جستجو در تالارهای گفتگو

آیا مذاهب ساخته دست بشر است ؟ مثلا فردی که در آلمان به دنیا بیاد مسیحی میشه و فردی که در ایران مسلمان حالا بر عکسش می کنیم همین ایرانی اگر در المان به دنیا بیاد میشه مسیحی و آلمانی اگر در ایران به دنیا بیاد میشه ایرانی اگر دین از جانب خدا است و نوشته دست بشر نیست پس چرا همه جا یکی نیست . آیا این دلیل بر بی نظمی خدا نیست. آیا میشه اینجوری گفت که دین برای کنترل مردم است و به دست چند فرد نوشته شده

1 عنه صلى الله عليه و آله :لا تُرَوِّعُوا المُسلِمَ ؛ فَإِنَّ رَوعَةَ المُسلِمِ ظُلمٌ عَظيمٌ . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : مسلمان را دچار وحشت نكنيد كه ترساندن مسلمان ، ستمى بزرگ است 2 رسول اللّه‏ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : كونوا عِبادَ اللّه‏ِ إخوانا ، المُسلِمُ أخُو المُسلِمِ ؛ لا يَظلِمُهُ ، و لا يَخذُلُهُ ، ولا يُحَقِّرُهُ . رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : اى بندگان خدا ! برادر باشيد . مسلمان ، برادر مسلمان است ، به او ستم نمى‏كند ، او را وا نمى‏گذارد و او را تحقير نمى‏كند 3 عنه صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : المُسلِمُ أخُو المُسلِمِ ، لا يَمنَعُهُ الماعونَ . رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : مسلمان ، برادرِ مسلمان است و لوازم ضرورى زندگى را از او دريغ نمى‏دارد 4 عنه صلى الله عليه و آله :المُسلِمُ أخُو المُسلِمِ ؛ لا يَمنَعُهُ الماعونَ . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : مسلمان برادر مسلمان است و از نيكى به او خوددارى نمى كند 5 عنه صلى الله عليه و آله :المُسلمُ أخُو المُسلِم ، لا يَظلِمُهُ ولا يَشتُمُهُ . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : مسلمان ، برادر مسلمان است ، به او ستم نمى كند و ناسزايش نمى گويد 6 عنه صلى الله عليه و آله :المُسلمُ أخُو المُسلمِ ، لا يَخُونُهُ ولا يَكذِبُهُ ولا يَخذُلُهُ . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : مسلمان ، برادر مسلمان است ؛ به او خيانت نمى كند ، به او دروغ نمى گويد و او را تنها و بى ياور نمى گذارد 7 عنه صلى الله عليه و آله :أفضَلُ الصَّدَقةِ أن يَتَعَلَّمَ المَرءُ المُسلمُ عِلما ثُمّ يُعَلِّمَهُ أخاهُ المُسلمَ . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : برترين صدقه، اين است كه شخص مسلمان ، علمى بياموزد و سپس آن را به برادر مسلمان خود ياد دهد 8 عنه صلى الله عليه و آله :لا تُرَوِّعُوا المُسلِمَ ؛ فَإِنَّ رَوعَةَ المُسلِمِ ظُلمٌ عَظيمٌ . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : مسلمان را دچار وحشت نكنيد كه ترساندن مسلمان ، ستمى بزرگ است 9 عنه صلى الله عليه و آله :المُسلِمُ أخُو المُسلِمِ ؛ لا يَظلِمُهُ ، و لا يُسلِمُهُ . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : مسلمان ، برادرِ مسلمان است ؛ نه به او ستم مى كند و نه او را تسليم [مشكلات ]مى نمايد 10 عنه صلى الله عليه و آله :المُسلِمُ مِرآةُ المُسلِمِ ، فَإِذا رَأى بِهِ شَيئا فَيَأخُذُهُ . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : مسلمان ، آينه مسلمان است . پس هر گاه در او چيزى ديد ، آن را بر مى دارد 11 عنه صلى الله عليه و آله :لا يَحِلُّ لِامرِئٍ مُسلمٍ أن يَأخُذَ مالَ أخِيهِ بغَيرِ حَقِّهِ ؛ وذلكَ لِما حَرَّمَ اللّه ُ عَزَّوجلَّ مالَ المُسلمِ علَى المُسلمِ . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بر هيچ مسلمانى روا نيست كه مال برادرش را به ناحق بگيرد؛ زيرا خداوند عز و جل مال مسلمان را بر مسلمان، حرام كرده است 12 عنه عليه السلام :المُصلِحُ ليسَ بكاذِبٍ . امام صادق عليه السلام : اصلاح دهنده [ميان مردم مسلمان]، دروغگو به شمار نمى آيد 13 رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :مِن إجلالِ اللّهِ إجلالُ ذي الشَّيبَةِ المُسلمِ . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : احترام نهادن به مسلمان سالخورده ، احترام به خداوند است 14 عنه عليه السلام :أعظَمُ الخَطايا اقتِطاعُ مالِ امرِئٍ مسلمٍ بغَيرِ حقٍّ . امام على عليه السلام : بزرگترين گناه ، به ناحق خوردن مال مسلمان است 15 رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :هَجرُ المُسلِمِ أخاهُ كَسَفكِ دَمِهِ . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : قهر كردن مسلمان با برادرش، مانند ريختن خون اوست 16 الإمام الصادق عليه السلام :ما رَأَيتُ شَيئا هُوَ أضَرُّ في دينِ المُسلِمِ مِنَ الشُّحِّ . امام صادق عليه السلام : من براى دين مسلمان ، چيزى زيانبارتر از بخل نديده ام 17 رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :قِتالُ المسلمِ أخاهُ كُفرٌ ، و سِبابُهُ فُسوقٌ . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : جنگيدن مسلمان با برادر خود كفر است، و دشنام دادن به او فسق 18 رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :التّاجرُ الأمينُ الصَّدوقُ المسلِمُ معَ الشّهداءِ يَومَ القيامةِ . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : تاجر درستكار، راستگو و مسلمان ، در قيامت با شهيدان است 19 رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :إنَّ أوَّلَ شيءٍ يُرفَعُ مِن هذهِ الاُمّةِ الأمانَةُ و الخُشوعُ ، حتّى لا تَكادُ تَرى خاشِعا . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : نخستين چيزى كه از ميان اين امت رخت بر مى بندد، امانتدارى و خشوع است، چندان كه تقريبا مسلمان خاشعى نمى يابى 20 عنه عليه السلام :مَن كانَ في حاجَةِ أخيهِ المؤمنِ المسلمِ كانَ اللّهُ في حاجَتِهِ ما كانَ في حاجَةِ أخيهِ . امام صادق عليه السلام : كسى كه به فكر برآوردن نياز برادر مؤمن مسلمان خود باشد، تا زمانى كه در فكر نياز او باشد، خداوند در كار نياز وى باشد 21 الإمامُ عليٌّ عليه السلام :رَوِّضوا أنفُسَكُم على الأخْلاقِ الحَسَنَةِ ؛ فإنّ العَبدَ المُسلِمَ يَبلُغُ بحُسْنِ خُلقِهِ دَرجَةَ الصّائمِ القائمِ . امام على عليه السلام : نفْسهاى خود را بر اخلاق نيكو تمرين دهيد ؛ زيرا كه بنده مسلمان، با حُسنِ خُلقِ خود به درجه روزه گيرِ شب زنده دار مى رسد 22 عنه صلى الله عليه و آله :لا ضَرَرَ و لا إضرارَ في الإسلامِ، فَالإسلامُ يَزيدُ المُسلمَ خَيرا و لا يَزِيدُهُ شَرّا . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : در اسلام ضرر و زيان زدن به ديگران ممنوع است ؛ زيرا اسلام بر خير مسلمان مى افزايد و شرّى به او نمى رساند 23 عنه عليه‏السلام: ما عُبِدَ اللّه‏ُ بِشَيءٍ أحَبَّ إلَى اللّه‏ِ مِن إدخالِ السُّرورِ عَلَى المُؤمِنِ . امام باقر عليه‏السلام : خداوند به چيزى كه نزدش محبوب‏تر از شادمان ساختن مسلمان باشد ، پرستيده نشده است 24 عنه صلى الله عليه و آله :مَن أصبَحَ لا يَهتَمُّ بِاُمُورِ المُسلمينَ فَلَيسَ بِمُسلمٍ . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هركه صبح كند و به فكر گرفتاريهاى مسلمانان نباشد ، مسلمان نيست . . . . گردآوری:ابوالقاسم کریمی(فرزندزمین) چهارشنبه - ۱۵ اسفند ۱۳۹۷

1 رسول اللّه صلى الله عليه و آله :القُضاةُ ثلاثةٌ : قاضِيانِ في النارِ وقاضٍ في الجَنّةِ ، قاضٍ قَضى بالهَوى فهُو في النارِ ، وقاضٍ قَضى بغيرِ عِلمٍ فهُو في النارِ ، وقاضٍ قَضى بالحَقِّ فهُو في الجَنّةِ . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : قاضيان ، سه دسته اند: دو دسته از آنها در آتش اند و يك دسته در بهشت. قاضى اى كه به دلخواه داورى كند، اين قاضى در آتش است ؛ قاضى اى كه ندانسته حكم دهد، او نيز در آتش است ؛ و قاضى اى كه حكم حق [و درست] صادر كند ، اين قاضى در بهشت است 2 عنه عليه السلام :أيُّما مؤمنٍ قَدَّمَ مُؤمنا في خُصومَةٍ إلى قاضٍ أو سُلطانٍ جائرٍ فَقَضى علَيهِ بغَيرِ حُكمِ اللّهِ فَقَد شَرِكَهُ في الإثمِ . امام صادق عليه السلام : هر مؤمنى (شيعه اى) كه مؤمن ديگرى (همكيش خود) را در اختلاف و دعوايى به نزد قاضى يا سلطانى ستمگر برد و آن قاضى يا سلطان بر خلاف حكم خداوند حكمى صادر كند، آن مؤمن شريك گناه آن قاضى است. 3 رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :لِسانُ القاضِي بينَ جَمرَتَينِ حتّى يَصيرَ إمّا إلَى الجَنَّةِ، و إمّا إلَى النارِ . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : زبان قاضى ميان دو اخگر است تا اين كه يا به سوى بهشت رود و يا به سوى آتش. 4 عنه عليه السلام :للإمامِ عَلاَماتٌ : (أنْ) يَكونَ أعْلَمَ النّاسِ، و أحْكَمَ النّاسِ ، و أتْقَى النّاسِ ، و أحْلَمَ النّاسِ ، و أشْجَعَ النّاسِ ، و أسْخَى النّاسِ ، و أعْبَدَ النّاسِ . امام صادق عليه السلام : امام را نشانه هايى است: بايد داناترين مردم، قاضى ترين مردم، پرهيزگارترين مردم، بردبارترين مردم، دليرترين مردم، بخشنده ترين مردم و عابدترين مردم باشد. 5 الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ في خِطابهِ لشُريحِ بنِ الحارثِ قاضيهِ ـ : فانْظُرْ يا شُريحُ ، لا تَكونُ ابْتَعْتَ هذهِ الدّارَ مِن غَيرِ مالِكَ ، أو نَقَدْتَ الثَّمَنَ مِن غَيرِ حَلالِكَ ، فإذا أنتَ قَد خَسِرْتَ دارَ الدُّنيا و دارَ الآخِرَةِ . امام على عليه السلام ـ به قاضى خود شريح بن حارث ـ فرمود : توجه كن اى شريح ! مبادا اين خانه را جز از مال خودت خريده باشى، يا بهاى آن را جز از مال حلال داده باشى. در غير اين صورت هم در دنيا و هم در سراى آخرت زيان كرده اى. 6 عنه صلى الله عليه و آله :لَيَأتِيَنَّ علَى القاضي العَدلِ يَومَ القِيامَةِ ساعَةٌ يَتَمَنّى أنّهُ لم يَقْضِ بينَ اثنَينِ في تَمرَةٍ قَطُّ . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : روز قيامت لحظه اى بر قاضى دادگر مى گذرد كه آرزو مى كند اى كاش هرگز حتى درباره يك دانه خرما ميان دو نفر داورى نكرده بود. 7 دعائم الإسلام :رُوِيَ : أنّهُ [رسولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله ]نَهى أن يُحابِيَ القاضي أحَدَ الخَصمَينِ بكَثرَةِ النَّظَرِ و حُضورِ الذِّهنِ ، و نَهى عَن تَلقينِ الشُّهودِ . دعائم الاسلام : روايت شده است كه رسول خدا صلى الله عليه و آله نهى فرمود از اين كه قاضى با نگاه كردن زياد و التفات به يكى از طرفين مخاصمه، از او جانبدارى كند و از تلقين كردن به گواهان نيز نهى فرمود. 8 رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :ما مِن قاضٍ مِن قُضاةِ المُسلمينَ إلاّ و مَعهُ مَلَكانِ يُسَدِّدانِهِ إلَى الحَقِّ ما لَم يُرِدْ غيرَهُ ، فإذا أرادَ غيرَهُ و جارَ مُتَعمِّدا تَبَرَّأَ مِنهُ المَلَكانِ و وَكَلاهُ إلى نفسِهِ . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هيچ قاضى اى از قاضيان مسلمانان نيست، مگر اين كه دو فرشته با اويند و تا زمانى كه خواهان حقيقت باشد، او را به سوى آن راهنمايى مى كنند. اما هر گاه در پى حقيقت نبود و عمدا ستم و حق كشى كرد، آن دو فرشته از او بيزارى مى جويند و او را به خودش وا مى گذارند. 9 الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :إيّاكُم أن يُحاكِمَ بعضُكُم بَعضا إلى أهلِ الجَورِ ، و لكنِ انظُرُوا إلى رجُلٍ مِنكُم يَعلَمُ شيئا مِن قَضايانا فاجعَلُوهُ بينَكُم، فإنّي قد جَعَلتُهُ قاضيَا فتَحاكَمُوا إلَيهِ . امام صادق عليه السلام : مبادا فردى از شما (شيعيان) از ديگرى نزد سلطان ستمگر شكايت كند. بلكه ببينيد چه كسى از خود شما با احكام و داوريهاى ما آشناست همو را ميان خود داور قرار دهيد؛ زيرا كه من او را قاضى شما قرار داده ام. پس براى داورى ميان خود، نزد او رويد. 10 عنه صلى الله عليه و آله :شِرارُ اُمَّتي مَن يَلِي القَضاءَ ، إنِ اشتَبَهَ عَلَيهِ لَم يُشاوِر ، وإن أصابَ بَطِرَ ، وإن غَضِبَ عَنَّفَ ، وكاتِبُ السُّوءِ كَالعامِلِ بِهِ . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بدترين فرد امّت من ، آن قاضى اى است كه اگر امر بر او مشتبه شود ، مشورت نمى كند و اگر حكمى درست دهد ، مغرور مى شود و اگر در خشم آيد ، سرزنش مى كند . نويسنده بد ، همانند عمل كننده به آن است 11 رسول اللّه صلى الله عليه و آله :إنَّ القاضيَ العَدلَ لَيُجاءُ بهِ يَومَ القِيامَةِ فَيَلقَى مِن شِدَّةِ الحِسابِ ما يَتَمَنّى ألّا يكونَ قَضى بينَ اثنَينِ في تَمرَةٍ قَطُّ . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : در روز قيامت ، قاضى دادگر را مى آورند و چنان حساب سختى از او مى كِشند كه آرزو مى كند كاش هرگز حتّى درباره يك خرما ميان دو نفر ، داورى نكرده بود. 12 رسول اللّه صلى الله عليه و آله :مَنِ ابتُليَ بالقَضاءِ فلا يَقضِينَّ وهُو غَضبانُ . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : كسى كه گرفتار قضاوت شود، نبايد در حال خشم ، قضاوت كند. 13 الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :مِن أكلِ السُّحتِ الرّشوَةُ في الحُكمِ . امام صادق عليه السلام : رشوه گرفتن در قضاوت ، از مصاديق مالِ حرام است . 14 عنه عليه السلام :أفضَلُ الخَلقِ أقضاهُم بالحَقِّ . امام على عليه السلام : برترين مردم كسى است كه بيشتر به حق قضاوت كند. 15 الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :الرُّشى في الحُكمِ هُو الكُفرُ باللّهِ . امام صادق عليه السلام : رشوه در قضاوت ، كفر ورزيدن به خداست . 16 الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :السُّحتُ ثَمَنُ المَيْتَةِ ، و ثَمنُ الكَلبِ ، و ثَمنُ الخَمرِ ، و مَهرُ البَغِيِّ ، و الرِّشوَةُ في الحُكمِ ، و أجرُ الكاهِنِ . امام صادق عليه السلام : مال حرام عبارت است از بهاى فروش مردار ، بهاى فروش سگ ، بهاى فروش شراب ، درآمد زنا ، رشوه گرفتن در قضاوت و مزد پيشگو . 17 رسول اللّه صلى الله عليه و آله :مَن وَلِيَ القَضاءَ فَقَد ذَبَحَ نفسَهُ بغيرِ سِكِّينٍ . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كه عهده دار قضاوت شود، خود را بدون كارد ، سر بُريده است. 18 عنه صلى الله عليه و آله :لَعَنَ اللّهُ الرّاشِيَ و المُرتَشِيَ في الحُكمِ . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خدا لعنت كند كسى را كه در كار قضاوت رشوه بدهد و رشوه بگيرد 19 عنه صلى الله عليه و آله :إذا ظَهَرَ في اُمَّتي عَشرُ خِصالٍ ابتَلاهُمُ اللّهُ بِعَشَرَةٍ : إذا مَنَعُوا الزَّكاةَ ماتَتِ المَواشي ، وإذا مَنَعُوا الصَّدَقاتِ كَثُرَتِ الأَمراضُ ، وإذا أكَلُوا الرِّبا كَثُرَتِ الزَّلّاتُ ، وإذا جارَتِ السَّلاطينُ ابتَلاهُمُ اللّهُ بِالعَدُوِّ ، وإذا حَكَموا بِغَيرِ عَدلٍ ارتَفَعَتِ البَرَكاتُ ، وإذا تَعَدَّوا عَن حُدودِ اللّهِ سَلَّطَ اللّهُ عَلَيهِمُ القَتلَ ، وإذا بَخَسُوا الميزانَ سَلَّطَ اللّهُ عَلَيهِمُ النَّقصَ . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر گاه در ميان امّتم ده چيز پديدار گردد ، خداوند ، آنان را به ده چيز مبتلا مى كند : هر گاه زكات ندهند ، دام ها مى ميرند هر گاه صدقه ندهند ، بيمارى ها بسيار مى شود . هر گاه ربا بخورند ، لغزش ها فزونى مى گيرد . هر گاه پادشاهانْ ستم كنند ، خداوند عز و جل آنان را به دشمنْ گرفتار مى كند . هر گاه به ناحقّ قضاوت كنند ، بركت ها مى رود . هر گاه از حدود خدا تجاوز كنند ، خداوند عز و جل قتل را بر آنان چيره مى گرداند . و هر گاه ترازو را كم بگذارند ، خداوند ، كاستى (/ معلوليّت) را بر آنان مسلّط مى كند. 20 رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :مَنِ ابتَغى القَضاءَ و سَألَ فيهِ الشُّفَعاءَ وُكِلَ إلى نفسِهِ ، و مَن اُكرِهَ علَيهِ أنزَلَ اللّهُ علَيهِ مَلَكا يُسَدِّدُهُ . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كه جوياى منصب قضاوت باشد و براى رسيدن به آن متوسّل به اين و آن شود، خداوند او را به خودش وا گذارد و هر كه مجبور به پذيرفتن آن شود، خداوند فرشته اى بر او فرو فرستد كه استوارش بدارد. . . . گردآوری:ابوالقاسم کریمی(فرزندزمین) یکشنبه 14 بهمن 1397

1 عنه صلى الله عليه و آله :الشّاةُ مِن دَوابِّ الجَنَّةِ . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : گوسفند ، از حيوانات بهشت است . 2 الإمام عليّ عليه السلام :لا تَجعَلوا بُطونَكُم مَقابِرَ الحَيَوانِ . امام على عليه السلام : معده هايتان را گورستان حيوانات نكنيد . 3 رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :لا تَضْرِبوا الدَّوابَّ على وُجوهِها ؛ فإنَّها تُسَبِّحُ بحَمْدِ اللّهِ . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : به صورت حيوانات نزنيد؛ زيرا آنها حمد و تسبيح خدا مى گويند. 4 عنه صلى الله عليه و آله :لَو غُفِرَ لَكُم ما تَأتونَ إلى البَهائِم لَغُفِرَ لَكُم كَثيرا . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : اگر ستمى كه به حيوانات مى كنيد بر شما بخشيده شود، بسيارى از گناهان شما بخشوده شده است . 5 سنن أبي داوود عن ابن عبّاس :نهى رسول اللّه صلى الله عليه و آله عنِ التَّحْريشِ بَينَ البَهائمِ . سنن أبى داوود ـ به نقل از ابن عبّاس ـ : پيامبر صلى الله عليه و آله از به جان هم انداختن حيوانات ، نهى فرمود . 6 عنه صلى الله عليه و آله :لو أنّ البَهائمَ يَعلَمْنَ مِن المَوتِ ما تَعلَمونَ أنتُم ، ما أكَلتُم مِنها سَمينا ! پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : اگر حيوانات از مرگ آن دانند كه شما مى دانيد، هرگز حيوان فربهى نمى خورديد! 7 الإمام الرضا عليه‏السلام : الإِكثارُ مِن أكلِ لُحومِ الوَحشِ وَالبَقَرِ يورِثُ تَغَيُّرَ العَقلِ وتَحَيُّرَ الفَهمِ وتَبَلُّدَ الذِّهنِ وكَثرَةَ النِّسيانِ. امام رضا عليه‏السلام : زياده‏روى در خوردن گوشت حيوانات وحشى و گاو، سبب سرگشتگى خرد ، حيرانى فهم ، كودنى ذهن و فراموشى بسيار مى‏شود . 8 عنه صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : ... إذا جارَتِ الوُلاةُ قَحَطَتِ السَّماءُ ، وإذا مُنِعَتِ الزَّكاةُ هَلَكَتِ المَواشي ، وإذا ظَهَرَ الزِّنا ظَهَرَ الفَقرُ وَالمَسكَنَةُ ، وإذا اُخفِرَتِ الذِّمَّةُ اُديلَ الكُفّارُ . پيامبر خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : ... هر گاه فرمان‏روايان ستم كردند ، خشك‏سالى پديد مى‏آيد و هر گاه از پرداخت زكاتْ خوددارى شود ، حيواناتْنابود مى‏گردند و هر گاه زنا پديدار شود ، فقر و تنگ‏دستى شايع مى‏گردد و هر گاه پيمان با اهل ذمّه شكسته شود، كافرانْ سلطه پيدا مى‏كنند . 9 عنه صلى الله عليه و آله :إنَّ الدَّابّةَ تقولُ : اللّهُمَّ ارْزُقني مَلِيكَ صِدْقٍ : يُشْبِعُني ، ويَسْقِيني ، ولا يُحَمِّلُني ما لا اُطيقُ . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : حيوانات مى گويند : خدايا ! صاحب خوبى نصيب من كن ؛ كسى كه مرا از آب و غذا سير كند و بيش از توانم بر من بار ننهد . 10 الإمامُ الباقرُ عليه السلام :لا يأكُلُ الضّالّةَ إلاّ الضّالُّونَ . امام باقر عليه السلام : [حيوان] گم شده را، كسى جز گمراهان نخورد. 11 الإمام الصادق عليه السلام :أقذَرُ الذُّنوبِ ثَلاثَةٌ : قَتلُ البَهيمَةِ ، وحَبسُ مَهرِ المَرأَةِ ، ومَنعُ الأَجيرِ أجرَهُ . امام صادق عليه السلام : كثيف ترين گناهان ، سه چيز است : كشتن حيوان بى زبان ، نپرداختن مهريه زن ، و ندادن مزد اجير. 12 عنه صلى الله عليه و آله :الثّالثُ مَلْعونٌ ـ يَعني على الدّابّةِ ـ . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : سومين نفر ، ملعون است (يعنى : سواره سوم بر پشت حيوان) . 13 الإمامُ الباقرُ عليه السلام :إنَّ اللّهَ تَبارَكَ و تَعالى يُحِبُّ إبرادَ الكَبدِ الحَرّى ، و مَن سَقى كَبدا حَرّى مِن بَهيمَةٍ أو غَيرِها أظَلَّهُ اللّهُ يَومَ لا ظِلَّ إلاّ ظِلُّهُ . امام باقر عليه السلام : خداوند تبارك و تعالى، خنك كردن جگر تفتيده را دوست دارد. هر كس جگر تشنه اى را، از حيوان و غير حيوان، سيراب كند، خداوند در آن روزى كه هيچ سايه اى جز سايه او نيست، سايه اش دهد. 14 عنه صلى الله عليه و آله :للدّابّةِ على صاحِبِها سِتُّ خِصالٍ : يَعْلِفُها إذا نَزلَ ، و يَعْرِضُ علَيها الماءَ إذا مَرَّ بهِ ، و لا يَضْرِبُها إلاّ على حقٍّ ، و لا يُحَمّلُها ما لا تُطيقُ ، و لا يُكلّفُها مِن السَّيرِ إلاّ طاقَتَها ، و لا يَقِفُ علَيها فُواقا . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : حيوان شش حقّ به گردن صاحب خود دارد : هر گاه از آن پياده شد علفش دهد ، هرگاه از آبى گذشت آبش دهد ، به ناحقّ آن را نزند ، بيشتر از قدرتش آن را بار نكند ، بيشتر از توانش آن را راه نبرد و مدت زيادى روى آن درنگ نكند . 15 عنه صلى الله عليه و آله ـ و قد مَرَّ صلى الله عليه و آله بحِمارٍ قد وُسِمَ في وَجهِهِ ـ : أ مَا بَلَغَكُم أنّي لَعَنْتُ مَن وَسَمَ البَهيمَةَ في وَجْهِها أو ضَرَبَها في وَجْهِها ؟! پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ وقتى الاغى را ديد كه صورتش را داغ نهاده اند ـ فرمود : مگر نشنيده ايد كه من لعنت كرده ام آن كسى را كه صورت حيوان را داغ بنهد، يا بر صورت آن تازيانه زند؟ 16 رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :غُفِرَ لامْرأةٍ مُومِسَةٍ مرَّتْ بكلبٍ على رأسِ رَكِيٍّ يَلْهَثُ كادَ يَقْتُلُهُ العَطَشُ ، فنَزَعَتْ خُفَّها فأوْثَقَتْهُ بخِمارِها فنَزَعَتْ لَهُ مِن الماءِ ، فغُفِرَ لَها بذلكَ . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : زنى بد كاره سگى را ديد كه بر سر چاهى له له مى زند و كم مانده است از تشنگى بميرد . او كفش خود را در آورد و آن را به روسرى خود بست و به وسيله آن از چاه آب كشيد [و به آن حيوان داد] ؛ و به سبب اين كار آمرزيده شد. 17 عنه صلى الله عليه و آله :رأيتُ في النّارِ صاحِبةَ الهِرّةِ تَنْهَشُها مُقْبِلَةً و مُدْبِرَةً ، كانتْ أوثَقَتْها فلَم تكُنْ تُطعِمُها و لَم تُرْسِلْها تأكُلُ مِن خِشاشِ الأرضِ . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : در دوزخ زنى را ديدم كه گربه اش از هر طرف او را گاز مى گرفت ؛ علّتش اين بود كه [در دنيا ]آن حيوان را بسته بود و نه غذايش مى داد و نه آزادش مى كرد كه خودش حيوانى را شكار كند . 18 الترغيب و الترهيب عن ابن عبّاس :مَرَّ رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله على رَجُلٍ واضِعٍ رِجلَهُ على صَفحَةِ شاةٍ و هُو يُحِدُّ شَفرَتَهُ ، و هي تَلحَظُ إلَيهِ بِبَصَرِها ، قالَ : أ فلا قَبلَ هذا ؟ أ وَ تُريدُ أن تُميتَها مَوتَتَينِ ؟ ! الترغيب و الترهيب ـ به نقل از ابن عبّاس : رسول خدا صلى الله عليه و آله مردى را ديد كه پايش را روى سينه گوسفندى گذاشته و مشغول تيز كردن كارد خود است و گوسفند به او خيره شده است. فرمود: نمى توانستى قبلاً كاردت را تيز كنى؟ نكند مى خواهى جان اين حيوان را دوبار بستانى؟! 19 الكافي عن عبداللّه بن سنان عن الإمام الصادق عليه السلام ، قال :سَأَلتُهُ عَن قَولِ اللّهِ عز و جل : « وَمَن دَخَلَهُ كَانَ ءَامِنًا » ، البَيتَ عَنى أمِ الحَرَمَ ؟ قالَ : مَن دَخَلَ الحَرَمَ مِنَ النّاسِ مُستَجيرا بِهِ فَهُوَ آمِنٌ مِن سَخَطِ اللّهِ ، ومَن دَخَلَهُ مِنَ الوَحشِ وَالطَّيرِ كانَ آمِنا مِن أن يُهاجَ أو يُؤذى حَتّى يَخرُجَ مِنَ الحَرَمِ . الكافى ـ به نقل از عبد اللّه بن سنان ـ : از امام صادق عليه السلام در باره اين سخن خداوند عز و جل : «و هر كه بدان وارد شود ، در امان است» پرسيدم كه: آيا مقصود ، خانه [ى كعبه ]است يا حرم؟ فرمود : «هر انسانى كه به حرمْ وارد شود و به آن پناهنده گردد ، از خشم خدا در امان است ، و هر حيوان وحشى و پرنده اى كه به آن وارد شود ، در امان است و نبايد آن را رَم داد يا اذيّت كرد تا از حرم ، خارج شود» . 20 الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :أرْبَعٌ مَن أتى بواحِدَةٍ مِنهُنَّ دَخلَ الجَنّةَ: مَن سَقى هامَةً ظامِئةً ، أو أشْبَعَ كَبِدا جائِعةً ، أو كَسا جِلْدَةً عارِيَةً ، أو أعْتَقَ رَقَبةً عانِيَةً . امام صادق عليه السلام : چهار كار است كه هر كس يكى از آنها را انجام دهد وارد بهشت مى شود: هر كس حيوان تشنه اى را آب دهد، يا شكم گرسنه اى را سير كند، يا بدن برهنه اى را بپوشاند، يا برده اسيرى را آزاد كند. 21 پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هان! لعنت خدا و فرشتگان و مردم، همگى، بر كسى باد كه چيزى از حق مرا پايمال كند ......... و بر كسى كه باحيوان نزديكى كند........... 22 عنه صلى الله عليه و آله :البَرَكَةُ في ثَلاثَةٍ : المَرأَةِ ، وَالدّارِ ، وَالفَرَسِ . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بركت، در سه چيز است : زن، خانه و اسب. 23 عنه صلى الله عليه و آله :الخَيلُ مَعقودٌ في نَواصيهَا الخَيرُ إلى يَومِ القِيامَةِ . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : در پيشانى اسب ها تا روز قيامت، خير ، گِرِه خورده است. 24 عنه صلى الله عليه و آله :الإِبِلُ عِزٌّ لِأَهلِها ، وَالغَنَمُ بَرَكَةٌ ، وَالخَيرُ مَعقودٌ في نَواصِي الخَيلِ إلى يَومِ القِيامَةِ . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : شتر براى صاحبش عزّت است ، و گوسفند ، بركت است، و خير در پيشانىِ اسب ها بسته شده است، تا روز قيامت. 25 عنه صلى الله عليه و آله :أحَبُّ اللَّهوِ إلَى اللّهِ تَعالى إجراءُ الخَيلِ وَالرَّميُ . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : دوست داشتنى ترين تفريح نزد خداوند متعال ، اسب سوارى و تيراندازى است . 26 عنه صلى الله عليه و آله :ما مِن نَبيٍّ إلّا وقد رَعَى الغَنَمَ . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هيچ پيامبرى نيست ، مگر اين كه گوسفند چرانيده است . 27 رسول اللّه صلى الله عليه و آله :الشّاةُ فِي الدّارِ بَرَكَةٌ ، والدَّجاجُ فِي الدّارِ بَرَكَةٌ . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : گوسفند در خانه، بركت است. مرغ در خانه، بركت است. 28 اُسد الغابة عن شيبة بن عبد الرحمان السلميّ :كانَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آلهيُسَمِّي الشّاةَ بَرَكَةً. اُسد الغابة ـ به نقل از شيبة بن عبد الرحمان سلمى ـ : پيامبر خدا ، گوسفند را بركت مى ناميد. 29 الإمام الصادق عليه السلام :كانَ عَلِيٌّ عليه السلام يَكرَهُ إدمانَ اللَّحمِ ويَقولُ : إنَّ لَهُ ضَراوَةً كَضَراوَةِ الخَمرِ . امام صادق عليه السلام : على عليه السلام عادت به خوردن گوشت را بد مى شمرْد و مى فرمود : «آن را اعتيادى همچون اعتياد به شراب است» . 30 رسول اللّه صلى الله عليه و آله :مَن سَرَّهُ أن يُخَلِّصَ نَفسَهُ مِن إبليسَ فَليُذِب لَحمَهُ وشَحمَهُ بِقِلَّةِ الطَّعامِ ؛ فَإِنَّ مِن قِلَّةِ الطَّعامِ حُضورَ المَلائِكَةِ ، وَكَثرةَ التَّفَكُّرِ فيما عِندَ اللّهِ عز و جل . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كه دوست دارد خويشتن را از ابليس برهاند ، بايد با كم خوردن ، گوشت و چربى خود را آب كند ؛ زيرا يكى از نتايج كم خوردن ، حاضر شدن فرشتگان [در نزد شخص] است و بسيار انديشيدن در آنچه نزد خداوند عز و جل است . 31 عنه صلى الله عليه و آله :لَحمُ البَقَرِ داءٌ ولَبَنُها دَواءٌ ،. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : گوشت گاو ، درد است و شيرش ، درمان 32 رسول اللّه صلى الله عليه و آله :الإِبِلُ عِزٌّ لِأَهلِها . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : شتر، براى صاحبش مايه عزّت است. 33 رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :مَن غَرَسَ غَرسا فَأثمَرَ ، أعطاهُ اللّهُ مِنَ الأجرِ قَدرَ ما يَخرُجُ مِن الثَمَرَةِ . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هركه درختى بنشاند و آن درخت به بار نشيند ، خداوند به اندازه اى كه آن درخت ميوه دهد ، او را پاداش عطا فرمايد . 34 مسند ابن حنبل عن عمّ أبي رافع بن عمرو الغفاري :كُنتُ وأنا غُلامٌ أرمي نَخلاً لِلأَنصارِ، فَأتَى النَّبيُ صلى الله عليه و آلهفَقيلَ : إنَّ هاهُنا غُلاما يَرمي نَخلَنا! فَاُتِيَ بي إلَى النَّبِيِ صلى الله عليه و آله ، فَقالَ : يا غُلامُ! لِمَ تَرمِي النَّخلَ؟ قالَ : قُلتُ : آكُلُ. قالَ : فَلا تَرمِ النَّخلَ وكُل ما يَسقُطُ في أسافِلِها. ثُمَّ مَسَحَ رَأسي وقالَ : اللّهُمَّ أشبِع بَطنَهُ. مسند ابن حنبل ـ به نقل از عموى ابو رافع بن عمرو غفارى ـ : من كودك بودم كه به درخت خرماى انصار ، سنگ پرتاب مى كردم . پيامبر صلى الله عليه و آله كه آمد، به ايشان گفته شد : اين جا كودكى است كه به درخت خرماى ما سنگ مى زند . مرا نزد پيامبر صلى الله عليه و آلهبردند و ايشان فرمود : «اى پسر! چرا به درخت خرما سنگ مى اندازى ؟» . گفتم : [از آن ]مى خورم . فرمود : «به درخت ، سنگ نينداز و هر چه پايين آن ريخت ، بخور» . سپس [با مهربانى] دست بر سر من كشيد [برايم دعا كرد ]و فرمود : «خداوندا! شكم او را سيرگردان» . 35 عنه عليه السلام :مَكروهٌ قَطعُ النَّخلِ . امام صادق عليه السلام : قطع درخت خرما ، ناپسند است . 36 الإمام الباقر عليه السلام :حَرَّمَ اللّهُ حَرَمَهُ أن يُختَلى خَلاهُ ، أو يُعضَدَ شَجَرُهُ إلاَّ الإِذخِرَ ، أو يُصادَ طَيرُهُ . امام باقر عليه السلام : خداوند حرام ساخته كه گياه حرمش چيده يا درخت آن قطع شود ـ مگر گياه اِذخرـ يا پرنده آن صيد گردد. 37 سنن أبي داوود :لَعَنَ رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله مَن قَطَعَ السِّدْرَ . سنن أبى داوود : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ، كسى را كه درخت سدر را قطع كند، لعنت كرد. 38 عنه صلى الله عليه و آله :عَلَيكُم بِهذِهِ الشَّجَرَةِ المُبارَكَةِ زَيتِ الزَّيتونِ فَتَداوَوا بِهِ ؛ فَإِنَّهُ مَصَحَّةٌ مِنَ الباسورِ . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بر شما باد اين درخت مبارك ، زيتون ! با روغن آن، مداوا كنيد؛ چرا كه درمانِ بواسير است. 40 عنه عليه السلام :الكيمِياءُ الأَكبَرُ الزِّراعَةُ . امام صادق عليه السلام : كيمياى برتر ، كشاورزى است . 41 الإمام الصادق عليه السلام :كُلُوا الرُّمّانَ بِشَحمِهِ ، فَإِنَّهُ يَدبِغُ المِعدَةَ ويَزيدُ فِي الذِّهنِ . امام صادق عليه السلام : انار را با لايه نازكش بخوريد؛ زيرا معده را پاكسازى مى كند و بر ذهن مى افزايد . 42 رسول اللّه صلى الله عليه و آله :كُلُوا التُّفّاحَ عَلَى الرِّيقِ ؛ فَإِنَّهُ نَضوحُ المَعِدَةِ . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : سيب را ناشتا بخوريد ؛ چرا كه تميزكننده معده است . 43 الإمام الرضا عليه السلام :إنَّ رَسولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله كانَ يُعجِبُهُ النَّظَرُ إلَى الاُترُجِّ الأَخضَرِ وَالتُّفّاحِ الأَحمَرِ . امام رضا عليه السلام : پيامبر خدا به نگريستن به تُرُنج سبز و سيب سرخ ، علاقه داشت . 44 الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :شَكا نَبيٌّ مِن الأنبياءِ إلى اللّهِ الغَمَّ ، فأمَرهُ بأكْلِ العِنَبِ . امام صادق عليه السلام : يكى از پيامبران از غم و اندوه به درگاه خداوند شِكوه كرد ؛ خداوند به او دستور داد انگور تناول كند 45 الإمام عليّ عليه السلام :كُلُوا التَّمرَ ؛ فَإِنَّ فيهِ شِفاءً مِنَ الأَدواءِ . امام على عليه السلام : خرما بخوريد ؛ چرا كه شفاى دردها در آن است . 46 الإمام الرضا عليه السلام :فَضلُ خُبزِ الشَّعيرِ عَلَى البُرِّ كَفَضلِنا عَلَى النّاسِ ، وما مِن نَبِيٍ إلاّ وقَد دَعا لاِكِلِ الشَّعيرِ وبارَكَ عَلَيهِ ، وما دَخَلَ جَوفا إلاّ وأخرَجَ كُلَّ داءٍ فيهِ. وهُوَ قوتُ الأَنبِياءِ وطَعامُ الأَبرارِ ، أبَى اللّهُ تَعالى أن يَجعَلَ قوتَ أنبِيائِهِ إلاّ شَعيرا . امام رضا عليه السلام : برترى نان جو بر نان گندم، مانند برترى ما بر مردم است. هيچ پيامبرى نيست، مگر آن كه براى خورنده [نانِ] جو دعا كرده و برايش بركت خواسته است . آن، وارد هيچ شكمى نمى شود، مگر اين كه هر دردى را كه در آن است، بيرون مى كند. [ نان] جو ، قوتِ پيامبران و خوراك نيكان است. خدا نخواسته است كه جز جو را قوتِ پيامبرانش قرار دهد. 47 الإمام عليّ عليه السلام :حَسوُ اللَّبَنِ شِفاءٌ مِن كُلِّ داءٍ إلاَّ المَوتَ . امام على عليه السلام : نوشيدن شير ، شفايى براى هر درد است ، مگر مرگ . 48 رسول اللّه صلى الله عليه و آله :إنَّ التُّرابَ رَبيعُ الصِّبيانِ. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : همانا خاك ، تفريحگاه كودكان است . 49 عنه صلى الله عليه و آله :لا تُحرِقُوا النَّخلَ ولا تُغرِقوهُ بِالماءِ ، ولا تَقطَعوا شَجَرَةً مُثمِرَةً ، ولا تُحرِقوا زَرعا . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : درختان خرما را نسوزانيد و آنها را در آب ، غرق نكنيد و هيچ درخت ميوه اى را قطع ننماييد و زراعتى را به آتش نكشيد . 50 رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :في الوَضُوءِ إسرافٌ ، و في كُلِّ شَيءٍ إسرافٌ . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : در شستشو [نيز ]اسراف هست ، در هر چيزى اسراف وجود دارد . 51 عنه عليه السلام :القَصدُ مَثراةٌ ، وَالسَّرَفُ مَتواةٌ . امام على عليه السلام : ميانه روى ، افزايش دهنده است و اسراف، نابودكننده. انتخاب و گردآوری:ابوالقاسم کریمی(فرزندزمین) 30اردیبهشت1396

تمدن ايران قبل از اسلام با دو سبك عمده پارسي و پارتي و يك ميان سبك پارسي ـ هلني، شهرها را شكل داد. شيوه پارسي از قرن نهم ق . م. با ساخت اولين شار « مادي »، يعني هگمتانه كه خود از شهرـ تپه‌هاي بين النهرين (زيگورات) آغاز شد. و با شكوفايي شارهاي پارسي همچون شوش، استخر و پاسارگاد به اوج خود رسيد. پايان اين شيوه از استقرار انساني با حمله اسكندر مقدوني (قرن سوم‌ق .م.) مقارن بود. ميان شيوه « پارسي ـ هلني » در دوران اسكندر مقدوني بر شهرسازي ايران حاكم شد. در اين دوران شهرهايي بنا گشت كه هم بنيانهاي شهرسازي يوناني (شهرـ دولت) و هم بنيانهاي شهرسازي ايراني (شهرـ قدرت) را با خود به همراه دارد. در واقع در اين دوران نوعي نگرش التقاطي در شهرسازي ظاهر شد كه عمر آن كمتر از يك قرن بود. شيوه پارتي از ستيز براي استيلاي مفاهيم و معاني زيست بومي به وجود آمد. اين شيوه نخست با بياني ساده آغاز شد و شهرهايي چون « نسا » در ماورالنهر و « فيروزآباد » در فارس را شكل داد اما با گذشت زمان سازمان فضايي ـ كالبدي پيچيده در قرن هفتم ميلادي در آن متجلي گشت.

داشتم این مطلب رامی خواندم نظرهای متفاوتی بوددرباره این مطلب گفتم اینجاهم بزارم تامتخصصان این بحث نظربدهند. ذبح اسلامی به مجموعه دستوراتی گفته می‌شود که برای ذبح حیوانات مورد استفاده قرار می‌گیرد و ریشه‌ در کتاب قرآن و سنت پیامبر اسلام دارد. این قوانین حیوانات آبزی را مستثنی کرده است و بیشتر در مورد پستانداران و پرندگان حلال‌گوشت مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این روش، با جسم برنده رگ‌های گردنی حیوان بریده شده و خروج خون از سر و گردن صورت می گیرد. شرایط ذبح حلال به شرح زیر است: حیوان مورد نظر باید حلال گوشت باشد. فرد ذبح کننده باید معتقد به یکی از ادیان ابراهیمی (یهودیت، مسیحیت، اسلام) باشد. هرچند در میان علمای اسلامی در این مورد همچنان بحث است. در هنگام ذبح، باید نام خداوند آورده شود. طرفداران این نوع ذبح معتقدند که خون بیشتری از حیوان در مقایسه با روش‌هایی مثل شوک الکتریکی یا شلیک به مغز، خارج می‌شود و احتمال فساد گوشت پایین می‌آید. هرچند تحقیقات کافی در این مورد انجام نشده، اما تحقیقات انجام شده نشان می‌دهد رابطه چندانی میان ذبح شرعی و میزان خروج خون از بدن حیوان وجود ندارد. در این بررسی که توسط دانشگاه برستول انجام شده، نشان داده شده که در ذبح حلال سر حیوان بریده می‌شود، اما به محض ایستادن قلب خون شروع به لخته شدن کرده و میزان بسیاری از آن در بدن می‌ماند. در حالت معمول حیوان با شوک الکتریکی کشته شده و سپس سلاخی می‌شود که باز هم میزان خون خروجی میزان مشخصی است و تفاوت چندانی با ذبح شرعی ندارد. تحقیقات و مطالعاتی که نشان دهد «گوشت با ذبح حلال سالم‌تر یا ماندگارتر است» وجود ندارد. لذا در مورد سلامت یا ماندگاری گوشت با ذبح حلال نمی‌توان نظر قطعی داد. در بیشتر کشورهای غربی در مورد ذبح اسلامی بحث‌هایی وجود دارد، چرا که ذبح اسلامی مرگ حیوان را طولانی‌تر کرده و باعث ایجاد درد و رنج بیشتر در حیوان می‌شود. از این رو در کشور هلند ذبح حلال اسلامی و کوشر* ممنوع شد. اما پس از اعتراض گروه‌های اسلامی و یهودی، تنها معتقدان به این ادیان از این قانون مستثنی شدند به شرط آنکه ذبح به گونه‌ای انجام شود که حیوان ظرف ۴۰ ثانیه بیهوش شود. اما ذبح اسلامی و کوشر در دانمارک به کلی ممنوع اعلام شده است. *کوشر=ذبح یهودی که به ذبح اسلامی شبیه است. این یادداشت به درخواست خوانندگان در سرویس درخواست مطلب و بررسی شایعات نوشته شده است. گروه مشاوران نشر دانش گمانه

چکیده: باغ به مثابۀ تمثالی از بهشت، همواره در میان باورهای ایرانیان، جایگاه مقدسی داشته است. برخلاف اندیشه های رایج مبنی بر هویت و ساختار یکسان باغ ایرانی در طول تاریخ، شاخصه های اصلی باغ سازی در ادوار گوناگون بسیار متغیّر بوده است. به نظر می رسد این تفاوت ها با تغییر آیین های دینی که تعاریف متفاوتی از بهشت آرمانی ارائه می دهند، نمود بارزتری یافته و مستلزم تأملی دقیق تر است. این پژوهش سعی بر این دارد تا ضمن بررسی مصادیقی از دوران ساسانی و دستیابی به الگوی کلی باغ سازی در این دوران، تغییرات صورت گرفته در آن با ورود به دوران اسلامی را مورد ارزیابی قرار دهد؛ همچنین با بررسی شاخصه های بهشت آرمانی و مبانی نظری مرتبط با این مقوله در ادیان زرتشت و اسلام، حکمت دستیابی به این الگوها و دلایل تفاوت های کالبدی باغ های این دو دوره مشخص می شود. در این تحقیق، با استناد به آموزه های اوستا و قرآن و سایر منابع دینی، با روش تحقیق تفسیری تاریخی شاخصه های مورد اشاره در توصیف باغ های بهشتی تبیین می شود؛ سپس با روش تطبیقی به بازبینی مبانی نظری باغ سازی ایرانی در دوران ساسانی و اسلامی می پردازیم تا امکان انطباق مؤلفه ها و عناصر باغ ایرانی با مبانی نظری فرهنگ دینی (زرتشتی و اسلامی) فراهم شود. بررسی ها نشان می دهد صفات و مفاهیم نمادین مرتبط با باغ سازی، مبنایی فرهنگی و صبغه ای دینی دارد و ویژگی های خود را از صفات بهشت آرمانی مذهب و آیین حاکم بر جوامع می گیرد و همین تفاوت هاست که به ساختارها و الگوهای کالبدی متفاوت در هر برهه از زمان می انجامد. تمدن ایران در دورۀ رواج و گسترش آیین های میترایی، مزدیسنا و زرتشتی با تفسیر ویژه از طبیعت به تقدیس آن می پرداخت؛ اما با ورود دین اسلام، احترام به طبیعت جای تقدیس آن را گرفت و به تبع آن، تغییرات کالبدی چشمگیری از منظر برون گرایی درون گرایی، محوربندی، موقعیت قرارگیری، تعداد طبقات کوشک و... در باغ های ایرانی به وجود آمد. بررسی ها حاکی از آن است که کوشک های ساسانی نسبت به اسلامی، بعد درون گرای قوی تری نسبت به طبیعت پیرامونی داشته اند؛ با این حال، مرزبندی و تعریف حریمی مشخص برای باغ، با آغاز دورۀ اسلامی معنی و مفهوم می یابد. با گذر از دوران ساسانی به اسلامی، محوربندی و تقسیمات کلی پلان باغ ها از تقسیمات دوتایی به الگوی چهارباغ متحول و بر تعداد طبقات کوشک ها نیز افزوده شد. مشخصات مقاله:مقاله در 23 صفحه به قلم مهدی حمزه نژاد (استادیار دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه علم و صنعت ایران)،پریا سعادت جو (پژوهشگر دکتری معماری، دانشگاه تربیت مدرس، نويسنده مسئول)،مجتبی انصاری(دانشیار دانشکده هنر، دانشگاه تربیت مدرس).منبع:مطالعات معماری ایران بهار و تابستان 1393 شماره 5,ensani,ir بررسی تطبیقی باغ سازی ایران در دوران ساسانی و اسلامی .pdf

سلام ميدانيم خرافات وعقيده غيرواقع خيلي چيزبدي است براي مثال:درهمين عاشوراي ديدم که جلوي هيت گوسفندي راکشتند(وسط خيابان)که اينکارباعث مي شد پاي مردم خوني شودودست اخرگوسفندپرخون راتوصندق ماشين گذاشتن (نجاست)که اينکارديگردين نيست ياکسي که علم بلندمي کردجلوي زن وبچه مردم يقه اش راتا...بازکرده بود(حالااگه مویش زده بوديه چيزي آخه اين چه قشنگي دارد)ویاقمه و... .که موجب مي شودانسان ازواقعيت وعلم دورشده وبه انساني فقيرازنظرعقايدتبديل شود. البته ازدیگرکاربران هم متشکرکه به خرافات پرداخته اند. دراين زمان بايدازسايتهاي که به واقعيت مي پردازندتشکرکرد مثل سايت گمانه يا صفحاتي است که مبارزه مي کندباچرنديات! يک موضوع قابل بحث ديکرهم هست وان هم علت هاست،علت اينکه چرايک چيزي حلال مي شودويک چيزي حرام،چرايک چيزي نجس مي شود چيزديگرپاک؟مثلا الکل درکل دراینجاشمامی توانیداعمالی رانام ببریدتا علمی بودن یامذهبی بودن راباخرافات متوجه شویم.

چکیده: براساس اندیشه رایج، باغ ایرانی در سراسر تاریخ یک هویت ثابت و تداومیافته دارد، ولی بررسیهای دقیق تر تمایزات کالبدی بارزی را بین نخستین باغ های ایرانی (باغ پاسارگاد) و باغ های دوران اسلامی نشان می دهد. به نظر می رسد این تفاوت ها ریشه در اندیشه ها و آرمان های پشتوانه آنها داشته باشد. این تحقیق درصدد بررسی این تفاوت ها در کالبد و اندیشه و نیز تحقیق در مبانی متفاوت نظری عامل این تمایزات کالبدی است. هدف این تحقیق آن است که نشان دهد باغ ها پیش از آنکه تجلی اقلیم و ادوار تاریخی باشند، جلوه اندیشه ها و باورهای آدمیان بوده و ساختار کالبدی باغ ها با تغییر اندیشه دینی (آرمان ها و باورها) دچار تحولات شگرف شده است. برای دستیابی به هدف فوق، با بهره گیری از روش پدیدارشناسانه (مصداق به مفهوم) تمایزات باغ پاسارگاد با باغ های دوران اسلامی مورد بررسی قرار می گیرد و تلاش می شود تا با استناد به اندیشه های فکری دو مکتب پیش و پس از اسلام، ریشه این تفاوت ها تبیین شود. براساس یافته های این تحقیق مهم ترین تمایزات کالبدی : 1) سازمان دهی تقسیمات در پلان باغ، 2) نمادپردازی حرکت آب و 3) شیب بندی زمین و مکانیابی کوشک قابل معرفی است. درطراحی باغ اگرچه شرایط زمین بسیار تعیین کننده است، ولی طراحی مسیرهای آب، جایگاه کوشک و چشم اندازها می تواند کاملاً آگاهانه، نمادین و معناگرا باشد. در سه مقوله فوق عامل معناگرا نقش بارزتری نسبت به عامل زمینه ای دارد. به نظر می رسد این تمایزات کاملاً جنبه نمادپردازانه داشته و ریشه در الگوهای بهشت آرمانی در هر مکتب دارند. در این تحقیق تلاش شد تا بخش قابل ملاحظه ای از این تفاوت ها با بهره گیری از «توصیف رابطه آرمانی انسان با طبیعت» در باورهای دو مکتب، مورد شناسایی قرار گیرند. مشخصات مقاله:مقاله در 14 صفحه به قلم راضيه لبيب زاده(پژوهشگر دکتري معماري، دانشگاه علم و صنعت ايران. نو سنده مسئول)،مهدي حمزه نژاد( پژوهشگر دکتري معماري، دانشگاه علم و صنعت ايران)،محمدعلي خان محمدي(استاديار گروه معماري و شهرسازي، دانشگاه علم و صنعت ايران).منبع:باغ نظر سال هشتم زمستان 1390 شماره 19.ensani.ir بررسی تطبیقی تأثیر ایده های معنوی در شکل باغ مطالعه م.pdf

[TABLE=width: 95%, align: right] [TR] [TD]تأمّلاتي در “تمثيل بهشت” ناميدن “باغ ايراني [/TD] [/TR] [TR] [TD] چکیده: [/TD] [/TR] [TR] [TD]يكي از موضوعاتي كه به اشتباه، به ويژه در ميان دانشجويان جوان رواج يافته است، تمثيل بهشت ناميده شدن باغ ايراني (و اسلامي!) است. نوشته حاضر، به دنبال مطالب قبلي، بر آن است تا به استناد اصلي ترين منابعي كه به موضوعات و عناصر مختلف مرتبط با باغ و بهشت اشاره كرده اند، به تبيين موضوع بپردازد. در واقع، مقاله در جستجوي يافتن پاسخ اصلي ترين سؤال مطرح در اين زمينه يعني تبيين ارتباط “باغ ايراني و بهشت”است. مشخصات مقاله:مقاله در 13 صفحه به قلم محمد نقی زاده(ﻫﻴﺎﺕ ﻋﻠﻤﻰ ﺩﺍﻧﺸﻜﺪﻩ ﻫﻨﺮ ﻭ ﻣﻌﻤﺎﺭﻯ ﻭﺍﺣﺪ ﻋﻠﻮﻡ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺁﺯﺍﺩ ﺍﺳﻼﻣﻰ).منبع:هنر ،شماره پياپي 189، ،سال شانزدهم،، شماره در سال 9، خرداد، 1393، صفحه 4-17[/TD] [/TR] [/TABLE] تأمّلاتي در تمثيل بهشت ناميدن باغ ايراني.PDF

خصوصیت بارز و شهرت وافر مسجد کبود با معماری ویژه تلفیــقی و اعـــجاب انگیز آن بیشتر به خاطر کاشیکاری معرق و تلفیق آجر و کاشی ، اجرای نقوش پرکار و در حد اعجاز آن می باشد، که زینت بخش سطوح داخلی و خارجی بنا بوده است. در متن کتیبه برجسته سر درب باشکوه و پر نقش و نگار آن، عمارت مظفریه و نیز نام نعمت الله بن محمد البواب ، خطاط و احتمالا" طراح نقوش که از هنرمندان برجسته خوشنویسی آذربایجان بوده،درج شده است. چنین تصور می شود که ساختمان مسجد کبود به مثابه یادمان از پیروزی های جهانشاه برپا گردیده است به طوری که در این خصوص می توان به سوره «فتح» که بصورت کامل و به شکل برجسته ، زینت بخش دور تا دور بالای شبستان بزرگ می باشد اشاره نمود. نام جهانشاه در کتیبه بالای درب ورودی نقش بسته که قبلا" روکش طلایی داشته است. مسجد کبود دارای دو مناره باریک و بلند در منتهی الیه شرق و غرب ضلع شمالی بوده است، در پشت درب ورودی به شبستان بزرگ ، یک بیت شعر فارسی به خط ثلث نوشته شده بدین مضمون : کردار بیار و گرد گفتار مگرد چون کرده شود ، کار بگوید که که کر مسجد جهانشاه یا مسجد کبود (گوی مسجید) از آثار ابوالمظفر جهانشاه بن قرا یوسف از سلسله ترکمانان قراقویونلو می باشد که در870 هجری به همت و نظارت جان بیگم خاتون،زن جهانشاه بن قرایوسف قره قویونلو ،پایان یافته است. در کتابهای تاریخی،این بنای باشکوه را «عمارت مظفریه»خوانده اند که مورد توجه ابو المظفر یعقوب بهادر خان قرار گرفت.در این روزگار تبریز در نهایت آبادانی و رونق بود.در نیمه اول قرن یازدهم هجری،کاتب چلبی و اولیا چلبی جهانگردان ترک عثمانی و در نیمه دوم همین قرن،تاورنیه و شاردون جهانگردان فرانسوی از این مسجد دیدن کرده بودند. کاتب چلبی در تاریخ جهان نما می نویسد: «درگاه مسجد جهانشاه بلند تر از طاق کسری است.بنایی عالی است که با کاشیهای زیبا آراسته شده،گنبد های بلندی دارد....جامع دل انگیزی است که هر کس داخل شود دلش اجازه بیرون شدن را نمیدهد.لیکن شیعیان غالب‍ااز رفتن بدان مسجد خودداری میکنند.این بنا با کاشیهای زیبا آراسته شده،گنبدهای بلندی دارد و همه در و دیوار آن با کاشیهای رنگارنگ زینت یافته است» مادام دیولافوا جهانگرد فرانسوی می نویسد: «شهر تبریز ابنیه قدیمی زیادی ندارد اما آنچه باقی مانده شایان توجه است بهترین نمونه آن مسجد کبود است که در قرن 15 میلادی در زمان جهانشاه قره قویونلوها ساخته شده است.متأسفانه گنبد این بنای بی نظیر به واسطه زلزله خراب شده و قسمتی از دیوارها را نیز با خود فرو ریخته است.این مسجد حیاط بزرگی داشته که در اطراف آن طاق نماهای جالب توجهی بوده و در مرکز آن حوض بزرگی برای وضو گرفتن وجود داشته است» انگیزه ایجاد این مسجد را به خاطر علاقه جهانشاه قراقویونلو به مذهب شیعه یاد کرده و می نویسد: «این شخص دوستدار خاندان نبوت و عصمت و طهارت بوده است.در تمام کاشیکاریهای بی نظیرش،عبارت(علی ولی الله) و اسامی مقدس حسنین سلام الله علیها به اشکال مختلف ،زینت بخش دیوارها بوده است.سنگفرش کف این بنا بسیار باشکوه و خوش منظره بوده که هنوز هم آسیب ندیده است.درب ورودی مسجد به دهلیز یا کفشکن باز می شود.مسجد مرکزی بزرگ در جنوب دهلیز واقع شده است .این مسجد به شکل مربع و طول هر ضلع آن شانزده ونیم متر است. گنبد فیروزه گون بزرگ و بسیار معروف مسجد کبود در بالای این قسمت قرار داشت.این گنبد بود که مسجد را به فیروزه اسلام مشهور ساخته بود . متاسفانه پس اززلزله وحشتناک تبریز به سال 1192 هجری،تمام سقف مسجد فرو ریخته و خس و خاشاک فراوانی چون پوشاکی ستبر روی آنها را فرا گرفته و مرمر محراب بی نظیر آن از وسط شکسته و به روی خاک افتاده بود. در صحن و محل عمارات ضمیمه مسجد کبود،دبستان جهانشاه و موزه آذربایجان بر پاست که در سال 1337 ساخته شده و اکنون یکی از مراکز دیدنی و تاریخی تبریز می باشد. موزه مشروطیت مهمترین قسمت موزه آذربایجان است. معماری مسجد: نمای روبروی مسجد با سردرب کاشیکاری شده،شکوه و جلال به خصوصی دارد.مصالح بنا آجری است.سنگهای ساختمانی نادری در آن به کاررفته است.از بقایای مسجد معلوم می شود که آجرها با گچ بند کشی شده است.صحن مربع شکل،حوضی برای وضو،شبستانهای اطراف برای درس و همچنین پناهگاه مستمندان،مسجد را تشکیل می دادند.در قسمت جلوی صحن و رو به قبله،بنای اصلی مسجد به پا شده که محوطه ای محصور،پوشیده ومربع شکل است.فاصله پایه های سقف ضربی آن ، 12 متر است که بر روی چهار پایه یک محوطه مربع شکل قرار دارد.بالای این بنا گنبدی قرار داشت که از آجر ساخته شده بود ، که ریخته است.تزیینات دل انگیز و زیبای متنوع به داخل مسجد اختصاص دارد.کف مسجد کاشیهای براق داشت. شبستان بزرگ محاط به رواق های به هم پیوسته است و از سه سو با طاقنماهایی به رواقهای اطراف خود ارتباط دارد . این شبستان با سقفی ضربی پوشیده شده است که قطر دهانه آن 17 متر است . تنها خصوصیت جالب این گنبد ساخت آن برروی چهارپایه مربعی است که این مربع خود به خود به تقارن و تجانس در درون مسجد می انجامد لذا عظمت و زیبایی مسجد را که طی قرون مختلف به نامهای مختلف خوانده شده است باید به لحاظ معماری خاص آن دانست . اگر نمازگاه را که شامل محراب نیز است از بنای اصلی جدا کنیم، مربعی به طول 30 متر به وجود می آید. آنچه در ابتدا به چشم ناظر می خورد، بزرگی و پهنای سردر است که با دیگر قسمتهای بنا هماهنگ نیست . ارتفاع سردر دو برابر پهنای آن است اما خطای چشم در ارزیابی عمودی و افقی آن را مرتفع تر و بلندتر نشان می دهد . سر در با ویژگیهای خاص خود به سه قسمت تقسیم شده است ؛ دو پایه بزرگ که طاق ضربی روی آنها زده شده و در وسط دو پایه محل استقرار درب ورودی است.حاشیه طاق سردر را ستون مارپیچی ممتد تشکیل می دهد.همه هنرها در کار تزیین این سردر به کار گرفته شده است. این مسجد گلدسته ندارد. احتمالا محل دو گلدسته مسجد در انتهای دو دیوار جلویی بود، زیرا گذشته از این که هیچ گونه محل ریزش ، پایه و پله ای برای صعود به گلدسته در محل نزدیک سردر مشاهده نمی شود، تمرکز سردر عظیم بادو گلدسته مرتفع ظرافت و عظمت خاصی به بنا می داد که با هنر سازندگانش مغایرت داشت و حتی کمترین اعتباری نمی توانست در معیارهای معماری داشته باشد . مرمت و تعمیر بنا: در مورد بناهای تاریخی،همواره هدف اصلی و اساسی مرمت است. روش کار در مرمت مسجد کبود به این صورت می باشد که قسمتهای تخریب شده بعد از اینکه زیر سازی و سفید کاری گردید طرحها و کتیبه ها و امثال اینها بازیابی شده و سپس بر روی دیوار منتقل می شود و بعد از شیارزنی،دور خطوط رنگ آمیزی شده و در انتها با لایه پارالویید تثبیت می شود. از سال 1376 مرمت نقش و نگار و از آبان ماه 1377 مرمت کتیبه ها آغاز و تا به حال نیز ادامه داشته است. در شبستان اصلی چهار پایه کتیبه های هفت پایه تکمیل و دوباره نویسی شده است. طرحهای گره بندی اضلاع هر پایه تقریبا 60%مرمت شده است.طرحهای لچک و ترنج چهار گوشه شبستان اصلی 90% مرمت شده است.کتیبه های فوقانی لچک و ترنج نیز 70%مرمت شده است. بقیه کار به صورت کادر بندی پیشرفته است.کاشیهای شش گوشه لانه زنبوری به کار رفته در شبستان کوچک تقریبا 20% به صورت نقاشی مرمت شده است. برگرفته شده از : [Hidden Content] [Hidden Content]

در اینجا از یکی از بزرگترین متفکران عالم هستی دلیلی میارم که چرا عقل زن در قیاس با عقل مرد دچار نقصان و کاستی است. نج البلاغه 80 پس از دید امام علی از آنجایی که در اسلام شهادت دو زن برابر یک مرد است پس عقلشان ناقص است. البته گروهی با اصرار میگن که این کلمه نقصان معنی نقصان نمیده بلکه یعنی تفاوت! به هر حال در این حالت هم میشه گفت که عقل زن ها با مردها متفاوته و با توجه به اشاره امام ، عقل زن دقیقن نصف عقل مرد هست!! کارش از نافص بودن هم گذشت! =========== حالا شما هم دلایل خودتون رو درباره نقصان عقل و ایمان و ... زنها بگید

[TABLE=width: 100%] [TR] [TD=colspan: 2]اسلام؛ مبتکر و پیشتاز ساخت استراحتگاه[/TD] [/TR] [TR] [TD=colspan: 2]خبرگزاری مهر - گروه دین و اندیشه: شریعت اسلام مبتکر ساخت منزلگاه و استراحگاه بوده که نشانه پیشرفت تمدن اسلامی و مدنیت آن و توجه به احوال مسافرین بوده است. به طوری که هنوز هیچ تمدن دیگری به این مسئله اقدام نکرده بود که تمدن اسلامی پیشتاز این امر بوده است.[/TD] [/TR] [TR] [TD=colspan: 2]به گزارش خبرگزاری مهر، تمدن اسلامی از همان ابتدا با نظام ساخت منزلگاه و استراحتگاه آشنا بود. در آیات قرآن نیز به این مسئله اشاره شده است. درآیه 29 سوره نور آمده است: "باکى بر شما نیست که به خانه غیر مسکونى که در آن متاعى دارید (بى‏اجازه) در آیید، و (بدانید که) خدا به همه کار آشکار و پنهان شما آگاه است." در تفاسیر این آیه منظور از خانه های غیرمسکونی یعنى "جاهایى که براى سکونت جعل نشده مثل حمام ها و کاروانسراها و کارخانجات و مساجد و مدارس و جاهایى که معد براى دخول و خروج است و خرابه‏ ها و قهوه‏ خانه‏ ها و جاهایى که معد براى تخلیه شده و امثال اینها." این نشانه اجتماعی بودن اسلام است. در قرآن و احادیث نبوی بر ساخت استراحتگاه یا هتل فعلی تأکید بسیاری شده که این امر نشانه مترقی بودن، مدنیت اسلام و توجه به احوال مسافرین است؛ از سوی دیگر تعلق گرفتن زکات به در راه ماندگان نشانه این امر است. بنابراین می توان گفت که ساخت منزلگاه و استراحگاه از جمله اقداماتی بود که شریعت اسلام مبتکر آن بوده و در تمدن اسلامی جایگاه متمایز و شایسته ای دارد. با گذشت زمان و با تأسیس تشکل های اسلامی مختلف، مؤسسات اداری اسلامی ساخت و تأسیس استراحتگاه به منظور برآورده کردن نیازهای غذا، آب و سکونت مسافرین توسعه یافت. این منزلگاه ها در مسیر راه های تجاری میان شهرهای اسلامی ساخته شد که بیشتر تجار و طلاب علم از آن بهره مند می شدند. این اماکن برای طلاب علم و تجار که از نقطه ای به نقطه دیگر و به کشورهای اسلامی می رفتند بسیار مهم قلمداد می شد و کمک بسیاری به آنها می کرد. در این منزلگاه ها غذا و نوشیدنی رایگان در اختیار فقرا، نیازمندان و در راه ماندگان و مسافران قرار می گرفت. در واقع این اماکن مأوای حقیقی به شمار می رفتند که آنها را از گرمای تابستان و سرمای زمستان و برف و بوران محافظت می کرد. سعدان بن یزید از علمای قرن سوم هجری ذکر کرده است که در یک شب بارانی و رعد و برق به یکی از منزلگاه ها رفته، اما تمامی اتاق ها پر از مسافر بوده است. برخی از خلفا نیز هنگام سفر در این منزلگاه ها اتراق می کردند. در کتب تاریخی آمده که معتضد خلیفه عباسی در سال 287 هجری از استراحتگاهی در ترکیه فعلی استفاده کرد. بسیاری از خلفا نیز به ساخت این منزلگاه ها اهتمام ورزیدند. گفته شد که منتصر بالله در سال 640 منزلگاهی را برای فقرا و در راه ماندگان بنا کرد. برخی زنان نیز به ساخت این منزلگاه ها به منظور ثواب اخروی اقدام کردند. از جمله عصمت الدین دختر معین الدین همسر صلاح الدین متوقی 581 منزلگاه عصمت الدین را در شهر دمشق بنا کرد. همچنین زن دیگری منزلگاه ابن عنازه را در دمشق بنا کرد. یک نقاش فرانسوی نوشته که در سال 1084 هنگامی که از اصفهان دیدن کرد، حدود 1600 منزلگاه در شهر اصفهان یافت. این منزلگاه ها تنها در شهرها و پایتخت های بزرگ متمرکز نبوده اند، بلکه در بسیاری از روستاها و مناطق دورافتاده نیز بنا می شدند. قابل توجه اینکه منزلگاه ها بخش خاصی برای حفظ اموال و امانات نیز داشتند که به منزله بانک کنونی به شمار می رفتند. زنان و مردانی نیز متصدی نگهداری از این امانات و اموال بودند که آن را جز به صاحبانشان نمی دادند. برخی نیز به خاطر وجود مطبخ از سایر منزلگاه ها متمایز بودند. به طوری که بهترین آشپزها با بهای اندک در آن کار می کردند و آنها نیز به هر مسافری اعم از مسلمان یا غیر مسلمان، برده یا آزاد به صورت مساوی غذا می دادند و این نشانه تأکید اسلام بر مساوات در دادن حقوق یا وعده غذایی میان مسلمان و غیر مسلمان، زن و مرد، برده و آزاد است که تمامی اینها به طور موثق در کتب تاریخی موجود است. برخی از منزلگاه ها نیز در طول تاریخ نابود شده اند . حمیری در کتابی نوشته است که حدود هزار منزلگاه در اندلس وجود داشته که امروزه تعداد کمی از آنها مانده است. برخی از حکام دستور تخریب و برخی دیگر دستور آبادانی منزلگاه ها را می دادند. این اماکن در دوره مملوکیان بسیار توسعه یافت و این دولت در روند توسه تمدن اسلامی گام بزرگی برداشت. به طوریکه برخی از منزلگاه ها را در مصر و شام بنا کرد که برخی تخریب و یا طعمه حریق شد. تأکید اسلام بر ساخت منزلگاه از همان ابتدا نشانه پیشرفت تمدن اسلام از نظر مادی و معنوی بوده است. به طوری که هنوز هیچ تمدن دیگری به این مسئله اقدام نکرده بوده که تمدن اسلامی پیشتاز این امر بوده است. تاجائی که این منزلگاه به صورت رایگان برای همه طیف جامعه و انسانی بدون در نظرگرفتن موقعیت برای اقشار مختلف اعم از تاجر، دانشجو، مسافر، مسلمان، غیرمسلمان، برده، آزاد، زن و مرد قرار می گرفت. شکی نیست که این تصویر از تاریخ تمدن اسلامی بسیار زیبا و قابل تأمل است که نشانه توجه به کرامت انسانی است که در تمدن های دیگر جای آن خالی بوده است. به همین خاطر به عنوان بزرگترین و قدیمی ترین نظام اسلامی در آمده است که ناشی از حمایت از انسان بوده و تمدن اسلامی را از همه تمدن ها متمایز ساخته است. از این رو ارزش تمدن اسلامی چونان مناره ای در آمده است که جهان را روشنایی بخشیده است. [/TD] [/TR] [/TABLE]

بسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ ما قران را نازل کردیم وخود نگاهبانش هستیم این تاپیک برای درج ایاتی از قران مجید است که در ابتدا یا میانه ی ان رَبَّنَا ... امده است هر گونه سوال و جواب و تفسیر وبحث مخالف روال تاپیک و مخالف اطلاعیه امروز مدیر محترم در تالار مذهب است 1..در این تاپیک ربنا را فقط با ذکر ایات مربوطه و ترجمه ی انها بدون هیچ سوال ,تعریف , توجیه , تفسیرو بحثی پی میگیریم در غیر اینصورت مخالفت با اطلاعیه موجود در تالار است که توسط مدیریت محترم در بالای این تالار اطلاع رسانی شده است . 2.. هر کس مجاز است در این تاپیک شرکت کند اما باید روال تاپیک را رعایت کند یعنی بصورتی کاملا یک رنگ معنی ویا متن ایه ذکر گردد و نیز شماره ایه وسوره را مشخص کند و از بولد کردن کلماتی خاص جدا خودداری کند همه چیز مث ایه ی همین پست . ممنونم التماس دعا سوره: 3 , آیه: 8رَبَّنَا لاَ تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَيْتَنَا وَهَبْ لَنَا مِن لَّدُنكَ رَحْمَةً إِنَّكَ أَنتَ الْوَهَّابُ (۸) [مى‏گويند] پروردگارا پس از آنكه ما را هدايت كردى دلهايمان را دستخوش انحراف مگردان و از جانب خود رحمتى بر ما ارزانى دار كه تو خود بخشايشگرى (۸)

فرا رسیدن اربعین حسینی چهلمین روز شهادت امام حسین (ع ) و یارانش بر دوستدارانش تسلیت باد

منافقان مدينه هر بار که با شكست رو به رو می‏شدند و غالبا وحى آسمانى موجب رسوايى و سرافكندگى و كشف توطئه آنان میگرديد، یک بار به فكر افتادند براى پياده كردن نقشه‏ هاى خائنانه خود از همان نام دين و اسلام استفاده كنند و بدين منظور مسجدى در محله قبا بنا كنند و در زير پوشش دين، محافل خود را در آنجا تشكيل دهند و مركزى براى اجتماع هم مسلكان و طرح نقشه‏هاى خود داشته باشند. كسى كه بيشتر در بناى اين مسجد كوشش داشت و به فكر اين نقشه خطرناك افتاد، شخصى به نام ابو عامر راهب بود كه خود در مدينه نبود ولى از خارج به وسيله نامه‏ ها و پيامهايى كه براى منافقان می‏فرستاد، رهبرى آنها را به عهده داشت. ابو عامر پدر همان حنظله غسيل الملائكة بود كه شرح فداكارى و ايمان وسرانجام شهادت جانگداز او را در جنگ احد پيش از اين ذكر كرديم، ابو عامر كه در سلك مسيحيان به سر میبرد در همان اوايل ورود اسلام به مدينه بناى مخالفت‏ با اسلام و كارشكنى را در مدينه گذارد و چون نتيجه‏اى نگرفت و مطرود مسلمانان و مردم مدينه گرديد به مكه رفت و از آتش افروزان جنگ احد و احزاب و از همان افرادى بود كه در تحريك قريش و دشمنان اسلام به جنگ با مسلمين فعاليت زيادى داشت و با پيشرفت اسلام در جزيرة العرب و فتح مكه به طائف رفت و از آنجا نيز به شام گريخت ولى از فعاليتهاى تخريبى خود دست‏ بردار نبود.

در میدان جنگ جمل , امام علی (ع) با این جملات سرباز را روحیه می دهند و به مصاف دشمن میفرستند این سرباز کسی نبود جز فرزند ایشان محمد حنفيه ... «تَزُولُ الْجِبالُ وَلا تَزُلْ! عَضَّ عَلَى ناجِذِکَ. أَعِرِ اللَّهَ جُمْجُمَتَکَ. تِدْ فِی الاَْرْضِ قَدَمَکَ. ارْمِ بِبَصَرِک أَقْصَى الْقَوْمِ، وَغُضَّ بَصَرَکَ، وَاعْلَمْ أَنَّ النَّصْرَ مِنْ عِنْدِ اللّهِ سُبْحانَهُ». (كوهها از جا كنده شوند تو از جايت تكان مخور دندان روى هم بفشار و كاسه سرت را بخدا عاريه ده، پاى خود را چون ميخ در زمين بكوب و تا آخرين صفوف لشگر چشم انداز تو باشد و بدانكه پيروزى از جانب خداوند سبحان است)

«ماني» انديشمند بزرگ ايران، و روزي که اعدام شد 26 فوريه سال 277 ميلادي «ماني انديشمند بزرگ ايراني و باني مكتب «مانيكيسم» پس از پنج ماه زندان اعدام شد. اعدام ماني نتيجه نفوذ بيش از حد روحانيون آيين زرتشت در دستگاه دولت ساساني ايران بود. ماني كه افكار او از شرق تا چين و در غرب، تا اروپا را فراگرفت عقيده داشت كه معنويت و ماديت هميشه در تضاد هستند و همه مشكلات جهان و مسائل بشر از ماديات و ماديگري سرچشمه مي گيرد. ماني مكتب (ايسم) خود را برپايه معنويت، خوبي، راستگويي، دفاع از حقيقت و نيز اعتدال و ميانه روي در زندگاني روزمره قرارداده بود و از اين جهت است كه مورخان و فلاسفه وي را «آموزگار معنويت» لقب داده اند. «ماني» مي گفت كه دلبستگي مطلق به ماديات و پيروي از «نفس اماره» است كه بشر را به دروغگويي، ارتكاب جنايت و انواع بدي كردن وادار مي كند. وي تاكيد داشت كه ماديات انسان را اسير و برده نفس خود مي كند، و خودخواهي و جاه طلبي فردي را به وجود مي آورد. طبق آموزش هاي ماني، «ماديت» نبايد وارد وجود (ذهن) انسان شود و تاكيد داشت كه براي جلوگيري از ورود ماديات به وجود انسان؛ بايد به آموزش و پرورش كودك توجه شود تا «انسان»، غير مادي پرورش يابد. بنابراين، بي جهت نيست كه ماني ايراني را يكي از پدران «آموزش و پرورش» مي دانند، و او بود كه فراهم آوردن وسايل آموزش و پرورش درست (داراي هدف) كودكان و نوجوانان را مهمترين تكليف مديريت يك جامعه (دولت) قرار داد.