pari daryayi 22938 اشتراک گذاری ارسال شده در 30 آبان، ۱۳۸۹ رازعشق شقایق شقایق گفت با خنده ؛ نه تب دارم ، نه بیمارم اگر سرخم چنان آتش ، حدیث دیگری دارم گلی بودم به صحرایی ، نه با این رنگ و زیبایی نبودم آن زمان هرگز ، نشان عشق و شیدایی یکی از روزهایی ، که زمین تب دار و سوزان بود و صحرا در عطش می سوخت ، تمام غنچه ها تشنه و من بی تاب و خشکیده ، تنم در آتشی می سوخت ز ره آمد یکی خسته ، به پایش خار بنشسته و عشق از چهره اش پیدای پیدا بود ز آنچه زیر لب می گفت : شنیدم ، سخت شیدا بود نمی دانم چه بیماری به جان دلبرش افتاده بود ، اما طبیبان گفته بودندش اگر یک شاخه گل آرد ، ازآن نوعی که من بودم بگیرند ریشه اش را ، بسوزانند شود مرهم برای دلبرش ، آندم شفا یابد چنانچه با خودش می گفت ، بسی کوه و بیابان را بسی صحرای سوزان را ، به دنبال گلش بوده و یک دم هم نیاسوده ، که افتاد چشم او ناگه به روی من بدون لحظه ای تردید ، شتابان شد به سوی من به آسانی مرا با ریشه از خاکم جدا کرد و به ره افتاد و او می رفت ، و من در دست او بودم و او هرلحظه سر را رو به بالاها شکر می کرد ، پس از چندی هوا چون کوره آتش ، زمین می سوخت و دیگر داشت در دستش تمام ریشه ام می سوخت به لب هایی که تاول داشت گفت : چه باید کرد؟ در این صحرا که آبی نیست به جانم ، هیچ تابی نیست اگر گل ریشه اش سوزد که وای بر من برای دلبرم ، هرگز دوایی نیست واز این گل که جایی نیست ، خودش هم تشنه بود اما نمی فهمید حالش را ، چنان می رفت و من در دست او بودم ، و حالا من تمام هست او بودم دلم می سوخت ، اما راه پایان کو ؟ نه حتی آب ، نسیمی در بیابان کو ؟ و دیگر داشت در دستش تمام جان من می سوخت که ناگه روی زانوهای خود خم شد ، دگر از صبر او کم شد دلش لبریز ماتم شد ، کمی اندیشه کرد ، آنگه مرا در گوشه ای از آن بیابان کاشت نشست و سینه را با سنگ خارایی زهم بشکافت ، زهم بشکافت اما ! آه صدای قلب او گویی جهان را زیرو رو می کرد زمین و آسمان را پشت و رو می کرد و هر چیزی که هرجا بود ، با غم رو به رو می کرد نمی دانم چه می گویم ؟ به جای آب ، خونش را به من می داد و بر لب های او فریاد بمان ای گل ، که تو تاج سرم هستی دوای دلبرم هستی ، بمان ای گل و من ماندم نشان عشق و شیدایی و با این رنگ و زیبایی و نام من شقایق شد گل همیشه عاشق شد 6 لینک به دیدگاه
ENG.SAHAND 31645 اشتراک گذاری ارسال شده در 30 آبان، ۱۳۸۹ رازعشق شقایق شقایق گفت با خنده ؛ نه تب دارم ، نه بیمارم اگر سرخم چنان آتش ، حدیث دیگری دارم گلی بودم به صحرایی ، نه با این رنگ و زیبایی نبودم آن زمان هرگز ، نشان عشق و شیدایی یکی از روزهایی ، که زمین تب دار و سوزان بود و صحرا در عطش می سوخت ، تمام غنچه ها تشنه و من بی تاب و خشکیده ، تنم در آتشی می سوخت ز ره آمد یکی خسته ، به پایش خار بنشسته و عشق از چهره اش پیدای پیدا بود ز آنچه زیر لب می گفت : شنیدم ، سخت شیدا بود نمی دانم چه بیماری به جان دلبرش افتاده بود ، اما طبیبان گفته بودندش اگر یک شاخه گل آرد ، ازآن نوعی که من بودم بگیرند ریشه اش را ، بسوزانند شود مرهم برای دلبرش ، آندم شفا یابد چنانچه با خودش می گفت ، بسی کوه و بیابان را بسی صحرای سوزان را ، به دنبال گلش بوده و یک دم هم نیاسوده ، که افتاد چشم او ناگه به روی من بدون لحظه ای تردید ، شتابان شد به سوی من به آسانی مرا با ریشه از خاکم جدا کرد و به ره افتاد و او می رفت ، و من در دست او بودم و او هرلحظه سر را رو به بالاها شکر می کرد ، پس از چندی هوا چون کوره آتش ، زمین می سوخت و دیگر داشت در دستش تمام ریشه ام می سوخت به لب هایی که تاول داشت گفت : چه باید کرد؟ در این صحرا که آبی نیست به جانم ، هیچ تابی نیست اگر گل ریشه اش سوزد که وای بر من برای دلبرم ، هرگز دوایی نیست واز این گل که جایی نیست ، خودش هم تشنه بود اما نمی فهمید حالش را ، چنان می رفت و من در دست او بودم ، و حالا من تمام هست او بودم دلم می سوخت ، اما راه پایان کو ؟ نه حتی آب ، نسیمی در بیابان کو ؟ و دیگر داشت در دستش تمام جان من می سوخت که ناگه روی زانوهای خود خم شد ، دگر از صبر او کم شد دلش لبریز ماتم شد ، کمی اندیشه کرد ، آنگه مرا در گوشه ای از آن بیابان کاشت نشست و سینه را با سنگ خارایی زهم بشکافت ، زهم بشکافت اما ! آه صدای قلب او گویی جهان را زیرو رو می کرد زمین و آسمان را پشت و رو می کرد و هر چیزی که هرجا بود ، با غم رو به رو می کرد نمی دانم چه می گویم ؟ به جای آب ، خونش را به من می داد و بر لب های او فریاد بمان ای گل ، که تو تاج سرم هستی دوای دلبرم هستی ، بمان ای گل و من ماندم نشان عشق و شیدایی و با این رنگ و زیبایی و نام من شقایق شد گل همیشه عاشق شد عالی پستوهم شقایق وای وای 2 لینک به دیدگاه
شقایق31 40377 اشتراک گذاری ارسال شده در 30 آبان، ۱۳۸۹ راز عشق شقایق را وحید داند و بس :ws47: کوفت نگیری تو امین:4uboxsmiley: 2 لینک به دیدگاه
شقایق31 40377 اشتراک گذاری ارسال شده در 30 آبان، ۱۳۸۹ عالیپستوهم شقایق وای وای :ws43: 1 لینک به دیدگاه
pari daryayi 22938 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 1 آذر، ۱۳۸۹ راز عشق شقایق را وحید داند و بس کاش راز همه شقایق ها را همه عاشقان می دانستند... 1 لینک به دیدگاه
شقایق31 40377 اشتراک گذاری ارسال شده در 1 آذر، ۱۳۸۹ کاش راز همه شقایق ها را همه عاشقان می دانستند... میدونن خودشون و مزنن به ندونستن طرف و دق بدن 1 لینک به دیدگاه
Bahram Sh مهمان اشتراک گذاری ارسال شده در 1 آذر، ۱۳۸۹ راز عشق شقایق را وحید داند و بس :icon_gol:حالا امین این وحید کیه... لینک به دیدگاه
شقایق31 40377 اشتراک گذاری ارسال شده در 1 آذر، ۱۳۸۹ :icon_gol:حالا امین این وحید کیه... شوهر منه:icon_redface: لینک به دیدگاه
Bahram Sh مهمان اشتراک گذاری ارسال شده در 1 آذر، ۱۳۸۹ شوهر منه:icon_redface: :banel_smiley_4:خدا به دادش برسه...:icon_pf (34): لینک به دیدگاه
شقایق31 40377 اشتراک گذاری ارسال شده در 1 آذر، ۱۳۸۹ :banel_smiley_4:خدا به دادش برسه...:icon_pf (34): هان؟ تو چی گفتی:brodkavelarg::brodkavelarg: لینک به دیدگاه
Bahram Sh مهمان اشتراک گذاری ارسال شده در 1 آذر، ۱۳۸۹ هان؟ تو چی گفتی:brodkavelarg::brodkavelarg: واقعیته ... مگه غیر از اینه .... حالا دارم می رم اشالله شب میام... لینک به دیدگاه
شقایق31 40377 اشتراک گذاری ارسال شده در 1 آذر، ۱۳۸۹ واقعیته ... مگه غیر از اینه ....حالا دارم می رم اشالله شب میام... من که به این خوبی ام نامرد:icon_redface::ws54: 1 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده