Ice Dream 472 اشتراک گذاری ارسال شده در 24 شهریور، ۱۳۹۱ سوال اینه: تا کجا و کدام محدوده فرد مجاز به تصمیم گیری در مورد زندگی خویش است؟ مثال: فردی شدیدا بیمار است. برای بهبود می بایست تحت عمل جراحی قرار بگیرد اما راضی به این کار نمی شود. برای نجات جان وی می شود به زور متوسل شد یا باید تصمیم را به عهده خود فرد گذاشت؟ با توجه به اینکه فوت فرد صدمات روحی برای خانواده و بستگانش دارد وی تا چه حد مجاز به تصمیم گیری به صورت فردی است؟ در نهایت تصمیم گیری حق کیست؟ خود فرد یا بستگانش؟ (این فقط یه مثاله... مثالهای دیگه هم می شه زد) 3 لینک به دیدگاه
Alireza Hashemi 33392 اشتراک گذاری ارسال شده در 24 شهریور، ۱۳۹۱ بهترین جواب اینه که عنوان شه تا جایی که فرد با تصمیماتش کسی رو در حال یا آینده با مشکل مواجه نکنه که باز این بستگی داره به اون فرد و جایگاهش ت اجتماع و فرهنگ همون اجتماع تو ایران تو هذکاری میشه دخالت کرد چون دین اجازه این دخالت رو میده 2 لینک به دیدگاه
Ice Dream 472 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 24 شهریور، ۱۳۹۱ بهترین جواب اینه که عنوان شه تا جایی که فرد با تصمیماتش کسی رو در حال یا آینده با مشکل مواجه نکنه که باز این بستگی داره به اون فرد و جایگاهش ت اجتماع و فرهنگ همون اجتماعتو ایران تو هذکاری میشه دخالت کرد چون دین اجازه این دخالت رو میده بهر حال گاهی مشکل اجتناب ناپدیره... حتی برای خود فرد... اطرافیان و اجتماع به جای خود... آیا صرف ایجاد مشکل و تنش باعث می شه بتونیم حق تصمیم گیری رو از فرد سلب کنیم؟ مثال دیگه ای که می تونم بزنم اینه که فردی در زمینه ای باتجربه تر و باهوش تر از دیگریه... ایا این مجوزی می شه برای اینکه حق تصمیم گیری رو از فردی که تجربه و هوش کمتری داره سلب کنیم؟ (دقت کنید تصمیم گیری مدنظرم هست و نه مشورت و بیان نظرات) 2 لینک به دیدگاه
Alireza Hashemi 33392 اشتراک گذاری ارسال شده در 24 شهریور، ۱۳۹۱ بهر حال گاهی مشکل اجتناب ناپدیره... حتی برای خود فرد... اطرافیان و اجتماع به جای خود... آیا صرف ایجاد مشکل و تنش باعث می شه بتونیم حق تصمیم گیری رو از فرد سلب کنیم؟مثال دیگه ای که می تونم بزنم اینه که فردی در زمینه ای باتجربه تر و باهوش تر از دیگریه... ایا این مجوزی می شه برای اینکه حق تصمیم گیری رو از فردی که تجربه و هوش کمتری داره سلب کنیم؟ (دقت کنید تصمیم گیری مدنظرم هست و نه مشورت و بیان نظرات) ببین جور دیگه ای برات این مسئله رو بیان میکنم شما میزان بلوغ یک نفر رو چه جوری میتونی زمان درستش رو بفهمی از روی سن؟؟ ببین یه فرد ممکنه 30 سالش باشه ولی از نظر بلوغ فکری و اجتماعی اندازه یه فرد معمولی و نرمال 15 ساله هم چیزی از اجتماع و روابطش نفهمه مثل این میمونه که برای یه بچه 5 ساله حق آرادی کامل تو تصمیم گیری ها نتصور شیم وبگیم آزاده هرجا میخواد بره که کار 100 در 100 نا عاقلانه ایه زیرا اون بچه بی شک به خودش صدمه میزنه پس مسلما صرف این جمله که آری ما حق تصمیم گیری فردی در تمام مسائل رو داریم غلطه و حکومت ها هستن که به افراد اون جامعه این حق رو میدن یا ازش صلب میکنند 2 لینک به دیدگاه
Ice Dream 472 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 24 شهریور، ۱۳۹۱ ببین جور دیگه ای برات این مسئله رو بیان میکنم شما میزان بلوغ یک نفر رو چه جوری میتونی زمان درستش رو بفهمی از روی سن؟؟ببین یه فرد ممکنه 30 سالش باشه ولی از نظر بلوغ فکری و اجتماعی اندازه یه فرد معمولی و نرمال 15 ساله هم چیزی از اجتماع و روابطش نفهمه مثل این میمونه که برای یه بچه 5 ساله حق آرادی کامل تو تصمیم گیری ها نتصور شیم وبگیم آزاده هرجا میخواد بره که کار 100 در 100 نا عاقلانه ایه زیرا اون بچه بی شک به خودش صدمه میزنه پس مسلما صرف این جمله که آری ما حق تصمیم گیری فردی در تمام مسائل رو داریم غلطه و حکومت ها هستن که به افراد اون جامعه این حق رو میدن یا ازش صلب میکنند حق با شماست هرچیزی یه محدوده ای داره... من الان مشکلم اینه که محدوده درست رو چطور می شه تشخیص داد؟ دین؟ قانون؟ بحث حقوقی شد! 2 لینک به دیدگاه
Alireza Hashemi 33392 اشتراک گذاری ارسال شده در 24 شهریور، ۱۳۹۱ حق با شماست هرچیزی یه محدوده ای داره... من الان مشکلم اینه که محدوده درست رو چطور می شه تشخیص داد؟ دین؟ قانون؟ بحث حقوقی شد! خب اینم باز به همون جامعه ای داره که از چه ابزاری استفاده میکنه تو ایران دین تو غرب فانون جقتش منع کننده هستند با این تفاوت که اگر حکومتی دینی بنا شود اون حکومت از طریق دین ابزار قدرتمند تری برای دخالت در امور دارد حتی خواب و خورام یا همین روابط بین افراد که با این حانم یا آقا چه نسبتی دارید؟چیزی که قانون این اجازه رو به حکومت نمیده 2 لینک به دیدگاه
Ice Dream 472 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 24 شهریور، ۱۳۹۱ چقدر ممکنه این قانون اشتباه کنه؟ مثلا فردی که بالغ هست و سابقه بیماری روانی اثیات شده هم نداره بالطبع باید بتونه برای اینکه مثلا تهران زندگی نکنه و اصفهان زندگی کنه تصمیم بگیره، یا مثلا مهندسی نخونه و پزشکی بخونه (منظورم مسائلی هست که خیلی بعد اجتماعی نداره و بیشتر فردی هست) گرچه ممکنه زندگی بستگان رو تحت تاثیر قرار بده... قانون تا این محدوده ها هم وارد می شه؟ و چقدر و تا کجا باید به این بلوغ و فردیت احترام گذاشت... من به نتیجه نمی رسم... بهر صورت به یه بن بستی می خوره جدای از بحث قانونی شما مثلا به پدر یا مادرتون به صرف اینکه باتجربه تر از شماست چقدر اجازه می دید براتون تصمیم گیری کنه؟ 2 لینک به دیدگاه
3Tilla 3844 اشتراک گذاری ارسال شده در 24 شهریور، ۱۳۹۱ سوالت خیلی کلیه! ماها موجودات اجتماعی هستیم دلیل نمیشه همه ی تصمیماتمون براساس خواسته های فردی باشه ! تو زندگی شخصی هم همینطور درسته تو داری زندگی خودتو میکنی ولی باز هم دلیلی نمیشه فقط منافع خودتو در نظر بگیری,اطرافیان هم به قولی حق آب و گل دارن. بیمار رو مثال زدی,فرد بیمار نمیتونه بگه چون قراره من بمیرم درمانم رو ادامه ندم!بهتره که زودتر خلاص بشم!نه این اشتباهه...:vahidrk: 1 لینک به دیدگاه
Alireza Hashemi 33392 اشتراک گذاری ارسال شده در 24 شهریور، ۱۳۹۱ چقدر ممکنه این قانون اشتباه کنه؟ مثلا فردی که بالغ هست و سابقه بیماری روانی اثیات شده هم نداره بالطبع باید بتونه برای اینکه مثلا تهران زندگی نکنه و اصفهان زندگی کنه تصمیم بگیره، یا مثلا مهندسی نخونه و پزشکی بخونه (منظورم مسائلی هست که خیلی بعد اجتماعی نداره و بیشتر فردی هست) گرچه ممکنه زندگی بستگان رو تحت تاثیر قرار بده... قانون تا این محدوده ها هم وارد می شه؟ و چقدر و تا کجا باید به این بلوغ و فردیت احترام گذاشت... من به نتیجه نمی رسم... بهر صورت به یه بن بستی می خوره جدای از بحث قانونی شما مثلا به پدر یا مادرتون به صرف اینکه باتجربه تر از شماست چقدر اجازه می دید براتون تصمیم گیری کنه؟ دقیقا این همون قانون نانوشته است احترام به پدر و مادر بحثش جداس قانون و حکومت بحث جدا باید یه قانون عمومی در نظر بگیری که باز اون قانون از روی عرف نوشته میشه در حوامع مختلف فرق میکنه حتی تو نسل های مختلف اما بیشتر بحث روی حکومته که به نظر من اون حکومت به ظرفیت جامعه نگاه میکنه و تا حدی که بتونه فشار میاره مثل خم کردن یه چوب جامعه رو یه جوب در نظز بگیر یه نوعش ممکنه با کوچکترین فشاری بشکنه در این صورته که حکومت وقتی صدای قرچ وچوروچ شکستن و میشنوه دست نگه میداره یه جامعه ایم مثل ایران یه چوبیه که پر از تحمل فشار و حکومت تا جایی که میتونه فشار میاره وقتی میبینه نمیشکنه اون فشار دیگه دائمی میمونه میشه 30 سال حکومت مگه اینکه دیگه با پا بچره روش که داره اینکارو کم کم میکنه 2 لینک به دیدگاه
Ice Dream 472 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 24 شهریور، ۱۳۹۱ ممنون آتروس عزیز یعنی هیچکس دیگه ای نظری نداره؟ من کم طاقتم... مجبورم می کنین بیام به زور بیارمتون واسه نظر (نمونه ای از اجبار در تصمیم گیری) لینک به دیدگاه
3Tilla 3844 اشتراک گذاری ارسال شده در 24 شهریور، ۱۳۹۱ یعنی هیچکس دیگه ای نظری نداره؟ (نمونه ای از اجبار در تصمیم گیری) پ من چی بودم؟!!! 1 لینک به دیدگاه
Sophist 808 اشتراک گذاری ارسال شده در 24 شهریور، ۱۳۹۱ به نظر من هر فرد مجاز هست هر تصمیمی بگیره تا زمانی که حقوق شهروندی فردی رو زیر پا نزاره اره درسته اگه این فرد بمیره هم به خودش ضرر میزنه و هم به اطرافیانش .ولی اینجا دیگه بحث اخلاقیات پیش میاد صحبت دیگه از قانون نیست .هیچ تصمیم اخلاقیی هم که به اجبار باشه با ارزش نیست . 2 لینک به دیدگاه
Ice Dream 472 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 24 شهریور، ۱۳۹۱ پ من چی بودم؟!!! ای خکه می ســـــــــــــــــــر:icon_pf (34):... ندیدمت که کیجا:icon_pf (34): . . سوالت خیلی کلیه! ماها موجودات اجتماعی هستیم دلیل نمیشه همه ی تصمیماتمون براساس خواسته های فردی باشه ! تو زندگی شخصی هم همینطور درسته تو داری زندگی خودتو میکنی ولی باز هم دلیلی نمیشه فقط منافع خودتو در نظر بگیری,اطرافیان هم به قولی حق آب و گل دارن. بیمار رو مثال زدی,فرد بیمار نمیتونه بگه چون قراره من بمیرم درمانم رو ادامه ندم!بهتره که زودتر خلاص بشم!نه این اشتباهه...:vahidrk: مرسی عزیزم.... منظورم درست یا غلطش نیست... منظورم اینه که حق داره خودش تصمیم بگیره حتی اشتباه؟ یا باید خفتش کرد و به زور انداختش تو اتاق عمل؟ بحث فقط سر حق داشتن یا نداشتنه... 1 لینک به دیدگاه
Ice Dream 472 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 24 شهریور، ۱۳۹۱ به نظر من هر فرد مجاز هست هر تصمیمی بگیره تا زمانی که حقوق شهروندی فردی رو زیر پا نزارهاره درسته اگه این فرد بمیره هم به خودش ضرر میزنه و هم به اطرافیانش .ولی اینجا دیگه بحث اخلاقیات پیش میاد صحبت دیگه از قانون نیست .هیچ تصمیم اخلاقیی هم که به اجبار باشه با ارزش نیست . پس می تونیم بگیم هر فردی اختیار کامل افکار و جسم و کلا زندگی خودشو داره و محق ترین فرد برای تصمیم گیری در این موارده؟ 1 لینک به دیدگاه
Ice Dream 472 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 24 شهریور، ۱۳۹۱ این مثالو هم خیلی دوست دارم جواب بدین... اینکه داشتن آی کیو یا تجربه بالاتر ما رو برای تصمیم گیری در مورد زندگی دیگری محق می کنه؟؟؟ لینک به دیدگاه
Sophist 808 اشتراک گذاری ارسال شده در 24 شهریور، ۱۳۹۱ پس می تونیم بگیم هر فردی اختیار کامل افکار و جسم و کلا زندگی خودشو داره و محق ترین فرد برای تصمیم گیری در این موارده؟ دقیقا!!ولی خب بحث مسائل اخلاقی هم هست .به چه صورت؟مثلا میگم منی که الان می خوام خودکشی کنم شاید بگم این زندگی خودمه ولی مرگ و زندگی من به اون بچه ای که به دنیا اوردم و یا خانوادم مربوطه .من فقط برای خودم زنده نیستم .مسئولم در قبال اطرافیانم.ولی خب از لحاظ قانونی این حق وجود نداره که شخصی رو منع کنیم از عملی تا زمانی که حقوق شهروندی دیگران رو زیر پا نزاره این مثالو هم خیلی دوست دارم جواب بدین... اینکه داشتن آی کیو یا تجربه بالاتر ما رو برای تصمیم گیری در مورد زندگی دیگری محق می کنه؟؟؟ خیر.یه مثال می زنم اعضای حزب نازی و مغز های متفکرشون مطمئنا جز نوابغ بودن و ای کیوشون بسیار از منو شما بالاتر بوده اما عملی که انجام دادن و راهی که نشون دادن جز ویرانی و مرگ ملیون ها نفر اثر بیشتری نداشته هیچ چیزی این حق رو به هیچ کس نمیده که برای زندگی دیگری و خیر و صلاحشون تصمیم گیری کنه . 1 لینک به دیدگاه
Ice Dream 472 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 24 شهریور، ۱۳۹۱ دقیقا!!ولی خب بحث مسائل اخلاقی هم هست .به چه صورت؟مثلا میگم منی که الان می خوام خودکشی کنم شاید بگم این زندگی خودمه ولی مرگ و زندگی من به اون بچه ای که به دنیا اوردم و یا خانوادم مربوطه .من فقط برای خودم زنده نیستم .مسئولم در قبال اطرافیانم.ولی خب از لحاظ قانونی این حق وجود نداره که شخصی رو منع کنیم از عملی تا زمانی که حقوق شهروندی دیگران رو زیر پا نزاره خیر.یه مثال می زنم اعضای حزب نازی و مغز های متفکرشون مطمئنا جز نوابغ بودن و ای کیوشون بسیار از منو شما بالاتر بوده اما عملی که انجام دادن و راهی که نشون دادن جز ویرانی و مرگ ملیون ها نفر اثر بیشتری نداشته هیچ چیزی این حق رو به هیچ کس نمیده که برای زندگی دیگری و خیر و صلاحشون تصمیم گیری کنه . من نتیجه ای که از حرفاتون گرفتم اینه که آدم باید یه جور کنترل درونی داشته باشه (که همون اخلاق اسمشو می ذاریم) و در تصمیم گیری هاش به همه جوانب فکر کنه، اما در نهایت خودشه که تصمیم می گیره.... . پس برتری ای که فردی نسبت به فرد دیگه داره اعم از برتری ظاهری و فکری و نژادی و جنسیتی هیچکدوم تاثیری بر این قضیه نداره و مجوز تصمیم گیری برای دیگری نیست... 1 لینک به دیدگاه
Fo.Roo.GH 24356 اشتراک گذاری ارسال شده در 25 شهریور، ۱۳۹۱ از دید من اگه بخوایم از نظر انسانی و منطقی ( بدون در نظر گرفتن احساسات) بحث کنیم تو مسائل شخصی هر کسی تا جایی به حقوق دیگران لطمه نزنه صد در صد باید این آزادی عمل و تصمیم گیری رو داشته باشه، بدون شک مسئولیتش هم متوجه خودشه ولی تو مواردی که شما مثال میزنین اکثر مواقع تو هر جای دنیا احساسات و وابستگی ها و روابط نقش مهمی رو تو این جریان ایفا میکنن..طوری که شما ممکنه علی رغم میل باطنیتون به خاطر اصرار مثلا فرزندانتون درمان پزشکیتون رو اون جوری که خودتون دوست ندارین پیگیر باشین که البته من خیلی اسمش رو نمیذارم زور!! 1 لینک به دیدگاه
Ice Dream 472 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 25 شهریور، ۱۳۹۱ از دید من اگه بخوایم از نظر انسانی و منطقی ( بدون در نظر گرفتن احساسات) بحث کنیم تو مسائل شخصی هر کسی تا جایی به حقوق دیگران لطمه نزنه صد در صد باید این آزادی عمل و تصمیم گیری رو داشته باشه، بدون شک مسئولیتش هم متوجه خودشه ولی تو مواردی که شما مثال میزنین اکثر مواقع تو هر جای دنیا احساسات و وابستگی ها و روابط نقش مهمی رو تو این جریان ایفا میکنن..طوری که شما ممکنه علی رغم میل باطنیتون به خاطر اصرار مثلا فرزندانتون درمان پزشکیتون رو اون جوری که خودتون دوست ندارین پیگیر باشین که البته من خیلی اسمش رو نمیذارم زور!! ممنون دوست خوبم... من بحثم سر اجبار و اختیاره... اگه نه طبیعیه که آدم به نظرات دیگران هم گوش می ده و ممکنه رو تصمیمش موثر باشن 1 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده