رفتن به مطلب

ارسال های توصیه شده

ممنونم:a030:

...........

 

كار با هویه روش بسیار ساده ای برای درست كردن انواع رومیزی، روتختی و سایر لوازم پارچه ای منزل است. با این روش حتی می توانید به آسانی بخش هایی از لباس مانند یقه و یا سرآستین را نیز بیارایید.

در كار با هویه می توانید هر كاری را با سلیقه خودتان انجام دهید و حتی كارهایی كه با دوخت و دوز امكان پذیر نیست با "هویه كاری" خیلی زیباتر آماده می شود.

آموزش:

برای این كار شابلونی را با طرح مناسب كه بتوانید در چند نوبت آن را هویه كنید انتخاب كنید. سپس برای بار اول چند سوراخ آن را هویه كنید و دور كار را از پارچه جدا كنید بعد آن را روی یك پارچه با رنگ متضاد قرار دهید و سوراخ های دیگر را هویه كنید و اضافه پارچه را از پشت كار قیچی كنید و برای بار سوم این كار را روی رنگ دیگر تكرار كنید. هر قدر تعداد دفعات كار شما بیشتر بشود تعداد رنگ رومیزی شما بیشتر خواهد شد ؛ در نهایت دور كار را هویه كنید و اپلیكه های آماده شده را روی پارچه اصلی بچینیده و دور آن را هویه كنید.

 

به این ترتیب اپلیكه ها روی پارچه اصلی می چسبند و سپس قسمت های داخلی كار را با سوراخ به پارچه اصلی وصل كنید و كار را آماده نمایید. از این اپلیكه ها می توان به عنوان جا سوزنی و یا زیرلیوانی هم استفاده كرد كه در این صورت كافی است داخل آن را با پشم شیشه پر كنید و یا این كه در پایان كار اپلیكه ، یك پارچه را به اندازه اصلی زیر آن قرار دهید و دور آن را هویه كنید.

 

این هم 1 لینک برای تهیه کتاب آموزشی برای علاقه مندان:

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

  • Like 2
لینک به دیدگاه

.... نه دور شدی...!!

رو همون قبلی کار کن تا به جواب درست برسی!!!:ws37:

 

من منظورم همون اول ایینه دوزی بود اشتباه نوشتم ایینه کاری...حالا نمدونم دیگه غیر اینا چه هنر دیگهایی هست..

  • Like 2
لینک به دیدگاه
من منظورم همون اول ایینه دوزی بود اشتباه نوشتم ایینه کاری...حالا نمدونم دیگه غیر اینا چه هنر دیگهایی هست..

 

کاملا درسته...احسنت.....:a030:

توضیح تکمیلی + عکس بعدی:hapydancsmil:

  • Like 1
لینک به دیدگاه

آیینه دوزی هنر نساجی و بافندگی و بالاخص تزیینات بافته ها در سه تمدن بزرگ شرق یعنی موهنجودارو - هارپا و گندهارا قدمت زیادی دارد. این هنر بعدها توسط هنرمندان مغول به اوج درخشش خودش می رسد و تا امروز ادامه پیدا می کند. منطقه بلوچستان پاکستان از دیر باز مرکز بهترین کارهای سوزن دوزی و قلاب دوزی و سایر دوخت های دستی است. در میان کلیه صنایع هنری ریسندگی قدیمی ترین و با اهمیت ترین هنر پاکستان به حساب می آمده است در قرن هایی که سلاطین دهلی و سپس مغولان در شبه قاره حاکم بودند اوج ترقی و پیشرفت کارهای دستی ابریشمی و کتانی بود .

بهترین پارچه های جاز-دیبا- حریر- اطلس کین خواب- شین باف- شیرین باف بیرامی- شوشتری- تبریزی - گل باقالی و دیگر اقسام پارچه در این سرزمین از زمانهای دور تا به امروز تولید می گردد. بطور مشابه صنایع هنری بسیار پیشرفته از قبیل ملیله دوزی- نقره دوزی و قلاب دوزی از زمان صنعت کاری مغول به ارث رسیده است که از میان آنها می توان به زردوزی - گلابتون - کرچوب (نوعی آیینه دوزی به روی لباس) سلما ستاره- کشیده کاری و گوتا کاری اشاره نمود. چکنا کاری یک نوع پارچه پشت چرم است که از آینه و کریستال برای تزیین آن استفاده می شود که به ترتیب نیز معروف است.

آینه دوزی به روی لباس در سند و بلوچستان به عنوان یکی از بهترین صنایع دستی انواع صنایع دستی محسوب می شود که به نامهای گاج- کارموچ- میتی و بلوچ معروفند.

به نظر می رسد هنر آینه دوزی از ایالت بلوچستان پاکستان به سیستان ما راه پیدا کرده است و در آنجا با فرهنگ بومی ما مختلط شده است. این هنر در ایران دوره صفوی به اوج خودش می رسد.هنر آینه کاری و درکل هنرهایی که به عامه مردم اختصاص دارند از آن جهت بسیار صاحب اهمیت هستند که بی واسطه تر و شفاف تر فرهنگ مردم را منتقل می کنند و در مقایسه با معماری و نقاشی و هنرهای سفارشی هنرمند را در ارائه خواست ها و درونیاتشان آزادتر گذاشته اند.دوختنآئينه هاي كوچك با فواصل متفاوت يا يكسان بر روي لباسهاي محلي ، جليقه ، كمربند وآويزهاي ديواري با نخ هاي الوان را آئينه دوزي مي گويند. آئينه دوزي گاهي باابريشم دوزي ، قيطان دوزي و بخيه هاي تزئيني همراه است.

آن هنری که به آینه دوزی شهرت دارد نه تنها دوختن آینه بر روی پارچه است بلکه در اصل مواد متنوع و رنگارنگ و درخشان دیگری نظیر پولک و ... را هم در بر می گیرد. آینه دوزی به سکه دوزی و دکمه دوزی نیز شهرت دارد. این هنر به صورت زیبایی در استان سیستان و بلوچستاندوخته می شود و هنرمندان سیستانی همراه آینه دوزی از خرمهره ، قیطان ، دکمه و منجوقبه اشکال مختلف استفاده می کنند و آینه دوزی گاهی با سوزن دوزی های دیگر همراه است.

زادگاه اصلی این هنر زابل و سیستان و بلوچستان است و کمتر در مناطق دیگر دیده شده است. به آینه دوزی در گویش محلی سامان گفته می شود .

آینه دوزی در بین بومیان طرفداران زیادی دارد و کاربرد اصلی آن تزیین مرکب نو عروسان و اتاق ها و خانه های مسکونی است و برای تزیین لباس هم کاربرد دارد.

آینه دوزی هنری است بسیار زیبا که انداز‌ه‌های مختلف آینه را جهت تزئین به روی چرم یا پارچه می‌دوزند وسایلی مانند افسار اسب و شتر و یا گردنبند بزمیش که رهبری گله را به عهده دارند با آینه صدف و خر مهره تزئین می‌یابد زیرا آینه انعکاس دهنده واقعیت است و می‌تواند هر نگاه بدی را به صاحب آن برگرداند به لحاظ همین خاصیت ویژه آینه دوزی در فرهنگ دوخت‌های سنتی ایران چه روی لباس دوخته شود و چه روی وسایل کاربردی دیگر جنبه طلسم گونه دارد و جهت رفع بدی از آن وسیله یا شخص یا فضایی است در سیستان و بلوچستان آینه گاهی در کنار سکه دوزی گاهی بروی لباس زنان و یا کلاه مردان دوخته می‌شود که البته در بین زنان بلوچ دوختن آینه روی یک سطح تیره به همراه سوزن دوزی‌ها تماماً سیاه رنگ نماد خودشید در دل کویر تشنه است زیرا در کویر آنچه بیش از هر چیز دیگری خود نمایی می‌کند، خورشید سوزان و کویر سیاه رنگ است این نگاه فلسفی به آینه این هنر زیبا را در بین بلوچ‌ها به هنری مقدس بدل ساخته است زیرا بیانگر نگرش و محیط جغرافیایی زیستگاه آنان است آینه دوزی به دو شیوه به روی لباس دوخته می‌شود (زنجیره و دندان موشی) اما امروزه آینه‌های قاب دارکه درکشور همسایه پاکستان ساخته می‌شود به وفور در بازار یافت می‌شود. دوخت این نوع آینه‌ها جنبه هنری ندارد فقط می‌تواند در بعضی مواقع برای تزئین برخی از وسایل مانند کوسن، رومیزی، کیف و . . . کاربرد داشته باشد.از آینه دوزی بر روی لباسهای محلی ، جلیقه ، کمربند و آویزهای دیواری نیز استفاده میشود.

 

این چه هنریه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

 

هنر سی و سوم :

th?id=H.4748705891484240&pid=1.9

 

مروارید بافی #259

سایه سپید

  • Like 3
لینک به دیدگاه
با تشکر

مال منم شده من دو بار ج درست دادم...:sigh:

چون خودم حواسم نبوده چه قدر داشتم امتیاز نمدونم 729 یا 793

 

صد در صد به شما 40 تا اضافه شده..:a030:

  • Like 2
لینک به دیدگاه

ممنون:ws37:

.....

هنر مروارید بافی

در این صنعت كه سابقه چندانی ندارد و طی سالهای اخیر در پاره یی از بخش های استان گیلان رواج یافته ، به كمك تركه های باریكی كه «مروار» نام دارد . كشت آن در اطراف تهران و در منطقه سولقان رایج است مصنوعاتی مانند سبد ، جامیوه یی ، مبل ، میز ، كلاهك آباژور ، حبا ب چراغ ، جای نان و ... تولید می‌شود كه از نظر شكل و ظاهر شبیه محصولات بامبو است . در مرواربافی علاوه بر تركه های مروار از مواد دیگری مانند تخته سه لایی ، انواع میخ ، روغن جلا و مفتولهای سیمی استفاده میشود و ابزار آلات تولید مروار عبارتست از : اره ، دنده ، چكش، انبردست ، گاز انبر قیچی باغبانی .

مروار داری ویژگیهایی خاص خود می باشد رنگ آن زرد است و وقتی كه روغن جلا میخورد به رنگ طلایی در می‌آید و نوع نا مرغوب آن بیشتر به رنگ سیاه و سبز است .

:a030:

 

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

 

:icon_gol::icon_gol::icon_gol:

  • Like 1
لینک به دیدگاه
×
×
  • اضافه کردن...