کمبود نشریات تخصصی و ادامه معضلات صنعت پوشاک

[Astraea 25,351]

با توجه به وظیفه خطیر نشریات و رسانه‌ها در چنین لحظاتی باید گفت که انتظار می‌رود که مدیران در ابتدایی‌ترین گام‌های خود، برنامه ریزی‌های فرهنگی را بر این بنیان قرار دهند.قطعا شکل گیری یک فرهنگ در گذر زمان و با تزریق آگاهی امکانپذیر است در غیر اینصورت هر پدیده ای در صورت تکرار و قرار گرفتن در معرض دید مداوم به صورت عادی تلقی می‌شود تا جایی که بسیاری از معضلاتی که امروز در حوزه پوشاک کشور به عنوان بد پوشی نام برده می‌شود ناشی از عدم شناخت و آگاهی فعالان این حوزه و مردم عادی نسبت به مساله است به نحوی که این مساله در بسیاری از موارد تبدیل به یک عادت جریان دار در جامعه شده است.حال سوال اصلی اینجاست که شکل دهی به فرهنگ ملی و حفظ سنت ها و آیین هایی که سالیان دراز عقاید و افکار ملی ما را شکل داده است چطور امکانپذیر است؟این اتفاق آنهم در شرایطی که صدها شبکه و نشریه از کشورهای دیگر سعی در گسترش بازارهای خود دارند و قطعا ایران را به عنوان یک خوراک اقتصادی و فرهنگی و سیاسی خوب می شناسند و در قالب دهکده جهانی در حال بلعیدن بازار های کوچکتر هستند، باید چگونه شکل گیرد؟سالهاست که تبلیغات در کشورهای پیشرفته از سطح به عمق مسائل وارد شده است به نحوی که دیگر شرکت های مواد غذایی محصولات خود را در یک تیزر تبلیغاتی و بین فیلم های محبوب مردم ارائه نمی دهند بلکه استفاده از این محصولات در سبد غذایی بازیگران و یا حتی پس زمینه صحنه های زندگی مردم قرار گرفته است به نحوی که بیننده ناخودآگاه و در برخی از موارد دانسته به سمت این محصولات جذب می‌شود و این موضوع تنها مربوط به تبلیغ مواد خوراکی نیست و تبلیغ فرهنگ و عقاید سیاسی را نیز در بر دارد. شاید به همین خاطر است که با شیوع استفاده مردم از ماهواره‌ها، پوشش ایرانی از حالت سنتی به سمت فرهنگی بیگانه حرکت کرده است.استفاده از پتانسیل های موجود در هر زمینه ای امکانپذیر است اما باید بدانیم که گستره این موارد به حدی است که می تواند نه تنها بر مساله پوشاک ملی ما تاثیر گذار باشد بلکه به مردم اعتماد به نفس، آگاهی و اشتیاق حفظ هویت ملی را ارائه دهد تا جایی که قطعا یک خانم ایرانی در صورت داشتن آگاهی کافی از صدمات تاثیرپذیری از فرهنگ بیگانه به دنبال استفاده از لباس های ایرانی با علائم و نشانه های ملی برای فرزند و خانواده خود خواهد بود .در صورتیکه آنچه که امروز این جایگاه را پوشش می دهد ژورنال های زیرزمینی است که کسی نمی داند از چه منبعی و با چه مقاصدی وارد پروسه تولید پوشاک کشور ما شده است البته این مساله بدین معنا نیست که ارتباط کشور و مسائل فرهنگی را با دیگر کشورها قطع کنیم و به انزوای سیاسی برسیم بلکه موضوع اینجاست که تبادل فرهنگی زمانی درست و اصولی خواهد بود که بتوانیم به رقابتی همسان با دیگران بپردازیم. در حقیقت باید بتوانیم که بهترین های فرهنگ آنان را به حوزه تجربیات خود وارد کنیم و بهترین های فرهنگ ملی کشور را نیز صادر کنیم اما این واردات یک طرف و عدم صدور آن، یک وزنه نابرابر است که پس از مدتی باعث خسارات بسیاری در کشور می شود.خساراتی که به صنعت پوشاک، نساجی، طراحان و تولیدکنندگان داخلی وارد شده است از جمله عوارض این تبادل نابرابر است.باید به این نکته توجه کنیم که ایرانی بودن به معنای ملیت صرف نیست بلکه مسائل اقتصادی و رفاه اجتماعی و فرهنگی نیز در سایه این ملیت شکل می گیرد لذا صدمه خوردن به بخش های صنعتی پوشاک باعث بیکاری عده کثیری از هموطنان ما و پر شدن جیب های ناشناسی می شود که ذره ای در رفاه اجتماعی این کشور تاثیری ندارند.لذا تاکید بر استفاده از کالای ایرانی در کنار فرهنگسازی مناسب در سایه نشریات، سینما، شبکه های تلویزیونی و استفاده از تبلیغات محیطی امکانپذیر است و کافی است که کمی به مسائل توجه کنیم!!!

 

سرویس مد ولباس هنرآنلاین

آبان 91