parisa.na 1558 اشتراک گذاری ارسال شده در 30 اردیبهشت، ۱۳۹۲ هیچ وقت حاضرنیستم همچین کاریروانجام بدم گرچه تاحالاواسه استخدام جایی نرفتم ولی درآینده هم حاضرنیستم همچین کاری کنم چون به نظرم یه جوردورویی محسوب میشه وازهمه مهم ترعقایدم ان قدربرام ارزش دارن که حاضرنشم به خاطرموضوعی برخلاف اون رفتارکنم چون طرزپوششورفتاره آدمم به عقایدش برمیگرده! 2 لینک به دیدگاه
VINA 31339 اشتراک گذاری ارسال شده در 30 اردیبهشت، ۱۳۹۲ همه بچه ها میگن اینکارو نمیکنیم پس چرا واسه ماها که تظاهر میکنیم کار نیست...هیچکی هیچ رو قبول نداره همه رد صلاحیت میشن که....پس واسه ما که رد صلاحیت نمیشیم چرا کار نیست 3 لینک به دیدگاه
عمو سام 1166 اشتراک گذاری ارسال شده در 30 اردیبهشت، ۱۳۹۲ حرف خودمو به خودم برمی گردونی عمو سام حیله گر ؟ولی من زیادی خودمم حتی اگه زوووووووووووووور بزنم تظاهر کنم زوووووووووووووود خودمو لووووووووووو میدم چون مثل بعضیا برا انسان شناسی بلد نیستم نقش بازی کنم کاراکترم هم دنیای مجازی هم دنیای واقعی همینه که هس تاحالام نه تودنیای مجازی نه دنیای واقعی واسه این خودم بودن بم مدال ندادن هیچ بلکه مدال های شخصیتم و غرورمو کندن انداختن دور حیله گر؟!!! O_o چرا فکر میکنین تظاهر همیشه بده؟ فرض کنین یه مهمونی میاد خونتون، شما یک وعده غذا داری، اما تظاهر میکنی که غذا خوردی و این غذا اضافیه. اونموقع که مهمون گرسنه ات غذا میخوره، مطمئن باشیییین بیشترین لذت رو از تظاهری که داشتین میبرین. :-) و اینکه هنوز سر حرفم واسهههه کنکور و خیلی چیزای دیگه هستم. ما خیلی جاها تعهداتی رو هم از سر تظاهر میدیم که بهش یا اعتقادی نداریم یا توجه نداریم. یک بار مواردی که موقع کنکورتون پر میکنین رو نگاه کنین، ببینین چند درصدش تظاهر هستش. :-| 4 لینک به دیدگاه
victoria_r 7682 اشتراک گذاری ارسال شده در 30 اردیبهشت، ۱۳۹۲ من چند ماه پیش یه جای اساسی گیر کرده بودم. درست وسط سال نمیذاشتن درسمو ادامه بدم در حالی که من اشتباهی نکرده بودم اشتباه از مدیری بود که منو ثبت نام کرده بود و با کلی تحقیر و چرت و پرت و رفت و آمد بهم گفتن باید امسال درس نخونم و بمونه برای سال بعد. کافی بود یکم مثل خودشون حرف بزنم یکم تظاهر،با چادر برم،نشون بدم کارم پیششون گیره،اونا رو بزرگ کنم در حالی که در نظرم کوچکترین افرادی بودن که تو عمرم دیده بودم،واقعا کافی بود تظاهر کنم تا کارم درست شه.اما من بیشتر از دو ماه رفتم و اومدم تا تونستم حقمو بگیرم. میتونستم بگم من مقصرم و ببخشید و خواهش میکنم شما که بزرگید من کوچیکو ببخشید و بهم کمک کنید اما من تظاهر نکردم. با همون ظاهری که قبولش داشتم میرفتم آموزش و پرورش،همون جوری که عقلم حکم میکرد حرف میزدم و از خودم دفاع میکردم تا تونستم حقمو بگیرم. طول کشید و خیلی چیزها هم شنیدم که خودشون لایق اونا بودن اما حاضر نشدم تظاهر کنم. (یکی از مسئولان بهم گفت دفعه ی بعد با چادر بیا و ازشون خواهش کن ،اما چرا باید این کارو میکردم وقتی اشتباهی نکرده بودم،حاضر بودم یک سال عقب بمونم از درسم اما به چیزی که به نظرم غلطه تظاهر نکنم) به نظرم وقتی به چیزی که بهش اعتقاد نداری تظاهر میکنی همه ی زندگیتو تحت تاثیر قرار میده،کم کم تظاهر کردن شروع میشه و بعد از یه مدتی میبینی چیزی از اون عقاید و روش زندگی که میدونستی درسته باقی نمونده،در واقع کامل عوض شدی. البته این مسئله برای من خیلی مهم بود اما جایی که حرف از خانواده باشه نمیدونم میشه باز هم بر سر این عقاید موند و تظاهر نکرد؟ 4 لینک به دیدگاه
*pedram* 21266 اشتراک گذاری ارسال شده در 30 اردیبهشت، ۱۳۹۲ 805]از نظر تغییر دادن تیپ و قیافه در دنیای واقعی، هیچ وقت تظاهر نکردم.جاهایی هم برای مصاحبه رفته بودم، میگفتن با آستین کوتاه و.... گیر میدن، ولی رفتم و کاری نداشتم. اما، اما اینجاش مهمه : از نظر اعتقادی، در صورت لزوم، 360 درجه تظاهر خواهم داشت. برای اینکه ما با اعتقاداتی طرفیم که اساس و بنیانش بر تقیه و تزویر استوار است. تقیه و تزویر رو جز اینکه از درون خودش و با لباس خودش بهش ضربه بزنی، نمیتونی از پای در بیاری. [/color] . . . . سئوال : در حوادث دو سال قبل میومدن لباس سبز میپوشیدن و میزدن در و پنجره بانک و ماشین و... رو میشکستن. هیچ فکر کردی چطور میشه با این شیوه های کثیف جز از راه تظاهر مقابله کرد؟ در اینجا شما هم باید تو لباسشون بری و کاری کنی که همونطور که اونا اسباب تنفری دروغین رو پدید میارن، خودشون هم سبب تنفر بشن، در یک نبرد کسی با کسی شوخی نداره، نزنی خوردی. بعضی وقت ها واقعا چاره ای نیست، باید از خودت بگذری ..... این پاراگراف آخرت فوق العاده بود اسییییییییییییییییییییی. 2 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده