مشاعره

[real 1797]

روز رفت و قصه‌ام کوته نشد

ای شب و روز از حدیثش شرمسار

[*lotus* 20275]

رند عالم سوز را با مصلحت بینی چه کار

کار ملکست آنکه تدبیر و تامل بایدش

[real 1797]

شمع سوزان توام اینگونه خاموشم مکن

ازکنارم میروی اما فراموشم مکن

[*lotus* 20275]

نصیحتی کنمت یاد گیر و در عمل آر

که این حدیث از پیر طریقتم یاد است

[real 1797]

تو دست به خون ریختنم رنجه مدار

هجران تو این مهم به جان باز گرفت

[*lotus* 20275]

تنور لاله چنان برفروخت باد بهار

که غنچه غرق عرق گشت و گل بجوش آمد

[real 1797]

در وفای عشق تو مشهور خوبانم چو شمع

شب نشین کوی سربازان و رندانم چو شمع

[*lotus* 20275]

علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را

که به ما سوا فکندی همه سایه ی هما را

[sam arch 55879]

از آن، زمانه بما ایستادگی آموخت

که تا ز پای نیفتیم، تا که پا و سریست

[*lotus* 20275]

تابو که یابم آگهی از خلوت سرو سهی

گلبانگ عشق از هر طرف بر خوشخرامی میزنم

[sam arch 55879]

منظور و مقصدی نشناسد بجز جفا

من با یکی نظاره، جهان را شناختم

[*lotus* 20275]

مردم دیده ز لطف خود او در خود او

عکس خود دید و گمان کرد که مشکین خالیست

[sam arch 55879]

ترا پرواز بس زودست و دشوار

ز نو کاران که خواهد کار بسیار

[*lotus* 20275]

راه دل عشاق زد آن چشم خماری

پیداست ازین شیوه که مستست شرابت

[sam arch 55879]

تا خیمه‌ی وجود من افراشت بخت گفت

کاز بهر واژگون شدنش برفراختم

[*lotus* 20275]

من گدا هوس سرو قامتی دارم

که دست در کمرش جز به سیم و زر نرود

[sam arch 55879]

در چهره‌ام ببین چه خوشیهاست و تابهاست

افتاده و زبون شدم از اوفتادنی

[*lotus* 20275]

یارب آن نوگل خندان که سپردی به منش

میسپارم به تو از چشم حسود چمنش

[سارا. 1380]

شراب تلخ میخواهم که مرد افکن بود زورش

که تا یک دم بیاسایم ز دنیا و شر وشورش

[real 1797]

شب است و ياد تو مرا پر از ترانه ميكند

چه كرده اي كه دل چنين تو را بهانه ميكند