جستجو در تالارهای گفتگو

» سرویس: علمي و فناوري - علم و فناوري ايران کد خبر: 94103018100 چهارشنبه ۳۰ دی ۱۳۹۴ - ۰۹:۰۲ محققان پژوهشکده نجوم پژوهشگاه دانش‌های بنیادی با همکاری گروهی از محققان در انستیتو اخترفیزیک تنریف اسپانیا و دانشگاه گرونینگن هلند موفق به ارایه روشی نوین برای بررسی و آشکارسازی ساختار درونی کهکشان‌های دیسکی شدند. به گزارش خبرنگار علمی ایسنا، دکتر حبیب خسروشاهی، رییس پژوهشکده نجوم پژوهشگاه دانش‌های بنیادی و علیرضا ملایی‌نژاد، دانشجوی دکتری نجوم پژوهشگاه و همکارانشان موفق به ارایه روشی نوین در آشکارسازی ساختار میله‌ای شکل در برخی از کهکشان‌های مارپیچی شدند که بر اساس شبیه‌سازی های پیشرفته عددی این مولفه ستاره‌ای میله‌ای در مرکز کهکشان های دیسکی با انتقال گاز و ستاره از بخش‌های بیرونی کهکشان به بخش‌های مرکزی و تغییر در نحوه توزیع تکانه در کهکشان‌ها نقش مؤثری در شکل‌گیری بالج کهکشان و تغییر ساختار دیسک کهکشان ایفا می‌کند. این محققان با استفاده از طیف نگاری IFU توسط طیف‌نگار سارون بر روی تلسکوپ ۴/۲ متری ویلیام هرشل و رصدهای اپتیکی تلسکوپUKIRT در موناکیا و مجموعه‌ای از شبیه‌سازی های عددی روشی ارایه کرده که بر اساس آن امکان تشخیص ساختارهای میله‌ای شکل ستاره ای و همچنین توجیه رفتار خاص در الگوی سرعت این کهکشان‌ها فراهم می‌شود. در این روش با استفاده از تکنیک طیف‌نگاری سه بعدی و بررسی نحوه توزیع فضایی مولفه‌های سرعت در چندین کهکشان دیسکی امکان آشکارسازی و تفکیک سینماتیکی مولفه های گوناگون ستاره‌ای در کهکشان نظیر میله ستاره‌ای دیسک داخلی و بالج کهکشان میسر شده است. نتایج این تحقیقات در شماره ۴۵۶ نشریه MNRAS به چاپ رسیده است.

محورهای همایش: فضای سبز 1-بهینه سازی و بهره وری منابع آب 2-نقش آب های نامتعارف در فضای سبز 3-معرفی گونه های مفید در فضای سبز 4-مباحث و دستاورد های نوین در فضای سبز 5-طراحی کشت توسعه و نگهداری در اقلیم های مختلف 6-کارکرد های اقتصادی فضای سبز 7-معماری داخلی- معماری منظر 8-طراحی فضاهای ویژه 9-استاندارد های فضای سبز 10-مدیریت فضای سبز 11-آلاینده ها-سلامت جامعه و فضای سبز شهری 12-فضای سیز و سلامت جامعه 13-فضای سبز و محیط زیست پایدار 14-اهمیت گیاهان دارویی و کاربرد آن ها در فضای سبز 15-جنگل ها فضای سبز شهری و محیط زیست پایدار 16-فضاهای فراغتی- تفریحی و عمومی 17- اهمیت باغبانی در فضای سبز 18-اصول و تکنیک های هرس و پیوند صحیح 19-کاربرد نانو تکنولوزی و بیو تکنولوزی در فضای سبز 20-کاربرد علوم بین رشته ای در فضای سبز مدیریت شهری 1-مشارکت شهروندان-حقوق شهری فرهنگ سازی شهروندی 2-سیاست های ملی و منطقه ای در توسعه شهری پایدار 3-کاربرد سامانه اطلاعات جغرافیایی و دور سنجی 4-امنیت و عدالت در فضای شهری 5-شهر سازی و مدیریت شهری 6-مدیریت سیاسی فضای شهری 7-حمل و نقل و ترافیک 8-بافت های فرسوده 9-فناوری های نوین در توسعه شهری 10-کاربری اراضی در شهر ها و روستاها 11-جغرافیا و مدیریت بحران 12-نقش پدافند غیر عامل در مدیریت شهری 13-جغرافیا- اقلیم شناسی 14-ژئو پلتیک 15-گردش گری 16-نقش شورای شهر در مدیریت شهری 17نقش شهرداری ها در مدیریت شهری 18-ناپایداری شهر و عوامل موثر 19-شهر های جدید 20-زیبا شناسی شهری 21-معماری پایدار و ساختمان های هوشمند 22-معماری سنتی و اسلامی 23-گردش گری شهری 24-چالش های حمل و نقل عمومی در ایران و جهان 25-فناوری های نوین و محیط زیست شهری 26-حیات وحش و محیط زیست پایدار 27-توسعه پایدار شهری 28-نقش سازمان های مردم نهاددر توسعه شهری 29-کاربرد علوم بین رشته ای در مدیریت شهری تاریخ های مهم: آخرین زمان ارسال مقالات:1394/11/20 زمان برگزاری همایش: اسفند 1394 آدرس دبیرخانه:تهران خیابان زرتشت غربی-روبروی مجتمع کیان-پلاک 40-طبقه دوم سایت همایش: [Hidden Content]

با سلام می خواستم بدون کسی مطلبی در خصوص تعمیر و بازسازی قطعات پمپ های هیدرولیکی نظیر چرخ دنده ، بدنه ، پیستون و ... داره؟ روش هایی مانند بازسازی به کمک پلاسما رو پیدا کردم دنبال روش های نوین می گردم موضوع پایان نامه منه گیر کردم تو این بخشش. و روش های ماشینکاری بعد از روش های بازسازی رو هم اگر بتونین کمکم کنید ممنون از همه

برنامه‌ریزی از ارکان و ضرورت‌های اساسی دستیابی به اهداف از پیش تعیین شده محسوب می‌شود. به این معنا که، برنامه‌ریزی می‌تواند کوتاه‌ترین مسیر در تحقق هر هدفی را تعیین و تبیین کند و با صرفه‌جویی در زمان، نیرو و هزینه‌های مورد نیاز، دستیابی به هدف تعیین‌شده را سهولت بیشتر بخشد. کنترل و هدایت پدیده‌های جهان امروز نیز در سمت و سوی اهداف مورد نظر، بدون تدوین و تبیین برنامه به هیچ وجه میسر نیست. در واقع برنامه‌ریزی است که با ایجاد بستر مناسب برای شناخت امکانات و محدودیت‌ها، تمهیدات بهره‌گیری بهینه از امکانات موجود و تبدیل محدودیت‌ها و تهدیدها به فرصت‌ها را فراهم می‌سازد و از انحراف به بیراهه‌ها و مسیرهای پرفراز و نشیبی که نه تنها به اهداف تعیین‌شده ختم نمی‌شود، بلکه موجب دوری از آن‌ها و بروز مشکلات و تنگناهای متعدد می‌گردد، پیشگیری می‌کند. امروزه "برنامه‌ریزی" ابزار اصلی "مدیریت" در تمامی عرصه‌های جوامع انسانی شناخته شده و الگوهای متعددی را بر اساس تجارب جهانی در دستیابی به مفهوم واقعی توسعه و زندگی بهتر، پیش روی انسان معاصر قرار داده است؛ انسانی که با تجارب پیشینیان و گستره دانش خود، همچنان در جست‌وجوی افق‌های روشن‌تر، کامیابی‌های بیشتر و آرمان‌های ذهنی خویش است. در این تکاپو، دستاوردهای علمی و فنی از یک‌سو موجب گسترش شهرنشینی و از سوی دیگر، موجب دوری انسان از عناصر طبیعی، تخریب محیط زیست و ناهنجاری‌های ناشی از آن شده است. کنترل این ناهنجاری‌ها و ایجاد تعادل بین دستاوردهای نوین علمی و فنی با عناصر طبیعت را تنها "برنامه‌ریزی" می‌تواند میسر سازد و رابطه انسان با محیط پیرامونی‌اش را متعادل کند. در این زمینه هرچند دانش شهرسازی همزمان با پیدایش و گسترش شهرها همواره راهنمای جوامع مختلف در نحوه بهره‌گیری از امکانات مصنوع و طبیعی بوده است، اما باور و تلقی اولیه در این زمینه تا آغاز قرن بیستم بر این بود که دانش شهرسازی در قلمرو رشته‌های کاربردی معماری و مهندسی قرار دارد. بر اساس چنین باوری نیز همواره حل و فصل مسائل شهری با محاسبات فنی و مهندسی پیگیری می‌شد و برنامه‌ریزی، نقش و جایگاهی در حیطه آن نداشت. با آغاز قرن بیستم و همزمان با گسترش شهرها و بروز معضلات زیستی در آن‌ها ضرورت برنامه‌ریزی توسعه شهری نیز آشکار شد و به این ترتیب، رابطه دانش شهرسازی با علوم اجتماعی و مبانی نظری آن بیش از رابطه این دانش با رشته‌های معماری و مهندسی تجلی یافت. در عین حال، پیشینه شهرسازی و دامنه کاربردی آن نیز خود مؤید رابطه این دانش با علوم اجتماعی بوده است، کما این‌که شهرسازی همواره در دوره‌های مختلف تاریخی خود، تحت تأثیر شرایط سیاسی، اقتصادی و اجتماعی جوامع و حکومت‌های حاکم بر آن‌ها متحول و هدایت شده است. در ادامه این تحولات با مداخله برنامه‌ریزی، دانش شهرسازی هرچند به عنوان یک دانش میان رشته‌ای مستقل از رشته‌های فنی و مهندسی شناخته شد، اما سالیان متمادی به ورطه آرمانگرایی و غفلت از واقع‌گرایی کشیده شد که در عین حال عوامل اصلی ناکامی آن در توسعه هدفمند شهرها نیز در همین نگرش آرمانگرایی و غفلت از واقع‌گرایی قابل جست‌وجو است. با وجود این تحولات گسترده در عرصه معادلات سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جوامع انسانی در نیم قرن گذشته و پیدایی دیدگاه‌های دوران پسامدرنیسم، دانش و نگرش‌های نوین برنامه‌ریزی، توسعه شهری را به چالش‌های جدی‌تر کشانده است. در این زمینه، نظریه‌ها و رویکردهای جدیدی، از جمله رویکرد برنامه‌ریزی راهبردی در کشورهای پیشرفته و سایر کشورهای جهان، از جمله در ایران مطرح شده است که همراه خود، مسائل و مشکلات فراوانی را نیز از جنبه‌های نظری و عملی ایجاد کرده است. این مسائل از نظر تجارب ملی و جهانی نیز قابل توجه‌اند. شناخت ابعاد مختلف این شیوه برنامه‌ریزی در سایر کشورها و تفاوت آن با شیوه‌های دیگر، بررسی امکانات و محدودیت‌های کاربردی آن در کشورمان را میسر می‌سازد. در عین حال با شناخت الگوهای به‌کار گرفته شده در کشورمان و تحلیل و ارزیابی آن‌ها می‌توان گزینه مطلوب را برای فعالیت‌های آتی شهرسازی کشور پیشنهاد داد. رویکردهای نوین برنامه‌ریزی اساس برنامه‌ریزی نوین در توسعه و عمران شهرها از نخستین سال‌های قرن بیستم در کشورهای انگلستان و ایالات متحده آمریکا پی‌ریزی شد. در این سال‌ها، دو نظریه‌پرداز علم زیست‌شناسی به نام پاتریک گدس و لوئیس مامفورد با بهره‌گیری از اصول بوم‌شناسی و زیست‌شناسی به ارائه نظریه ارگانیسمی در شهرسازی پرداختند و با تلفیق این نظریه با نظریه کارکردگرایی شهرسازی مدرن که در منشور آتن (1933) بر آن تأکید شده بود، "الگوی برنامه‌ریزی جامع" یا "برنامه‌ریزی عقلانی" را ارائه دادند که به عنوان مبانی نظری برنامه‌ریزی "طرح‌های جامع و تفصیلی" بیش از نیم قرن بر فعالیت‌های علمی شهرسازی جهان سایه افکند و تا دهه 1960 ادامه یافت. این شیوه برنامه‌ریزی که "برنامه‌ریزی نوین" نامیده می‌شود، از جمله دستاوردهای دوران نوگرایی شناخته می‌شود و بر این باور است که خردگرایی و پوزیتیویسم علمی، اساس شناخت جهان و تحولات آن است و پیشرفت جوامع انسانی در گرو پیشرفت اقتصادی آنان قرار دارد. همچنین بر مبنای نگرش کلی این شیوه برنامه‌ریزی، ساختار فیزیکی جوامع شهری در تعیین اولویت‌های توسعه از بیشترین اهمیت برخوردار است و دولت‌ها نیز با مشروعیت خود، مسئول اداره این جوامع شناخته می‌شوند و با دارا بودن حق حاکمیت و مشروعیت خود و استفاده از منابع طبیعی، مجاز به تعیین چارچوب‌های توسعه و مداخله در پدیده‌های طبیعی و اجتماعی با یاری برنامه‌ریزان هستند. به این ترتیب، اساس نگرش این شیوه برنامه‌ریزی، امکان مشارکت عمومی و حضور مردم در تبیین چارچوب و بستر طرح‌های توسعه شهری را سلب می‌کند و نقش و سهم دولت‌ها را پررنگ‌تر می‌سازد، به نحوی که دستگاه‌های دولتی بر مبنای این رویکرد، در عرصه "تصمیم‌گیری" و فرآیند تهیه طرح‌ها بیشترین نقش تأثیرگذاری را به عهده دارند. بروز تحولات نوین جهانی از نیمه دوم قرن بیستم به تدریج اعتبار باورها و آموزه‌های دوران نوگرایی را کاهش داد و همزمان با روند جهانی‌شدن و شروع دوران ارتباطات و گسترش جوامع شبکه‌ای، آموزه‌های پسانوگرایی جایگزین نگره نوگرایی شد و در پی این تحولات، برنامه‌ریزی توسعه شهری نیز به شدت دگرگون شد و رویکردهای نوینی در آن نضج گرفت که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به رویکردهای زیر اشاره کرد: 1- برنامه‌ریزی راهبردی: 1960، ایالات متحده آمریکا 2- برنامه‌ریزی حمایتی: 1965، دیویدوف ـ ایالات متحده آمریکا 3- برنامه‌ریزی سیستمی: 1966، انگلستان 4- برنامه‌ریزی پاسخگو: 1981، مک کوئل ـ انگلستان 5- برنامه‌ریزی مشارکتی: 1990، هیلی ـ انگستان این نظریه‌ها و رویکردها هرکدام به نوبه خود، گام مؤثری در خروج از چارچوب برنامه‌ریزی طرح‌های توسعه شهری با رویکرد جامع و تفصیلی شناخته می‌شوند که همواره مدافع مدیریت متمرکز دولتی و شیوه‌های آمرانه آن بوده است. تبیین این نظریه‌ها و دیدگاه‌ها ضمن این‌که حرکتی برای خروج از سیاست‌ها و روش‌های برنامه‌ریزی طرح‌های جامع و تفصیلی محسوب می‌شود، در عین حال، دوره‌های جدیدی را در برنامه‌ریزی طرح‌های توسعه شهری بعد از برنامه‌ریزی طرح‌های جامع (1960-1920) شکل می‌بخشد که مجموع آن را می‌توان به دو دوره "برنامه‌ریزی سیستمی" و "برنامه‌ریزی دموکراتیک" تقسیم‌بندی کرد: 1- برنامه‌ریزی سیستمی: این روش که از دهه 1960 وارد برنامه‌ریزی شهری شد، تا دهه 1980 ادامه داشت و مبانی فکری و اجتماعی آن را "نگرش سیستمی به جهان" و "مدیریت علمی سیستم‌ها" تشکیل می‌داد و اهداف کلان آن در به‌سازی سیستم‌های اقتصادی و اجتماعی جوامع شهری و هدایت و نظارت سیستم‌ها خلاصه می‌شد. الگوی طرح‌های توسعه مبتنی بر این روش برنامه‌ریزی نیز مدل‌سازی سیستم‌های شهری، تهیه طرح‌های بلندمدت با مبانی ساختاری ـ محلی بودند. 2- برنامه‌ریزی دموکراتیک: این روش با نگرش راهبردی، تأکید بر دموکراسی و خرد جمعی و حفظ ارزش‌های بومی و محلی از دهه 1980 جایگزین برنامه‌ریزی سیستمی و برنامه‌ریزی جامع و تفصیلی شده است و اهداف کلان آن را تأمین توسعه پایدار، گسترش عدالت اجتماعی و تقویت مشارکت عمومی تشکیل می‌دهند. در این برنامه‌ریزی، الگوی طرح‌های توسعه، مبتنی بر تبیین سلسله مراتب طرح‌ها، تهیه انواع طرح‌های کوتاه مدت محلی و طرح‌های موضعی طراحی شهری است که مبانی آن نیز در تقابل با برنامه‌ریزی طرح‌های جامع و تفصیلی قرار دارد. برنامه‌ریزی در دوره پسانوگرایی مجموعه تجارب جهانی در قرن بیستم نشان داد، شهرسازی مقوله‌ای نیست که صرفاً ابعاد فیزیکی و ساختار فضایی شهرها را مورد توجه و مداقه قرار دهد و صرفاً با ارائه طرح مبتنی بر "آمریت عقلانی سازمان‌یافته"، جست‌وجوگر راهکارهای توسعه فیزیکی بر اساس نیازهای ساکنان آن‌ها باشد. در این دوره، این آموزه اساسی حاصل شد که بتوان تحولات و انتظام فیزیکی و فضایی شهرها را صرفاً از طریق طرح‌های سطحی و ساده‌نگر سامان بخشید. با اشاعه این باور که دانش شهرسازی، صرفاً شناخت ابعاد فیزیکی و اجزای آن نیست، گرایش به شناخت عوامل تأثیرگذار در روند توسعه و عمران شهرها، از جمله عوامل طبیعی و اقلیمی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و وقوع پدیده‌های پیش‌بینی‌نشده در زمینه آن‌ها شدت یافت و مشخص شد که الگوی طرح‌های جامع و تفصیلی یا برنامه‌ریزی سیستمی نمی‌توانند در تداوم توسعه و زندگی در شهرها به عنوان بستر مناسبی برای بقای انسان شهری تلقی شوند و ادامه این روند، نه تنها پاسخگوی باورها، نیازها، خواسته‌ها و منافع شهروندان نیست، بلکه در بسیاری موارد، با گرایش‌ها، نیازها و منافع آنان نیز در تعارض قرار دارد. چرا که به واقع، در چارچوب الگوهای پیشین، برنامه‌ریزان و مدیران، تصمیم‌گیران اصلی برنامه‌ریزی توسعه شناخته می‌شدند و شهروندان در هدایت و اصلاح این برنامه‌ریزی‌ها و سیاستگذاری‌ها هیچ نقشی برعهده نداشتند و چه بسا، همین بی‌توجهی به نقش مشارکت شهروندان در تهیه و تصویب طرح‌های توسعه شهری، موجب بروز مسائل و مشکلات جدیدی می‌شد و در مواقعی نیز به رکود و توقف اجرای طرح‌ها می‌انجامید. ضرورت خروج از بن‌بست چنین عوارضی، ضمن الزامی ساختن مشارکت نهادهای مردمی در برنامه‌ریزی طرح‌های توسعه شهری و تحقق اجرای آن‌ها، این باور را قوت بخشید که دخالت در ساختار فضایی و عملکرد شهرها امری بسیار مهم و حساس است و مداخله در روند توسعه و عمران آن‌ها لازم است که با احتیاط همه‌جانبه و به صورت تدریجی انجام پذیرد. قطعیت و جزم‌گرایی برنامه‌ریزی شهری با رویکرد جامع و تفصیلی نیز همواره از عواملی بوده که مدیریت‌های شهری را در اجرای فرامین آن‌ها به رویارویی و برخورد با گروهی از شهروندان واداشته و تحقق‌پذیری اهداف تعیین‌شده را به شدت کاهش داده است. ناکارآمدی این الگوی برنامه‌ریزی، اندیشه جایگزینی الگوهای نوین را در برنامه‌ریزی توسعه و عمران جوامع شهری شکل بخشید و همزمان با آغاز دوران پسانوگرایی، تحول در تبیین سیاست‌ها و برنامه‌ریزی طرح‌های توسعه شهری نیز تحقق پذیرفت. البته گذار از برنامه‌ریزی شهری با رویکرد جامع و تفصیلی به الگوهای نوین، در واقع، خود زاده تحولات دوران پسانوگرایی است که به باور برخی از نظریه‌پردازان معاصر، تنها به منزله یک جنبش فکری و فرهنگی مورد تأکید نیست، بلکه تحولی در تاریخ بشری است که بر توسعه مفاهیم اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی، شیوه کار و سکونت در ابعاد جهانی تکیه دارد. در این زمینه، برنامه‌ریزی نیز از جمله موضوعات مورد توجه پسانوگرایی محسوب می‌شود که فیلیپ المندینگر در کتاب خود به نام "برنامه‌ریزی در دوران پسانوگرا" (چاپ سال 2000) به تفصیل در این زمینه به بحث پرداخته و با تحلیل‌های خود، دامنه جدیدی به مفاهیم و مبانی دانش برنامه‌ریزی افزوده است. به‌طور کلی، پیروان پسانوگرا با هر رویکردی مبتنی بر نظرات و دیدگاه‌های کلان مخالف هستند و "آمریت عقلانی سازمان‌یافته" را مغایر با مبانی برنامه‌ریزی توسعه می‌دانند و این رویکرد از سوی متفکرانی چون ژاک دریدا از منظر ساختارشکنی و میشل فوکو از جنبه قدرت‌ستیزی به شدت مورد انتقاد قرار گرفته است. المندینگر نیز در کتاب خود، ضمن موضع‌گیری در برابر برنامه‌ریزی آمریت عقلانی، به نقد و بررسی دیدگاه‌های نوگرایی در این زمینه پرداخته و از دید نیچه و مکتب انتقادی، نوگرایی را شمشیر دولبه و آمیزه دوگانه‌ای معرفی کرده است که برنامه‌ریزی در سمت تاریک آن قرار می‌گیرد. چرا که از این منظر، برنامه‌ریزی هم می‌تواند اهداف مترقی و هم اهداف ارتجاعی داشته باشد. یعنی در برخی جوامع می‌تواند عامل تنوع و پویایی باشد و در بعضی از جوامع دیگر، به عامل مقاومت در برابر هرگونه تغییر و تحول باورها تبدیل شود. در مجموع، پسانوگرایان با رد دیدگاه‌های نوگرایان، حاکمیت شیوه نگرش آنان در برنامه‌ریزی را دوره پایان‌یافته تلقی می‌کنند. در این زمینه، هرچند که برخی از جامعه‌شناسان و پژوهشگران صاحب‌نظر، از جمله آنتونی گیدنز، دیوید هاروی، یورگن هابرماس، تری ایگلتون و ... معتقدند که هنوز دوره نوگرایی و حاکمیت باورها و معیارهای آن در سطح جهان به پایان نرسیده است و نفی باورهای این دوره، همراه با تلقی خاتمه یافتن تأثیر شیوه نگرش آنان در ابعاد مختلف زندگی جوامع امروزی، به نحوی ممکن است که به نفی دستاوردهای نوین در عرصه‌های مختلف، از جمله در عرصه دموکراسی و حقوق بشر منجر شود و فرآیند توسعه را دچار رکود و نقصان سازد. به این ترتیب، در کشاکش چالش این دو دیدگاه، دانش و مبانی نظری برنامه‌ریزی نیز بین شیوه‌های کلی‌نگری و جزئی‌نگری، تکثرگرایی و فردگرایی، آزادی اقتصادی و کنترل عمومی، جهانی‌شدن، بومی‌گرایی و ... گرفتار نوعی سردرگمی و ابهام شده است. با وجود این، اصول کلی پسانوگرایان در زمینه انعطاف‌پذیری، ضرورت شناخت واقعیت‌های اجتماعی و بازنگری در سیاست‌های عمومی به شدت در تبیین مبانی برنامه‌ریزی تأثیر گذاشته و در گزینش شیوه‌های مناسب، آن را به سوی "الگوی راهبردی" سوق داده است تا بر مبنای آن بتوان تمهیدات بیشتری را در پاسخگویی به نیازها و خواسته‌های جوامع کنونی فراهم آورد. سیروس ظهیرمالکی منبع: روزنامه اعتماد، شماره 1810، 13 آبان 1387

پارك شاتل يك وسيله نقليه هدايت شونده خودكار با ظرفيت پايين است كه مسافران را حمل مي كند. در اين سيستم حمل و نقل نيازي به استفاده از راننده نيست و به جاي آن يك كامپيوتر و سيستم ناوبري الكترونيكي وظيفه هدايت را بر عهده دارد. البته حمل كننده ها و وسايل نقليه در مسيرهاي كوتاه قبلاً در كشورهاي مختلف جهان مورد استفاده قرار گرفته اند. با اين حال همگي آنها به صورت مكانيكي بوده اند در حالي كه پارك شاتل كاملاً به صورت الكترونيكي عمل مي كند و بر سطح خيابان حركت مي كند و نيازي به ايجاد تاسيسات يا شبكه خاصي ندارد. اين سيستم ابتكاري حمل مسافر براي مسيرهاي كوتاه بسيار ايده آل و در واقع مكمل سيستم حمل و نقل عمومي است كه براي حمل و نقل عابرين پياده كه مجبورند مسافت زيادي را از ايستگاه هاي اتوبوس يا مترو و پاركينگ ها به مراكز خريد، پارك هاي تفريحي، مراكز اداري، تجاري و فرودگاه ها طي كنند بسيار مناسب است. اين شيوه در توسعه حمل و نقل در مسيرهاي كوتاه بسيار موثر و كارآمد است. از اين شيوه مي توان در كنار شبكه هاي حمل و نقل عمومي پيچيده يا ساده استفاده كرد. همچنين مي توان در شهرك هاي تجاري و صنعتي و مناطق مسكوني تا مراكز خريد از اين وسيله حمل و نقل استفاده كرد. سيستم هاي حمل و نقل عمومي براي مسيرهاي كوتاه و توقف هاي زياد مناسب نيست. در حال حاضر جهت استفاده در مسيرهاي كوتاه به كار گرفته نمي شود كه از جمله مشكلات آن مي توان به موارد زير اشاره كرد. 1- مراجعه به ايستگاه هاي حمل و نقل عمومي و انتظار براي سوار شدن كه اغلب زمان بر است. 2- پياده روي زياد بين ايستگاه ها و انحراف نسبي از مسير 3- حجم كم وسايل نقليه عمومي و زمان انتظار زياد از اين رو از پارك شاتل مي توان به عنوان بهترين گزينه در مسيرهاي كوتاه استفاده كرد. اين سيستم حمل و نقل از دو نوع سيستم كنترل پيشرفته استفاده مي كند: 1- تكنولوژي فراگ 2- سيستم ناظر كامپيوتري سوپر فراگ تكنولوژي فراگ از يك سيستم ناوبري هدايتگر تشكيل شده كه به وسيله نقليه اجازه مي دهد به صورت كاملاً خودكار به حركت درآيد. Frog مخفف كلمه Free Ranging on grid است و در بعضي از وسايل نقليه خودكار كه از اين سيستم استفاده مي كنند، نصب شده است. تكنولوژي فراگ مشخصاً در چهار قسمت مورد استفاده قرار مي گيرد. 1- صنعت: حمل و نقل اتوماتيك قطعات يا كالاي ساخته شده در كارخانه هايي كه داراي محصولات مختلفند. 2- حمل كالا: حمل و نقل اتوماتيك تقسيم يا بارگيري كالاهاي بسته بندي شده. 3- تفريحي: حركت در مراكز تفريحي در مسيرهاي مختلف بدون نياز به ريل. 4- انتقال دهنده مسافر: شيوه هاي جايگزين و مكمل حمل و نقل عمومي وسايل نقليه كوچك مجهز به اين دستگاه در فضاي داخل كارخانه ها و در فضاي بزرگ تر همچون بنادر بارگيري كشتيراني مورد استفاده قرار مي گيرند. در هر وسيله نقليه مجهز به تكنولوژي فراگ يك كامپيوتر تعبيه شده كه داراي نقشه الكترونيكي منطقه است و براي حركت از آن استفاده مي كند. استفاده از اين نقشه وسيله نقليه را قادر مي سازد تا مسيرش را از نقطه A به نقطه B برنامه ريزي كند. محل آغاز به كار وسيله نقليه نيز مشخص است. سوپرفراگ سيستم ناظر كامپيوتري سيستم ناظر كامپيوتري به وسيله دستگاه بيسيم با خودرو در ارتباط بوده و كليدهاي درخواست مسير و چراغ هاي راهنمايي را كنترل مي كند و در واقع واحد كنترل مركزي است. سوپرفراگ درخواست مسافر براي سوارشدن به خودرو را دريافت كرده و زمان حركت خودرو به سمت نقطه مذكور را بررسي مي كند. اين سيستم به شيوه موثري مديريت شده و مسافت بين خودروي فاقد مسافر و محل اعلام درخواست و فواصل ايستگاه ها را محاسبه مي كند. همچنين چگونگي حضور خودروها و سرويس دهي را به صورت نمايش گرافيكي مشخص كرده، آن را ثبت و نگهداري مي كند. هر خودرو با استفاده از كامپيوتر درون خود مسير را مشخص و آن را ثبت مي كند. تنظيم مسير برنامه ريزي شده و مورد تقاضا، عكس العمل خودرو با ساير خودروها و وضعيت ترافيك خيابان توسط دستگاه فراگ ساير خودروها انجام مي شود. كنترل ترافيك خيابان بر عهده سيستم ناظر كامپيوتري (سوپرفراگ) است. استفاده از سطح زمين در مقايسه با ساير سيستم هاي حمل و نقل كه نياز به تاسيسات زيربنايي دارد بسيار بهينه و كم هزينه است، ضمن اينكه انجام پروژه بسيار آسان خواهد بود كه تنها نيازمند يك مسير آسفالت به عرض 5/2 متر است. اين مسير همچون تراموا يا قطارهاي شهري نيازي به جداسازي كامل ندارد و به وسيله يك حصار ساده يك متري يا استفاده از گياهاني همچون شمشاد مي توان اطراف آن را محصور كرد، در صورتي كه اكثر سيستم هاي حمل و نقل ديگر به علت جلوگيري از حوادث ناشي از برخورد نيازمند جداسازي كامل از خيابان هستند. پارك شاتل داراي چهار چرخ لاستيكي است. حركت خودرو به وسيله يك موتور الكتريكي صورت مي گيرد كه نيروي حركتي آن توسط باتري هاي قابل شارژ تامين مي شود. پارك شاتل 10 نفر گنجايش دارد كه شش نفر نشسته و چهار نفر ايستاده است. ورود و خروج به داخل خودرو بسيار راحت است و داراي فضاي مناسبي است. اين وسيله نقليه براي معلولاني كه از ويلچر استفاده مي كنند بهينه سازي شده و به راحتي مي توانند داخل خودرو شوند.داخل خودرو يك صفحه كنترل وجود دارد كه مسافران مي توانند مسير خود را مشخص كنند ، و هنگام توقف در مسير نام محل روي تابلوي نمايشگر مشخص مي شود. حداكثر وزن مجاز خودرو 800 كيلوگرم است كه توسط سنسورها اندازه گيري مي شود. در صورت سوار شدن بيش از وزن مجاز پيغام اخطار شنيده شده و خودرو حركت نمي كند. سنسوري نيز در محل درها تعبيه شده و ورود و خروج مسافر را كنترل مي كند و تا زماني كه درها كاملاً بسته نشده، حركت نمي كند. در داخل خودرو دوربين و وسايل ارتباطي با مركز كنترل نصب شده است. اين دوربين جهت حفظ امنيت داخل خودرو است و هر نوع اختلال و بي نظمي را سريعاً نشان مي دهد و در صورت نياز مسافران مي توانند با مركز كنترل تماس بگيرند. پارك شاتل داراي سيستم بازدارنده خطر و مجهز به سنسورهاي حساس و هوشمند است. اين سنسورها جهت حركت خودرو و مسير پيش رو را اسكن مي كند و در صورتي كه كوچك ترين مانعي را شناسايي كند از سرعت كاسته و كاملاً متوقف مي شود. براي ايمني بيشتر اين سيستم، در صورت حس خطر خودرو سريعاً متوقف مي شود. همچنين كليدهاي توقف اضطراري نيز در داخل و خارج خودرو قرار گرفته كه مسافران در موارد خاص مي توانند از آن استفاده كنند. سرعت اين وسيله نقليه به 40 كيلومتر در ساعت محدود مي شود كه مي توان آن را به خوبي هدايت و كنترل كرد. پارك شاتل را مي توان به يك آسانسور افقي تشبيه كرد كه به درخواست مسافر و با فشار كليد حركت مي كند. ايستگاه ها و محل هاي توقف شبيه توقف آسانسور در طبقات يك ساختمان است. پارك شاتل زماني كه حركت كرده و تمامي مسافران را به مقصد مي رساند، كامپيوتر كوتاه ترين مسير را در بين متقاضيان محاسبه و به سمت مسير حركت مي كند.وسايل نقليه به وسيله پيام هاي ترافيكي و در خواست هاي ثبت شده كه توسط سيستم مناظره كامپيوتري ارسال و دريافت مي شود، كنترل مي شوند. اين تنها كنترلي است كه توسط سيستم مناظره كامپيوتر مركزي انجام مي شود و ساير اعمال كنترل و هدايت دستگاه ها در داخل خودرو صورت مي گيرد.كنترل ترافيك نسبت به عبور و مرور عابرپياده، دوچرخه سوار، اتومبيل ها و ساير وسايط نقليه عمومي به وسيله چراغ هاي راهنمايي يا موانع حركتي سيستم مناظره كامپيوتر كنترل مي شود. اين سيستم نظارت مركزي هنگامي كه شاتل قصد عبور از تقاطع يا عرض خيابان را دارد به وسيله چراغ هاي راهنمايي و موانع عبوري ترافيك را كنترل كرده و با توجه به تمام مسائل ايمني اجازه عبور مي دهد. همچنين سيستم جلوگيري از برخورد در داخل خودرو موقعيت خيابان را بررسي مي كند. از جمله شاخصه ها و مزاياي پارك شاتل مي توان به موارد زير اشاره كرد: وسيله حمل و نقل كوچك، استفاده در تعداد زياد، سهولت افزايش و توسعه شبكه كاربري اتوماتيك منطبق بر تقاضاي مسافر، ساختار ساده روي زمين، هدايت شونده با تكنولوژي فراگ. وقتي خودرو شروع به حركت مي كند، مسافت طي شده به وسيله دستگاه رمزگذار كه تعداد دور چرخ ها را محاسبه مي كند اندازه گيري مي شود. در ميادين و پيچ ها وضعيت خودرو از زاويه حركت چرخ ها مورد محاسبه قرار مي گيرد كه ممكن است به علت تغييراتي همچون ميزان وزن بار و مسافر، ناهمواري ها يا سطح لغزنده خيابان دچار اشتباه و خطا شود. به همين منظور نقاطي درجه بندي شده در مسيرهاي معمولي مورد نياز است. براي بررسي موقعيت، محاسبه و تنظيم در زمان مورد نياز تعدادي آهنربا در نقاطي مشخص در سطح مسير تعبيه شده و خودرو موقعيت آهنربا را به وسيله خط كش آهنربايي محاسبه مي كند. وضعيت هر خودرو، اوضاع چراغ هاي راهنمايي و تمامي پيغام ها كنترل مي شود و هر گونه نقص فني سريعاً به واحد كنترل مركزي گزارش داده مي شود. اپراتورهاي مركزي به راحتي مي توانند، وضعيت خودرو را مشاهده كنند. توسعه مسيرها، استفاده از مسيرهاي جانشين و همچنين جابه جايي ايستگاه ها و اضافه كردن آن در اين سيستم به آساني انجام مي شود.پارك شاتل سيستم حمل و نقل مكملي است كه در كشورهاي مختلف مورد استفاده قرار گرفته و در حال حاضر نيز در كشور هلند در خطوط مختلف مشغول سرويس دهي است . نويسنده: ايمان درودي [Hidden Content]

این مقاله PDF در سال 1377 توسط بخش تحقیقات و مطالعات مهندسین مشاور شهرساز و معمار تهیه شده است که اصول طراحی فضاهای باز اداری را مورد بررسی قرار داده است. این مقاله رو می تونید از لینک زیر دانلود کنید. دانلود مقاله