Mohammad Aref 120452 اشتراک گذاری ارسال شده در 12 دی، ۱۳۹۱ سلام. می دونیم که از معیارهای موفقیت یه گروه، اعتمادی هست که اعضای اون گروه نسبت به همدیگه دارن. حالا این گروه می تونه مختلف باشه. اعضای خانواده دوستا و آشناها همکارا همسایه ها هم محلیا مردم یه شهر یا کشور تیم های ورزشی و علمی و .... حالا سوال من اینه که شما تا چه حد به کسایی که باهاشون برخورد می کنین اعتماد می کنین؟ به هرکدوم از این دسته ها اعتمادتون چطوریه و چرا حالا کم یا زیاده؟ اعتمادتون به دوستا و همسایه هایی که میشناسین؟ اعتمادتون به کسایی که نمیشناسین و باهاشون برخورد دارین؟ اعتمادتون تو همین فضاهای مجازی و حتی خریدهای اینترنتی؟ و در نهایت اعتمادتون به مسئولای بالادست (سیاسی ایناش نکنیدا ) منظور حالا میتونه اعتماد به اون اعضای شورای محله و شهرتون هم باشه. ممنون میشم از نظراتتون استفاده کنم 39 لینک به دیدگاه
mim-shimi 25686 اشتراک گذاری ارسال شده در 12 دی، ۱۳۹۱ علیکم نمیشه کلی گفت یه وقت یکی از فامیلو نشه اعتماد کرد اما بقیشونو بشه بعدشم اعتماد برای انجام چه کاری؟ منظورم مثلا در حد گفتن راز؟ 14 لینک به دیدگاه
poor!a 15130 اشتراک گذاری ارسال شده در 12 دی، ۱۳۹۱ کاش گزینه خانواده و دوست جدا بود ... من رایمو داخل صندوق های رای گیری انداختم 12 لینک به دیدگاه
NYC 20977 اشتراک گذاری ارسال شده در 12 دی، ۱۳۹۱ یه چیزی بین گزینه اول و دوم. بازم بستگی به موضوع داره. در کل اگه مسئله مهمی باشه که به هیچکس اعتماد نمیکنم. فقط خودم. 14 لینک به دیدگاه
Mohammad Aref 120452 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 12 دی، ۱۳۹۱ فقط رای ندین. به توضیحتون بیشتر از خود رای نیازمندیم همین سوال که میگین اعتماد واسه چه کاری. بستگی به خودتون داره. به این چند دسته که گفتم: اعتمادتون به دوستا و همسایه هایی که میشناسین؟اعتمادتون به کسایی که نمیشناسین و باهاشون برخورد دارین؟ اعتمادتون تو همین فضاهای مجازی و حتی خریدهای اینترنتی؟ و در نهایت اعتمادتون به مسئولای بالادست (سیاسی ایناش نکنیدا ) منظور حالا میتونه اعتماد به اون اعضای شورای محله و شهرتون هم باشه. هرکدوم تا چه حدی و واسه چه چیزایی بهشون اعتماد می کنین؟ اصلاً چقدر اعتماد دارین که اون طرف که مقابلتونه بابت کاری که میخواد واستون بکنه یا کاری که بهش میسپارین بهتون دروغ نمیگه. 9 لینک به دیدگاه
B-neshan 691 اشتراک گذاری ارسال شده در 12 دی، ۱۳۹۱ سلام برای من در یک موضوع خاص تعداد افرادی که بهشون اعتماد میکنم نسبت عکس داره با اهمیت اون موضوع( برای من و اونها) هر چی موضوع مهم تر باشه کمتر اعتماد میکنم و بیشتر احتیاط یعنی در موضوعات خیلی خیلی مهم حتی به خودم هم اعتماد نمیکنم در مورد مسائل پیش پا افتاده تقریبن به همه اعتماد کامل دارم. 14 لینک به دیدگاه
mim-shimi 25686 اشتراک گذاری ارسال شده در 12 دی، ۱۳۹۱ حالا سوال من اینه که شما تا چه حد به کسایی که باهاشون برخورد می کنین اعتماد می کنین؟ به هرکدوم از این دسته ها اعتمادتون چطوریه و چرا حالا کم یا زیاده؟ اعتمادتون به دوستا و همسایه هایی که میشناسین؟ اعتمادتون به کسایی که نمیشناسین و باهاشون برخورد دارین؟ اعتمادتون تو همین فضاهای مجازی و حتی خریدهای اینترنتی؟ و در نهایت اعتمادتون به مسئولای بالادست (سیاسی ایناش نکنیدا ) منظور حالا میتونه اعتماد به اون اعضای شورای محله و شهرتون هم باشه. ممنون میشم از نظراتتون استفاده کنم قضیه همسایه که تو تهران منتفیه!!!کلا بیخیال همدیگن. بعد کلا میفهمی طرف که همسایه دیوار به دیوارت بوده، آدم خرابی بوده:icon_pf (34): ولی همسایه خوب یه نعمته...جدی میگم. من دبستان که بودم، البته تهرون نبودیم، حتی مامانم اینا که میرفتن بیرون کلید خونه رو میدادن همسایه که من پشت در نمونم! دوستا هم بستگی به میزان صمیمیت باهاشون داره. به دوست خیلی خیلی صمیمیم مطمئنا بیشترین اعتمادو دارم و بهش حتی مطالب خونوادگیمو میگم... اونایی که باهاشون برخورد دارم مثه تو مترو یا اتوبوس هم در حد مسائل روزمره و خیلی کلی فضای مجازی هم قبلنا که کوچولو بودم همه چیمو میگفتم به بقیه الان فکر کنم عاقل ترم و بسته به طرف مقابلم باهش اعتماد میکنم. البته جنسیت طرف هم بی تاثیر نیس 12 لینک به دیدگاه
black banner 9103 اشتراک گذاری ارسال شده در 12 دی، ۱۳۹۱ حقيتا از لحاظ تئوري به هيچكس اعتماد ندارم .... يعني با خودم كه فكر ميكنم تو ، تخيلاتم حس ميكنم همه ميخواند به آدم ضرري برسونند اما عملا ، وقتي به روابطم نگاه ميكنم به هر كس و نا كسي اعتماد ميكنم الان كدوم گزينه رو بزنم ؟؟؟؟ 14 لینک به دیدگاه
Lean 56968 اشتراک گذاری ارسال شده در 12 دی، ۱۳۹۱ متاسفانه در برخورد اول به همه اعتماد میکنم یکی از ایرادات عمده اخلاقیمه:icon_pf (34): 16 لینک به دیدگاه
seyed mehdi hoseyni 27119 اشتراک گذاری ارسال شده در 12 دی، ۱۳۹۱ به خانواده و دوستای صمیمیم صد در صد اعتماد دارم.... بقیه رو بهشون اعتماد میکنم ولی تا حدی،،یعنی بهشون فرصت ممیدم که اعتمادمو جلب کنن...اگه تونستن که تونستن...اگرم نتونستن که دیگه هیچ اعتباری نخواهند داشت پیش من... 10 لینک به دیدگاه
"Dezire" 645 اشتراک گذاری ارسال شده در 12 دی، ۱۳۹۱ من خیلی سخت اعتماد میکنم... حتی به پدر و مادرم 10 لینک به دیدگاه
M!Zare 48037 اشتراک گذاری ارسال شده در 12 دی، ۱۳۹۱ درود....ای کاش گزینه دوستان و خانواده رو از هم جدا میکردید چون بهر حال یک دوست هر چقدر هم که صمیمی باشه باز هم با خانواده انسان تفاوت هایی داره. از اعتماد برداشت های مختلفی میتوان داشت.در چه زمینه ای؟ مثلا یک هفته کلید خونتون رو بهش بدید و خودتون برید مسافرت و خیالتون راحت باشه، در این زمینه به همسایه ها یی که از هم شناخت داریم هم میشه اعتماد کرد. اما اگر راز باشه؟ بنظرم در اینجا حتی دوست ها هم قابل اعتماد نیستند، چون جمله معروفی هست که میگه خطرناک ترین دشمن تو صمیمی ترین دوست است، زیرا تمام اصرار تو را میداند. 11 لینک به دیدگاه
terajedi21 2134 اشتراک گذاری ارسال شده در 12 دی، ۱۳۹۱ هرگز سفت و سخت به كسي اعتماد نكرده ام و نخواهم كرد!علتي نداره و وقايع عبرت انگيزي رو تجربه نكردم! 8 لینک به دیدگاه
Mohammad Aref 120452 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 12 دی، ۱۳۹۱ سلام برای من در یک موضوع خاص تعداد افرادی که بهشون اعتماد میکنم نسبت عکس داره با اهمیت اون موضوع( برای من و اونها) هر چی موضوع مهم تر باشه کمتر اعتماد میکنم و بیشتر احتیاط یعنی در موضوعات خیلی خیلی مهم حتی به خودم هم اعتماد نمیکنم در مورد مسائل پیش پا افتاده تقریبن به همه اعتماد کامل دارم. خب طبیعتاً هرچی مسائل مهمتر باشن، اعتماد سخت تره و وقتی دایره روابط بزرگتر میشه اعتماد کمرنگ تر. اما مهم اون بودنشه. مثلاً به همسایتون شاید اعتماد کنی و کلید خونتونو بدی وقتی یه هفته نیستی، ولی به یه آدمی که زیاد نمیشناسی که نه. با هرمورد تو همون حیطه ای که باهاش برخورد دارین. حالا مثلاً حاضرین به یکی از آشناهاتون پول قرض بدین یا چون بهش اعتماد ندارین می پیچونین؟ اگه مثلاً مسئول بالادستی میاد چیزی میگه، مثلاً بگه فلان کارو کنید ما فلان کارو واستون می کنیم، بهش اعتماد می کنید؟ و ... منظورم از اعتماد این بوده که تو همون حیطه خودشون بهشون اعتماد می کنین؟ قضیه همسایه که تو تهران منتفیه!!!کلا بیخیال همدیگن. بعد کلا میفهمی طرف که همسایه دیوار به دیوارت بوده، آدم خرابی بوده:icon_pf (34):ولی همسایه خوب یه نعمته...جدی میگم. من دبستان که بودم، البته تهرون نبودیم، حتی مامانم اینا که میرفتن بیرون کلید خونه رو میدادن همسایه که من پشت در نمونم! دوستا هم بستگی به میزان صمیمیت باهاشون داره. به دوست خیلی خیلی صمیمیم مطمئنا بیشترین اعتمادو دارم و بهش حتی مطالب خونوادگیمو میگم... اونایی که باهاشون برخورد دارم مثه تو مترو یا اتوبوس هم در حد مسائل روزمره و خیلی کلی فضای مجازی هم قبلنا که کوچولو بودم همه چیمو میگفتم به بقیه الان فکر کنم عاقل ترم و بسته به طرف مقابلم باهش اعتماد میکنم. البته جنسیت طرف هم بی تاثیر نیس یعنی الان همچین همسایه هایی ندارین؟ یا نمیشناسین؟ اصلاً قدمی واسه شناخت بوده و نشناختین؟ به نظرت به خاطر اینکه تهرانه اینطوریه یا اینکه کلاً مردم تو این زمونه اینطورین؟ حقيتا از لحاظ تئوري به هيچكس اعتماد ندارم .... يعني با خودم كه فكر ميكنم تو ، تخيلاتم حس ميكنم همه ميخواند به آدم ضرري برسونند اما عملا ، وقتي به روابطم نگاه ميكنم به هر كس و نا كسي اعتماد ميكنم الان كدوم گزينه رو بزنم ؟؟؟؟ چه پیچیده به نظرم ذهن خودت مهمتره. متاسفانه در برخورد اول به همه اعتماد میکنم یکی از ایرادات عمده اخلاقیمه:icon_pf (34): حالا چرا فکر میکنی ایراده؟ به خانواده و دوستای صمیمیم صد در صد اعتماد دارم.... بقیه رو بهشون اعتماد میکنم ولی تا حدی،،یعنی بهشون فرصت ممیدم که اعتمادمو جلب کنن...اگه تونستن که تونستن...اگرم نتونستن که دیگه هیچ اعتباری نخواهند داشت پیش من... پس همه قابل اعتمادند مگه اینکه خلافش ثابت بشه 10 لینک به دیدگاه
Mohammad Aref 120452 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 12 دی، ۱۳۹۱ من خیلی سخت اعتماد میکنم... حتی به پدر و مادرم چرا سخت به بقیه اعتماد میکنی؟ قبلاً بی اعتمادی نسبت به خودتون دیدین که این حس ایجاد شده واستون. یا رو حساب نگاهتون به جامعه و گروهی که توش هستین اینو میگین؟ درود....ای کاش گزینه دوستان و خانواده رو از هم جدا میکردید چون بهر حال یک دوست هر چقدر هم که صمیمی باشه باز هم با خانواده انسان تفاوت هایی داره.از اعتماد برداشت های مختلفی میتوان داشت.در چه زمینه ای؟ مثلا یک هفته کلید خونتون رو بهش بدید و خودتون برید مسافرت و خیالتون راحت باشه، در این زمینه به همسایه ها یی که از هم شناخت داریم هم میشه اعتماد کرد. اما اگر راز باشه؟ بنظرم در اینجا حتی دوست ها هم قابل اعتماد نیستند، چون جمله معروفی هست که میگه خطرناک ترین دشمن تو صمیمی ترین دوست است، زیرا تمام اصرار تو را میداند. آره خودمم بعد از ایجاد نظرسنجی احساس کردم باید یه رده جدا میشد تقریباً همونی که به بی نشان گفتم. خب طبیعتاً هرچی مسائل مهمتر باشن، اعتماد سخت تره و وقتی دایره روابط بزرگتر میشه اعتماد کمرنگ تر. اما مهم اون بودنشه.مثلاً به همسایتون شاید اعتماد کنی و کلید خونتونو بدی وقتی یه هفته نیستی، ولی به یه آدمی که زیاد نمیشناسی که نه. با هرمورد تو همون حیطه ای که باهاش برخورد دارین. حالا مثلاً حاضرین به یکی از آشناهاتون پول قرض بدین یا چون بهش اعتماد ندارین می پیچونین؟ اگه مثلاً مسئول بالادستی میاد چیزی میگه، مثلاً بگه فلان کارو کنید ما فلان کارو واستون می کنیم، بهش اعتماد می کنید؟ و ... منظورم از اعتماد این بوده که تو همون حیطه خودشون بهشون اعتماد می کنین؟ هرگز سفت و سخت به كسي اعتماد نكرده ام و نخواهم كرد!علتي نداره و وقايع عبرت انگيزي رو تجربه نكردم! همینجوری الکی؟ حالا خودت تجربه نکردی، رو حساب تجربه و حرفای شنیده از بقیه میگی؟ 7 لینک به دیدگاه
seyed mehdi hoseyni 27119 اشتراک گذاری ارسال شده در 13 دی، ۱۳۹۱ پس همه قابل اعتمادند مگه اینکه خلافش ثابت بشه دقیقا... 5 لینک به دیدگاه
mim-shimi 25686 اشتراک گذاری ارسال شده در 13 دی، ۱۳۹۱ یعنی الان همچین همسایه هایی ندارین؟ یا نمیشناسین؟ اصلاً قدمی واسه شناخت بوده و نشناختین؟ به نظرت به خاطر اینکه تهرانه اینطوریه یا اینکه کلاً مردم تو این زمونه اینطورین؟ نداریم! آره بابا. همون روز اول که اومدن، رفتم گفتم کاری چیزی، کمکی،وسیله ای نمیخواین؟ اصفهانم میشه پیدا کرد اماتهران چون شهر 72 ملته، خیر 6 لینک به دیدگاه
B-neshan 691 اشتراک گذاری ارسال شده در 13 دی، ۱۳۹۱ خب طبیعتاً هرچی مسائل مهمتر باشن، اعتماد سخت تره و وقتی دایره روابط بزرگتر میشه اعتماد کمرنگ تر. اما مهم اون بودنشه.مثلاً به همسایتون شاید اعتماد کنی و کلید خونتونو بدی وقتی یه هفته نیستی، ولی به یه آدمی که زیاد نمیشناسی که نه. با هرمورد تو همون حیطه ای که باهاش برخورد دارین. حالا مثلاً حاضرین به یکی از آشناهاتون پول قرض بدین یا چون بهش اعتماد ندارین می پیچونین؟ اگه مثلاً مسئول بالادستی میاد چیزی میگه، مثلاً بگه فلان کارو کنید ما فلان کارو واستون می کنیم، بهش اعتماد می کنید؟ و ... منظورم از اعتماد این بوده که تو همون حیطه خودشون بهشون اعتماد می کنین؟ سلام به نظر من واسه گرفتن جواب دقیق اولین قدم اینه که سوال دقیقی پرسیده بشه. راستش من زیاد سوال شما رو درک نمیکنم. ناچار با مثال توضیح میدم. اگه دوستم بخاد از من پول قرض بگیره، اینکه بهش پول رو بدم یا اینکه بپیچونمش دقیقن بستگی به میزان شناخت و میزان پولی که میخاد بگیره داره. مثلن کسی رو که یک بار سر یه کلاس درس دیدم تا 10 تومن بهش پول قرض میدم. بیشتر بخاد میپیچونمش. اما اگه بیشتر از یک سال باشه که بشناسمش تا مبلغ خیلی بیشتری بهش قرض میدم.(اگه داشته باشم) اگه همکاری بیاد بگه رئیس گفته فلان کار رو بکن اگه اون کار جوری باشه که در صورت دروغ بودن حرف همکارم اخراجم کنن بهش میگم اجازه بده با رئیس هماهنگ کنم. اگه پیش پا افتاده باشه اول انجام میدم و بعد با رئیس چک میکنم. امیدوارم جوابهایی که دادم کمک کننده باشه. خودم که همچین حسی ندارم. موفق باشین 7 لینک به دیدگاه
seyed mehdi hoseyni 27119 اشتراک گذاری ارسال شده در 13 دی، ۱۳۹۱ نداریم!آره بابا. همون روز اول که اومدن، رفتم گفتم کاری چیزی، کمکی،وسیله ای نمیخواین؟ اصفهانم میشه پیدا کرد اماتهران چون شهر 72 ملته، خیر اصلا حرفتو قبول مدارم در مورد همسایه...همه جا خوب و بد داره...حالا شانس شما جای خوبی نیوفتاده... من خودم تهرانی نیستم ولی هیچی معرفت بچه تهران نمیشه...همسایه های ما هم خیلی گلن... این حرفم به خاطر این بود که گفتین تو تهران نمیشه اعتماد کرد... 6 لینک به دیدگاه
mim-shimi 25686 اشتراک گذاری ارسال شده در 13 دی، ۱۳۹۱ من نگفتم تهرانیا بدن که! گفتم تو تهران چون فرهنگا متفاوت تره، خیلی کمتر میشه اعتماد کرد 6 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده