دکمه

[Astraea 25,351]

دُگمه، دُکمه یا تُکمه از اجزای

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

است که برای بستن بخش باز لباس بکار می‌رود.

تکمه گویچه کلاه و گریبان و پیراهن وامثال آن است که در مادگی داخل می‌شود و قطعه‌ای از پوشاک را به قطعه دیگر می‌پیوندد.در قدیم تکمه‌هایی از طلا یا برنج برای پیوند پرده‌های خیمه جماعت بکار می‌رفت.

دکمه‌های سرآستین از متنوع‌ترین نوع دکمه‌هایپوشاک هستند. دکمه‌های سرآستین در آغاز ویژه طبقه اشراف و ثروتمندان بود. یکی ازمدل‌های اصلی دکمه

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

یک دایره خیلی کوچک است که به وسیله یک میله فلزیبه دایره تزئینی بزرگتری متصل می‌شود. قسمت پشت بعضی از دکمه‌های سرآستین به شکل لولایی و متحرک است، این مدل از سایر انواع دکمه سرآستین مرسوم‌تر است.

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

[Astraea 25,351]

اختراع دکمه در عصر برنز:

بیش از سه هزار سال قبل از میلاد، در دوران برنز، اولین دگمه اختراع شد. دگمه یا اشیایی شبیه دگمه از دوره سندباستان متعلق به 2600 تا 2800 سال قبل از میلاد، و مکان هایی ازعصر برنز در چین (1500 تا 2000 سال قبل از میلاد) و همچنین رم باستان کشف شده است. دگمه هایی که در دره سند باستان کشف شده است، از صدف ساخته شده و برای تزئین استفاده می شده است. برخی از دگمه ها مانند اشکال هندسی تراشیده شده است و سوراخ هایی دارد که می توانسته با نخ به لباس دوخته بشود.

 

در این دوران با وجود اختراع دگمه، مردم از آن به عنوان وسیله ای برای بستن لباس استفاده نمی کردند و دگمه را تنها به عنوان تزئین به کار می بردند. مردان و زنان خوش پوش آن دوران از دگمه هایی که از استخوان، چوب، شاخ حیوانات، فلز یا صدف درست می شد، برای آراستن لباس و پوشش خود استفاده می کردند.یو نان باستان زنان و مردان از یک نوع پیراهن استفاده می کردن که (کیتان )نام داشت پارچه مستطیل شکل از پشم یا کتان که دولا تا شدهیک طرف آن دوخته و بالای آن (فیبولا) سنجاق قفلی امروزی بسته می شد. در حقیقت بدون وجود جادگمه، دگمه ها مانند یک سنجاق سینه دوخته شده به لباس بودند.

 

در آن زمان مردم از سنجاق، گیره و کمربند برای بستن لباس های خود استفاده می کردند و حتی در بدترین شرایط آب و هوایی، کاربرد خاصی برای دگمه وجود نداشت. بنابراین می شود گفت که در دوران باستان، دگمه فقط وجود داشت و کاربرد مهمی نداشت.

 

دگمه کاربردی جایگزین دگمه تزئینی:

یونانی ها اگرچه لغت خاصی برای دگمه به کار نمی بردند، اما مانند رومی ها از دگمه برای تزئین لباس خود استفاده می کردند. سرانجام بعضی افراد فکر کردند که می شود از دگمه به عنوان وسیله ای برای بستن لباس استفاده کرد. در نهایت دگمه از یک حلقه کوچک نخی رد شد و همانند سنجاق و سنجاق سینه برای بستن لباس استفاده شد، درنتیجه کاربردی برای دگمه خلق شد. از آنجایی که لباس ها با کمک دگمه بهتر بسته می شد و نسبت به سنجاق باعث صدمه و آسیب کمتری می شد، دگمه و حلقه مورد استقبال قرار گرفت.

اولین جادگمه سوراخ های بزرگی درون پارچه بود تا دگمه از آن عبور کند و این مقدار کافی بود تا لباس بسته بشود و الهام بخش تحولی در دنیای فشن و لباس باشد.

ظهور دگمه در اروپا:

حدود سال 1200 میلادی دگمه به اروپا رسید. دگمه های کاربردی به همراه جادگمه، نخستین بار در قرن سیزدهم به آلمان وارد شد. این دگمه ها به سرعت در سراسر اروپا پخش شد و مورد استفاده قرار گرفت.

اروپایی ها خودشان دگمه را اختراع نکردند بلکه ایده آن را از ترک ها و مغول هایی که در طول سفرهای خود با آنها برخورد داشتند، وام گرفتند. به هر حال دگمه و جادگمه به عاملی مهم و موثر در طراحی لباس بدل شد.

لغت انگلیسی دگمه (button) درهمین دوران به وجود آمد. این کلمه از دو لغت فرانسوی bouton به معنای دگمه و جوانه وbouter به معنای فشار، گرفته شده است.

فرانسه در سده سیزدهم لباس سورکت در سرشانه با دکمه بسته می شد ودر سده چهاردهم روی سورکت پیراهن (کت هاردی )نام داشت پوشیدهاز جلو گردن تا پایین کمر با بند یا دکمه بسته می شد.در سال 18110 جلیقه ها اغلب از پارچه پیکه رنگی با حاشیه ای به رنگ متضاد دوخته شده ،که در جلو یک ردیف دکمه کره ای شکل داشت. و در زمستان دونوع بالا پوش داشتند،یکی (ردینگوت)که قالب اندام ،و دیگری (کریک)اندکی گشاد بود و در جلو با دو ردیف دکمه بسته می شد. در دوره دیرکتوار جالب انکه دکمه ای بر زانوی شلوار می دوختند و جادکمه ای بر روی جوراب می گرفتند و جوراب را بر جای خود ثابت نگه می داشتند.

فرانسه خیلی سریع اهمیت دگمه را کشف کرد و در حدود سال 1250 میلادی انجمن سازندگان دگمه را تأسیس کرد. این انجمن با هنرمندی زیاد دگمه های زیبایی را می ساخت که بیشتر برای استفاده و لذت طبقه اشراف بود. دهقانان و طبقات پایین، حتی اگر توانایی خرید این دگمه های با ارزش را داشتند، اجازه استفاده از این دگمه ها برای بستن لباس خود را نداشتند. طبقه اشراف قانونی را تصویب کرد تا عموم مردم تنها مجوز استفاده از دگمه های پارچه ای و نخی را داشته باشند. در نتیجه دگمه به نمادی از اشرافیت و طبقات برتر اجتماعی بدل شد؛ دیگر دگمه تنها برای بستن لباس به کار نمی رفت، بلکه باردیگر به عنوان تزئین استفاده می شد.

 

دگمه؛ دام شیطان:

در اواسط قرن چهاردهم میلادی دگمه به تجارت بزرگی تبدیل شد. خیاط ها لباس هایی می دوختند که یک ردیف دگمه به همراه جادگمه اندازه و متناسب با آن داشت. فرانسه در این زمان مرکز دگمه اروپا بود و انجمن سازندگان دگمه این کشور، سود قابل توجهی از ساخت دگمه برای کت، پیراهن و سایر لباس ها به دست می آوردند. اروپایی ها چنان شیفته دگمه شده بودند که کلیسا هم وارد صحنه شد و دگمه ها را «دام شیطان» خواند؛ ظاهرا این عنوان با توجه به دگمه جلوی پیراهن خانم ها به آنها داده شده بود.

 

این علاقه شدید به دگمه باعث شد تا برخی از لباس ها با هزاران دگمه تزئین بشود که همگی جادگمه های خود را داشتند. علاقه مفرط به دگمه کاهش نیافت و در سال 1520 پادشاه فرانسه در ملاقات با هنری هشتم، پادشاه انگلستان، لباسی با 13600 دگمه تزئینی به تن کرده بود.

 

دگمه الماس و طلا:

پوریتان ها (فرقه ای از پروتستان های انگلستان که زمان الیزابت علیه سنن مذهبی قیام نمودند و طرف دار سادگی در نیایش بودند) استفاده از دگمه را گناه دانستند، بنابراین در قرن شانزدهم محبوبیت دگمه کمی کاهش یافت.

 

در قرن شانزدهم سازندگان دگمه در پاسخ به نیازجامعه، دگمه های پرکار و ظریفی که جزئیات زیادی داشت را تولید کردند. این صنعت گران دگمه های تجملی خود را از مواد گران قیمتی مانند طلا، عاج و حتی الماس تهیه می کردند.

در سال 1620 دوک اول کاخ باکینگهام درحالیکه کت و بالاپوشی پوشیده از دگمه های الماس به تن داشت، در نظر عموم مردم ظاهر شد، البته این دگمه ها کاملا تزئینی بودند. کسی توانایی تهیه چنین لباس مجللی را نداشت، بنابراین سازندگان دگمه از نقره، سرامیک و ابریشم هم استفاده می کردند. حتی هنرمندان زمان زیادی را صرف می کردند تا پرتره یا منظره ای را روی دگمه نقاشی کنند.

 

در قرن هفدهم هم دگمه اهمیت زیادی داشت. خیاطان فرانسوی جنگ دگمه را آغاز کردند و با استفاده از دگمه های نخی در نخستین حمله پیروز شدند. این دگمه ها توپ های کوچک نخی بودند که به شکل جالبی به عنوان دگمه به کار می فت. سازندگان دگمه عصبانی شدند و دولت را مجبور کردند تا از آنها حمایت کند. قانون تصویب شد و خیاط ها برای تولید دگمه جریمه سختی شدند. در این دوران آمریکا، انگلستان و آلمان به بازار پر سود سازندگان دگمه فرانسه وارد شدند.

ناپلئون و دگمه های آستین:

در اواخر قرن هیجدهم دگمه های فلزی بزرگ رایج شد و در یونیفورم ها و لباس هایی که دگمه کمتری نیاز داشت، استفاده می شد. ظاهرا ناپلئون دگمه های آستین را در کت های کوتاه مد کرد. البته این موضوع موجب توقف توسعه کت های دو طرف دگمه دار نشد. این کت ها بیشتر شبیه لباس سرآشپزان امروزی بود. زمانی که بیرون کت چرک و کثیف می شد فقط کافی بود دگمه های لباس را باز کرد و سطح کثیف را داخل قرار داد، سپس دگمه رویه تمیز کت را بست. این شیوه خیلی کاربردی بود.

 

قرن نوزدهم و تنوع دگمه:

از قرن نوزدهم به بعد دگمه ها در حجم وسیعی تولید می شد، اما این موضوع ارزش انواع مختلف دگمه های موجود را کاهش نمی داد: دگمه های نخی با دگمه های استخوانی و فلزی رقابت می کرد.

 

در دهه 1860 یک محموله کشتی از ژاپن، دگمه های سفید مرواریدی را به بازار دگمه اروپا سرازیر کرد و این امر مستقیما موجب افزایش دگمه و تزئینات مروارید در لباس ملکه ها و شاهان لندن شد.

 

با این وجود محبوب ترین و متداول ترین دگمه در قرن نوزدهم، دگمه های شیشه ای مشکی بود

که اکثرا به شکل مروارید بود. پس از اینکه ملکه ویکتوریا بعد از مرگ پرنس آلبرت از دگمه مرمری

سیاه استفاده کرد، این دگمه ها برای مردم سطوح پایین جامعه تولید شد.

تنوع طرح و جنس دگمه ها:

در قرن بیستم دگمه های طرح دار و جدید بسیار زیاد و مد شد. دیگر لازم نبود که با دست روی

دگمه ها نقاشی بشود. انواع دگمه ها در انواع سایز و شکل تولید شد، از سر روباه گرفته تا

شکل چکمه یا توت فرنگی. با ابداع پلاستیک و تولید دگمه های پلاستیکی، این اشیای قیمتی

دیگر خیلی ارزشمند و گران قیمت نبودند.

 

در حال حاضر دگمه ها همانند لباس ها در انواع سایز و شکل موجود است. قالب اصلی بیشتر

دگمه ها چهارگوش یا سه گوش است. دگمه ها دو، سه یا چهار دگمه دارند یا پایه دار و بدون

سوراخ هستند. دگمه ها از مواد مختلف از مواد طبیعی مانند:

صدف مروارید :رنگ های سایه و روشن در دکمه های صدفی تغییر رنگ ایجاد می کند . دکمه های صدفی به عنوان دکمه بلوز بکار می رود و برای پارچه های سبک استفاده می شود

دکمه های سنگی : این دکمه تنها محصول طبیعی هستند. اغلب این دکمه صاف، گرد و کلاسیک در پالتو یا لباس هایی با یقه بلیزر استفاده مس شود .

دکمه های شاخی : این دکمه نمای بسیار زیبای دارد و معمولا گرانترین انها از شاخ گاو میش تهیه می شود

دکمه های چرم : دکمه های مناسب برای اسپرت کردن بلیزر ها و پالتو ها کت و شلوار یا کت دامن

دکمه های فلزی : این دکمه ها ماندنی تر و رایجهستند. برای لباس اسپرت یا جین استفاده می شود.

دکمه های شیشه ای : این دکمه صاف، صیقلی و شفاف رنگی اند که قابل رنگ شدن هستند .این دکمه ها رایج ترین و زینت بخش ترین دکمه های تزینی هستند.

و مواد مصنوعی از قبیل شیشه، فلز، سلولید و پلاستیک ساخته می شود. اما پلاستیک فشرده رایج ترین ماده مورد استفاده در تولید دگمه است.

علی رغم وجود قزن قفلی و زیپ ها، آینده دگمه روشن و مطمئن به نظر می رسد، شاید به این دلیل که بستن هر چیزی با دگمه بهتر و راحت تر است.

 

منبع:http://a1086.blogfa.com

 

[Astraea 25,351]

مي‌دانيد دكمه‌هاي لباس‌هاي مردانه در قسمت سمت راست لباس اما دكمه‌هاي لباس‌هاي زنانه در قسمت سمت چپ قرار دارند؟

چون بيشتر مردم با دست راست كار مي‌كنند، به همين سبب دكمه‌هاي لباس را سمت راست مي‌دوزند تا افرادي كه به اصطلاح راست دست هستند، به آساني بتوانند دكمه‌هاي لباس خود را باز كرده يا ببندند؛ البته اين موضوع در مورد لباس‌هاي مردانه كاملا صادق است، اما بانوان چه طور؟ چرا با آنكه بيشتر خانم‌ها مانند آقايان راست دست هستند دكمه لباسشان سمت چپ دوخته شده است؟

براي پاسخ به اين پرسش بايد به گذشته‌هاي دور برويم؛ زماني كه نخستين بار دكمه لباس ساخته شد، كالايي لوكس و گرانبها به حساب مي‌آمد و تنها مردمان طبقه مرفه اجتماع توان خريد آن را داشتند. زنان اشرافي و ثروتمند جامعه در آن زمان هيچ گاه لباس خود را شخصا به تن نمي‌كردند، بلكه خدمتكاري داشتند كه اين كار را برايشان انجام مي‌داد. چون خدمتكار براي بستن يا گشودن دكمه لباس بانوي خود مقابل او قرار مي‌گرفت، دوزندگان لباس زنانه معمولا دكمه لباس را در سمتي قرار مي‌دادند كه خدمتكار بتواند به راحتي با دست راست خود آنها را باز كرده يا ببندد! از اين رو دكمه لباس زنانه را سمت چپ مي‌دوختند، هرچند امروزه استفاده از دكمه عموميت يافته و ديگر از خدمتكاران خبري نيست، اما هنوز هم اين اصل به قوت خود باقي مانده و دكمه‌هاي لباس‌هاي زنانه سمت چپ دوخته مي‌شود. در حالي كه بستن دكمه چپ براي خانم‌ها اغلب مشكل است.

البته برخي برندهاي مشهور پوشاك اين رويه را تغيير داده‌اند و دكمه‌هاي لباس زنانه را به سمت راست لباس آورده‌اند.

اما نكته جالب‌تر اينكه امروزه جهت قرار داشتن دكمه روي لباس، خود به عامل شناسايي لباس مردانه و زنانه از يكديگر تبديل شده است.

اغلب مردم با مراجعه به بوتيك با ديدن پيراهن‌ها يا تي‌شرت‌هاي رنگ روش، شك مي‌كنند كه اين نوع لباس‌ها مردانه است يا زنانه، به همين علت بلافاصله به دكمه‌هاي آن نگاه مي‌كنند!

[Astraea 25,351]

مواد اولیه تولید دکمه :

دکمه ها از بیش تر مواد ساخته میشود.مواد طبیعی، سنتتیک ویاهردو :

مواد طبیعی:

1.مواد حیوانی :استخوان،شاخ،موی اسب ،چرم،عاج فیل،مروارید،پوست

2.مواد گیاهی:پوست نارگیل،بامبو،کدو،کائوچو،چوب

مواد سنتتیک و صنعتی:

1.مواد شیمیایی:رزین اکریلیک،رزین فنولیک

2.مواد معدنی:شیشه، مینا،زغال

3.فلزات:برنج،،آلومینیوم،استیل،نقره

4.سرامیک:،ظروف سفالی ،چینی

 

[Astraea 25,351]

1-مخلوط کردن پلی استر

ماده رایج برای ساختن دکمه پلی استراست زیرادارای ویژگی هاییست که برای دکمه مناسب است برای ساختن دکمه هایی با رنگ صدفیدرخشان کربنات قرمز و برای ساختن دکمه های سیاه ،کربن سیاه و برای ساختن دکمه هایسفید، تیتانیوم به پلی استر اضافه می شود. برای سخت شدن پلی استرنیاز به کاتالیست می باشد در ابتدا پلی استر وارد تانک میشود سپس رنگ اضافه میشودو بعد از اینکه رنگ مخلوط شد به آن کاتالیست و واکس اضافه میشود.2

 

2-ریختن داخل سیلندر

مخلوط پلی استر کاتالیست و واکس به سیلندر در حالچرخش ریخته میشود سیلندر استیل است وبا لایه ای از کروم پوشانده شده است

 

3-سخت کردن ورقه ها

درون سیلندر پلی استر با کاتالیست واکنش میکند واکس بر روی ورقه ای ریخته میشود و سپس یک لایه از مخلوط درونسیلندر ریخته میشود که پلی استر درون آن ته نشین میشود وواکس روی آن قرار میگیرد وبنابر این پلی استر بین دو لایه واکس قرار میگیرد این فرایند در طی 20 دقیقه کاملمیشود و ورقه پلی استر از حالت مایع به حالت نیمه جامد تبدیل میشودهنگامی که ورقه ها به سختی مطلوب می رسند برش داده میشوند سپسرولها به داخل تیوب چوبی میروند واکس به راحتی از درام جدا میشود و باید لایهبالایی واکس نیز جدا شود سپس ورقه ها به ماشین بلنک منتقل میشود .

 

4-برش بلنک ها

ماشین بلنک ورقه ها را در طول یک تسمه قرار میدهد در حین حرکتتسمه برش زن دایره ای ، برش هایی به قطر دکمه ایجاد میشودکه به آن بلنک گفته میشودتشکیل بلنک ها بستگی به سایز دکمه حدود 2تا 4 دقیقه طول میکشد.

 

5-سرد کردن یلنکها به علت اینکه پلی استر با کاتالیست واکنش میکندو گرما آزاد میشود بلنکها داغ هستند سپس بلنک ها داخل کیسه نایلونی ریخته میشوند وکیسه داخل تانک حاوی آب نمک که دمای110درجه سانتی گراد دارد وارد میشود و به مدت 15دقیقه شناور می مانند آب به آرامی سرد میشود و بلنک ها سخت میشود سپس کیسه نایلونی وارد تانک آبسرد منتقل میشود و بلنکها به سخت ترین حالت خود میرسند بعد از

حمام آب داغ و سرد بلنک ها در ماشین خشک کن خشک میشوند

 

6- طراحی بلنکها

در این مرحله بلنک ها به شکل نهایی یعنی دکمه تبدیل میشودابزارهای برش متفاوتی برای ساختن لیه های اریب و یا ساختن دکمه مقعر استفاده میشود هنگامی که ابزار برش در جای خود قرار گرفت دکمه ها در روی ریلحرکت میکند و سوراخ در آن ایجاد میشود این سوراخها 2 یا 4 تا هستند و سپس آنهابوسیله وکیوم مشیده میشوند و در جعبه زیر ماشین قرار میگیرند

 

7-پایان ساخت دکمه

بهد از اینکه دکمه ها بریده شدند آنها زبر و لیه های تیزیدارند برای همین آنها درون استوانه حاوی هگزانول آب و ماده فوم دهنده قرار میگیرداین استوانه در حال چرخش است و برای 24ساعت میچرخد تا دکمه ها سطح نرمی پیدا کنندبعد از آن دکمه ها شسته و خشک میشوند

 

[Astraea 25,351]

در قرن حاضر لباسهایی ساخته میشود که نیازی به دکمه ندارد البته این به معنی استفاده نکردن از دکمه نمیباشد.

زیرا دکمه برای مسائل تز ئئنی استفاده میشود یکی از پیشرفتها در صنعت دکمه سازی رخ داد ساخت دکمه هایی هستند که مقاومت بالایی دارند که به خاطر نیاز به دکمه های فنا ناپذیر میباشد که نمونه آن دکمه های سرامیکی ساخته شده از اکسید زیر کونیوم میباشد که به نام الماس زد مشهر هستند.

این دکمه ها از استیل سخت تر و با قدرت انعطاف پذیری بالاتر از 2.5 برابر استیل میباشد و در برابر تکرار شست وشو و اتو کردن به صورت روزانه مقاوم هستند اما به علت گران بودن زیاد استفاده نمیشوند.

[XMEHRDADX 7,514]

مواد اولیه تولید دکمه :

دکمه ها از بیش تر مواد ساخته میشود.مواد طبیعی، سنتتیک ویاهردو :

مواد طبیعی:

1.مواد حیوانی :استخوان،شاخ،موی اسب ،چرم،عاج فیل،مروارید،پوست

2.مواد گیاهی:پوست نارگیل،بامبو،کدو،کائوچو،چوب

مواد سنتتیک و صنعتی:

1.مواد شیمیایی:رزین اکریلیک،رزین فنولیک

2.مواد معدنی:شیشه، مینا،زغال

3.فلزات:برنج،،آلومینیوم،استیل،نقره

4.سرامیک:،ظروف سفالی ،چینی

 

منم یه پیراهن دارم دکمه هاش از صدف درست شده.