moein.s 18983 اشتراک گذاری ارسال شده در 9 بهمن، ۱۳۹۱ با برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام دنیای تلفن‌های هوشمند به کلی تغییر کرد. تا پیش از ظهور آیفون، تلفن‌های هوشمند مختص کاربران تجاری یا خوره‌های کامپیوتر و فناوری بودند، چرا که رابطهای کاربری‌شان خسته کننده و پیچیده بود و برای افراد عادی هم کاربرد چندانی نداشتند. اما طراحی آیفون و رابط کاربری لمسی آن همه چیز را عوض کرد. آیفون اکنون بسیار پیشرفته شده است و اپ‌های بسیاری دارد که تقرییبا از پس هر کاری بر می‌آیند. اما این تحولات یک شبه به وجود نیامده‌اند. تا یک سال پس از عرضه آیفون از استور اپل خبری نبود. پشتیبانی از ۴G و صفحات نمایش رتینا بسیار دیرتر ظاهر شدند. اما آیفون ذره ذره به نماد ابزارهای هوشمند تبدیل شد و کم کم توانست جای بسیاری از ابزارها و برندهای دیگر را در دستان خوره‌ها و مردم عادی بگیرد. به همین دلیل تصمیم گرفتیم به معرفی فناوریهای آینده و تاثیر آن‌ها در آیفون بپردازیم. به دلیل طولانی بودن مطلب، آن را در قالب دو پست منتشر خواهیم کرد. نخستین پست به معرفی فناوریهای مورد انتظار تا پایان دهه جاری خواهد پرداخت. این فناوری‌ها هم اکنون هم توسعه داده شده و کم‌وبیش مورد استفاده قرار می‌گیرند. در پست دوم به آینده دور و آیفون پس از سال ۲۰۲۰ خواهیم پرداخت و از فناوری‌هایی سخن خواهیم گفت که هنوز در مراحل ابتدایی توسعه هستند و بیشتر جنبه‌های خیال‌پردازانه‌ای دارند. با ما در نخستین قسمت همراه باشید. 3 لینک به دیدگاه
moein.s 18983 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 9 بهمن، ۱۳۹۱ دوربین جدید: دوربین آیفون همیشه جای بحث و انتقاد داشت و اپل تا قبل از آیفون ۴ اهمیت چندانی به آن نمی‌داد. اما اخیرا در هر عرضه آیفون مهم‌تر شده و مانور بیشتری روی آن داده می‌شود. تغییرات دوربین آیفون ۵ بیشتر به مسایل پشت پرده مربوط می‌شد، اما در آیفون ۶ اینگونه نخواهد بود. سونی سالهاست که ساخت حسگرهای تصویر دوربین آیفون را بر عهده دارد و به زودی در سال ۲۰۱۳ حسگری ۱۳ مگاپیکسلی عرضه خواهد کرد که در عین حفظ اندازه حسگرهای قبلی کیفیت به مراتب بهتری را به ارمغان خواهد آورد. به لطف طراحی جدید کیفیت عکس‌هایی که در نور کم گرفته می‌شوند به طور قابل ملاحظه‌ای بهبود خواهد یافت. به نظر می‌رسد این آیفون حتی امکان ضبط ویدیوهای HDR را هم داشته باشد. بهبود شبکه‌های ۴G: در زمان عرضه آیفون ۵ تنها یک شبکه در انگلستان اتصالات ۴G را عرضه می‌کرد. اما تا زمان عرضه آیفون ۶ احتمالا ۷۰ درصد شهرهای انگلستان تحت پوشش شبکه‌های ۴G خواهند بود. اهمیت این موضوع در چیست؟ آیفون ۵ تنها از باند ۱۸۰۰ مگاهرتز استفاده می‌کند که این باند توسط EE (شرکت مادر Orange و T-Mobile) مورد استفاده قرار می‌گیرد. در صورت وارد شدن به حوزه ۴G، سایر خدمات دهندگان باید به دنبال فرکانس‌های دیگر باند وایرلس باشند و آیفون جدید باید از آن‌ها هم پشتیبانی کند. در آمریکا هم که دو نوع متفاوت از سرویس ۴Gوجود دارد، شاید آیفون جدید بتواند از هر دوی آن‌ها با یک چیپ پشتیبانی کند. وای‌فای ۸۰۲٫۱۱ac: سرعت اتصالات آیفون ۵ نسبت به ۴ به شدت بهبود یافته بود، اما تغییر اصلی زمانی خود را نشان خواهد داد که استاندارد ۸۰۲٫۱۱ac و تجهیزات شبکه آن فراگیر شوند و سرعت اتصال را تا ۵۰۰ مگابیت بر ثانیه افزایش دهند. البته هنوز بسیاری از خانه‌ها اینترنتی با چنین سرعتی در اختیار ندارند. اما تنها استفاده این استاندارد شبکه مرور وب نیست. شاید در آن زمان سرعت سینک شدن آیفون شما با آی‌تونز از طریق شبکه بی‌سیم از سرعت پورت Lightening هم بیشتر شود. همچنین کیفیت ویدیوهای ایرپلی را نباید فراموش کرد و اگر اپل بخواهد آیفون را از اتصالات سیمی (حتی برای شارژ!) بی‌نیاز کند، چاره‌ای جز استانداردهای جدید شبکه‌های بی‌سیم ندارد. NFC: ارتباطات راه نزدیک یا NFC روشی برای انتقال حجم اندکی از اطلاعات در فواصل کم و با سرعت زیاد است و همین امر آن را برای سیستم‌های پرداخت بدون تماس، مانند آن‌چه در خطوط مترو مشاهده می‌کنید مناسب می‌کند. البته تنها کاربرد آن پرداخت پول نیست. بلکه این است که درهوشمند همان تماس ساده می‌تواند اطلاعات را هم دریافت کند و گزینه مناسبی برای جایگزینی بلیط ها و رزرو هتل و . . . خواهد بود. اپل پیش از این Passbook را معرفی کرده است، اما این سیستم فقط با کدهای QR کار می‌کند و تنها می‌تواند اطلاعات را ارسال کند و قادر به دریافت نیست. ترکیب Passbook با NFCمی‌تواند به درجه‌ای بالاتر از انعطاف و کارایی منجر شود. اما این فناوری به شیوه‌های دیگری نیز می‌تواند زندگی ما را بهبود بخشد. مثلا به جای گذرواژه‌های طولانی تنها با یک تماس ما را به یک روتر بی‌سیم متصل کند. پرداخت امن: در دهه گذشته اپل به تمام جنبه‌های زندگی ما از فیلم و موسیقی و تلفن و غیره وارد شده است و روز به روز بر تعداد حساب‌های کاربری آی‌تونز که اطلاعات کارت اعتباری را نیز در خود ذخیره کرده‌اند افزوده می‌شود. اما چقدر طول خواهد کشید تا ما همه خریدهای‌مان را از طریق اپل و آیفون انجام دهیم؟ تصور کنید که خرید آنلاین هرچیزی به سادگی خرید یک آهنگ از آی‌تونز شود. اپل نمی‌تواند همانند اپ‌های استور ۳۰ درصد از هر تراکنشی را به عنوان کارمزد بردارد، اما احتیاجی هم به این کار ندارد، چرا که برای انجام این خریدها کاری انجام نمی‌دهد! نشانه‌های این کار پیش از این نیز در اپل مشاهده می‌شدند. شما می‌توانید به هر فروشگاه اپلی مراجعه کنید و کد کالا را با آیفون اسکن کنید و گذرواژه حساب آی‌تونز خود را بدهید تا قیمت کالای فیزیکی از حساب شما کسر شود. به نظر می‌رسد که این سرویس در آینده در مکان‌های بیشتری قابل استفاده باشد. هوشمندتر شدن سیری: سیری هر روز اطلاعات تازه‌تری را به بانک اطلاعات خود می‌افزاید و توانایی درک گفتار آن بهبود می‌یابد. اما هنوز باید آن را اجرا کنید تا دستور شما را اجرا کند. برای تبدیل شدن به یک دستیار مجازی و نه فقط یک ابزار اجرای فرامین صوتی، سیری باید بتواند نیازهای شما را پیش از خود شما پیش‌بینی کند. محصول جدید گوگل یعنی Google Now تقریبا بر اساس همین ایده کار می‌کند. چیزهایی هستند شما در مکان‌هاُ زمان‌ها و شرایط مختلف می‌خواهید بدانید و دستیار شما باید پیشاپیش آماده باشد. مثلا Google Now نه تنها یک قرار ملاقات را به شما یادآوری می‌کند، بلکه بلافاصله بهترین مسیر رسیدن به محل قرار را نیز به شما نشان می‌دهد. اپل پیشتر با Passbook و مثلا با نشان دادن گیت خروجی در فرودگاه، تمایل خود رابرای این پیشرفت نشان داده است، اما باید حیطه آن را تا سیری نیز بگستراند. بهبود فضای ذخیره‌سازی: ما امیدوار بودیم که بالاخره با معرفی آیفون ۵ به ۱۲۸ گیگابایت فضای ذخیره‌سازی دسترسی پیدا کنیم. خیالی که البته به واقعیت تبدیل نشد. واقعا کنار آمدن با ۸ گیگابایت حافظه در آیفون ۴، به خصوص اگر اهل موسیقی، ویدیو و اپ‌های فراوان باشید بسیار دشوار است. خبر خوب این‌که اینتل و میکرون اعلام کرده‌اند به فناوری دست یافته‌اند که می‌تواند ۱۲۸ گیگابایت فضا را در یک چیپ به اندازه ناخن یک انگشت جای دهد. این فناوری جدید نه تنها جمع‌وجورتر بلکه سریع‌تر هم هست. به این ترتیب اگر اپل به استفاده از آن‌ها روی بیاورد، آیفون شما در عین سبکی و لاغری، حافظه بیشتری خواهد داشت و بازی‌ها را سریع‌تر لود خواهد کرد. 2 لینک به دیدگاه
moein.s 18983 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 9 بهمن، ۱۳۹۱ تشخیص چهره و حرکات لمسی (Gesture): گوگل اخیرا فناوری با نام «Face Unlock» را در اندرویید معرفی کرده است که با تشخیص چهره شما قفل ابزار را باز می‌کند. همچنین پتنتی را در زمینه استفاده از تشخیص چهره برای سوییچ کردن کاربران یک دستگاه واحد در اختیار دارد. هرچند این فناوری‌ها هنوز ناقص هستند، اما درست همان مواردی هستند که اپل برای ساده‌سازی تجربه کاربری به آن‌ها نیاز دارد. البته باز کردن قفل صفحه نمایش انتهای این نمایش نیست. شاید سیستم تصحیح خودکار تایپ با تحلیل چهره شما بتواند کلمات صحیح‌تری را پیشنهاد کند. تشخیص حرکات هم از زمان عرضه کینکت بسیار رواج یافته است. با بهبود دوربین‌ها و بهبود این فناوری نیز ممکن است اشاره شما به آیفون سیری را فعال کند یا حرکات دست شما برای کنترل ویدیوی در حال پخش مورد استفاده قرار بگیرند. سه‌بعدی: این که فناوریهای نمایش سه‌بعدی به آیفون راه می‌یابند یا نه به میزان استفاده از آن‌ها در فیلم‌ها بستگی دارد و این که آیا اینگونه محتوا به آی‌تونز راه خواهد یافت یا نه. در صورت مثبت بودن پاسخ آیفون بهترین گزینه برای نمایش تاثیر تصاویر سه‌بعدی خواهد بود. چون آیفون معمولا توسط یک نفر مورد استفاده قرار می‌گیرد، برای نمایش تصاویر سه بعدی در آن می‌توان از فناوریهای بدون عینکی همانند ۳DS نینتندو استفاده کرد. اما تنها نمایش محتوای سه‌بعدی پایان راه نخواهد بود. افزودن یک جفت دوربین با کیفیت نیز برای ضبط محتوای سه بعدی یا مکالمات FaceTime سه‌بعدی الزامی خواهد بود. صفحه نمایشی پیشرفته‌تر: اپل هیچ‌گاه در استفاده از فناوریهای پیشرفته صفحات نمایش تردیدی به خود راه نداده است. اما رتینا و تعداد پیکسل‌ها تنها نیمی از داستان است. دامنه و دقت رنگ‌ها نیز درست به اندازه تعداد پیکسل‌ها اهمیت دارند. مدت‌ها است که OLEDها به عنوان نسل بعدی صفحات نمایش شناخته می‌شوند، و وجود آن‌ها تاثیر مثبت خود را در برخی نمونه‌های اندروییدی نشان داده است! به دلیل عدم نیاز به نور پشتی، OLEDها می‌توانند ضخامت آیفون را از اندازه فعلی نیز کمتر کنند و رنگ سیاه غنی‌تری را به نمایش درآورند. فناوریهای ضد بازتابش نور را هم نباید از نظر دور داشت که استفاده از آیفون را در محیط بیرون و زیر نور خورشید نیز ممکن می‌کنند. علاوه بر این‌ها ممکن است فناوریهای جدید تولید امکان ساخت صفحات نمایش لب‌به‌لب برای آیفون را نیز فراهم کند و باعث حذف حاشیه‌ها شوند. شارژ بی سیم: درست پس از معرفی آیفون ۵ از فیل شیلر پرسیده شد که چرا اپل سیستم شارژ بی سیم را عرضه نمی‌کند و پاسخ این بود که این سیستم‌ها هنوز به اندازه کافی راحت و کارا نشده‌اند. اما دلیلی وجود ندارد که وضع به همین منوال بماند. پدهای شارژ بی‌سیم در حال حاضر تنها ۷۰ درصد انرژی وارد شده را به دستگاه مورد نظر القا می‌کنند و کارایی به نسبت پایینی دارند، اما زمانی که آن‌ها نیز کامل‌تر شوند، اپل تردیدی در استفاده از آن‌ها به خود راه نخواهد داد. استاندارد شارژ بی سیم Qi که اکنون توسط بسیاری از شرکت‌ها استفاده می‌شود، می‌تواند گزینه مناسبی باشد، هرچند اپل معمولا به راه‌حل‌های اختصاصی علاقه بیشتری دارد. پردازنده‌های پیشرفته‌تر: در کنار طراحی متفاوت استفاده از پردازنده A6 یکی از مهم‌ترین مزیات آیفون ۵ بود. اپل مدت‌ها بود که پردازنده‌های اختصاصی خود را تولید می‌کرد، اما آن‌ها تنها SoCهایی با قطعات استاندارد بودند که اپل نحوه چینش قطعات آن‌ها را تغییر می‌داد. با پردازنده A6 قضیه کلا عوض شد و طراحی CPUنیز توسط خود اپل تغییر کرد. اما این فقط بهینه‌سازی سرعت تراشه‌ها نیست که به کمک اپل خواه آمد. اپل می‌تواند تراشه‌های کوچک‌تری بسازد که به جای فناوری ۳۲ نانومتری از فناوری ۲۲ نانومتری استفاده کنند. این فرآیند برخلاف تصور ساخت این تراشه‌ها را اقتصادی‌تر می‌کند، چرا که متریال کمتری مصرف می‌شود و مصرف توان تراشه حاصل پایین‌تر خواهد بود. iOS پیشرفته‌تر: هر چه آیفون قدرتمندتر می‌شود، توقع ما از iOS و کاری که می‌تواند از سخت‌افزار بکشد هم بیشتر می‌شود. البته باز هم بیشتر کارهایی که با آیفون انجام خواهند شد بر پایه اپ‌ها استوار خواهند بود و نه خود سیستم‌عامل، اما اپل هم باید گام‌های بیشتری بردارد تا توسعه‌دهندگان بتوانند اپ‌های قدرتمندتری تولید کنند. تعداد APIها مانند همیشه بیشتر خواهد شد و انتظار ما از مالتی‌تسکینگ هم افزون‌تر خواهد بود. در چند سال آینده آیفون و آی‌پد به توان پردازشی دست خواهند یافت که امکان مالتی‌ت***نگ کامل را در حد OSX فراهم می‌کند. راه‌های بهتر و بیشتری باید برای مدیریت و دسته‌بندی اپ‌ها ارائه شوند. توسعه‌دهندگان باید بتوانند ابزارک‌هایی برای Notification Center تولید کنند. شاید ایده‌ای مانند Gatekeeper در OSXهم مناسب باشد که امکان نصب اپ‌های مورد تایید اپل را از جاهایی غیر از اپ‌استور فراهم کند. باتری‌های بهتر: باتری‌های لیتیوم-یون مدت‌هاست که نیروی گجت‌های ما را تامین می‌کنند بسیار قابل اعتماد هستند، اما برای دست‌یابی به کارایی بسیار بیشتر لازم نیست همه‌چیز را ازنو اختراع کنیم. ( برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام ). دو راه عمده برای افزایش عمر باتریها وجود دارد. یکی از آن‌ها کوچک‌تر کردن همه چیز است. استفاده از نانوسیم‌های سیلیکونی به جای گرافیت می‌تواند کارایی باتریها را به صورت شگفت‌آوری افزایش و زمان موردنیاز برای شارژ را به شدت کاهش دهد. این باتریها به مرور زمان کارایی خود را از دست می‌دهند، اما راه‌حل این مشکل هم در حال بررسی است. راه دوم باتری‌هایی است که از اکسیژن برای تولید نیرو استفاده می‌کنند. باتری‌های فلز-اکسید می‌توانند با اکسید کردن یک فلز نیرو تولید کنند. این باتریها برای کار کردن به جریان دایمی هوا احتیاج دارند. این باتریها هم چگالی نیروی بالا و وزن اندکی دارند. البته اپل یقینا انواع دیگری مانند باتری‌های لیتیوم-هوا و روی-هوا را هم فراموش نخواهد کرد. آن‌چه تا این‌جا خواندید پیش‌بینی‌هایی برای دهه کنونی بود. در پست بعدی نیز با ما همراه باشید تا فناوریهای آینده‌ای دورتر را نیز با هم بررسی کنیم. اگر فکر می‌کنید در این مطلب چیزی از قلم افتاده است یا دوست دارید فناوری دیگری را هم در آیفون ببینید، آن را در کامنت‌ها مطرح کنید. پیش‌بینی‌های‌تان برای آینده را هم از ما دریغ نکنید! منبع ( برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام ) برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 2 لینک به دیدگاه
moein.s 18983 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 11 بهمن، ۱۳۹۱ در بخش قبلی از آیفون و آینده‌اش تا قبل از ۲۰۲۰ گفتیم و تا نسل هفتم آیفون پیش رفتیم. در این قسمت می‌خواهیم دهه‌های بعدی را بررسی کنیم و ببینیم تحولات فناوری چه تاثیری بر آیفون در دهه‌های بعدی خواهند داشت. عمر شرکت‌ها (حتی محبوب‌ترین‌شان) در دنیای دیجیتال اندک است و مشخص نیست که آیا اصلا ۱۰ سال دیگر اپلی وجود داشته باشد یا نه. اما سرمایه نقدی که اپل جمع کرده است، بقای آن را حداقل تا سال ۲۰۲۰ تضمین خواهد کرد. به هرحال اگر فرض کنیم، تا سال ۲۰۵۰ شرکتی به نام اپل موجود باشد و باز فرض کنیم پلتفرمی به نام تلفن هوشمند هنوز معنایی داشته باشد، در آن صورت ما فکر می‌کنیم آی‌فون‌های آینده با این فناوری‌ها و با این شکل و شمایل عرضه خواهند شد. [h=3]۲۰۲۰: آیفون ۹[/h] 5G: بله ۴G به تازگی پا به عرصه گذاشته است، اما به خاطر داشته باشید که تنها ۱۰ سال طول کشید تا کاربران به این نتیجه برسند که سرعت ۳G کافی نیست! اما ۵G آن‌چیزی که فکر می‌کنید. مشخصات طراحی شده برای ۴G این امکان را به این استاندارد می‌دهند که در عمل به سرعت ۵۰ مگابیت در ثانیه برسد و با LTE سرعت دانلود حتی تا ۱ گیگابیت بالا خواهد رفت. به همین دلیل موضوع ۵G تنها موضوع سرعت نخواهد بود، بلکه هدف بهبود تجربه اینترنت روی موبایل برای کاربران است. کاهش میزان توان مورد نیاز و در نتیجه کاهش مصرف باتری یکی از نقاط تمرکز این استاندارد جدید خواهد بود. کاهش احتمال خارج شدن از پوشش شبکه، بهبود سرعت در مناطق با پوشش‌دهی اندک نیز موارد دیگر هستند. در واقع ۵G احتمالا می‌خواهد سرعت کنونی ۴G را با بهترین کیفیت و قابلیت اعتماد به بیشتریتن تعداد کاربران برساند. بدنه‌ای از فلز مایع: اپل ماده‌های مختلفی از پلاستیک و شیشه گرفته تا آلمونیوم را در ساخت بدنه آی‌فون‌هایش به کار برده است. به رغم بهبودهای پله‌ای، هر کدام از این مواد عیب و ایرادی داشته‌اند. اما اپل حق استفاده انحصاری از ماده‌ای را دارد که «فلز مایع» نامیده می‌شود و می‌تواند بسیاری از مشکلات در ساخت بدنه آیفون را کم کند. نخست این‌که می‌تواند در ضخامت اندک و با شکل‌های پیچیده مقاومت زیادی را از خود نشان دهد. به همین دلیل اپل می‌تواند ضخامت دستگاه‌هایش را باز هم کمتر کند. دیگر این‌که به شدت در برابر خش مقاوم است. اما شاید مهم‌ترین قابلیت فلزمایع این باشد که می‌تواند آنتن آیفون را بیش از پیش با ببدنه آن یک‌پارچه کند. البته یکی از مخترعان فلزمایع گفته بود که در سال ۲۰۱۲ اپل تا استفاده گسترده از این فناوری چندین سال و چندصد میلیون دلار فاصله دارد. شیشه‌های گوریلای آینده: شیشه‌های گوریلای کورنینگ دیگر یک راز نیستند. این شیشه‌های ضدخش (که هنوز قابل شکستن هستند) در آخرین نسل خود با وجود مقاومت بیشتر حدود ۲۰ درصد نازک‌تر شده‌اند. مساله این‌جاست که اگر این شیشه بیش از این نازک شود، انعطاف‌پذیر شده و در اثر فشار با خم شدن به صفحه نمایش صدمه می‌زنند. البته کورنینگ شیشه‌های دیگری هم می‌سازد. مثلا شیشه‌هایی که برای خود صفحه نمایش (نه محافظ آن) استفاده می‌شوند و قول داده است ضخامت آن‌ها را هم تا ۰٫۰۳ میلیمتر کم کند. کاهش بازتابش نور، ترمیم خودکار خط و خش و شیشه‌های ضد اثر انگشت از دیگر پیش‌بینی‌های ممکن برای این شیشه‌ها هستند. تجربه تاچ بهتر: پیش از عرضه آی‌پد ۳ شایع شده بود که اپل از فناوری شرکتی به نام Senseg برای ایجاد بازخوردهای هپتیک روی صفحات نمایش‌اش استفاده خواهد کرد که اینگونه نشد. برخی از تلفن‌های هوشمند در پاسخ به لمس صفحه نمایش کل آن را ویبره می‌کنند تا حسی طبیعی‌تر از کار با دستگاهی فیزیکی برای کاربر ایجاد شود. فناوری Senseg با ایجاد میدان‌های الکتریکی کلیدهای واقعی را شبیه‌سازی می‌کند و حتی می‌تواند بافت‌های متفاوتی را ایجاد کند تا کاربر هنگام کشیدن اشیا روی صفحه نمایش آن‌ها را «احساس» کند. شاید در آینده بتوانید بافت چرمی اپ تقویم را حس کنید یا شاید نابینایان بتوانند بدون وسایل جانبی و با خط بریل با آیفون ارتباط برقرار کنند. آیفون کامپیوتر شما خواهد شد: در آینده ایده خرید یک پی‌سی یا مک قدیمی به نظر خواهد رسید. ظرف یک دهه قدرت پردازشی آیفون از هر لپ‌تاپی که فکرش را بکنید بیشتر خواهد شد. ما فقط از اتصال آن به صفحه نمایش بزرگ و در اختیار داشتن یک کامپیوتر کامل حرف نمی‌زنیم. هدف ما بیشتر مجازی‌سازی از طریق کلاود است. سیستمی مانند OnLive هم‌اکنون هم چنین خدماتی را ارایه می‌کند. با بیشتر شدن سرعت اتصالات اینترنتی قاعدتا شما تفاوتی در پردازش محلی و آن چه در ابرها اتفاق می‌افتد، احساس نخواهید کرد. شاید در آینده iCloud محل ذخیره سیستم‌عامل شما باشد و آیفون تنها ابزاری برای اتصال به آن. سیری کامل می‌شود: تا ۲۰۲۰ سیری فرصت کافی برای شناسایی کل لهجه‌های دنیا و ارتباط با تمام قسمت‌های موبایل شما را خواهد داشت و تقریبا از عهده هر کار آنلاین و آفلاینی بر خواهد آمد. تا آن زمان درصد خطای آن به صفر خواهد رسید و حتی احتمالا می‌تواند درباره لحن ایمیل شما نظر بدهد. به نظر می‌رسد که تا آن زمان آیفون به تنهایی قدرت کافی برای پردازش گفتار را داشته باشد و سیری حتی در صورت قطع اتصال اینترنتی هم بتواند به کار خود ادامه دهد. ذخیره‌سازی محلی بی‌معنا می‌شود: گرچه بیشتر شدن ظرفیت ذخیره‌سازی دستگاه‌ها فواید خود را دارد، اما در سال ۲۰۲۰ دسترسی همگانی به اینترنت فوق سریع استریم کردن ویدیو موسیقی را به سادگی ذخیره کردن آن روی دستگاه خواهد کرد، با این تفاوت که کاربر آرشیوی بسیار بزرگ‌تر در اختیار خواهد داشت. نیازی به دانلود برنامه‌های تلویزیونی هم نخواهد بود. ویدیوهای ۴k سه‌بعدی به سادگی استریم می‌شوند و هر سندی که روی آن کار می‌کنید در ابرها ذخیره خواهد شد. این روند اکنون هم آغاز شده است، اما در آن زمان به سیستم نرمال تبدیل خواهد شد. امنیت هم مساله چندان مهمی نخواهد بود، چرا که سیری می‌تواند شما را از طریق صدایتان بشناسد و پشتیبان‌گیری هم بدون هیچ دردسری انجام خواهد شد. لینک به دیدگاه
moein.s 18983 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 11 بهمن، ۱۳۹۱ [h=3]۲۰۵۰: آیفون ۲۴[/h] صفحات نمایش قابل انعطاف: صفحات نمایشگر تخت و صلب در چند سال اخیر پیشرفت خوبی داشته‌اند، اما هنوز بزرگ‌ترین مانع سر راه قابلیت حمل محسوب می‌شوند. در واقع سایز گجت شما براساس سایز صفحه نمایش‌اش تعیین می‌شود. صفحات نمایش انعطاف‌پذیر و قابل لوله شدن می‌توانند در این مورد کمک بزرگی باشند. مثلا اگر آیفون از این صفحات استفاده کند، کل صفحه می‌تواند در محلی به اندازه لبه پایینی که دکمه Home را در خود دارد، جمع شود. دانشمندان اکنون روی ماده‌ای به نام سلولز نانوکریستاین ( برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام ) کار می‌کنند که شفاف، انعطاف‌پذیر، مقاوم و رسانای الکتریسیته است. این ماده ارزان که از چوب تهیه می‌شود مثلا می‌تواند به OLEDهایی که روی سطحش قرار دارند برق برساند و صفحه نمایشی نازک و انعطاف‌پذیر به وجود آورد. صفحات نمایش شفاف: هم اکنون هم دریافت اطلاعات درباره محیط پیرامون ما، از افراد و محل‌ها گرفته تا مسیرها، بوسیله اپ‌های مختلف و به خصوص واقعیت افزوده (که قبلا درباره آن در یک پزشک هم نوشته‌ایم) ممکن شده است. اما تصور کنید که به جای استفاده از دوربین و نمایش تصویر مجازی، صفحه نمایشی شفاف داشته باشیم که اطلاعات مربوط به هرچیزی را که از طرق آن می‌بینید به شما نشان دهد. از طریق آن به یک گجت نگاه کنید تا مشخصات و قیمت آن را ببینید. به یک دوست گاه کنید تا اطلاعات شبکه اجتماعی‌تان به‌روز شود. OLED و سلولز نانوکریستالین این‌جا هم مفید واقع خواهند شد. حتی سامسونگ چندی پیش نمونه‌ای از نمایشگرهای شفاف خود را به نمایش گذاشت. همه چیز در چشم شماست: عینک‌های گوگل تازه آغاز این راه هستند. با پیشرفت فناوری و خلاص شدن از شر باتری‌های حجیم و کوچک‌تر شدن قطعات شاید بتوان عملکردی مشابه این عینک‌ها را در لنزهای چشمی پیاده کرد و با مصرف اندک توان شاید بتوانند تنها با گرمای بدن شما کار کنند. با دوربین‌های بسیار فشرده هرچیزی که می‌بینید را ضبط کنند و با آنتن‌های کوچکی از جنس نانوتیوب‌های کربن برای آی‌فون‌تان ارسال کنند. پیکسل‌های OLED آن‌ها واقعیت افزوده را درباره چیزی که می‌بینید به شما نشان دهند. مقر اصلی فعالیت تمام این ابزارها آی فون شما خواهد بود. حتی خود آیفون می‌تواند به شیوه‌های بهتری با چشمان شما تعامل کند. مثلا با ردگیری نگاه شما گزینه‌هایی را تنظیم کند یا حتی با نگاه به حروف متن موردنظرتان را تایپ کند. نیروی ابدی: فناوریهای نوین باتریها طول عمر آن‌ها را به نسبت زیاد کرده‌اند، اما بهتر نبود که اصلا نیازی به شارژ آیفون وجود نداشت؟ پیشرفت‌های جدید در حوزه باتریها و به خصوص نانوتیوب‌های کربنی امکان ساخت باتری‌های گرمایشی را فراهم خواهند کرد. باتری‌هایی که با گرمای بدن شما، دستان‌تان، گرمای خورشید یا هوای گرم خروجی از فن کامپیوتر شما شارژ خواهند شد، آینده‌ای بدون نیاز به شارژ و بدون نگرانی درباره عمر باتری را نوید می‌دهند. همچنین کاهش مداوم مصرف توان قطعات الکترونیک، میزان مصرف و در نتیجه نیاز به انرژی را به شدت کاهش خواهد داد. سیری واقعا هوشمند: گرچه سیری از ابتدا طراحی شده است تا شوخ‌طبع باشد و گاه با دانشی که دارد شما را شگفت‌زده کند، اما هنوز به چهارچوب‌های خاصی محدود است و اگر شما سوالی فراتر از این چهارچوب‌ها داشته باشید، مودبانه عذرخواهی کرده و پیشنهاد جست‌وجوی اینترنتی را مطرح می‌کند. با پیشرفت‌های فناوری تا ۲۰۵۰ سیری باید واقعا هوشمندتر شود. هم‌اکنون IBM سعی دارد به نحوی استفاده از هوش ابرکامپیوترش واتسون را از طریق تلفن‌های هوشمند هم ممکن کند. اما ما حتی به چیزی فراتر از آن فکر می‌کنیم. اگر از سیری آینده چیزی بپرسید که نمی‌داند، می‌تواند در چشم به هم زدنی جست‌وجو کرده و نتایج تحقیقاتش را به صورت خلاصه به شما بگوید. به دنیایی مانند بلید رانر فکر نمی‌کنیم، اما سیری هنوز جای پیشرفت بسیاری دارد. Tricoder: اگر آی‌پد شما را به یاد کامپیوترهایی می‌انداخت که در آخرین سری‌های Star Trek استفاده می‌شدند، آیفون هم باید یادآور Tricoder (دستگاه همه منظوره اسکن و تحلیلی که سرنشینان انترپرایز با خود داشتند) باشد. ناسا مدت‌هاست که به دنبال وسیله‌ای برای کنترل سلامت فضانوردان در فضا می‌گردد وبنیاد X Prize جایزه‌ای ۱۰ میلیون دلاری برای دستگاهی که بتواند طیف وسیعی از بیماری‌ها را تشخیص دهد در نظر گرفته است. اما تنها کاربردهای پزشکی مطرح نیستند. با ترکیب آرایه‌ای از حسگرهای فشار، طیف‌سنج و فاصله‌یاب‌های اولتراسونیک، آیفون می‌تواند اطلاعات بسیاری گسترده‌ای را از محیط کسب کند. تشخیص گازهای سمی، پیش‌بینی آب‌وهوا به صورت محلی یا تشخیص ایرادات ساختمان نمونه‌هایی از کارهایی هستند که این وسیله در آینده برای شما انجام خواهد داد. مواد و مصالح پیشرفته‌تر: برای ساخت دستگاه‌های نازک‌تر و سبک‌تر سازندگان باید به چیزی فراتر از مواد معمول فکر کنند. حتی فلزمایع هم تا سال ۲۰۵۰ به فناوری‌ای قدیمی تبدیل خواهد شد. شاید نانوساختارها به جزیی الزامی در بدنه‌های دستگاه‌ها تبدیل شوند. شاید بارزترین نمونه‌ها همان نانولوله‌های کربنی باشند. این نانولوله‌ها موادی بسیار عجیب و غریب هستند. بسیار سبک بوده و در عین حال می توانند از الماس سخت‌تر باشند. استفاده‌های متنوعی ار می‌توان برای این ماده متصور شد. ساخت مواد ضد گلوله، ایجاد آسانسورهای فضایی و حتی بدنه آیفون! آن‌ها حتی می‌توانند آنتن‌های بسیار کارآمد و سبکی (یک ده هزارم وزن آنتن مسی!) را شکل دهند. تازه این نانولوله‌ها موادی هستند که امروز کشف شده‌اند. تا ۲۰۵۰ راه زیادی در پیش است! لینک به دیدگاه
moein.s 18983 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 11 بهمن، ۱۳۹۱ [h=3]نسل i[/h] در سال ۲۰۰۷ اپل آیفون را به عنوان نخستین دستگاه چندلمسی موفق عرضه کرد. سه سال بعد آی‌پد معرفی شد و این دو همان تاثیری را بر صنعت کامپیوتر گذاشتند که رابط بصری کاربر یا GUI سی سال قبل بر دنیای محاسبات گذاشته بود. در هر دو مورد شیوه تعامل جدید مورد انتقاد قرار گرفت. کارایی کلمه‌ای بود که در این میان شنیده می‌شد. همان گروهی که در سال ۱۹۸۴ معتقد بودند رابط گرافیکی کارایی خط فرمان را ندارد، اکنون ادعا می‌کردند که صفحات لمسی دقت ماوس را ندارند. مشکل این گروه این است که «عادت» را با «نیاز» اشتباه می‌گیرند! رابط گرافیکی ابزارهایی را در اختیار ما قرار داد که در دنیای خط فرمان رسیدن به آن محال بود. دنیای آینده مملو از ابزارهای لمسی نیز فرصت مشابهی را برای ما فراهم خواهد کرد. کودکانی که سن‌شان آنقدر کم است که دنیای مبتنی بر ماوس (جایی که ماوس یک نشانگر را حرکت می‌دهد که نماد دست شماست) را ندیده‌اند به راحتی با وسایل لمسی (جایی که دست شما واقعا دست شماست!) مانند آی‌پد کار می‌کنند. مشکل بزرگسالان به احتمال زیاد این است که هنوز نمی‌توانند معادل‌های برنامه‌هایی که در محیط دسک‌تاپ داشته‌اند را در محیط لمسی بیابند، اما این مشکل با گذشت زمان حل خواهد شد. رابطهای مبتنی بر گفتار، لمس و حرکت به زودی امکاناتی را برای ما فراهم می‌اورند که با سیستم‌های سنتی به هیچ‌عنوان قابل دست‌یابی نبود. ویرایش تصاویر، برنامه‌نویسی، طراحی، صفحات گسترده و حتی کنترل پایگاه‌های داده هم‌اکنون هم از طریق آی‌پد ممکن است. کودکان امروز انتظار دارند دوربین‌ها هم سوایپ را درک کنند و تلویزیون‌ها هم به اندازه آیفون هوشمند و قابل تعامل باشند. مرگ دنیای قدیم یک شبه اتفاق نمی‌افتد و فناوریهای کنونی هم یک شبه جای تمام ابزارهای سنتی را نخواهند گرفت، اما از هم اکنون هم برای بسیاری از کارها قابل استفاده و مناسب هستند. برای نسلی که تازه می‌خواهند استفاده از کامپیوترها را آغاز کنند، ایجاد حایلی میان دستان‌مان و کاری که می‌خواهیم انجام دهیم بی‌معنی و عبث خواهد بود. شاید اکنون آی‌پد را به عنوان ابزاری در کنار دسک‌تاپ‌تان به کار ببرید، اما احتمالا ما آخرین نسلی هستیم که اینگونه رفتار می‌کنیم. فرزندان ما شاید هیچ‌گاه از ماوس استفاده نکنند. منبع( برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام ) پی‌نوشت: گرچه این نوشته با آیفون و آینده آن شروع شد، اما در انتها به بحث‌هایی مفهومی درباره رابطهای کاربری آینده و مفاهیم پردازشی آن کشیده شد. به همین دلیل به خوانندگانی که به آینده و پیش‌بینی‌های مرتبط با آن علاقه دارند توصیه می‌کنم درباره پدیده تکینگی یا Singularity مطالعه و جست‌وجو کنند. برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام می‌تواند شروع مناسبی باشد. برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده