afroozsafa 106 اشتراک گذاری ارسال شده در 7 مرداد، ۱۳۹۱ من که هر چی فکر میکنم به این نتیجه می رسم که والدین فقط به خاطر خودشون یه انسان دیگه رو وارد این دنیا می کنن و اصلا به آینده ، شادی و رفاه فرزند فکر نمی کنند 9 لینک به دیدگاه
آریودخت 43941 اشتراک گذاری ارسال شده در 7 مرداد، ۱۳۹۱ خب آدما با هم فرق میکنن، مثلا ( چندتا مطب تو یه ساختمون بود ) از قضا مطب دکتر زنان و زایمان هم اونجا بود، یه خانم باردار با مامان و 2 تا بچه خودش اومده بودن واسه اینکه بچه ای که تو راه داره رو چک کنن. مادره یه بچه شو با خودش برد تو مطب مادر بزرگه هم یکی دیگه رو بیرون نگه داشت. بچه بیرون گریه میکرد مامان بزرگه بی انصاف و خیر ندیده همش بچه رو کتک میزد اونم چه کتکی ، برق از سر من میپرید، بالاخره مامانه اومد ، اونم دستش بشکنه تا اومد بیرون بچه ای که باهاش بودو زد تو سرش. :icon_pf (34):یکی نبود بگه آخه بی انصفاف با این دوتا اینجوری برخورد میکنی سومیت چیه دیگه 10 لینک به دیدگاه
Marx 1733 اشتراک گذاری ارسال شده در 7 مرداد، ۱۳۹۱ چه هدفی!!! فکر کنم از اولین آدم تا امروز میلیاردها آدم اومدن و رفتن. سر جمع 1 میلیون آدم به درد بخور نداشتیم. منتها خیلیا فکر میکنن بچه گذاشتن یه وظیفه هست، خودش نمیفهمه از دنیا و زندگی چی میخواد، دنبال بچه است. ازدواج و بچه دار شدن باید کاملا محدود بشه به آدم های خرد ورز. 9 لینک به دیدگاه
شــاروک 30242 اشتراک گذاری ارسال شده در 7 مرداد، ۱۳۹۱ از اونجایی که من عاشق بچه هستم شدیدا مخالفم....... آدما بچه دار میشن تا آرزوهای بچگی خودشونو که هرگز بهش نرسیدن.....به بهترین نحو واسه بچه هاشون اجرا کنن...... بدون کم وکاستی.....این بی انصافیه که فکر کنیم بچه دار میشن فقط واسه سرگرمی 6 لینک به دیدگاه
afroozsafa 106 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 8 مرداد، ۱۳۹۱ عزیزم من هم عاشق بچه هستم ، آدما خیلی چیزا رو دوست دارن ، اما باید دید به چه قیمتی به اون خواستت می خوای برسی و آیا ارزششو داره!!! اما آرزوهای بچگی!! بله میدونم خیلی ها در جواب این سؤال همینو میگن ، اما من نمی فهمم ، ما بی اختیار خودمون به این دنیا اومدیم ، علیرغم تلاش خانواده ها ، خیلی آرزوهامون برآورده نشدن ، حالا واسه رسیدن به اون آرزوها یه نفر دیگه رو وارد این دنیا کنیم که آرزوهای دوران بچگی ما رو عملی کنه؟ این خودخواهی نیست؟هرچند والدین تمام تلاششونو میکنن اماچه تضمینی واسه رضایت اون فرزند هست؟ 2 لینک به دیدگاه
شــاروک 30242 اشتراک گذاری ارسال شده در 8 مرداد، ۱۳۹۱ عزیزم من هم عاشق بچه هستم ، آدما خیلی چیزا رو دوست دارن ، اما باید دید به چه قیمتی به اون خواستت می خوای برسی و آیا ارزششو داره!!!اما آرزوهای بچگی!! بله میدونم خیلی ها در جواب این سؤال همینو میگن ، اما من نمی فهمم ، ما بی اختیار خودمون به این دنیا اومدیم ، علیرغم تلاش خانواده ها ، خیلی آرزوهامون برآورده نشدن ، حالا واسه رسیدن به اون آرزوها یه نفر دیگه رو وارد این دنیا کنیم که آرزوهای دوران بچگی ما رو عملی کنه؟ این خودخواهی نیست؟هرچند والدین تمام تلاششونو میکنن اماچه تضمینی واسه رضایت اون فرزند هست؟ توی هیچ برهه ای از زمان...هیچ کس از زندگیش راضی نیست...... اگه فرزندان ما بفهمن که ما اونارو به این دنیا آوردیم که زندگی کنن....طعم واقعی زندگی رو بچشن مطمئنا از ما تشکر هم میکنن قرار نیست همه ما توی این دنیا به همه آرزو هامون برسیم....اومدیم که شاد و خوشبخت زندگی کنیم ما اول باید هدف ورود به این دنیا رو واسه بچه هامون معلوم کنیم....اون موقع است که میتونن تصمیم بگیرن واسه زندگی و آرزوهاشون 2 لینک به دیدگاه
victoria_r 7682 اشتراک گذاری ارسال شده در 12 مرداد، ۱۳۹۱ به نظر من کسی باید بچه دار بشه که همه ی شرایط لازمو داشته باشه چه مادی و چه معنوی. شرایط مادی که معلومه و شرایط معنویم از زندگیش راضی باشه با همسرش خوشبخت باشه دعوا و بحث و مشکل نداشته باشه بلد باشه بچشو چجوری تربیت کنه تا آدم موفقی بشه. در غیر این صورات هم موجب ناراحتی و اذیت خودش شده هم دیگران و اون بچه که ناخواسته به این دنیا اومده. به نظرم هدف آدما از بچه دار شدن تربیت یه انسان موفق از همه نظر باید باشه. نه سرگرم شدن و فرار از تنهایی یا بدتر از اون درست شدن زندگی و حل دعواها با همسرشون. چون با اومدن بچه نه تنها درست نمیشه بلکه هم چیز بدترم میشه. 3 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده