معرفی سنبل

mani24 · 11 فروردین، ۱۳۹۲

[h=2][/h]

سنبل یک گیاه گلدار چند ساله پیازی در خانواده Asparagaceae، بومی جنوب غربی آسیا، جنوب و مرکز ترکیه، شمال غرب سوریه، لبنان است. این گیاه در قرن ۱۶ به اروپا وارد شده است.

حدود ۹۵% از نیاز جهانی سنبل، در کشور هلند تولید می‌شود. از این رو به این گل، سنبل هلند نیز گفته می‌شود. این گیاه، علفی و پیازدار می‌باشد که با تولید گلچه‌های زنگوله‌ای شکل، گل آذین خوشه‌ای ایجاد می‌کند. رنگ گل‌ها، سفید، زرد، صورتی، قرمز، بنفش و ... می‌باشد که معمولا رنگ غالب، بنفش است. لازم به ذکر است سنبل وحشی یا سنبل ایرانی که به صورت خودرو دیده می‌شود، کلاغک یا موسکاری می‌باشد که از انواع سنبل نبوده و فقط با سنبل هم‌خانواده است.

این گیاه می‌تواند به بلندی ۱۵ تا ۲۰ سانتیمتر برسد و گل‌های زودرس آن به شکل خوشه انتهای ساقه گوشتی معمولا از نیمه اسفند تا فروردین باز می‌شود و به رنگ‌های سفید، قرمز، آبی، بنفش، صورتی، زرد و غیره است.

سنبل انواع کم پر و پر پر دارد که در ارقام پرپر حالت استوانه‌ای شکل گل آذین مشخص‌تر می‌باشد. (سنبل‌های موجود در ایران اغلب کم پر هستند.) تعداد گلبرگ‌ها در انواع کم پر و پر پر فرق نمی‌کند، بلکه تعداد گلچه‌ها متفاوت می‌باشد. با توجه به اینکه منشا سنبل نواحی مدیترانه‌ای می باشد، مناطقی که زمستان و بهار سرد و مرطوب و تابستان گرم و خشک دارند، برای سنبل‌کاری مناسب‌ترین می‌باشند. (سنبل گرما را برای انگیزش گل و سرما را برای تکمیل اندام‌های خود نیاز دارد.)

برای نگهداری سنبل در منزل پیازهای پرورش یافته مخصوص موردنیاز است که معمولا پس از یک‌بار گل دادن غیر قابل استفاده می‌شوند مگر اینکه در خاک مناسبی رشد کرده باشند که در این صورت هم ممکن است پیازچه‌ها دو سال طول بکشد تا گل بدهند.

در واقع سنبل یک گیاه آپارتمانی نیست ولی هنگام شکفتن گل‌هایش در آنجا ارج می‌یابد. معمولا برای این منظور بیشتر به سراغ سنبل‌های هلندی می‌روند، یعنی نژادی که خوشه‌ی متراکمی از گل‌های معطر و به رنگ‌های مختلف (سفید، زرد روشن، سرخ، قرمز، بنفش و یا آبی) می‌دهد.

کشت مصنوعی سنبل‌ها برای استفاده از آن‌ها در آپارتمان با انتخاب پیازی درشت که پیرامون آن دست کم ۱۶ سانتیمتر باشد آغاز می‌شود. آن‌گاه چنین پیازی را در گلدانی کوچک و در خاکی سبک و سالم که حاوی خاک شن‌دار و خاک‌برگ باشد می‌کارند به صورتی که بیش از دو سوم پیاز داخل خاک نشود. آنگاه آن را در محلی خنک و یا داخل یک شاسی شیشه‌ای قرار می‌دهند و روی پیاز را با خاک سبکی می‌پوشانند و مدت شش هفته در این شرایط نگهداری می‌کنند و بالاخره گلدان را به محلی که حرارتی معتدل دارد می‌آورند و در اینجاست که به زودی شروع به گل دادن می‌کند.

این گیاه را در آپارتمان می‌توان درون پیت، ماسه و یا آب پرورش داد. برای نگهداری آن در آب به گلدان‌های مخصوصی نیاز دارد که دارای دهانه‌ای گشاد و گلوگاهی باریک باشند، به قسمی که آب ریشه‌ها را فرا گرفته و مماس با انتهای پیاز گل باشد.

سنبل، در تاریکی مطلق ریشه تولید می‌کند. بنابراین بهتر است بدین منظور پیاز را در قفسه آشپزخانه گذارده و حرارتی معادل ۹ – ۱۱ درجه سانتیگراد برای آن فراهم نمود.

پیازهایی که در شن خوابانده شده‌اند را لازم است با گلدان در نقطه‌ای از باغچه که از خطر یخبندان محفوظ باشد دفن نمود .

برای اینکه بیرون آوردن گلدان از خاک در زمستان آسان شود می‌توان قبلا پوششی اطراف گلدان قرار داد.

هیچ‌گاه گیاه را در مکانی که خیلی گرم باشد قرار ندهید.

هر چه می‌توانید بر روی برگ‌ها آب بپاشید تا شادابی خود را حفظ کنند.

برای کاشتن آن‌ها در تُنگ‌های بلورین نیز همین شیوه به کار می‌رود. بدین معنی که ابتدا آنها را در محلی تاریک و در حرارتی بین ۸ تا ۱۰ درجه‌ی سانتیگراد نگهداری می‌کنند تا ریشه‌ها به حد کافی رشد نمایند و سپس آن‌ها را به آپارتمان‌های نسبتا گرم با حرارت ملایم می‌برند تا به گل بنشینند. گل سنبل در گلدان، جام یا تُنگ بلورین بین ماه‌های دی و فروردین به دست می‌آید.

• ارقامی که پیش از دی ماه گل می دهند: سوخ در تیر برداشت شده و در انبار ۲۹ درجه سانتیگراد انبار می‌شود. در طول ۵-۴ هفته اول انبارداری ، دما به تدریج به ۲۷ ، ۲۳ ، ۲۰ درجه سانتیگراد رسانیده می‌شود زمانی که گل داخل سوخ تشکیل شد، دما را به ۱۷ درجه سانتیگراد می رسانند. • ارقامی که دی ماه گل می‌دهند: سوخ در تیر برداشت شده و در انبار ۲۶ درجه سانتیگراد انبار می‌شود. برخی ارقام برای تشکیل گل به بیش از یک تا دو هفته در انبار ۲۶ درجه می‌مانند. پس از آن، سوخ‌ها تا زمان کاشت در دمای ۱۷ درجه سانتیگراد نگاه داشته می‌شوند. • در مورد سایر ارقام، باید سوخ‌ها را پس از برداشت تا اواسط مهر در دمای ۲۶ درجه سانتیگراد نگهداری کرد. سپس تا زمان کاشت دمای انبار، ۱۷ درجه سانتیگراد باشد. زمان کاشت سنبل اوایل تا اواسط پاییز (حدودا آبان، آذر) می‌باشد. در کشت سوخ‌ها باید دقت شود که نوک پیازها چند سانتیمتر بالاتر از سطح خاک قرار گیرند. بعد از کاشت پیازها باید آنها را آبیاری کرد و گلدان‌ها را به محلی سرد انتقال داد تا ریشه‌ها تکامل یابند. بعد به تدریج آنها را به محل گرمتری منتقل می‌کنیم تا برگ‌ها ظاهر شوند و در گلخانه‌های سرد به گل روند. در زمان حمل گلدان‌های سنبل، با قرار دادن دو قیم در دو طرف پیاز گل و بستن خوشه گل به این قیم‌ها از شکستن آنها جلوگیری می‌کنیم. برداشت سنبل‌ها زمانی که رنگ گلچه‌های پایینی مشخص شدند، سنبل‌های گلدانی را می‌توان برای فروش بسته‌بندی کرد. پس از ۴ -۲ روز گل‌ها کاملا باز می‌شوند. می‌توان آنها را به مدت ۴ هفته در دمای (۰-۲–) نگهداری کرد. گل بریدنی سنبل به همراه صفحه پایگاهی به فروش می‌رسد و نیاز به ریکات کردن (زدن پایین ساقه) نیست. زمان برداشت گل بریدنی سنبل نیز مانند گل گلدانی آن است.

روش‌های تکثیر سنبل: - بذر (برای به نژادی) - کشت بافت - ته‌برداری (Scooping) - ته‌شکافی (Scoring)

بذر سنبل حالت کاغذی دارد و افزایش به روش بذری ۶-۴ سال زمان نیاز دارد (تا گیاه گل دهد.) سوخ سنبل یکساله است و کیفیت گل‌ها در سال دوم مطلوب نمی‌باشد. (از برخی سوخ‌ها نظیر سوخ نرگس، می‌توان چند سال گل با کیفیت خوب به دست آورد). سنبل به طور طبیعی سوخک کمی تولید می‌کند ؛ به منظور تولید سوخک بیشتر، بکارگیری دو روش ته‌شکافی و ته‌برداری مرسوم است.

ته‌برداری (Scooping): در این روش با چاقوی انحنادار، صفحه پایگاهی سوخ به صورت افقی، برداشته می‌شود. در قسمت‌های برش داده شده تعداد زیادی سوخک تولید می‌شود که می‌توانیم آنها را کشت کنیم. اجرای این روش مهارت خاصی می‌طلبد.

ته‌شکافی (Scoring): در این روش نیز به منظور تولید سوخک بیشتر، با استفاده از چاقو برش‌هایی در صفحه پایگاهی سوخ ایجاد می‌شود. بعد از برداشت گل‌ها، باید برگ‌ها را به منظور تغذیه سوخ، روی گیاه نگه داشت. سنبل گلی نوروزی می‌باشد. در تیر و مرداد که گل‌دهی تمام شده است، سوخ‌های سنبل را در می‌آوریم. (در بهار، وقتی سنبل گل دارد ، مواد ذخیره‌ای از سوخ خارج شده و سوخ چروکیده است. اما در تابستان که سوخ‌های بدون گل را از خاک خارج می‌کنیم می‌بینیم که سوخ‌ها شاداب هستند.) پس از خارج نمودن سوخ از خاک (در تابستان) می‌توان از تیمارهایی نظیر تیمار دمایی برای زود گل‌دهی استفاده کرد.

Hyacinthus Orientalis حاوی آلکالوئید سمی است و اگر در مقادیر زیاد مصرف شود خطرناک است.

منبع:

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

mani24 · 11 فروردین، ۱۳۹۲

[h=2][/h]

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

mani24 · 11 فروردین، ۱۳۹۲

[h=2][/h]

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

**masi eng** · 22 اسفند، ۱۳۹۲

پرورش گل سنبل

سنبل گیاهی است که از زمانهای قدیم کاشتن آن متداول بوده است .گیاه سنبل از خانواده سوسنیها و پیازی ، به بلندی ۱۵ تا۲۰ سانتیمتر و گل های زودرس آن بشکل خوشه انتهای ساقه گوشتی معمولا از نیمه اسفند تا فروردین باز میشود و به رنگهای سفید ، قرمز ، آبی ، بنفش ، صورتی و زرد و غیره است .

این گیاه را در آپارتمان می توان درون پیت ، ماسه و یا آب پرورش داد .

برای نگهداری آن در آب به گلدانهای مخصوصی نیاز دارد که دارای دهانه ای گشاد و گلوگاهی باریک باشند ، بقسمی که آب ریشه ها را فرا گرفته و مماس با انتهای پیاز گل باشد.سنبل ، در تاریکی مطلق ریشه تولید میکند .

بنابراین بهتر است بدین منظور پیاز را در قفسه آشپزخانه گذارده و حرارتی معادل ۹ – ۱۱ درجه سانتیگراد برای آن فراهم نمود .

پیازهائیکه در شن خوابانده شده اند را لازم است با گلدان در نقطه ای از باغچه که از خطر یخبندان محفوظ باشد دفن نمود .

برای اینکه بیرون آوردن گلدان از خاک در زمستان آسان شود می توان قبلا پوششی اطراف گلدان قرار داد.

زمانی سنبل را به روشنائی آورید که جوانه ها آنقدر برجسته شده باشند که بشود آنها را با دست لمس کرد .

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

-هیچگاه گیاه را در مکانی که خیلی گرم باشد قرار ندهید .

-هرچه می توانید بر روی برگها آب بپاشید تا شادابی خود را حفظ کنند .

برای نگهداری سنبل در منزل پیازهای پرورش یافته مخصوص مورد نیاز است که معمولا پس از یکبار گل دادن غیر قابل استفاده میشوند مگر اینکه در خاک مناسبی رشد کرده باشند که در این صورت هم ممکن است پیازچه ها دوسال طول بکشد تا گل بدهند .

در کشور هلند مخصوصا نواحی هارلم مزارع بزرگی از سنبل و لاله کاشته می شود، برتری ای که این کشور بر سایر کشورها دارد و گلهای سنبل آنجا در عالم معروف شده بواسطه وجود سه عامل اصلی :

▪▪مواظبت ، دقت و منطقه مساعد از نظر جوی و زمین حاصلخیز آنست که چنین عوامل مساعدی کمتر در یک جا جمع میشود .

بخصوص در ایران که هوای خشک و آفتاب سوزان و روشنائی زیاد آن چندان مساعد برای پرورش سنبل بشکل سنبل هلند نیست .

▪در هلند تقریبا پنج هزار هکتار زمین که پنجاه میلیون متر مربع میشود برای کاشتن سنبل و لاله تخصیص داده شده که منظره زیبا و فریبنده آن همه ساله عده زیادی را برای تماشا به آن کشور میکشاند .

این زمینها اصولا از شنهای نرم کنار دریا که مملو از نرمه صدفهای دریائی است تشکیل شده و بدست گلکاران مقدار کود گاو یا تورب پوسیده با آن مخلوط میشود .

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

زیرا بهترین خاک برای پرورش سنبل باید مخلوطی از دو سوم شن و یک سوم مواد پوسیده مغذی باشد .

چون سطح این مزارع پست تر تز دریاست همیشه چند دسیمتر زیر زمین آب وجود دارد که در نتیجه خاک مزارع را مرطوب نگه میدارد .

با این ترتیب حتی تابستان هم مزارع سنبل هلند احتیاجی به آبیاری ندارد .

تمام این مزارع را به قطعات مربع مستطیل تقسیم کرده ، اطراف آنرا پرچین های تازه از نی کاشته و محصور ساخته اند تا سنبل ها و لاله ها از صدمه بادهای کنار دریا مصون بمانند .

با این ترتیب است که همه ساله میلیونها پیاز سنبل و لاله یا گل آنها از هلند به تمام نقاط جهان صادر میشود .

●گیاه سنبل را اصولا به سه دسته تقسیم می کنند :

۱ – سنبل هلندی H.Orientalis.

۲ – سنبل ولایتی یا پاریسی H.O.Pronncialis.

۳ – سنبل رومی H.O.Olbulus.

وجه تمایز سنبل هلندی با دو قسم دیگر ، پهنا و حجم خوشه گل آنست و دانه های گل روی خوشه کاملا چسبیده و نزدیک به یکدیگر میباشند .

سنبل هلندی دارای دو جور : پرپر و کم پر میباشد .

ولی خوشه گل کم پر قوی تر و بیشتر از جور پرپر برای تهیه گل پیش رس مستعد میباشد .خوشه گل سنبل هلندی پرپر کوچک تر و دانه های گل آن هم ریزتراست .

سنبل ولایتی همان سنبل های ایرانی است که از قدیم در ایران برای ایام نوروز می کاشته اند و پیازهایآنرا غالبا از مازندران می آورند .

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

خوشه گل های آن تنبل و تنک که بین دانه های گل فاصله زیاد دارد گرچه این قسم سنبل به زیبائی سنبل هلندی نیست ولی چون پیازهای آن کاملا روستائی و سالیان متمادی در زمین باقی مانده خود بخود زیاد شده همه ساله بهار بوته های قوی و پر پشتی از آن بیرون آمده و گل ریزان میکند ، برای باغهای روستائی ، کنار چمن زارها ، گل بهاری مناسبی است .رنگ گلهای این قسم که هم پرپر و هم کم پر است قفائی روشن یا سیر میباشد .

بوته سنبل رومی کوچک تر و خوشه گلش که از هر بوته بیشتر از یکی بیرون نمی آید خیلی کوچک و تنک ولی معطر و خوشبو است ، رنگ گلهایش سفید و زودتر از سنبل هلندی باز می شود .

●روش کاشت و تکثیر :

گل سنبل را با کاشتن پیازهای کوچک که پس از یک عمل مختصر روی پیاز اصلی تولید میشود زیاد می کنند .تعداد این پیازچه ها به نسبت جور آن کم و زیاد می باشد .

برای اینکه از یک پیاز سنبل بخواهند پیازهای کوچک گرفته آنرا زیاد کنند ، باید یک ماه قبل از موقع کاشتن ته پیاز را بشکل مخروط کوچکی با چاقو در آورده یا آنرا بشکل صلیب شکاف داده بگذارند جای برش خوب بخشکد . آنوقت آن پیاز را در عمق کمتری از پیازهای دیگر که برای گل آن می کارند بکارند .

پیازهای سنبل را به نسبت استفاده ای که از گلش میبرند بطرق مختلف میکارند .چنانچه برای گل چیده و زیاد کردن آنها را در هوای آزاد روی زمین و برای تزئین اطاقها و سالون در گلدان یا ظروف آب میکارند .

بهترین فصل برای کاشتن پیازهای سنبل در گلدان یا ظروف آب ماه آبان و آذر است اگر بخواهند زودتر از فروردین از گل سنبل استفاده کنند باید گلدانهای ۱۰ سانتیمتری را با خاک خیلی سبک و مملو از مواد پوسیده باین ترتیب : ۵ قسمت خاک رسی و شنی ۳ قسمت کود کاملا پوسیده و ۲ قسمت ماسه شسته پس از آنکه قبلا کف گلدان را برای زه کشی و رد شدن آب زائد آن حاضر کرده باشند پر کرده بعد پیاز سنبل را بطوری در گلدان بگذارند که تمام پیاز در خاک باشد .

این گلدانها را پس از آب دادن در زمین فرو می کنند ، حرارت زمین سبب می شود که پس از یک تا یک ماه و نیم پیازها کاملا ریشه کرده و جوانه برگها نوک پیاز پدیدار شود ، آنوقت گلدانها را بیرون آورده زیر شاسی یا توی گلخانه معتدل میگذارند تا نمو کرده و گلهای آن باز شود .

به نسبت گرمای گلخانه گلها زودتر یا دیرتر شروع بباز شدن می کنند .

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

برای کاشتن پیاز سنبل در آب فقط گذاردن پیاز روی ظروف مملو از آب که در آن مقدار کمی خاکه ذغال ریخته باشند کافی نیست بلکه باید آنها را مواظبت کنند که قبل از بیرون آمدن برگهای گیاه پیازها کاملا ریشه های خود را در آب منتشر کرده باشند .

برای این کار بطوریکه قبلا گفته شد بهتر است روی هر پیاز کلاهک کاغذی گذاشته شود تا روشنائی کمتری به نوک پیازها برسد .در نتیجه دیرتر سبزه آن نمو می کند .

ضمنا مواظبت نمایند همیشه آب ظرف به اندازه باشد که سطح آب مماس با ته پیاز بوده و فقط ریشه گیاه در آب بماند .

برای کاشتن سنبل در هوای آزاد روی زمین نکته قابل توجه وجود خاک سالم و سبک است و اگر خاک زمین مساعد نباشد باید قبلا آنرا اصلاح کرده بعد ماه آبان و آذر پیازها را به عمق ۱۵ سانتیمتر و اگر در آن منطقه سرمای زمستان سخت و ممکن است در چنین عمقی رطوبت زیاد نفوذ کرده یخ بزند ، پیازها را عمیق تر بکارند .

پس از آنکه گلهای سنبل تمام شد باید نیمی از برگهای آنرا بریده و ماه خرداد و تیر که برگ های باقیمانده زرد شده و خشکید پیازها را از زمین خارج کرده پس از آنکه چند روز در معرض هوا گذارده و رطوبت آنرا گرفتند آنها را در انبار یا اطاق خشک و تاریک برای کاشتن سال بعد نگهداری نمایند .

●تکثیر :

زیاد کردن گل سنبل به روش جدا کردن پیازچه ها بترتیبی که در بالا اشاره شده انجام می گیرد .

منبع:

ورود

معرفی سنبل

ارسال های توصیه شده

mani24 29665

لینک به دیدگاه

mani24 29665

لینک به دیدگاه

mani24 29665

لینک به دیدگاه

masi eng 47044

لینک به دیدگاه

سایت نواندیشان

انجمن نواندیشان

جریان فعالیت های من

کسب درآمد کنید