رابطه بخشش با کم شدن استرس

[afa 18,504]

رابطه بخشش با کم شدن استرساه زندگی خیلی اوقات، ما را با موقعیت‌هایی روبه‌رو می‌کند که باعث ناراحتی یا خشم ما می‌شوند. از آزار جسمی و خیانت عاطفی گرفته تا مشاجرات روزمره ناشی از تضاد خواسته‌های ما با خواسته‌های اطرافیان‌مان، اما دیر یا زود بسته به شدت آزاری که دیده‌ایم یا کمکی که دریافت کرده‌ایم، معمولا می‌توانیم آن حادثه آزار دهنده را پشت سر بگذاریم.

اما گاهی مشکل است تلخکامی یا احساس بی‌عدالتی را به فراموشی بسپاریم. ممکن است مرتبا موقعیت‌هایی را که در آن دچار اشتباه شدیم یا مورد سوء‌تفاهم قرار گرفتیم، در ذهنمان تکرار کنیم و دوباره از اول احساس خشم یا ناراحتی از قربانی شدن به ما دست دهد و شاید در خاموشی، مرتبا برداشت خودمان از ماجرا را تکرار می‌کنیم و به دنبال راهی برای تلافی‌کردن می‌گردیم.

این وضعیت ذهنی باعث ایجاد استرس می‌شود و به دنبال آن میزان هورمون‌های استرس در خون بالا می‌رود، فشار خون افزایش پیدا می‌کند و قلب تندتر می‌‌زند. هنگامی که افراد خشم خود را فرو می‌برند و آسیب روحی که به آنها وارد شده است آن قدر شدید است که واکنش استرس در آنها فروکش نمی‌کند،

تاوان این کار را با به خطر انداختن سلامت جسمی و روحی خود می‌دهند. قرن‌ها آموزه‌های‌ دینی بخشایش را به عنوان یک فضیلت ترویج کرده‌اند. اکنون شواهد فزاینده علمی نشان می‌دهد‌ هنگامی که ما دیگران را می‌بخشیم، با داشتن سلامت بیشتر و زندگی شادمان‌تر به خودمان هم کمک می‌کنیم. توانایی بخشایش ممکن است تا حدی به این علت در ما باشد، که راهی برای حل و فصل کردن موقعیت‌هایی باشد که در غیر این صورت به استرس‌های روانی و عصبی ناسالم منجر می‌شود.

بخشایش چیست؟

بخشایش به معنای کنار گذاشتن خشم و دلخوری است که گاهی با همدلی بیشتر پیدا کردن با دیدگاه شخصی همراه می‌شود که فکر می‌کنیم به ما آسیب زده است.

بخشایش انتخابی است که نمی‌‌گذارد ناراحتی گذشته ما با افکار و احساسات فعلی ما تداخل کند و آینده ما را به خطر اندازد. بخشایش به معنای آن نیست که آسیبی را که به شما وارد شده است، انکار کنید، یا لزوما به معنای آن نیست که شخص یا اشخاصی را که بخشیده‌اید، دوباره به زندگی‌تان وارد کنید یا حتی مستقیما با آنها صحبت کنید. گرچه ممکن است برای برخی از افراد شگفت‌آور باشد، اما منافع اصلی بخشایش نه برای فردی است که بخشیده می‌شود، بلکه برای فردی است که می‌بخشد. بخشایش یک مهارت زندگی مانند مهارت‌های دیگر است. شما می‌توانید افکار منفی‌تان را ـ شاید با روی کاغذ آوردن آنها ـ مورد بررسی قرار دهید و ببینید آیا این افکار تحریف‌شده نیستند و آیا ارزش دارد باز هم به آنها بچسبید.

گاهی می‌توانید بر چگونگی برداشت‌تان از ماجراهایی که برای‌تان اتفاق افتاده است، دوباره متمرکز شوید، تکنیکی که روان‌شناسان به آن "ترمیم روایت" می‌گویند. شما با این تکنیک می‌توانید قدرتمندی‌های خودتان یا شیوه‌‌هایی که توانستید با آنها با آن موقعیت ناراحت‌کننده کنار بیایید، را شناسایی کنید. گاهی لازم است پیش از آنکه بتوانید موقعیت آزار دهنده را پشت سر بگذارید، تغییر عینی در زندگی خود ایجاد کنید، مثلا به رابطه‌ای که در آن مورد سوءاستفاده قرار می‌گیرید، پایان دهید. بخشایش انکار کردن چیزی یا سرکوب کردن احساسات‌تان نیست،‌ بلکه رفتن به سوی پذیرش و درک، آرام‌شدن و رها کردن دلخوری‌ها است.

پنج دلیل برای بخشایش

پژوهش‌های اخیر نشان داده‌اند که بخشایش و رها شدن از عواطف و افکار منفی ناشی از دلخوری‌های گذشته می‌تواند این سودمندی‌ها را برای سلامت شما داشته باشد:

کاهش استرس: پژوهشگران دریافته‌اند هنگامی که ما یک خاطره ناراحت‌کننده را در ذهن‌مان دوباره زنده می‌کنیم یا کینه کسی را که با ما بدرفتاری کرده یا به ما آسیب رسانده است، در دل می‌پروریم، بدن با پاسخ استرس واکنش نشان می‌دهد. عضلات ابرو فشرده می‌شود، تعریق افزایش‌ می‌یابد، ضربان قلب سریع‌تر می‌شود و فشار خون بالا می‌رود و سایر اندازه‌گیری‌ها هم نشان می‌دهند که دستگاه عصبی در حالت هشدار شدید قرار دارد. در عوض اگر به بخشیدن افراد را به تصور درآوریم یا به سادگی به این مساله فکر کنیم که آن فرد ممکن است چه احساسی داشته باشد یا چه چیزهایی باعث شده است او دست به آن رفتار آسیب‌رسان بزند، شاخص‌های استرس‌ بدنی ما در حالت نسبتا متعادل باقی می‌ماند. شما نمی‌‌تواند گذشته را تغییر دهید، اما این بررسی‌ها نشان می‌دهد که چگونه تغییر نحوه تفکر نسبت به آسیب‌های گذشته می‌تواند اثر آن را بر شما کاهش دهد و احتمال بیماری‌های ناشی از استرس را بکاهد.

تغییر قلب: اشتیاق برای بخشایش ممکن است خطر بیماری قلبی را کاهش دهد. در بررسی‌های آزمایشگاهی نشان داده شده است که بخشیدن پدر یا مادری که به فرد آزار رسانده است یا دوستی که به او خیانت کرده است، با کاهش فشار خون، کاهش سرعت ضربان قلب و کاهش بار کاری عضله قلب همراه است.

روابط مستحکم‌تر: چه بخواهید و چه نخواهید، زن و شوهر در طول روابط درازمدت‌شان، اغلب ممکن است احساسات یکدیگر را جریحه‌دار کنند. بررسی‌ها نشان داده‌اند زنان هنگامی که می‌توانند همسرشان را ببخشند و در پاسخ به رفتار آسیب‌رسان شوهران‌شان احساس نیکوکاری کنند،‌ بسیار بهتر می‌‌توانند تعارض‌های زناشویی‌شان را حل و فصل کنند. افزایش دادن توانایی بخشایش می‌تواند به فرد کمک کند تا مانع تبدیل شدن نومیدی‌های کوچک به ناکامی‌های بزرگ شود. تمرین مرتب بخشیدن نسبت به افرادی که با ما زندگی می‌کنند؛ چه همسرمان باشد و چه یک کودک نوپای دردسرآفرین؛ مانند نخ دندان کشیدن برای پیشگیری از ایجاد جرم دندانی است. این کار کمک می‌کند که حوادث جزیی به دلخوری‌های پایدار تبدیل نشود.

کمک به تسکین درد و بیماری مزمن: هنگامی که با درد یا بیماری مزمن در خودمان یا نزدیکان‌مان مواجه می‌شویم، گاهی با خشم، نومیدی، مقصر دانستن خودمان، یا احساس گناه نسبت به اثر بیماری بر عزیزان‌مان و احساس داغداری به خاطر از دست دادن زندگی سالم واکنش نشان می‌دهیم. توانایی شما برای بخشیدن خودتان و کنار آمدن با درد و بیماری‌تان ممکن است به شفا یافتن شما کمک کند. افراد هنگامی که به یک بیماری لاعلاج مبتلا می‌‌شوند، اغلب با مساله بخشایش مواجه می‌شوند. پایان زندگی زمانی است که افراد فرصت پیدا می‌کنند چیزهایی را که نیاز داشتند، بگویند. روابطشان را با دیگران ترمیم کنند. بگویند که متاسف هستند و به خاطر چیزهایی که گفته‌اند یا انجام داده‌اند طلب بخشایش کنند. این طلب بخشایش ممکن است در سطوح متعددی باشد و نزدیکان فرد هم ممکن است از فرد مواجه با مرگ بخشایش بخواهند. این کار هم باعث آرامش فرد در حال مردن و هم اطرافیان او شود. اگر طلب بخشایش ما در زمان حیات فرد انجام شود، بسیار بهتر است‌ تا زمانی که دیگر به او دسترسی نداریم.

شادمانی بیشتر: هنگامی که کسی را می‌بخشید ـ بیشتر از فردی که به شما آزار رسانده است ـ خودتان را مسوول شادمانی آینده‌تان قلمداد می‌کنید. روان‌درمانگرها به طور فزاینده‌ای دارند متوجه می‌شوند که در یک زمان مناسب در روند درمانی، تکنیک بخشایش می‌تواند به افراد کمک کند تا با ضربات عاطفی گذشته که او را ناراحت می‌کند، کنار بیاید. یک نظرخواهی در سال ٢٠٠٤ در آمریکا از مراجعان به روان‌درمانگرها نشان داد که تقریبا همه این افراد ضربات عاطفی قابل‌توجهی را در زندگی‌شان تجربه کرده‌اند و سه چهارم این افراد اظهار کردند که دوست دارند بتوانند افراد مسوول این آسیب‌ها را ببخشند و تلخی و خشمی که ناراحت‌شان می‌کند با احساس رضایتمندی جایگزین کنند. بسیاری از این افراد که با اینکه هنوز آماده نبودند دیگران را ببخشند، امیدوار بودند شدت خشم و تلخکامی خود را کاهش دهند. آنها می‌گفتند دیگر با تلافی کردن یا گرفتن حق خود از فرد خطاکار اشتغال خاطر ندارند. مهم‌تر اینکه این مراجعانی که در طول روان‌درمانی آشکارا از بخشایش صحبت کرده بودند، بهبود بیشتری را در علایم‌شان تجربه کردند.

مواردی که بخشش به حساب نمی‌آیند؛

- وانمود کردن به این که همه چیز خوب است.

- سرکوب کردن خشم و احساس ناراحتی

- نادید‌ه گرفتن رفتار زیانبار

- اجبارا مصالحه کردن یا ادامه دادن تماس با فردی که شما را آزار داده است.

- چیزی که با فشار آوردن به خود می‌توانید انجام دهید.

- فراموش کردن این که بتوانید یک حادثه آزاردهنده گذشته را بدون دستخوش احساسات شدن به تصور درآورید.

یک تمرین ذهنی برای بخشیدن:

یک جای آرام پیدا کنید، بنشینید و ذهن و بدن خود را به حالت آرامش درآورید. تصور کنید که کسی نسبت به او احساس دلخوری دارید، یا کسی که باعث درد و ناراحتی شما شده است، جلوی شما است.

با چیزی کوچک شروع کنید، نه با شخصی که آسیب بزرگی را به شما وارد آورده است. قلب خود را به سوی او بگشایید و مراقب هر عاطفه‌ای باشید که ورود او را مانع می‌شود. بعد به آرامی بگویید: هر کاری که نسبت به من انجام داده باشی، چه عامدانه و چه غیرعامدانه، باز هم تو را می‌بخشم.

در حالی که تنفس می‌کنید و عضلات‌تان را آرامش می‌بخشید، او را ببخشید و بگذارید دلخوری‌تان برطرف شود. بعد از چند دقیقه، تصور کنید می‌گذارید که آن فرد برود، در حالی که او تحت تاثیر بخشایش شما قرار گرفته است. این تمرین را با تصویر کسی که شما به او آسیب رسانده‌اید، تکرار کنید و از او برای خودتان طلب بخشایش کنید. بعد خودتان را به خاطر چیزهایی ببخشید که بر اساس قضاوت سخت‌تان، خود را به خاطر آنها مقصر می‌دانید.

این تمرین گرچه ممکن است مشکل یا ناراضی‌کننده به نظر رسد، اما می‌تواند ارزشمند باشد. به هر یک از عواطف یا افکارتان که مانع از بخشایش می‌شود، توجه کنید و سعی کنید چیزهایی را شناسایی کنید که می‌خواهید در رابطه تان با دیگران به آنها بپردازید.