مشاعره

[hamid_hisystem 6612]

تمام حاصل عمرش همین است

که دارد یک پسر بیچاره مادر

[armstrong 2214]

ره میخانه و مسجد کدام است

که هر دو بر من مسکین حرام است

نه در مسجد گذارندم که رند است

نه در میخانه کاین خمار خام است

[marjan17 4150]

تا دو چشمش به رخم حیران نیست

به چه کار آیدم این زیبایی؟

بشکن این آینه را ای مادر

حاصلم چیست ز خود آرایی؟

[armstrong 2214]

یا رب این نو گل خندان که سپردی به منش

میسپارم به تو از چشم حسود چمنش

[marjan17 4150]

شکست عهد من و گفت هر چه بود گذشت

به گریه گفتمش آری ولی چه زود گذشت

[armstrong 2214]

تا نگردی آشنا زین پرده رمزی نشنوی

گوش نا محرم نباشد جای پیغام سروش

[marjan17 4150]

شب فراق که داند که تا سحر چندست

مگر کسی که به زندان عشق دربندست

[armstrong 2214]

تو را آن به که رویِ خود ز مشتاقان بپوشانی

که شادی جهان گیری غم لشگر نمی ارزد

[marjan17 4150]

درد تو سرشت توست درمان ز كه خواهی جست

تو دام خودی ای دل تا چون برهانندت

[armstrong 2214]

تو را صبا و مرا آب دیده شد غماز

وگرنه عاشق و معشوق راز دارانند

[marjan17 4150]

دل از طلب چون پي بي‌چون گشتن

دريا خواهد شدن ز افزون گشتن

دل خون شد و شکر مي‌کند زان‌که بسي

دل‌ها خون شد در هوس خون‌گشتن

[armstrong 2214]

نه رازش می توانم گفت با کس

نه کس را می توانم دید با وی

[marjan17 4150]

یاران همه مخمور و قدح پر می نابست

ما جمله جگر تشنه و عالم همه آبست

[armstrong 2214]

تا چه خواهد کرد با ما آب و رنگ عارضت

حالیا نیرنگ و نقشی خوش بر آب انداختی

[marjan17 4150]

یک نفس ای پیک سحری

بر سر کویش کن گذری

[armstrong 2214]

یا رب کجاست محرم رازی که یک زمان

دل شرح آن دهد که چه گفت و چه ها شنید

[marjan17 4150]

دريغا عيش شبگيري كه در خواب سحر بگذشت

نداني قدر وقت ايدل مگر وقتيكه درماني

[armstrong 2214]

یار مرا غار مرا عشق جگر خوار مرا

یار تویی غار تویی،خواجه نگه دار مرا

[marjan17 4150]

آن سرخ و سبز "سایه" بنفش و کبود شد

سرو سیاه من ز غروب چمن بگو

[armstrong 2214]

وه که جدا نمی شود نقش تو از خیال من

تا چه شود به عاقبت در طلب تو جان من