدل ارتقاء یافتهء نوع E-2A با کامپیوتر بهبود یافته و ایجاد قابلیت سوختگیری هوایی E-2C: نوع پیشرفته مجهز به تعداد بیشتری از سیستم های الکترونیک توانمند TE-2C: نوع آموزشی ساخته شده از روی E-2C به تعداد 2 فروند E-2C+: مدل ارتقاء یافتهء C براساس جنگنده های موجود در ایالات متحده با رادار، نرم افزارهای بهبودیافته و موتور قوی تر E-2T: مدلی ارتقاء از E-2B مخصوص نیروی هوایی تایوان به تعداد 6 فروند سابقهء شرکت در نبرد * جنگ ویتنام: مورد استفادهء نیروی دریایی ایالات متحده از سال 1965 تا 1972 * اشغال جنوب لبنان: مورد استفادهء اسرائیل به سال 1982 * عملیات El Dorado Canyon بر علیه لیبی: استفاده شده توسط نیروی هوایی ایالات متحده به سال 1986 * عمیلات طوفان صحرا یا Desert Storm بر علیه عراق: استفاده شده توسط نیروی دریایی ایالات متحده به سال 1991 * عملیات علیه Deliberate Force در بوسنی: استفاده شده توسط نیروی هوایی ایالات متحده سال 1995 * عملیات آزادسازی افغانستان موسم به Enduring Freedom: استفاده شده توسط نیروی دریایی ایالات متحده به سال 2001 * عملیات آزادسازی عراق: استفاده شده توسط نیروی دریایی ایالات متحده از سال 2003 تاکنون کاربران مصر، فرانسه، اسرائیل، ژاپن، سنگاپور، تایوان، مکزیک و نیروی دریایی ایالات متحده 5 نقل قول لینک به دیدگاه
lili r 16 اشتراک گذاری ارسال شده در 3 مهر، ۱۳۹۱ سلام دوستان من دنبال یه مطلب فارسی راجع به رادار های mimo می گردم، کسی می تونه کمکم کنه؟ خودم هرچی تلاش کردم به نتیجه نرسیدم 1 نقل قول لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده
به گفتگو بپیوندید
هم اکنون می توانید مطلب خود را ارسال نمایید و بعداً ثبت نام کنید. اگر حساب کاربری دارید، برای ارسال با حساب کاربری خود اکنون وارد شوید .