باد کردن ماهیچه ها

[parikoochooloo 10,748]

محققین کمیته بین المللی المپیک با بررسی نتایج تست های آزمایشگاهی 100 هزار ورزشکار که بیش از 40 درصد نمونه ها در زمان مسابقه گرفته نشده بود به این نتیجه دست یافتند که به طور کلی 6/1 درصد این افراد دوپینگ کرده بودند. در این میان استفاده از استروئیدهای آنابولیک بیشترین شیوع مصرف را داشتند و حدود 65 درصد موارد مثبت را تشکیل می دادند و محرک ها (20 درصد) و دیورتیک ها (4 درصد) موارد را تشکیل داده و میزان مصرف هورمون های پیتیدی خیلی کم بود. جالب است بدانید که پرمصرف ترین داروهای غیر مجاز در میان ورزشکاران ایرانی نیز استروئیدهای آنابولیک هستند. از میان استروئیدها نیز بیشترین مصرف، مربوط به اکسی متولون بوده است. تخمین زده می شود میزان مصرف بین 10 تا 30 درصد و بیشتر در رشته های پرورش اندام، وزنه برداری، ورزش های رزمی و دیگر ورزش های قدرتی باشد.

مصرف استروئید در بسیاری از کشورها به خصوص آمریکا شیوع گسترده ای دارد و مطالعات انجام شده نشانگر آن است که اکثر افراد مصرف کننده استروئید را گروه سنی بین 11 تا 24 سال تشکیل می دهند، بنابراین برای متوقف ساختن روند مصرف استروئید در ورزشکاران ابتدا باید از نوجوانان آغاز کرد، چرا که مصرف استروئیدها در میان تمام رشته های روزشی و بسیاری از ورزشکاران گسترش یافته است و متأسفانه اطلاعات اندکی در مورد خطرات این داروها بر سلامتی افراد وجود دارد و بسیاری از آنها به جنبه های اخلاقی مسئله هرگز فکر نمی کنند. البته ممکن است دلایل زیادی برای مصرف دارو توسط بسیاری از زنان و مردان ورزشکار وجود داشته باشد، اما چهار دلیل اصلی آن عبارتند از: مصرف مجاز درمانی، ادامه ورزش علی رغم آسیب دیدگی، استفاده تفریحی و افزایش کارایی که در بدنسازان این دلایل اندکی متفاوت تر بوده و عبارتند از تغییر ترکیب بدن (افزایش توده عضلانی و کاهش چربی)، افزایش قدرت، افزایش استقامت و تحمل، بالا بردن کارآیی ورزشی و خستگی ناپذیری. در این بررسی ها مشخص شد که بیشتر بدنسازان مصرف مواد نیروزا را در پاسخ به نیازهای روانی خود در خصوص توجه به بدنی عضلانی و تحسین آن به کار می گیرند.

این تقویت عملکرد ممکن است ناشی از تأثیرات عینی توده عضلانی تشکیل شده در وزنه برداران و بازیکنان دفاع پشت خط (در فوتبال آمریکایی) و یا ناشی از تأثیرات ذهنی همانند سطوح بالای خشم یا اعتماد بالا باشد.

در بسیاری از موارد عوارض جانبی و کوتاه مدت استروئیدها در ورزشکاران مرد به محض قطع مصرف دارو موارد قابل برگشت هستند. اگر چه در نگاه اول این موضوع تا حدی جای خوش بینی دارد ولی اکثر صاحب نظران عقیده دارندکه بیشتر مصرف کنندگان استروئید از لحاظ روانی به استروئیدها وابستگی پیدا کرده و مصرف آن را ادامه می دهند. این داروها در بعضی از افراد عوارض غیر قابل برگشتی دارند. البته گاهی ممکن است عده ای از ورزشکاران این قدر خوش شناس باشند که دچار عوارض جانبی نشوند، ولی عوارض جانبی کوتاه مدت در نهایت اثرات مخربی بر سلامت جسمی و روانی آنها خواهد گذاشت. عوارض دراز مدت داروهای نیروزا نیز به نوع استروئید آنابولیک، مقدار مصرف، دفعات مصرف، سن شروع مصرف و مصرف داروی دیگر به طور همزمان بستگی دارد. بد نیست بدانید که عوارض جسمی که معمولاً به دنبال مصرف نابجای استروئیدهای آنابولیک گریبان گیر افراد مصرف کننده می شود عبارتند از: تغییر قیافه ظاهری، سکته مغزی، آسیب های عضلانی اسکلتی، عقیمی و نازایی، بیماری های قلبی، مشکلات مربوط به پروستات و عوارض کبدی. به عوارض جسمی خطرناک استروئیدهای آنابولیک توجه زیادی شده است ولی عده ای از محققان عقیده دارند که عوارض روانی این داروها نیز به همان اندازه در خور توجه هستند. عوارض روانی این داروها عبارتند از: افزایش هوشیاری ذهنی، سرحال شدن، بهتر شدن حافظه و قدرت تمرکز و کاهش احساس خستگی. تستوسترون بر روی تکامل و عملکرد سیستم عصبی تأثیر دارد و به نظر می رسد که تأثیر تستوسترون و استروئیدهای آنابولیک بر روی عملکرد مغز موجب افزایش میزان ترشحنوراپی نفرین در مغز می شود. از طرف دیگر استروئیدهای آنابولیک در فعالیت های مغزی تغییری مشابه آمفتامین ها و داروهای ضد افسردگی ایجاد می کنند. بررسی ها حاکی از آن است که رابطه ای قوی بین مصرف استروئیدهای آنابولیک و رفتارهای خشن و اعمال منافی عفت و جنایات وجود دارد. تا جایی که یکی از موضوعات مورد بحث در رابطه با داروهای نیروزا، پیدایش حالت خاصی است به نام «خشم استروئیدی». در این حالت فرد رفتارها و اعمال خشونت آمیز خارج از کنترل و شدیداً تهاجمی از خود نشان می دهد، البته این مورد نسبتاً نادر است و در کمتر از یک درصد موارد دیده شده است. جالب است بدانید که اثر مثبت استروئیدهای آنابولیک- آندروژنیک بر شرایط فیزیکی و قدرت بدنی تا زمانی وجود دارد که مصرف دارو مزایای حاصل از آن تا حد قابل ملاحظه ای از بین می رود. در این حالت با فقدان ذخیره خارجی استروئید، تستوسترون کاهش یافته و فرد نمی تواند حالت عضلانی بدن را حفظ کند. به علاوه با حذف اثر تحریک روحی و روانی استروئیدها و به دلیل ایجاد نوعی افسردگی، شخص نمی تواند مانند گذشته در جلسات تمرینی شدید و مداوم شرکت کند که نتیجه کلی این امر کاهش سریع در جثه و قدرت بدنی او است و به همین دلیل ورزشکارانی که می خواهند سطح رقابتی یا ظاهر بدن خود را حفظ کنند باید مصرف استروئیدهای آنابولیک را تا زمان طولانی ادامه دهند و این امر باعث قرار گرفتن فرد در معرض خطرات و عوارض جانبی می شود.