HaMiD.CFD 20379 اشتراک گذاری ارسال شده در 29 اسفند، ۱۳۹۱ قانون اعداد بزرگ: مضمون قانون اعداد بزرگ این است که: در آزمایش های با تکرار زیاد، در نهایت احتمال رخ دادن پیشنهاد مورد نظر به مقدار ثابتی می گراید، در نتیجه متوسط احتمال ها به مقدار بسیار اندکی از این عدد ثابت تفاوت دارند. کلی ترین شکل قانون اعداد بزرگ را چبیشف در قالب چگونگی گرایش متغیرهای تصادفی به متغیرهای غیر تصادفی( یعنی ثابت) بیان کرده است. لم چبیشف: این احتمال که متغیر تصادفی غیر منفی X مقداری حداقل برابر با a داشته باشد، از مقدار امیدریاضی X تقسیم بر a تجاوز نخواهد کرد و برعکس. نامساوی اول چبیشف: این احتمال که قدرمطلق تفاضل متغیر تصادفی X از امید ریاضی آن بزرگتر از (یا مساوی با) عدد مثبت کوچک εباشد، همواره کوچک تر است از (یا مساوی است درست است) واریانس آن تقسیم بر مجذور ε و برعکس. لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده