فردوسی

[Astraea 25351]

استاد ابوالقاسم فردوسی، حماسه سرای بزرگ ایران و زبان فارسی، با سرودن داستان­های ملی و تاریخ باستانی سرشار از عظمت و غرور و فر و شکوه، افتخارهای فراموش شده­ روزگاران سرافرازی را به یاد ایرانیان آورد و روح آزادگی و بزرگواری را در آنان دمید و عشق به ایران و خشم و بیزاری از دشمنان ایران را در دل­های آن­ها برانگیخت.

وی بی گمان بزرگ­ترین شاعر ایران و شاهنامه­‌ی او ارزنده­ ترین شاهکار جاودانه­‌ی زبان، اندیشه و فرهنگ ایرانی است و بسیاری از پژوهشگران آن­ را بزرگ­ترین حماسه­‌ی جهان خوانده­‌اند.

استاد با آگاهی و دانش بی­ کران خود از زبان پارسی، پایه­ های زبان را استواری بخشیده و راه گویندگان پس از خود را هموار ساخته‌است.

شاهنامه پشتوانه­‌ی زبان ماست و با حفظ زبان، فرهنگ، آداب و رسوم و سنت­‌ها، داستان­‌ها و تاریخ ملی موجب همبستگی و پیوستگی ملی ایرانیان است.

فردوسی، نام و یاد قهرمانان بزرگ ایران زمین را ماندگار کرده، اما در این میان بزرگ­ترین قهرمان، خود او و با شکوه­ترین حماسه، کار و زندگی اوست.

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

[Astraea 25351]

در به‌نظم كشیدن داستان‌ها، شاهنامه منثور ابومنصوری بود كه قبل از شروع شاهنامه از سوی سپهداران خراسان از روی آثار و روایات موجود گردآوری شده بود. فردوسی در شاهنامه از 5 راوی شفاهی هم به نام‌های آزادسرو، شادان برزین، ماخ پیر خراسانی، بهرام و شاهوی یاد كرده كه او را در بازگوكردن داستان‌‌ها كمك كرده‌اند اما ذبیح‌الله صفا در كتاب «حماسه‌سرایی در ایران» با ذكر دلایلی آورده كه به احتمال زیاد راویان یادشده مربوط به روزگاران پیشین بوده‌اند و فردوسی برای احترام از آنان سخن به زبان آورده و هیچ‌كدام معاصر با حكیم توس نبوده‌اند.

[Astraea 25351]

 

 

 

آفرين بر روان فردوسی………آن همايون نهاد وفرخنده

او نه استاد بود و ما شاگرد………او خداوند بود و مابنده

انوری ابيوردی

[ooraman 22216]

آرامگاه فردوسی بنایی است که در سال ۱۳۱۳ هم‌زمان با جشن هزاره فردوسی در توس نزدیک مشهد به یاد ابوالقاسم فردوسی افتتاح شد. مجموعه فرهنگی باغ آرامگاه فردوسی در شهر توس در فاصله بیست کیلومتری شهر مشهد قرار دارد.

 

در سال ۱۳۰۳ هم‌زمان با برپایی جشن هزاره فردوسی قرار شد تا آرامگاه فردوسی به همت انجمن آثار ملی ساخته شود. انجمن با جمع اوری اعانه از مردم کارهای آماده سازی برای ساخت بنایی در خور حکیم توس را آماده کرد. برای آغاز ساختمان باید محل دقیق مدفن فردوسی مشخص می‌شد. نخستین منبعی که از مدفن حکیم توس نام برده در چهار مقاله نظامی عروضی بوده که آن را جایی نزدیک، دروازه رزان توس در محل باغ خانوادگی او ذکر کرده بود.

 

در اردیبهشت سال ۱۳۰۵ ارباب کیخسرو شاهرخ برای تعیین مکان دقیق مدفن فردوسی راهی توس شد. با تحقیقات به عمل آمده مشخص شد باغ حاج میرزا علی قائم مقام نایب التولیه است. با همکاری مقامات استان سراسر باغ کاووش شد و در باغ تختگاهی یافتند که طولش شش متر و عرضش پنج متر بود و مدفن حکیم توس بود.

 

نقشه بنا را به اصرار انجمن شبیه آرامگاه کوروش توسط «آندره گدار» و پروفسور هرتسفلد طراحی شد و مهندس کریم طاهر زاده بر ان نظارت کرد. معمار ساختمان نیز حسین لرزاده بود. مساحت ساختمان ۹۴۵ متر بود و بهترین حجاران تصاویری از شاهنامه را بر دیوارهایش حک کردند. بنای آرامگاه در مهر ۱۳۱۳ به مناسبت جشن هزاره فردوسی افتتاح شد. این بنا در سال ۱۳۴۸ با طراحی که هوشنگ سیحون براساس آرامگاه کوروش انجام داده بود گسترش یافت و باغ اطراف آن به همراه موزه کنارش ساخته شد

[saeed99 2563]

روز ملی بزرگداشت فردوسی برابر با بیست و پنجم اردیبهشت ماه

خجسته باد

 

:icon_gol:

با درود و سپاس از *Setareh* عزیز برای ایجاد این جستار

فردوسی بزرگ، با سرودن داستان­های ملی و تاریخ باستانی سرشار از عظمت و غرور و فر و شکوه، افتخارهای فراموش شده­ی روزگاران سرافرازی را به یاد ایرانیان آورد و روح آزادگی و بزرگواری را در آنان دمید و عشق به ایران و خشم و بیزاری از دشمنان ایران را در دل­های آن­ها برانگیخت.

وی بی­هیچ تردید بزرگ­ترین شاعر ایران و شاهنامه­ی او ارزنده­ترین شاهکار جاودانه­ی زبان، اندیشه و فرهنگ ایرانی است و بسیاری از پژوهشگران آن­را بزرگ­ترین حماسه­ی جهان خوانده­اند.

 

استاد توس با آگاهی و دانش بی­کران خود از زبان پارسی، پایه­های زبان را استواری بخشیده و راه گویندگان پس از خود را هموار ساخته است.

شاهنامه پشتوانه­ی زبان ماست و با حفظ زبان، فرهنگ، آداب و رسوم و سنت­ها، داستان­ها و تاریخ ملی موجب همبستگی و پیوستگی ملی ایرانیان است.

شاهنامه نمادی از ایستادگی و جاودانگی ملت بزرگ ایران است.

فردوسی، نام و یاد قهرمانان بزرگ ایران زمین را ماندگار کرده، اما در این میان بزرگ­ترین قهرمان، خود او و با شکوه­ترین حماسه، کار و زندگی اوست.

برگرفته از : آریا بوم

[YAGHOT SEFID 29302]

شاهنامه پرآوازه‌ترین سروده فردوسی و یکی از بزرگ‌ترین نوشته‌های

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

می‌باشد. فردوسی سرودن شاهنامه را بر پایهٔ نوشتار ابومنصوری در حدود سال

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

آغاز کرد و سر انجام آن را در سال

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

(برابر با

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

) با این بیت‌ها به انجام رساند:

 

سر آمد کنون قصهٔ یزدگرد

به ماه سفندارمذ روز ارد ز هجرت سه صد سال و هشتاد و چار

به نام جهان داور کردگار این ویرایش نخستین شاهنامه بود و فردوسی نزدیک به بیست سال دیگر در تکمیل و تهذیب آن کوشید. این سال‌ها هم‌زمان با برافتادن سامانیان و برآمدن

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

بود. فردوسی در سال

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

(برابر با

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

) در سن شصت و پنج سالگی بر آن شد که شاهنامه را به

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

اهدا کند، و از این رو دست به کار تدوین ویرایش تازه‌ای از شاهنامه شد. فردوسی در ویرایش دوم، بخش‌های مربوط به پادشاهی

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

را تکمیل کرد.

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

پایان ویرایش دوم شاهنامه در سال

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

در هفتاد و یک سالگی فردوسی بوده‌است:

چو سال اندر آمد به هفتاد و یک

همی زیر بیت اندر آرم فلک ز هجرت شده پنج هشتاد بار

به نام جهان داور کردگار فردوسی شاهنامه را در شش یا هفت دفتر به دربار

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

نزد سلطان محمود فرستاد. به گفته خود فردوسی، سلطان محمود «نکرد اندر این داستانها نگاه» و پاداشی هم برای وی نفرستاد. از این رویداد تا پایان زندگانی، فردوسی بخش‌های دیگری نیز به شاهنامه افزود که بیشتر در گله و انتقاد از محمود و تلخ‌کامی سراینده از اوضاع زمانه بوده‌است. در روزهای پایانی زندگی فردوسی از سن خود دو بار یاد کرده، و خود را هشتاد ساله و جای دیگر هفتاد و شش ساله خوانده‌است:

کنون عمر نزدیک هشتاد شد

امیدم به یک باره بر باد شد کنون سالم آمد به هفتاد و شش ....

[Astraea 25351]

 

 

 

عکس ها از :امرداد:icon_gol:

سومين جشنواره شاهنامه‌خواني عشاير

[YAGHOT SEFID 29302]

سخن گفتن از مردی بزرگ که تاریخ ایران به او وامدار است کار آسانی نیست او در آسمان فرهنگ و ادب ایران ستاره ای درخشان است، که کمتر کسی است که حداقل بیتی از اشعار او را در یاد نداشته باشد، او متعلق به همه مردم است نه قشری خاص و اهل کتاب ، حتی کسانی که سواد خواندن و نوشتن ندارند بیتی از او را می‌خوانند و به بزرگی یادش می‌کنند،او بزرگترین شاعر دوره سامانی و غزنوی، حکیم ابوالقاسم فردوسی است. فردوسی در طبران طوس به سال 329 هجری بدنیا آمد. پدرش از دهقانان طوس بود و در آن ولایت مکنتی داشت. از احوال او در عهد کودکی و جوانی اطلاع درستی نداریم؛ اینقدر معلوم است که در جوانی از برکت درآمد املاک پدر بکسی محتاج نبوده است؛ اما اندک اندک آن اموال را از دست داده و به تهیدستی افتاده است.

 

فردوسی از همان ابتدای کار که به کسب علم و دانش پرداخت به خواندن داستان هم علاقمند شد و مخصوصاً به تاریخ و اطلاعات راجع به گذشته ایران علاقه می‌ورزید. همین علاقه به داستانهای کهن بود که او را بفکر نظم شاهنامه انداخت.

 

چنانکه از گفته خود او در شاهنامه بر می‌آید، مدتها در جستجوی این کتاب بود. مدتی را که بر سر این کار رنج برد بتفاوت 25، 30 و 35 سال ذکر می‌کنند. آنچه محقق است این است که وی برای نظم کتاب نه از روی ترتیبی که اکنون در توالی داستانها است کار کرده و نه اینکه بدون وقفه مشغول نظم و تصنیف آن بوده است.