Hanaaneh 28168 اشتراک گذاری ارسال شده در 4 مهر، ۱۳۹۳ دوستی با بعضی آدم ها مثل نوشیدن چای کیسه ایست،هول هولکی و دم دستی، برای رفع تکلیف. اما خستگی‌ات را رفع نمی‌کنند،دل آدم را باز نمی‌کند. خاطره نمی‌شود ... دوستی با بعضی آدم ها مثل خوردن چای خارجی است. پر از رنگ و بواین دوستی‌ها جان می دهند برای خاطره‌های دمِ دستی… این چای خارجی را می‌ریزی در فنجان، می‌نشینی با شکلات فندقی می‌خوری و فکر می‌کنی خوشحال‌ترینآدم روی زمینی . فقط نمی‌دانی چرا باقی چای که مانده در فنجان بعد از یکی دو ساعتمی‌شود رنگ قیر... سیاه ... دوستی با بعضی آدم‌ها مثل نوشیدن چای سرگل لاهیجان است. باید نرم دم بکشدباید انتظارش را بکشیباید برای عطر و رنگش منتظر بمانی باید صبر کنیآرام باشی و مقدماتش را فراهم کنی باید آن را بریزی در یک استکان کوچک کمر باریکخوب نگاهش کنی... عطر ملایمش را احساس کنیو آهسته، جرعه جرعه بنوشی‌اش و زندگی کنی... " سروش صحت " لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده