همجوشی هسته ای سرد

[azarafrooz 14,221]

به نظر مى رسد پس از گذشت ۱۶ سال از مطرح شدن اين پديده، موج همجوشى سرد Cold Fusionدوباره به آزمايشگاه هاى تحقيقاتى جهان بازگشته است.

در واقع مسئله همجوشى سرد، هيچ گاه از آزمايشگاه ها كاملاً بيرون نرفت. به عنوان مثال، تنها در آزمايشگاه هاى نيروى دريايى آمريكا در فاصله زمانى ۱۹۸۹ تا ،۱۹۹۹ بيش از ۲۰۰ آزمايش بر روى همجوشى سرد انجام شد تا مشخص شود آيا امكان وقوع واكنش هاى هسته اى انرژى زا در دماى اتاق وجود دارد يا خير و اكنون بسيارى از محققان بر اين باورند كه وقوع چنين پديده شگفت انگيزى ممكن است (واكنشى كه تا پيش از آن تصور مى شد تنها در دماى چندين ميليون درجه اى قلب ستاره ها ممكن است).

اگر همجوشى سرد قابل كنترل شود، بسيارى از مسائل انرژى جهان حل خواهد شد و بنابراين جاى تعجب نيست كه وزارت انرژى آمريكا به نتيجه تحقيقات همجوشى سرد، علاقه مند باشد. وزارت انرژى آمريكا در دسامبر ۲۰۰۴ طى يك بررسى مشروح بر روى مجموعه آزمايش هاى انجام شده در ارتباط با همجوشى سرد اين مسئله را يك مسئله باز اعلام كرد و از تامين منابع مالى براى انجام آزمايش هاى بيشتر در مورد اين پديده ناشناخته خبر داد.

اين حركت وزارت انرژى آمريكا، چرخشى ۱۸۰ درجه اى در باورهاى قبلى محسوب مى شود. اولين گزارش رسمى اين وزارتخانه در مورد مسئله همجوشى سرد به ۱۵ سال پيش بازمى گردد. در آن گزارش آمده بود كه آزمايش هاى «مارتين فلشمن» (Martin Fleischmann) و «استنلى پونز» (Stanley Pons) از دانشگاه يوتا كه براى اولين بار در جهان، امكان وقوع همجوشى سرد را در ۱۹۸۹ مطرح كرده بودند، غير قابل تكرار و احتمالاً نادرست است. اين دو فيزيكدان طى آزمايشى به اين نتيجه رسيده بودند كه با فروبردن الكترودهايى از جنس پالاديم در آب سنگين مى توان مقدار فراوانى انرژى آزاد كرد. آنها معتقد بودند كه اِعمال ولتاژى بر روى الكترودهاى مزبور، منجر به نفوذ و حركت هسته هاى دوتريم در شبكه مولكولى پالاديم شده و با غلبه بر نيروى دافعه الكترواستاتيك، اين هسته ها به همديگر جوش خورده و انرژى آزاد مى كنند. اما مسئله اصلى در مورد پديده همجوشى سرد آن است كه براساس تمامى نظريه هاى پذيرفته شده علمى، وقوع همجوشى هسته اى در دماى اتاق، پديده اى غيرممكن است. «ديويد ناگل» (David Nagel) از دانشگاه جورج واشينگتن در اين باره معتقد است همان گونه كه ۴۰ سال طول كشيد تا پديده ابررسانايى توسط علم تبيين شد، نمى توان امكان وقوع همجوشى سرد را (حتى اگر علم فعلى بشر آن را غيرممكن بداند) ناديده گرفت.