چرا بعضی ها با افزودن فلوراید به آب آشامیدنی مخالفند؟

[Ssara 14641]

باوجود همه مزایای فلوراید، مشکلاتی نیز برای استفاده از آن وجود دارد. همان طور که می دانیم، دندان های دائمی، از همان دوره کودکی و حتی نوزادی، زیر دندان های شیری شکل می گیرند...

به طوری که در سن حدود ۸ سالگی، تاج بیشتر دندان های دائمی، حتی اگر هنوز بیرون نیامده باشند، به طور کامل شکل گرفته اند. استفاده از فلوراید زیاد در رژیم غذایی یا آب آشامیدنی، در دوره رشد و تکامل دندان ها، یعنی در سنین زیر ۸ سال، باعث ایجاد لکه های سفید، زرد یا قهوه ای رنگ روی مینای دندان ها می شود که به آن «فلوروزیس» می گویند.

لوله و اتصالاتهوالرزاق با سلام آیرون پایپ در زمینه عرضه لوله … البته گاهی این تغییر رنگ ها بسیار کمرنگ و جزیی هستند (به حالت گچی) به حدی که به سختی قابل مشاهده اند اما در بعضی موارد هم شدت بیشتری دارند و حتی خلل و فرج هایی روی سطح دندان ایجاد می کنند که علاوه بر مشکل زیبایی به سلامت دندان ها صدمه می زنند. البته این مشکلات فقط در دوره قبل از رویش دندان های دائمی (یعنی قبل از ۹ ۸ سالگی) اثر می گذارند و بعد از رویش دندان ها دیگر شدیدتر نمی شوند.

متاسفانه این تغییر رنگ ها که بر اثر فلوروزیس به وجود می آیند، دائمی هستند و چون فلوراید بخشی از دندان شده است و نمی توان آن را از بین برد، درمانی برای آن وجود ندارد. تنها راه حل این است که لکه های دندان را پوشاند تا در معرض دید نباشند. معمولا برای این کار روکش های دندان یا ترمیم های همرنگ دندان به کار می روند. بعضی از موارد فلوروزیس نیز به علت بلع خمیردندان به وسیله کودکان اتفاق می افتد. به همین دلیل در خمیردندان های کودکان، معمولا از فلوراید کمتری استفاده می شود تا در صورت بلع آن مشکل زیادی پیش نیاید. البته میزان فلوراید موجود در خمیردندان ها بسیار اندک است و فلوروزیس در صورتی رخ می دهد که کودک مدام خمیردندان حاوی فلوراید را قورت بدهد.

چند دهه است که از فلوراید برای جلوگیری از پوسیدگی در خمیردندان ها و دهانشویه ها استفاده می شود. گاهی نیز آن را به آب آشامیدنی می افزایند که به آن «فلوریداسیون» می گویند اما افزودن فلوراید به مواد خوراکی (مثل آب آشامیدنی) مخالفان زیادی دارد. در سال های ۱۹۴۰ که فلوراید به آب آشامیدنی آمریکا و بسیاری کشورها اضافه شد، جامعه دندان پزشکی تصور می کرد که فلوراید از طریق بلع آن هم تاثیر مثبتی روی دندان ها خواهد داشت. در حالی که تحقیقات دقیق تر نیز نشان داد که بلع فلوراید کمترین فایده را دارد و مصرف موضعی آن بهتر است.

به همین دلیل بسیاری از کشورها تصمیم گرفتند فلوراید را از آب آشامیدنی حذف کنند. کشورهای زیادی این کار را انجام دادند به طوری کهدر حال حاضر فقط چند کشور جهان، به آب آشامیدنی خود فلوراید اضافه می کنند. این کشورها شامل مالزی، استرالیا، کلمبیا، ایرلند، سنگاپور و آمریکا هستند اما با وجود این هنوز هم معترضان زیادی وجود دارد که حتی برای خود سایت های تبلیغاتی عظیمی (به خصوص آمریکا) راه انداخته اند. بیشترین میزان فلوریداسیون در آمریکا انجام می شود، به حدی که حدود ۷۰ درصد جمعیت آمریکا، آب فلورایددار مصرف می کنند. همین امر باعث شده بیشتر مخالفان فلورایدزنی به آب، در آمریکا دست به اعتراض بزنند. آنها مقاله های زیادی در این مورد نوشته اند که در یکی از جدیدترین آنها آمده است:

[Ssara 14641]

«ما با اضافه کردن فلوراید به آب آشامیدنی مخالفیم زیرا:

فلوراید یک ماده شیمیایی است که سازمان غذا و داروی آمریکا آن را به عنوان یک دارو می شناسد. پس افزودن آن به آب، نوعی درمان است. این ماده، تنها ماده شیمیایی ای است که برای مصارف درمانی به آب افزوده می شود. سایر موادی که به آب اضافه می شوند برای بهبود کیفیت یا سلامت آب است اما در مورد فلوراید این طور نیست.

افزودن فلوراید به آب غیراخلاقی است چون مصرف کنندگان از آن آگاهی و حق انتخاب ندارند. این کار همانند این است که بدون اجازه افراد به آنها دارو داده شود.

نمی توان مقدار فلوراید را کنترل کرد، چون افراد مختلف، مقادیر مختلفی آب می نوشند. شاید بعضی افراد به دلیل شغل یا بیماری خود، آب بیشتری بنوشند. پس فلوراید بیشتری دریافت می کنند که شاید خطرناک باشد.

فلوراید آب وارد بدن همه می شود، فارغ از وضعیت سلامت یا سن یا آسیب پذیری آنها. پزشکی سوئدی که چند سال قبل جایزه نوبل پزشکی را دریافت کرد، می گوید: «افزودن فلوراید به آب، برخلاف اصول دارودرمانی است. مثل اینکه مشخص نباشد چه مقدار دارو برای چه کسی تجویز می شود.» این پزشک از افرادی است که مانع اضافه کردن فلوراید به آب، در کشور سوئد شد.

امروزه افراد فلوراید را به جز آب از منابع دیگری هم دریافت می کنند. بسیاری غذاها و نوشیدنی ها حاوی فلوراید هستند. پس دیگر نیاز به افزودن فلوراید به آب نیست.

سطح فلوراید در شیر مادر بسیار پایین است. پس شیرخواری که شیرخشک می خورد، چند برابر فلوراید اضافه تر دریافت می کند. (چون شیرخشک را با آب مخلوط می کنند) و این ممکن است خطرناک باشد.

فلوراید به تدریج در بدن جمع می شود. کلیه، نیمی از فلوراید را دفع می کند اما نیمه دیگر آن در بدن می ماند و به مرور ممکن است مشکل ساز شود چون غلظت آن در استخوان ها، به طور مداوم در طول عمر بالا می رود.

هیچ نهاد و سازمانی میزان فلوراید را در بدن بررسی نمی کند. باید مدام سطح فلوراید را در خون، استخوان ها، موها و ناخن ها اندازه گیری و بررسی کرد. این کار به خصوص در افرادی که به بیماری کلیه مبتلا هستند، لازم است اما هیچ نهادی این کار را انجام نمی دهد.

مشخص شده مصرف فلوراید موضعی (به صورت خمیردندان یا دهانشویه یا ژل فلوراید) آثار بهتری دارد.

مطالعه های اولیه که در سال های ۱۹۴۰ انجام شدند، امروزه چندان قابل قبول و دقیق به نظر نمی رسند.

بعضی مدارک تداخل فلوراید با عملکرد مغز، اثر بر هوش، اثر بر قدرت یادگیری، بلوغ زودرس، کم بودن عملکرد تیرویید، صدمه به استخوان ها و آرتریت را نشان می دهد. پس با وجودی که زمانی تصور می شد افزودن فلوراید به آب آشامیدنی، از دستاوردهای عظیم قرن ۲۰ و کنار گذاشتن آن سخت است، اما شاید لازم باشد که دیگر به این کار خاتمه دهیم.