جستجو در تالارهای گفتگو

لامپ و روشنایی با چه لامپی کجا را روشن کنیم؟ نور و روشنایی یکی از ضروریات زندگی هر انسانی است و نیازی است که مخصوصا در زندگی مدرن امروزی به سختی می توانیم جایگزینی برای آن پیدا کنیم. لامپ ها و روشنایی ها انواع گوناگونی دارند، از گذشته های دور تا کنون مدل های جدیدی با کارکردهای متفاوت ابداع شده اند اما هنوز برخی از همان مدل های قدیمی کاربرد دارند، چرا که هر کدام از انواع لامپ ها برای مکانی خاص مناسب اند و بازدهی مشخصی دارند که اگر راجع به آنها بدانیم، می توانیم به بهترین شکل از آن ها استفاده کنیم. ● انواع لامپ و روشنایی لامپ های رشته ای یکی از قدیمی ترین انواع روشنایی است، نور زرد دارند و به شکل حبابی هستند که شامل انواع شفاف، مات و رنگی می شوند. این لامپ ها از لحاظ بازده الکتریسته (مصرف انرژی برق) مقرون به صرفه نیستند و از کل انرژی دریافتی فقط ۳ درصد را به نور تبدیل می کنند و تقریبا تمام انرژی دریافتی به گرما تبدیل می شود که برای دفع این گرما شما مجبور به استفاده از هواکش ها می شوید که اغلب باعث اتلاف بیشتر انرژی می شوند؛ البته ناگفته نماند که در بعضی مناطق سرد و تاریک همین تولید ناخواسته گرما می تواند ارزشمند باشد. نوع دیگر، لامپ های هالوژن هستند که بسیار کوچک تر از لامپ های رشته ای عادی اند و داخل حباب کوچکی هستند که باید این حباب باز هم در زیر یک لایه شیشه ای دیگر قرار بگیرد، به این علت که لامپ های هالوژن گاهی دچار انفجارهایی می شوند و این لایه بیرونی جهت محافظت قرار می گیرد، همچنین به طور کلی اثر آتش سوزی برای لامپ های بدون پوشش خیلی بیشتر است. بازده هالوژن نسبت به لامپ رشته ای بیشتر است اما نسبت به لامپ کم مصرف از بازده کمتری برخوردار است. بیشترین استفاده از لامپ های هالوژنی به خاطر سایز کوچکشان در ویترین ها و لوستر های خانگی است. لامپ های فلورسنت یا مهتابی همان لامپ های باریک و بلندی هستند که با دو نور مهتابی و آفتابی آنها را می شناسیم و اغلب تا قبل از فراگیری استفاده از لامپ کم مصرف، در خانه هایمان از آنها استفاده می کردیم. این نوع لامپ بازده بسیار بالاتری نسبت به لامپ های رشته ای و هالوژن دارد، اما این لامپ ها هم مضراتی دارند مثلا اینکه به دلیل نوسانات غیر عادی که در نور این لامپ ها ایجاد می شود باعث خستگی چشم، سردرد و خستگی اعصاب می شوند. لامپ های کم مصرف(CFL) دقیقا از لحاظ نقطه مقابل لامپ های رشته ای قرار می گیرند، طوری که میزان نوردهی یک لامپ رشته ای ۱۰۰ وات معادل با یک لامپ کم مصرف ۱۸ وات است. در واقع میزان مصرف انرژی کم مصرف ها تقریبا ۱۸ درصد لامپ های رشته ای است. از دیگر ویژگی های مثبت این لامپ ها نصب آسان در جای همان لامپ های قدیمی است، اما مثل همه لامپ های دیگر مضراتی نیز دارند مثلا اینکه چون میزان پرتو ناشی از این لامپ ها بیشتر از لامپ های معمولی است برای افرادی که پوست حساسی دارند مناسب نیست چرا که کارشناسان معتقدند لامپ های کم مصرف در درازمدت موجب تسریع ابتلا به بیماری های پوستی از جمله سرطان پوست می شوند، همچنین بیماری سرگیجه و میگرن را در افراد مبتلا به صرع افزایش می دهد. لامپ های کم مصرف یا CFL در انواع رنگ های سفید(مهتابی)، زرد(آفتابی) و دیگر رنگ های آبی، قرمز و سبز تولید می شوند. اما لامپ های LED عمر بسیار بالایی دارند و به همین دلیل بیشترین موارد استفاده از آنها برای نورپردازی در شب و چراغ ها و پروژکتورهای خیابانی و نظامی است، از دیگر کاربردهایشان می توانیم به نورپردازی اشیای شیشه ای و قطعات یخ در نوشیدنی مهمانان در جشن ها و مهمانی ها اشاره کنیم. لامپ ها LED قیمت بسیار بالایی دارند و به همین دلیل خیلی مورد استقبال قرار نمی گیرند و شاید این بزرگ ترین ضعفشان باشد. LED ها پرتاب نور قوی تری در یک جهت دارند و در مقابل آنها CFL ها پخش نوری بالاتری دارند. ● چند پیشنهاد خوب هر کسی دوست دارد نوری که با آن محل آسایش خود را روشن می کند به رنگی باشد، شاید شما از آن دسته آدم هایی هستید که به نور سفید علاقه دارید و تحت هیچ شرایطی حاضر نیستید حداقل اتاق شخصی تان را با نور زرد یا حتی ترکیبی روشن کنید اما عده ای هم کاملا برعکس شما هستند یا به اعتقاد یکی از دوستانم نور زرد اصالت دارد و بهتر است برای اتاق نشیمن و اتاق مهمان از نورهای زرد استفاده شود، اما به طور کلی و به گفته کارشناسان، ترکیب این دو نور مناسب ترین و بهترین حالت ممکن است. یادتان باشد که هیچ کدام از این لامپ ها با وجود مضراتی که ممکن است داشته باشند بیهوده تولید نشده و نمی شوند؛ پس مهم این است که بدانید کجا از کدام استفاده کنید. لامپ های رشته ای مناسب محل هایی مثل دستشویی، حمام، راه پله، انباری و مانند اینهاست، زیرا مدت زمان روشن بودن لامپ کوتاه و تعداد قطع و وصل آن زیاد است، اما در مقابل، لامپ های کم مصرف برای اتاق های مطالعه، نشیمن، پذیرایی و آشپزخانه توصیه می شود. فراموش نکنید که لامپ های کم مصرف هرچه کمتر قطع و وصل یا در واقع روشن و خاموش شوند عمر طولانی تری خواهند داشت و کارشناسان محیط زیست پیشنهاد می دهند که اگر تصمیم دارید برای مدت زمان کمی مکانی را ترک کنید لامپ کم مصرف آن مکان را خاموش نکنید، ولی این را هم به خاطر بسپارید که نباید برای مدت زمان بیشتر از ۹ ساعت لامپ کم مصرف را روشن بگذارید. در ضمن، لامپ های کم مصرف را به صورت آویز نصب کنید تا بتوانید حداکثر شارژ نوری را از آنها دریافت کنید. ● اخطار! شرکت های بسیاری به تولید انواع لامپ می پردازند و در میان آنها برندهای نامعتبر نیز وجود دارند که لازم است اسامی آنها را بدانید تا هزینه ای که صرف می کنید هدر نرود.

مدلهای مختلف چراغ و لوستر File Format:max

چند سالي است كه صنعت خودرو ايران از نظر ميزان توليد در بين 20 كشور توليد‌كننده خودرو قرار گرفته است به‌طوري‌كه اكنون برخي دست‌اندركاران صنعتي كشور گمان مي‌كنند طي چند سال آينده مي‌توانيم به يكي از قدرت‌هاي صنعت خودرو جهان تبديل شويم اما بررسي آمار توليد خودرو در كشورهاي مختلف جهان بيانگر غيرواقعي‌بودن اين نگرش است. طبق آمار انجمن جهاني خودرو‌سازان از ميزان توليد خودرو در كشورهاي مختلف جهان طي سال 2008 ميلادي، ايران با توليد يك ميليون و 51 هزار خودرو رتبه شانزدهم را بين كشورهاي خودرو‌ساز دنيا به‌دست آورده گرچه براساس اين آمار، ميزان توليد خودرو در كشورمان حدود 300 هزار دستگاه از آمار اعلام شده توسط وزارت صنايع ايران كمتر است. براساس آمار انجمن جهاني خودرو‌سازان، جايگاه نخست در صنعت‌ خودروسازي به كشور ژاپن با توليد سالانه 5/11ميليون خودرو اختصاص داشته(بيش از 11 برابر ايران ) و پس از آن چين با توليد 9ميليون و 345 هزار دستگاه، آمريكا با توليد سالانه 8 ميليون‌و 705 هزار و آلمان با توليد 6 ميليون و 42 هزار دستگاه خودرو رده‌هاي دوم تا چهارم را به‌خود اختصاص داده‌اند. اين آمار نشان مي‌دهد چين در زمينه ميزان توليد خودرو هم آمريكا را پشت سر گذاشته و به رده دوم صعود كرده است. همچنين توليد خودرو در آمريكا نيز حدود 20 درصد نزول كرده است. كشور كره‌جنوبي نيز كه همزمان با كشورمان پاي به عرصه صنعت خودرو گذاشته با توليد سالانه 3 ميليون و 806 هزار دستگاه خودرو در مكان پنجم اين رتبه‌بندي قرار گرفته است. طبق اين آمار، خودرو‌سازان جهان طي سال 2008 حدود 70 ميليون خودرو توليد كرده‌اند كه سهم ايران چيزي در حدود 5/1 درصد اين آمار است. بررسي آمار ميزان توليد خودرو در جهان بيانگر آن است كه ايران با توليد سالانه يك ميليون دستگاه خودرو كه فناوري بيش از 80درصد آن نيز حداقل به 20 سال قبل باز مي‌گردد، شانزدهمين كشور توليدكننده خودرو در جهان است. چشم‌انداز خودرو‌سازان براساس برنامه‌ريزي‌هاي وزارت صنايع و سازمان گسترش كه از چند سال پيش انجام شده، ايران با بازاريابي در خاورميانه، شمال آفريقا، آسياي ميانه و شرق اروپا در خوشبينانه‌ترين حالت مي‌تواند 2ميليون خودرو توليدكند كه از اين ميزان يك ميليون خودرو صادر و يك ميليون ديگر را نيز در بازار داخلي به فروش رساند. تحقق اين هدف نيز در شرايطي ممكن است كه همكاري ايران در فضاي آرام سياسي با شركت‌هاي بزرگ خودرو‌سازي، جهت توليد مشترك افزايش يافته و هر سال حداقل 10درصد رشد توليد داشته باشيم اما رشد توليد صنعت خودرو در 2 سال گذشته از سوي انجمن جهاني خودرو‌سازان حدود 5درصد گزارش مي‌شود. جالب‌تر آنكه هر سال نيز وضعيت ايران از نظر رشد توليد، روند نزولي داشته كه علت اصلي آن نيز محدود بودن ظرفيت بازار ايران به يك ميليون دستگاه است. خودرو‌سازان براي افزايش توليدات خود بايد به فكر يافتن بازارهاي جديد باشند و براي حضور در بازار‌هاي جهاني احتياج به كيفيت و فناوري مناسب است حال آنكه اصلي‌ترين محصول بازار خودروي ايران كه پرايد است با فناوري 20 سال قبل و با عدد منفي بيش از 300 در بخش كيفيت، توان رقابت با محصولات هم‌كلاس خود را كه توسط توليد‌كنندگان بزرگ عرضه مي‌شود، ندارد چرا كه محصولات مشابه اين خودرو با فناوري روز، 50درصد مصرف سوخت كمتر و با عدد منفي حداكثر 40 در بخش كيفيت و با قيمتي مشابه پرايد در بازارهاي جهاني عرضه مي‌شود. يا به‌عنوان نمونه سمند كه خودروي اصلي ايران خودرو براي صادرات محسوب مي‌شود، وضعيت مشابه پرايد را با محصولات هم‌كلاس خود در جهان دارد. شركت‌هاي خودروسازي و رتبه‌بندي خودرو‌سازان ايراني تنها در حالي مي‌توانند به صادرات يك ميليون خودرو اميدوار باشند كه با خودرو‌سازان بزرگ همكاري كرده و پايگاه منطقه‌اي آنان باشند، همان كاري كه تركيه انجام داده و مرز صادرات صنعت خودروي خود را به 500 هزار دستگاه در سال رسانده است، به‌نحوي‌كه هم‌اكنون با توليد يك ميليون و 100 هزار دستگاه خودرو رتبه 15 را در صنعت خودروي جهان در اختيار دارد. اما صنعت خودرو ايران با وجود سرمايه‌گذاري‌هاي بعضا زيان‌ده براي ساخت كارخانه‌هاي خودرو‌سازي در كشورهاي ديگر، تنها توانسته صادرات محصولاتي مانند سمند و پرايد را به عددي كمتر از 50 هزار دستگاه برساند؛ رقمي كه تنها 5‌‌درصد مجموع توليد صنعت خودرو ايران را شامل مي‌شود. گذشته از بحث كيفيت، فناوري و صادرات، در 3 سال اخير كاهش رشد توليد به‌گونه‌اي بوده كه اين شاخص از حدود 20درصد در سال 83 به 5درصد رسيده است. البته غير از اين تغيير، سايپا براي نخستين بار در صنعت خودرو ايران پس از كنار زدن ايران‌خودرو با توليد 630 هزار خودروي سبك و سنگين در سال 2008 به رتبه 21 شركت‌هاي خودرو‌ساز جهان رسيده و ايران خودرو با توليد حدود 615 هزار دستگاه پس از شركت سوبارو جزو23 شركت توليد‌كننده خودرو در جهان بود. با اين روند طبق آمار انجمن جهاني خودرو‌سازان شركت تويوتا هم پس از پشت‌سرگذاشتن جنرال موتورز با توليد 9 ميليون و 237 هزار دستگاه قوي‌ترين شركت خودروسازي جهان لقب گرفت و پس از آن شركت جنرال موتورز با8 ميليون و 200 هزار دستگاه و فولكس واگن با توليد 6 ميليون و 400 هزار دستگاه خودرو در مكان‌هاي دوم تا سوم قرار دارند؛ اعدادي كه به خوبي فاصله زياد كارخانه‌هاي بزرگ خودروسازي جهان با شركت‌هاي داخلي را نشان مي‌دهند. واقعيت‌هاي پيش رو در اينكه صنعت خودروي كشورمان در مقايسه با شركت‌هاي بزرگ خودرو‌ساز جهاني هيچ حرفي براي گفتن دارد بحثي نيست چرا كه حتي در قياس با خودرو‌سازان شرقي مانند كره و چين نيز در شرايطي كه اين كشورها هر روز در حال افزايش و تنوع توليد و ارتقاي فناوري و كيفيت هستند ما حرفي براي گفتن نداريم. همچنين در بخش فناوري هم به غير از موتور ملي و چندين طرح مانند خودرو رانا و سمند هنوز كار چنداني صورت نگرفته است. اين در حالي است كه 5‌خودرو‌ساز اول جهان هر كدام سالانه چندين برابر بيش از مجموع درآمد صنعت خودرو ايران كه 11 ميليارد دلار تخمين زده مي‌شود براي طرح‌هاي تحقيقاتي هزينه كرده و هركدام از آنها سالانه بيش از 10 مدل جديد خودرو را به بازار معرفي مي‌كنند اما در عمر 40 ساله صنعت خودروي ايران محصولات جديد خودرو‌سازان داخلي كه بتوان آن را محصول و نشان يك شركت دانست به تعداد انگشتان يك دست هم نرسيده و هزينه تحقيقات در عمر 40ساله صنعت خودرو ايران هم به اندازه هزينه يك ماه تحقيقات در صنعت خودروي ژاپن نيست. با اين وجود به‌نظر مي‌رسد در چنين شرايطي در بهترين حالت و با كار فشرده و منظم و به دور از مديريت‌هاي مقطعي ايران طي 10 سال آينده نيز بتواند جزو 10كشور برتر توليد‌‌كننده خودرو نزديك شود در غير اين صورت با رشد سريع كشورهاي در حال توسعه مانند اندونزي كه در سال 2008رشد 50درصدي توليد را داشته، جايگاه كنوني خود را هم از دست خواهد داد.