sam arch 55879 اشتراک گذاری ارسال شده در 15 بهمن، ۱۳۹۲ نگاهی از منظر معماری به سازه زبانی شاهنامه ساختار درونی و زیرساخت های یک اثر،تفکر حاکم بر پیکره ی متن و روابط آن ها با هم از یک سو،و نمایش زبان به صرف یک تصویر،ساخت ها و چینش واج ها در کنار هم،نمایی از واژه به نمایش می گذارد.در واقع شاعر یا نویسنده ی متن در ابتدایی ترین وضعیت ساخت اثر به تصویربرداری واژه می پردازد. در اولین حضور،واژه به عنوان ابزار بیان آنچه مورد نظر است،اگر نتواند تصویری از خود و آن چه می خواهد به وجود بیاورد را در ذهن خواننده بسازد،ناکارآمد عمل کرده است و فاقد توان در ارتباط با دیگر وازگان است.حلقه ای است که در میان چرخش تصاویر و پیوند ارگانیک وازه ها با یکدیگر بی هیچ اتصالی معلق می ماند و اگر این اتفاق در صد بلایی از یک اثر بیفتد به طور طبیعی آن اثر را اثری فاقد ارزش ادبی و بحث پیرامون مفاهیمی مانند زیبایی شناسی یا دیگر نقدهای رایج می دانیم. مشخصات مقاله:مقاله در 10 صفحه به قلم مزگان امیری،منبع کتاب ماه هنر،بهمن ماه 1388 برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 4 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده