Fakur 9754 اشتراک گذاری ارسال شده در 29 آبان، ۱۳۹۱ روزگار بدی شده است، ولی آیا همه هم بد شده‌اند؟ دیر زمانی است که زمزمه های قشنگ از رسانه ها رخت بر بسته. همش جنگ و حوادث بسیار دلخراش و شکست تیم های ملی و تحریم و گرانی و اینا آیا ارتباطی بین روزگار بد و بد شدن مردمان حس میکنید؟ برای اینکه به خودمون بیائیم , باید چیکار کنیم؟ آیا سختی روزگار باعث دوری ما از خود و دیگران میشه؟ راه حلی به نظرتون میاد؟ 6 لینک به دیدگاه
Fakur 9754 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 29 آبان، ۱۳۹۱ کسب درآمد به هر شیوه در شرایط بدِ اقتصادی.در چنین وضعیت متناقضی که آدمی انگار روی بند راه می‌رود، چگونه با دیگران باید هم‌زیستی کرد؟ آیا باید آن‌قدر خوش‌خیال بود و به همه چندان اعتماد کرد که ببینی در بلندمدت تخصص و وقت خود را مفت از دست داده‌ای و در کوتاه‌مدت سرمایه‌ات را؟! یا باید آن‌قدر بدبین باشی که حتی در خلوت خود قدیمی‌ترین و صمیمی‌ترین و انسان‌ترین دوستانت را به چشم دزد نگاه کنی؟! برگرفته از نوشته های : هومن عباسپور 3 لینک به دیدگاه
Ehsan 112346 اشتراک گذاری ارسال شده در 30 آبان، ۱۳۹۱ نه آدم ها بد شدن نه روزگار بد شده، اینها تبعات صنعتی شدن هست و چارلی چاپلین در فیلم عصر جدید بهترین تصویر رو از تبعات انقلاب صنعتی نشان داد. هرچی ماشین ها مهارتشون بیشتر بشه، آدم مهارتش کمتر میشه و شوخی و بازی و اخلاق و رفت و آمد و انسانیت تماما از مهارت های انسانی هستند که با آمدن مهارت های ماشینی، کمرنگ شدن. 3 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده