جستجو در تالارهای گفتگو

:hapydancsmil:خسته نباشید به همه دوستانی که در ترجمه اولین مقاله همکاری داشتن:hapydancsmil: alimec JU JU فرنوش خادمی mim-shimi خدا قوت مقاله انگلیسی مقاله فارسی(ترجمه شده)

یک گروه تحقیقاتی بین‌المللی موفق شده است با استفاده از نانوذرات پلیمری، بازده فرآیند ‏استخراج نفت را افزایش دهد. زمانی که شرکت‌های نفتی از ادامه اسختراج نفت از یک چاه منصرف می‌شوند و در واقع آن ‏چاه را به حال خود رها می‌کنند، هنوز نیمی از منابع نفتی چاه در آن وجود داشته و استخراج نشده ‏است. دلیل رها کردن چاه این است که بهبود چاه برای ادامه برداشت نفت کاری دشوار است. اخیرا ‏محققان موفق شدند با استفاده از نانوذرات، روشی برای برداشت نفت از این چاه‌ها ارائه کنند.‏ نفت معمولا در میان حفره‌های بسیار ریز سنگ‌ها به دام می‌افتد. فشار طبیعی داخل مخازن نفت ‏بسیار بالا است، بنابراین زمانی که مته حفاری به نفت می‌رسد، نفت با فشار از مخزن بیرون می‌جهد. ‏برای حفظ این فشار، شرکت‌های برداشت نفت، به جای نفت خارج شده از زمین، آب به آن تزریق ‏می‌کنند. آب تزریق شده موجب می‌شود تا نفت با فشار زیادی به بیرون رانده شود. نقطه‌ای که آب ‏به چاه تزریق می‌شود، معمولا چند صد متر یا چند هزار متر دورتر از نقطه‌ای است که فرآیند ‏استخراج نفت صورت می‌گیرد. مشکلی که در این روش وجود دارد این است که هر چند آب ‏باعث افزایش فشار نفت می‌شود، اما بعد از مدتی آب جای نفت را در خروجی چاه می‌گیرد و به ‏جای نفت، آب استخراج می‌شود. این نقطه‌ای است که شرکت‌ها مجبور به تعطیل کردن چاه ‏می‌شوند.‏ بیش از چند دهه است که شرکت‌های نفتی روی حل این مشکل کار می‌کنند، به طوری که ‏راه‌های متعددی برای این کار پیشنهاد شده است. یک گروه تحقیقات از مرکز ‏cipr‏ با همکاری ‏محققان چینی روشی برای حل این مشکل ارائه کرده‌اند. این گروه چینی پیش از این موفق به ‏برداشت 15 درصد از نفت باقی‌مانده در چاه‌ها شده بودند، اما با همکاری این گروه نروژی در ‏نهایت این رقم را به 50 درصد رساندند.‏ در این پژوهش محققان در کنار آب، از نانوذراتی استفاده کردند که قطری کمتر از حفره‌های ‏چاه داشتند. زمانی که آب و نانوذرات به چاه تزریق می‌شود، آب موجب افزایش فشار بر چاه ‏می‌شود و نانوذرات، حفره‌های به جای مانده را پر می‌کند. با این کار نفت بیشتری از چاه استخراج ‏می‌شود. ‏ این گروه‌ تحقیقاتی روی نانوذرات با ابعاد مختلف مطالعه کرده و بهترین نانوذرات را برای این کار ‏پیدا کرده‌اند، این نانوذرات از نوع پلیمر بوده که با دیوار چاه برهمکنش ایجاد می‌کنند.‏ منبع: مجله بسپار

یک تیم تحقیقات بین‌المللی موفق شده است تا با وارد کردن نانوذرات طلا به ساختار پلی‌اورتان، پلیمر رسانا و انعطاف‌پذیر تولید کند. این فیلم رسانا کاربردهای وسیعی در تولید ادوات الکترونیکی انعطاف پذیر دارد. قطعات الکترونیکی انعطاف‌پذیر دارای کاربردهای متعددی است. برای مثال می‌توان از این قطعات در نمایشگرهای انعطاف‌پذیر، باتری‌ها و ادوات پزشکی استفاده کرد. نیکولاس کوتوف و همکارانش موفق شدند با افزودن نانوذرات طلا به پلی‌اورتان هدایت الکتریکی آن را افزایش دهند با این کار می‌توان صفحه‌های رسانا و انعطاف‌پذیر تولید کرد. این گروه تحقیقاتی از دانشگاه میشیگان نشان دادند که وجود نانوذرات طلا در ساختار پلیمر استحکام پلیمر را نیز بهبود می‌دهد. کوتوف می‌گوید: این کامپوزیت، حاوی نانوذرات به صورت فلز منعطف عمل می‌کند. از این روش می‌توان برای تولید کامپوزیت‌هایی حاوی نانوذرات مختلف استفاده کرد که کاربردهای متنوعی نیز خواهد داشت. این کامپوزیت در صورتی که دو برابر حالت اولیه خود کشیده شود هنوز رسانای الکتریکی خوبی است، پژوهشگران می‌کوشند تا این ساختار را به اشکال مختلف نظیر زیگزاگی یا فنری شکل در آورند. پژوهشگران این پروژه از این که افزودن نانوذرات طلا به پلیمر پلی‌اورتان می‌تواند انعطاف‌پذیری و تعداد الکترون‌های در حال حرکت را افزایش دهد شگفت‌زده هستند. نتایج این پژوهش در نشریه Nature به چاپ رسیده است. یونسیب کیم، نویسنده اول این مقاله می‌گوید: ما دریافتیم که در هنگام کشیده شدن پلیمر، نانوذرات به صورت زنجیره‌ای در یک صف قرار می‌گیرند به همین دلیل هدایت الکتریکی آن نیز افزایش می‌یابد. کوتوف می‌گوید: با کشیدن این پلیمر، نانوذرات در آن به نحوی تغییر وضعیت می‌دهند که رسانایی پلیمر حفظ شود. به همین دلیل است که این کامپوزیت هم دارای انعطاف‌پذیری و هم هدایت الکتریکی مناسبی است. این گروه تحقیقاتی موفق شده‌اند تا با استفاده از دو ماده مختلف، ساختار جدیدی با ویژگی‌ها جالب توجه ارائه کند. برای این کار از دو روش لایه‌ای و *****کردن استفاده شده است. محصولی که از روش لایه‌ای بوجود می‌آید دارای رسانایی بیشتری است در حالی که روش *****کردن منجر به محصول منعطف‌تر می‌شود. ساختار لایه‌ای که حاوی 5 لایه طلا است دارای هدایت الکتریکی 1100 S/cm بوده در حالی که اگر همین 5 لایه با استفاده از روش *****کردن بدست آید رسانایی 1800 S/cm را خواهد داشت. از این کامپوزیت می‌توان برای تولید الکترود در باتری‌های انعطاف‌پذیر استفاده کرد. این باتری‌ها در بخش جراحی‌های مغز قابل استفاده است. چنین الکترودهایی به دلیل انعطاف‌پذیری دارای دوام زیادی در مغز خواهد بود. منبع : Elastic electronics: Stretchable gold conductor grows its own wires منبع : مجله بسپار

محققان با ساخت نانوذرات کلسترول خوب مصنوعی شیوه مناسب و جدیدی را برای درمان تصلب شرایین و پیشگیری از بروز بیماری های قلبی و عروقی یافته اند. تصلب شرایین – ایجاد پلاک های سلولی در عروق- هنوز یکی از دلایل اصلی مرگ و میر در سراسر جهان است. در حالی که لیپوپروتیئن چگالی بالا یا - HDL – به اصطلاح کلسترول خوب برای پردازش به کبد فرستاده می شود اما LDL – کسترول بد- در عروق مانده و پلاک ها را شکل می دهد. تشخیص اولیه این اجزای سلولی در پلاک ها که موجب پارگی و مسدود شدن عروق می شود، می تواند یک شیوه تشخیصی موثر برای بیماری های قلبی و ارتباط آنها با تصلب شرایین باشد. اکنون پژوهشگران دانشگاه جورجیا به پیشرفت فنی مهمی در زمینه ساخت نانوذارت لیپوپروتئین چگالی بالا مصنوعی دست یافته اند. این نانوذرات که نسخه کاملا زیست تخریب پذیر مصنوعی از کلسترول خوب هستند ، می توانند یک شیوه تشخیصی و درمانی بالقوه ای برای تصلب شرایین باشد. در بررسی های آزمایشگاهی این نانوذره، HDL مصنوعی کاهش چشمگیری را در کلسترول و تری گلیسیرید نشان داد. محققان می گویند اگر فقط حسگر را در عروق قرار دهیم، یک درمان بسیار نوید بخش برای کاهش تری گلیسیرید در جریان خون خواهیم داشت. نانوذرات تقلید کننده HDL پیش از این نیز ساخته شده بودند اما در آنها از خون انسانی استفاده شده بود. اما این ذرات با چالش های بسیاری در باززایی و تولید انبوه از جمله در تغییر پذیری واکنش های ایمنی مواجه بودند. محققان دانشگاه جورجیا ، نسخه های بازسازی شده HDL که در آنها از خون استفاده شده بود را به کار گرفتند. به گفته دانش پژوهان با خلق این ذرات از پایه توانستند بسیاری از مشکلات را از بین برده و در عین حال تمام جنبه های مثبت انتقال HDL را حفظ کنند. این نانوذرات مصنوعی HDL ، یک هیبرید پلیمری است که به اسیدآمینه کمتری نیاز دارد و از این رو تولید انبوه آن بسیار ساده تر است. محققان برای خلق هسته HDL مصنوعی خود از یک پلیمر زیست تخریب پذیر مورد تایید FDA به عنوان یک چارچوب استفاده و آن را با استر- مولفه ای در HDL طبیعی - مخلوط کردند. آنها پپتید تقلیدی ساختند که با دقت یک HDL طبیعی به به نانوذارت می چسبد. نتایج این تحقیقات در نشریه Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است. منبع : پینا

[TABLE=class: text] [TR] [TD]پژوهشگران روش کاملا جديدي براي جداسازي مواد ارزشمندي نظير طلا، مس و نقره از ميان سنگ‌هاي معدني ارائه کردند. در اين روش از نانوذرات استفاده مي‌شود به‌نحوي که نانوذرات به مواد مورد نظر مي‌چسبند و از سوي ديگر اين مواد را به‌صورت حباب‌هاي هوا در مي‌آورند. در نهايت مواد مورد نظر را مي‌توان از سطح جمع‌آوري کرد. رابرت پلتون و همکارانش مي‌گويند که اين شرکت از روشي موسوم به شناورسازي کف استفاده کرده که با اين کار 450 ميليون تن سنگ معدن را در سال مي‌توان فرآوري کرد. در اين روش جديد سنگ‌هاي معدني را شکسته و به ذرات بسيار ريزي در مي‌آورند. سپس اين ذرات را روي سطح آب شناور مي‌کنند. در نهايت ذرات ارزشمند را از سنگ‌ها جداسازي مي‌کنند. در اين سيستم، آب حاوي موادي است که مي‌تواند به ذرات مورد نظر بچسبد و موجب شود تا اين ذرات به شکل حباب در آيد. دليل تشکيل حباب، ايجاد نيروي دافعه ميان ذره و آب است. با تشکيل حباب، به‌راحتي مي‌توان آنها را از سطح آب جمع‌آوري کرد. [/TD] [/TR] [TR] [TD] [/TD] [/TR] [TR] [TD] [/TD] [/TR] [TR] [/TR] [TR] [TD] [/TD] [/TR] [TR] [TD] در اين پروژه محققان ماده جديدي ارائه کردند که مي‌تواند موجب تشکيل حباب در سطح آب شود. اين ماده جديد نانوذراتي با قابليت طرد مولکول‌هاي آب است. در تست‌هاي آزمايشگاهي، اين گروه تحقيقاتي به‌جاي ذرات معدني از دانه‌هاي شيشه استفاده کردند. نتايج کار محققان نشان داد که نانوذرات به دانه‌هاي شيشه چسبيده و آنها را با بهره تقريبا 100 درصد شناور کردند. در اين پروژه براي اولين بار نشان داده شده که نانوذرات آب‌گريز مي‌توانند به ذرات بزرگتر چسبيده و ورود آنها را به حباب‌ها تسهيل کنند. نانوذرات کاتيوني به‌کار رفته در اين پروژه از جنس پلي استايرن بوده که ابعاد 46 نانومتري داشتند درحالي که دانه‌هاي شيشه 43 ميکرومتري بودند. در نهايت اين نانوذرات توانستند تمام دانه‌هاي شيشه را از آب جدا کنند. درصورتي که 5 درصد از سطح دانه‌ها با نانوذرات پوشيده شود آنگاه فرآيند زدايش دانه‌هاي شيشه به حداکثر مقدار خود مي‌رسد. ماکزيمم مقدار انرژي مورد نياز جهت زدودن دانه‌هاي شيشه از حباب‌ها توسط ميکروماشين اندازه‌گيري شد. اين نيرو 1.9 ميکرونيوتن براي دانه‌هاي شيشه داراي روکش نانوذره‌اي بود. اين در حالي است که براي دانه‌هاي فاقد روکش اين نيرو 0.0086 ميکرو نيوتن است. براي يافتن نحوه محاسبه نيروي مورد نياز از مدل‌سازي استفاده شد. نتايج اين کار در نشريه ACS journal Langmuir به چاپ رسيده است. [/TD] [/TR] [/TABLE]

دستگاه‌های رایج طیف سنج مادون قرمز قادر به بررسی نانومواد نیستند، اخیرا یک گروه تحقیقاتی در آلمان موفق شده‌اند دستگاهی بسازند که می‌تواند از نانوذرات و دیگر مواد نانومقیاس طیف مادون قرمز بگیرد. قدرت تفکیک این دستگاه 100 برابر بیشتر از دستگاه‌های رایج طیف سنجی مادون قرمز است. به گزارش سرویس علم و فن آوری پایگاه اطلاع رسانی صبا به نقل از نانو، محققان موسسه علم مواد باسکو و شرکت نیزپک در آلمان، موفق شدند دستگاهی ارائه کنند که قادر است طیف مادون قرمزی، که از یک منبع گرمایی ایجاد می‌شود را با قدرت تفکیک 100 برابر بیشتر از دستگاه‌های رایج طیف سنجی مادون قرمز، ضبط کند. در آینده از این دستگاه می‌توان برای آنالیز ترکیبات شیمیایی و ساختار نانومواد در کامپوزیت‌های پلیمری استفاده کرد. جذب پرتو مادن قرمز یکی از ویژگی‌های ترکیبات شیمیایی و ساختاری مواد است. بنابراین از این ویژگی‌ می‌توان به‌عنوان اثر انگشت مواد استفاده کرد. طیف سنجی مادون قرمز یکی از ابزارهای بسیار مهم برای بررسی و شناسایی مواد در حوزه‌های مختلف از جمله علم مواد و تشخیص زیست پزشکی است. با دستگاه‌های نوری رایج، مانند FTIR ( مادون قرمز تبدیل فوریه)، نور نمی‌تواند روی نقطه‌ای زیر چند میکرومتر متمرکز شود. با وجود چنین محدودیتی نمی‌توان از این دستگاه در بررسی نانوذرات، مولکول‌ها یا ادوات نیمه‌هادی مدرن استفاده کرد. محققان شرکت نیزپک و نانو گونه، دستگاهی ارائه کرده‌اند که قادر است مواد نانومقیاس دارای تابش حرارتی را با استفاده از طیف سنجی مادون قرمز مورد مطالعه قرار دهد. این دستگاه مبتنی بر یک میکروسکوپ میدان نزدیک پراش (NeaSNOM) است که در آن از یک نوک فلزی بسیار تیز برای اسکن توپوگرافی سطح استفاده می‌شود. در حالی که سطح در حال اسکن شدن است، با استفاده از یک منبع گرمایی به نوک نور مادون قرمز تابیده می‌شود. این نوک همانند یک آنتن عمل کرده و نور تابیده شده را به یک نقطه نانومقیاس پراش ( نانوفکوس) می‌دهد. با استفاده از طیف سنجی FTIR دارای طراحی خاص، می‌توان پرتو پراش یافته را آنالیز کرد. با این کار محققان قادر خواهند بود تا طیف مادون قرمز ضبط شده از یک نمونه بسیار کوچک بدست آورند. در این پروژه محققان تصاویر مادون قرمز از یک دستگاه نیمه‌هادی که توسط شرکت اینفینون تکنولوژی ( در مونیخ) ساخته شده را گرفتند. در این پروژه، پژوهشگران موفق شدند تا به قدرت تفکیک فضایی بهتر از 100 نانومتر دست یابند. نتایج نشان داد که می‌توان با است دستگاه روی نقطه‌ای متمرکز شد که اندازه آن صد برابر کوچکتر حد مینیمم دستگاه رایج طیف سنجی مادون قرمز است. نتایج این تحقیق در نشریه Nature Materials به چاپ رسیده است.

پادزهر پلاستیکی ساخته شد . نتایج تحقیق محققان دانشگاه استنفورد آمریکا و استنفورد و دانشگاه شیزوکودای ژاپن موجب شد تا دانشمندان نخستین پادزهر پلاستیکی جهان را با موفقیت مورد آزمایش قرار داده و مانع از انتشار زهر زنبور در جریان خون موش ها شدند. این ذرات پلیمری که فقط یک پنجاه هزارم موی انسان قطر دارد، متناسب با ملیتین طراحی شده است. ملیتین یک پپتید در زهر زنبور است که موجب پارگی سلول شده و محتوای آن را آزاد می کند. مقادیر زیاد ملیتین در بدن می تواند موجب نارسایی عضوی و مرگ شود. پروفسور کنت شیا و یو هوشینو مجریان این طرح، این نانوذرات پلیمری را با استفاده از روش molecular imprinting تهیه کرده اند. آنها ملیتین را به مولکول های کوچکی موسوم به مونومرها متصل کردند و این دو را در شبکه ای از زنجیره های پلیمری طولانی بصورت جامد در آوردند. پس از آنکه این پلاستیک سخت شد آنها ملیتین را از این ترکیب حذف کردند که در نتیجه آن حفره ای به شکل ملیتین باقی ماند. وقتی این نانو ذرات به موش هایی که میزان زیادی ملیتین در خون خود داشتند، تزریق شد، مولکول های ملیتین نظیر را پیش از آنکه بتواند در خون گسترش یابد و موجب مسمومیت و مرگ سلول ها شود جذب کردند. این شیوه توانست جان موش های زیادی را از مرگ ناشی از زنبور گزیدگی نجات دهد. به گفته این محققان پیش از این هرگز پادزهر مصنوعی عملکرد موفقی در جریان خون حیوانات زنده از خود نشان نداده بود. از این شیوه می توان برای ساخت نانوذرات پلاستیکی استفاده کرد که بتواند با مواد سمی و میکروب های کشنده تر مبارزه کند. بر خلاف پادزهر طبیعی که در بدن موجود زنده ساخته و برای کاربردهای درمانی تولید می شود، این پادزهرهای مصنوعی را می توان با هزینه کمتر و عمر بیشتر در آزمایشگاه تولید کرد. نتایج این تحقیق در نشریه آمریکایی انجمن شیمی منتشر شده است. تیر ۶, ۱۳۸۹ پزشکان بدون مرز

خلاصه در اين مقاله پس از تعريف نانوتكنولوژي به تعريف نانوسراميك اشاره شده است. نانوسراميك ها، سراميك هايي هستند كه در ساخت آنها از اجزاي اوليه در مقياس نانو (مانند نانوذرات، ناتوتپوپ ها و نانولايه ها) استفاده شده است سپس به مراحل تكامل نانوسراميك ها اشاره شده كه عبارتند از مرحله اول سنتز اجراي اوليه، مرحله دوم، ساخت ساختارهاي نانو با استفاده از اين اجزاء و كنترل خواص و مرحله سوم: ساخت محصول هايي با استفاده از نانو سراميك بدست آمده از مرحله دوم - در قسمت ديگري از مقاله به ويژگيهاي سراميك ها اشاره شده است كه از جمله به خواص چون كوچك، سبك، داراي خواص جديد، چند كاربردي، هوشمند و داراي سازماندهي مرتبه اي اشاره شده است. كاربردهاي نانو سراميك ها نيز در صنايع مختلف در اين مقاله توضيح داده شده است. مقدمه زمان ظهور نانوسراميك‌ها را مي‌توان دهة 90 ميلادي دانست. در اين زمان بود كه با توجه به خواص بسيار مطلوب پودرهاي نانوسراميكي، توجهاتي به سمت آنها جلب شد، اما روشهاي فرآوري آنها چندان آسان و مقرون به‌صرفه نبود. با پيدايش نانوتكنولوژي، نانوسراميك‌ها هرچه بيشتر اهميت خود را نشان دادند. در حقيقت نانوتكنولوژي با ديدگاهي كه ارائه مي‌كند، تحليل بهتر پديده‌ها و دست‌يافتن به روشهاي بهتري براي توليد مواد را امكان‌پذير مي‌سازد. شكل‌گرفتن علم و مهندسي نانو، منجر به درك بي‌سابقة اجزاي اوليه پاية تمام اجسام فيزيكي و كنترل آنها شده‌است و اين پديده به‌زودي روشي را كه اغلب اجسام توسط آنها طراحي و ساخته مي‌شده‌اند، دگرگون مي‌سازد. نانوتكنولوژي توانايي كار در سطح مولكولي و اتمي براي ايجاد ساختارهاي بزرگ مي‌باشد كه ماهيت سازماندهي مولكولي جديدي خواهندداشت و داراي خواص فيزيكي، شيميايي و بيولوژيكي جديد و بهتري هستند. هدف، بهره‌برداري از اين خواص با كنترل ساختارها و دستگاهها در سطوح اتمي، مولكولي و سوپرمولكولي و دستيابي به روش كارآمد ساخت و استفاده از اين دستگاهها مي‌باشد. هدف ديگر، حفظ پايداري واسط‌ها و مجتمع‌نمودن نانوساختارها در مقياس ميكروني و ماكروسكوپي مي‌باشد. هميشه با استفاده از رفتارهاي مشاهده‌شده در اندازه‌هاي بزرگ، نمي‌توان رفتارهاي جديد در مقياس نانو را پيش‌بيني كرد و تغييرات مهم رفتاري صرفا" به‌خاطر كاهش درجة بزرگي اتفاق نمي‌افتند، بلكه به دليل پديده‌هاي ذاتي و جديد آنها و تسلط‌يافتن در مقياس نانو بر محدوديتهايي نظير اندازه، پديده‌هاي واسطه‌ا‌ي و مكانيك كوانتومي مي‌باشند. نانوسراميك‌ها نانوسراميك‌ها، سراميك‌هايي هستند كه در ساخت آنها از اجزاي اوليه در مقياس نانو (مانند نانوذرات، نانوتيوپ‌ها و نانولايه‌ها) استفاده شده‌باشد، كه هركدام از اين اجزاي اوليه، خود از اتمها و مولكولها بدست آمده‌اند. بعنوان مثال، نانوتيوپ يكي از اجزاي اوليه‌ا‌ي است كه ساختار اولية كربن c60 را تشكيل مي‌دهد. مسير تكامل نانوسراميك‌ها را مي‌توان در سه مرحله خلاصه كرد: مرحلة 1 : سنتز اجراي اوليه مرحلة 2 : ساخت ساختارهاي نانو با استفاده از اين اجزاء و كنترل خواص مرحلة 3 : ساخت محصول نهايي با استفاده از نانوسراميك بدست‌آمده از مرحلة دوم ويژگيها ويژگيهاي نانوسراميك‌ها را مي‌توان از دو ديدگاه بررسي كرد. يكي ويژگي نانوساختارهاي سراميكي، و ديگري ويژگي محصولات بدست‌آمده است. ويژگيهاي نانوساختارهاي سراميكي : كوچك، سبك، داراي خواص جديد، چندكاركردي، هوشمند و داراي سازماندهي مرتبه‌ا‌ي. ويژگيهاي محصولات نانوسراميكي : - خواص مكانيكي بهتر: سختي و استحكام بالاتر و انعطاف‌پذيري كه ويژگي منحصربه‌فردي براي سراميك‌هاست. - داشتن نسبت سطح به حجم بالا كه باعث كنترل دقيق بر سطح مي‌شود. - دماي زينتر پايين‌تر كه باعث توليد اقتصادي و كاهش هزينه‌ها مي‌گردد. - خواص الكتريكي، مغناطيسي و نوري مطلوب‌تر: قابليت ابررسانايي در دماهاي بالاتر و قابليت عبور نور بهتر. - خواص بايويي بهتر (سازگار با بدن). كاربردها نانوتكنولوژي باعث ايجاد تحول چشمگيري در صنعت سراميك گشته‌است. در اين ميان نانوسراميك‌ها، خود باعث ايجاد تحول عظيمي در تكنولوژي‌هاي امروزي مانند الكترونيك، كامپيوتر، ارتباطات، صنايع حمل‌ونقل، صنايع هواپيمايي و نظامي و … خواهندشد. برخي كاربردهاي حال و آيندة نانوسراميك‌ها در جدول زير آمده‌ است. منبع