طنز فلسفی

[masi eng 47044]

آیا تا بحال فکر کرده اید اگر افراد مختلف مرغی را در حال عبور از خیابان ببینند چه چیزی در ذهنشان می گذرد؟

ارسطو:

طبیعت و ذات مرغ این است که از خیابان رد شود...

 

مارکس:

مرغ باید از خیابان رد مشد.این از نظر دیالکتیک تاریخی یک پدید اجتناب ناپذیر بود.

 

نیچه:

چرا که نه؟...مانعی نیست.

 

داروین:

طبیعتٰ مرغ را برای توانمندی رد شدن از خیابان انتخاب کرده است

 

ارنست همینگوی:

مرغ رد میشود برای مردن در زیر باران

 

انیشتین:

رابطه مرغ با خیابان نسبی است.

 

صادق هدایت:

مرغ از دست ادمها به ان سوی خیابان فرار رده بود غافل از اینکه انطرف هم مثل همین طرف پر از ادمها است...بلکه بدتر

 

روانشناس:

ایا هر کدام از ما در درون خود یک مرغ نیست که میخواهد از خیابان به دستور ضمیر ناخوداگاه و نهاد نیمه هشیار و اسرار و رموز ناشناخته روانی رد شود؟

 

شاعر سبک کلاسیک:

عیب مرغان مکن ای زاهد پاکیزه سرشت که گناه دگران برتو نخواهند نوشت.

 

شاعر شعرنو:

مرغ را در قدمهای خود بفهمیم...و از درخت کنار خیابان شادمانه سیب بچینیم.

 

شاعر شعر سفید:

ساری از درخت پرید...اش سرد شد و مرغی از خیابان رد شد و به هوا رفت.

 

شاعر پست مدرن:

صندلی رو به اسمان...درسایه تدخیرالود اتوبان چیزی مه الود...مخدر...علیا مخدره ای ناگاه از خیابان رد شد.

 

سعدی:

حکایت ان مرغ مناسب حال تواست که شنیدم که در ان سوی خیابان و در راه بیایان و در مشایعت مردی اسابان بود.وی را گفتم: از چه رو تعجیل کنی؟گفت: ندانم و اگر دانم نگویم و اگر گویم انکار کنی.

 

ناصرالدین شاه:

یک حالتی به ما دست داد و ما فرمودیم از خیابان ردشود.ان پدر سوخته هم رد شد.

 

لات محل:

هیشکی نمیتونه تو محل ما از خیابون رت بشه.

 

بچه سوسول:

اتیش پاره لابد اونور خیابون یه بوتیک باحال دیده بود!!!