معرفی بایدها و نبایدهای ورزش برای بیماران آسم

[YAGHOT SEFID 29302]

[h=1] بایدها و نبایدهای ورزش برای بیماران آسم

[/h]

» سرویس: ورزشي - علم ورزش

کد خبر: 91092111808

سه‌شنبه ۲۱ آذر ۱۳۹۱ - ۱۰:۱۹

 

 

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

یک متخصص پزشکی ورزشی معتقد است با این که ورزش می‌تواند عامل محرک تشدید علائم بیماری آسم باشد، اما نباید افراد مبتلا به این بیماری را از ورزش و فعالیت‌های بدنی منع کرد.

دکتر شهرزاد خسروی در گفت‌وگو با خبرنگار علم ورزش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، اظهار کرد: ورزش می‌تواند یکی از عوامل محرک تشدید علائم آسم باشد، اما هرگز به این بیماری توصیه نمی‌شود کنند؛ چون ورزش نه تنها ضرری برای این افراد ندارد، بلکه باعث تقویت سیستم‌ تنفسی و ایمنی آنها شده و مهم‌تر از همه وزن بدن را کنترل می‌کند که در کنترل آسم هم موثر است، اما آنچه که درباره ورزش بیماران آسمی اهمیت دارد این است که این افراد قبل از آغاز ورزش باید بیماری خود را با دارد تحت کنترل داشته باشند و با توصیه پزشک خود ورزش کنند.

وی درباره بیماری آسم گفت: آسم در نتیجه‌ تضعیف مجاری تنفسی اتفاق می‌افتد که محرک‌های مختلفی باعث به وجود آمدن آن می‌شود. این محرک‌ها می‌تواند شامل هوای سرد، آلودگی هوا، دود سیگار و فعالیت‌های بدنی باشد. به دنبال این محرک‌ها راه‌های تنفسی افراد مختل شده و فرد دچار ایمنی آنها شده و مهم‌تر از همه وزن بدن را کنترل می‌کند که در کنترل آسم هم موثر است، اما آنچه که درباره ورزش بیماران آسمی اهمیت دارد این است که این افراد قبل از آغاز ورزش باید بیماری خود را با دارو تحت کنترل داشته باشند و با توصیه پزشک خود ورزش کنند.

وی درباره بیماری آسم گفت: آسم در نتیجه‌ تضعیف مجاری تنفسی اتفاق می افتد که محرک‌های مختلفی باعث به وجود آمدن آن می‌شوند. این محرک‌ها می‌تواند شامل هوای سرد، آلودگی هوا، دود سیگار و فعالیت‌های بدنی باشد. به دنبال این محرک‌ها راه‌های تنفسی افراد مختل شده و فرد دچار تنگی تنفس می‌شود. از علائم دیگر این بیماری می‌توان به خس خس سینه، سرفه و خستگی زودرس اشاره کرد. آسم معمولا در سنین کودکی و زیر 20 سال اتفاق می افتد و در مردان بیشتر از زنان است.

خسرو به نبود محدودیت در ورزش و فعالیت این بیماران اشاره و تصریح کرد: افراد مبتلا به آسم می‌توانند از فعالیت‌های ورزشی هوازی، قدرتی و کششی استفاده کنند. البته این فعالیت‌ها باید در زمان طولانی و با شدت کمتر صورت بگیرد. ورزش‌هایی مثل والیبال و ژیمناستیک که به صورت منقطع انجام می‌شوند و شدت آن کم است، می‌تواند برای این بیماران مفید باشد. اما ورزش‌هایی مثل فوتبال، دو استقامت و بسکتبال که زمان و شدت فعالیت آنها طولانی است کمتر در این بیماران تحمل می‌شود. از ورزش‌های مفید دیگر برای بیماران رسمی می‌توان به شنا (به شرط عدم حساسیت به کلر موجود در آب) و دوچرخه‌سواری با زمان کمتر و استراحت بیشتر بین فواصل بازی اشاره کرد.

وی ادامه داد: یکی از مواردی که باید بیماران آسمی جدی بگیرند ورزش نکردن در هوای سرد است. هوای سرد و خشک علائم بیماری را تشدید می‌کند و بهتر این است این بیماران از ورزش در هوای سرد، ارتفاع بالا و کوهپیمایی بپرهیزند. گرم کردن پیش از شروع ورزش و سرد کردن بعد از آن هم باید مورد توجه قرار بگیرد. این افراد بیشتر از افراد معمولی به این موضوع اهمیت بدهند و به صورت ناگهانی فعالیت خود را متوقف نکنند. علاوه بر این باید اسپری آبی رنگ خود را حین ورزش همراه داشته باشند که در صورت بروز مشکل بتوانند از آن استفاده کنند و اگر می‌خواهند در هوای سرد ورزش کنند دور دهان و بینی خود را بپوشانند تا از ورود هوای سرد جلوگیری شود.

این متخصص پزشکی ورزشی همچنین به آسم ورزشی در ورزشکاران اشاره کرد و گفت: گاهی بعضی از ورزشکاران حین انجام ورزش دچار علائم آسم می‌شوند، ولی بیرون از زمین مشکلی ندارند. از این افراد باید پیش از ورزش تست ریوی گرفته شود یا میزان افت عملکرد ریوی شان هنگام ورزش مشخص شود. پس از تست ریوی، پزشک برای آنها داروهایی را تجویز می‌کند که پیش از شروع مسابقه مصرف کنند تا علائم آسم در حین ورزش کنترل شود.

خسروی با بیان این مطلب که اگر عامل محرک آسم شناخته شود، بهتر می‌توان آن را کنترل کرد، اظهار کرد: بعضی از بچه‌ها که در زمین چمن فوتبال بازی می‌کنند به ذراتی که در چمن است حساسیت دارند و این ذرات وارد مجرای تنفسی آنها شده و آسم را تشدید می‌کند که در این صورت باید آنها را از بازی در زمین‌های چمن منع کرد. بعضی از افراد هم به کلر موجود در آب استخر حساسیت‌ دارند که باید از شنا کردن در این مکان‌ها بپرهیزند. البته گاهی هم علائم بیماری در فرد وجود دارند. مثلا کودکی که در مدرسه فعالیت ورزشی می‌کند و نمی‌تواند پا به پای بچه‌های دیگر فعالیت کند و دچار خستگی می‌شود، مشکوک به ابتلا به آسم است، هر چند علائم این بیماری را نداشته باشد. خانواده‌ها باید در این زمینه هوشیار باشند و به خصوص کسانی که سابقه خانوادگی ابتلا به این بیماری را دارند برای تشخیص و درمان آن اقدام کنند.

خسروی در پایان خاطر نشان کرد: بیماران و به خصوص کودکانی را که مبتلا به آسم هستند را نباید به هیچ وجه از ورزش و فعالیت منع کرد. این مساله از لحاظ جسمی و روانی به آنها آسیب می‌رساند و باعث انزوا، افسردگی و بی‌انگیزگی آنها می‌شود. اگر این افراد را از جمع جدا کنیم احساس متفاوت بودن و ناتوانی می‌کنند و علاوه بر به خطر افتادن سلامت جسمی، از نظر روحی هم دچار مشکل می‌شوند؛ به همین علت باید آنها را تشویق کرد که با مشاوره با پزشک خود و رعایت شرایط بیماری‌شان ورزش را جدی بگیرند. بسیاری از قهرمانان ملی و المپیک که دچار این بیماری بوده‌اند، با غلبه بر آن به پیشرفت و موفقیت رسیده‌اند.