fanous 11130 اشتراک گذاری ارسال شده در 10 اسفند، ۱۳۸۸ کارو شاعر و نثر نويس معاصر ، برادر خواننده معروف ويگن در سال 1306 ه.ش در همدان ديده به جهان گشود اين شاعر نه چندان نامي اما براي اهل هنر آشنا مضمون بيشتر اشعارش دردهاي اجتماعي است که فقر در آنها بيداد مي کند. کتاب معروف او سکوت سرد است که در سال 1334 به نثر و نظم درآورده و به چاپ رسانده از باقي آثارش نامه ها- خاطرات- گورکن را مي توان نام برد. اين شاعر حساس بنا به گفته اي در همان سال 1334 بعد از نوشتن يک وصيت نامه در سن 28 سالگي دست به خود کشي زد که خود از آن به 280 سال رنج و مشقت ياد مي کند البته اين پايان راه براي کارو نبود . در گوشه اي از اين وصيت نامه آمده است: مي دانم پس از مرگم ثروتمندي ، از ميان ثروتمندان شهر ما پيدا خواهد شد که لاشه مرا بخاطر اضافه کردن شهرتي بر شهرتهاي کذائي خود، به خاک بسپارد.... ...اما نه ! ثروتمندان محترم!؟... لطفا مرا با پول خود ، به خاک نسپاريد!... لاشه مرا با کارد آشپزخانه ي رنگ و رو رفته مان، که قلمتراش مداد شبهاي نويسندگي من است، در هم بدريد! و پاره هاي سرگردان لاشه ي مرا در پست ترين نقاط شهر، به سگها بسپاريد ...! من مي خواهم ، از لاشه من ، چندين سگ گرسنه سير شود... شما آدمکهاي کمتر از سگ ، که هيچ انسان گرسنه اي از درگاهتان سير نشد!... من ميميرم ... اما مرگ من ، مرگ زندگي من نيست! مرگ من ، انتقامي است که زندگي من ، از جعل کننده ي نام خودش مي گيرد؟. من ميميرم تا زندگي زير دست و پاي مرگ نميرد!... مرگ من، عصيان يک زندگي است که نمي خواهد بميرد...! 9 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده