آرشيو مقالات تخصصي طيور در زمينه تغذيه

[Saze SHekasteh 1,314]

.. در اين تاپيك مجموعه اي از جديدترين مقالات و اطلاعات روز در اختيار شما قرار ميگيرد ..

.. اميد است با اين كار اطلاعات دانشجويان بيشتر ب روز بمونه ..

اين اطلاعات از سايت ها و منابع مختلفي جمع آوري ميشه و به صورت يك جا براي جلوگيري از گسستگي مطالب در يك تاپيك ب صورت مرجع در اختيار شما عزيزان قرار ميگيرد ..

.. اين مقالات تنها در حد يك abstract هست براي اين ك بدونين تا به حال چ طرح هايي انجام شده ! ..

.. عمده مطالب برگرفته از سايت موسسه اطلاعات مرغداري هست ..

 

 

..

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

..

.. از كپي كردن مطالب بدون ذكر منبع جدا خودداري كنيد ..

 

 

.. با اميد اين ك مورد استفاده شما عزيزان قرار بگيره ..

[Saze SHekasteh 1,314]

اثرات استفاده از سطوح مختلف اوره و ملاس بر عملکرد، برخي صفات تخم ‌مرغ و فراسنجه هايي بيوشيميايي خون مرغ‌ هاي تخم ‌گذار در مرحله‌ آخر تخم ‌

 

 

 

اين آزمايش جهت مطالعه اثر استفاده از سطوح مختلف اوره به همراه ملاس در جيره‌ هاي غذايي مرغ‌ هاي تخم ‌گذار بر عملکرد و برخي از صفات تخم ‌مرغ و فراسنجه ‌هاي خوني در مرحله‌ آخر تخم ‌گذاري انجام گرفت. آزمايش به صورت فاکتوريل 3×2 شامل سه سطح اوره (0.25، 0.5 و 0.75 درصد) و دو سطح ملاس (0 و 3 درصد) در قالب طرح کاملا تصادفي با تعداد 216 قطعه مرغ تخم‌ گذار سويه ‌هاي - لاين (W-36) از سن 62 تا 74 هفتگي در 6 تيمار و 3 تکرار (با 12 قطعه مرغ در هر تکرار) انجام گرديد. جيره‌ هاي آزمايشي شامل: جيره (1) 0.25 درصد اوره + 0 درصد ملاس، جيره (2) حاوي 0.25 درصد اوره + 3 درصد ملاس، جيره (3) حاوي 0.5 درصد اوره + 0 درصد ملاس، جيره‌ (4) حاوي 0.5 درصد اوره + 3 درصد ملاس، جيره (5) حاوي 0.75 درصد اوره + 0 درصد ملاس و جيره (6) حاوي 0.75 درصد اوره + 3 درصد ملاس بودند. نتايج حاصله نشان داد که استفاده از اوره به مقدار 0.5 درصد و ملاس به مقدار 3 درصد در جيره‌ هاي غذايي مرغ‌ هاي تخم ‌گذار سبب بروز اختلاف معني‌ دار در صفات عملکردي، خصوصيات کيفي تخم‌ مرغ نشد و تنها باعث کاهش معني ‌دار گلوکز خون گرديد (p

[Saze SHekasteh 1,314]

تاثير كاهش سطح پروتيين جيره آغازين بر عملكرد، بازدهي استفاده از انرژي و پروتيين جوجه هاي گوشتي

 

 

 

 

 

 

اثر ميزان پروتيين جيره هاي ذرت - كنجاله سويا در مقايسه با جيره شاهد (حاوي 23 درصد پروتيين خام)، بر صفات توليدي و بازدهي استفاده از انرژي و پروتيين جوجه هاي گوشتي سويه تجاري راس در مرحله اول رشد طي دو آزمايش متوالي مورد بررسي قرار گرفت. قبل از شروع آزمايشات، تركيب اسيدهاي آمينه مواد خوراكي اندازه گيري شد. در آزمايش اول جيره هاي حاوي 17، 19 و 21 درصد پروتيين (در سن 9 تا 16 روزگي) و در آزمايش دوم جيره هاي حاوي 18، 19 و 20 درصد پروتيين (در سن 6 تا 16 روزگي) كه با اسيدهاي آمينه مصنوعي تكميل شده بودند با جيره شاهد مقايسه شدند. تمام جيره ها حاوي 3200 كيلو كالري انرژي قابل سوخت و ساز بودند و ميزان اسيدهاي آمينه ضروري آنها برابر با حداقل احتياجات توصيه شده توسط NRC بود. در آزمايش اول كاهش ميزان پروتيين جيره تا 19 درصد تاثيري بر صفات توليدي جوجه هاي گوشتي نداشت، اما كاهش ميزان پروتيين جيره به 17 درصد سبب كاهش معني دار افزايش وزن به مقدار 41 گرم، كاهش مصرف خوراك به مقدار 26 گرم، پروتيين مصرفي به مقدار 20 گرم و افزايش ضريب تبديل خوراك به مقدار 0.24 واحد در مقايسه با جيره شاهد شد (P

[Saze SHekasteh 1,314]

شوك حرارتي اوليه و مكمل ويتامين c و e بر عملكرد جوجه هاي گوشتي تحت شرايط تنش گرمايي

 

 

 

 

 

 

به منظور بررسي اثر شوک حرارتي اوليه همراه با افزودن مکمل ويتاميني C و E در کاهش استرس گرمايي، از 576 قطعه جوجه سويه راس استفاده شد. در ابتدا جوجه ها به دو گروه مساوي تقسيم شدند. در سن 5 روزگي يک گروه شوک حرارتي (?C 1 ± 36) را به مدت 48 ساعت تجربه کردند. سپس همه پرندگان تا سن 35 روزگي در شرايط معمولي پرورش داده شدند. از سن 35 روزگي مکمل هاي ويتاميني شامل ويتامين C (250 ميليگرم اسيد اسکوربيک به ازاي هر کيلو گرم جيره)، ويتامين E (250 ميليگرم a – توکوفرول استات به ازاي هر کيلوگرم جيره) و يا ترکيبي از هر دو ويتامين (به همان ميزان ويتامين C و ويتامين E) تا پايان دوره (49 روزگي) به پرنده هاي هر گروه داده شد. در طي دو هفته پاياني (هفته هاي ششم و هفتم ) آزمايش، همه جوجه ها به مدت 6 ساعت در روز تحت تنش گرمايي مجدد (?C 1 ± 31) قرار گرفتند. افزودن مکمل ويتاميني به خصوص ويتامين C در طي دو هفته اخر و در طي دوره تنش گرمايي دوم بطور معني داري سبب بهبود خوراک مصرفي (0.01>P) افزايش وزن روزانه (0.05>P) و وزن سينه (0.05>P) شد. حال آنکه تاثير مکمل ويتامين E تنها بر خوراک مصرفي معني دار بود (0.05>P). اين آزمايش نشان داد که اعمال شوک حرارتي اوليه در 6 – 5 روزگي و استفاده از مکمل ويتاميني C و يا مخلوط با ويتامين E مي تواند منجر به بهبود عملکرد پرنده در شرايط تنش گرمايي شود.

[Saze SHekasteh 1,314]

مقايسه اثر منابع سلنيوم آلي و معدني و ويتامين e بر عملكرد و خصوصيات لاشه جوجه هاي گوشتي در شرايط تنش گرمايي

 

 

 

 

 

 

 

 

به منظور بررسي و مقايسه اثر منابع سلنيوم آلي، معدني و ويتامين E بر عملكرد و خصوصيات لاشه جوجه هاي گوشتي، آزمايشي به روش فاكتوريل با دو عامل دماي پرورش در دو سطح و افزودني جيره در شش سطح در قالب طرح پايه كاملاً تصادفي با استفاده از 960 جوجه گوشتي با 4 تكرار به مدت 56 روز به اجرا درآمد. پرندگان موجود در شرايط تنش گرمايي در طول مدت آزمايش، روزانه به مدت 8 ساعت با افزايش دماي سالن به ° 37 درجه سانتي گراد به سر بردند. گروه هاي آزمايشي حاوي افزودني جيره شامل: 1) جيره بدون هيچ گونه افزودني (Ctl)، 2) 0/3 ppm + Ctl سلنيوم آلي (Sel-Plex®)، 3SY جيره 0/3ppm + Ctl سلنيوم آلي

+mg/Kg 50 ويتامين E به شكل آلفاتوكوفرول (SY+E)، 4) جيره 0/3ppm + Ctl سلنيوم معدني سلنيت سديم (SS)، 5) جيره

0/3ppm + Ctl سلنيت سديم +mg/Kg 50 ويتامين E (SS+E)، 6) جيره Ctl +50mg/Kg ويتامين E)E). جوجه هاي گوشتي تحت تنش گرمايي در مقاطع سني 21-1، 42-21 و كل دوره افزايش وزن كمتري نسبت به پرندگان در دماي طبيعي نشان دادند (05/0>P). خوراك مصرفي در دوره هاي 42-21 و كل دوره و ضريب تبديل غذايي در 21-1 روزگي در پرندگان تحت تنش گرمايي، به ترتيب كمتر و بدتر از پرندگان در دماي طبيعي بود (05/0>P). در 21 روز اول آزمايش تفاوت معني داري از لحاظ افزايش وزن بين گروه هاي استفاده كننده از افزودني ها در جيره وجود نداشت، اما در 21 تا 42 روزگي و كل دوره گروه هاي SY، SS، SS+E، SS+E و E در مقايسه با تيمار Ctl افزايش وزن بيشتري داشتند (05/0>P). مصرف خوراك تنها در دوره 42 تا 56 روزگي تحت تاثير

معني دار تيمارهاي افزودني قرار گرفت (05/0>P). ضريب تبديل غذائي بهبود معني داري را در گروه هاي SY و SS در تمام دوره ها بجز 21-1 روزگي نشان داد (05/0>P). اثر متقابل دماي پرورش × افزودني جيره در تمام دوره ها، به غير از 21-1 و 56-42 روزگي براي افزايش وزن، تنها در 42-21 روزگي براي مصرف خوراك و در تمام دوره ها براي ضريب تبديل معني دار شد (05/0>P). درصد لاشه، كبد، چربي حفره بطني و تلفات كل تحت تاثير معني دار دماي پرورش و افزودني هاي جيره و اثر متقابل آن دو قرار نگرفت (05/0P). همچنين تيمارهاي SY و SS افزايش معني داري را در شاخص توليد نسبت به ساير تيمارها نشان دادند (05/0>P).

[Saze SHekasteh 1,314]

اثر استفاده از روش هاي مختلف تغذيه مرحله ايي بر عملکرد و صفات کيفي تخم مرغ در مرغ هاي بومي اصفهان

 

 

 

جهت بررسي اثر اعمال روش تغذيه مرحله اي در طول دوره تخمگذاري بر عملکرد و صفات کيفي تخم مرغ در مرغ هاي بومي اصفهان در شرايط سالن تحقيق حاضر انجام گرفت. بدين منظور با وجود چهار روش تغذيه مرحله اي (چهار تيمار) و در اختيار داشتن 14 قفس زميني آزمايش حاضر در قالب يک طرح کاملا تصادفي نامتعادل انجام شد. جيره غذايي مورد استفاده در اين آزمايش داراي 2500 کيلوکالري انرژي قابل سوخت و ساز و 15 درصد پروتئين خام بود. تا سن 24 هفتگي مقدار خوراک مصرفي همه پرندگان مشابه بود. از سن 25 هفتگي ميزان خوراک اختصاصي براي گروه هاي مختلف به صورت تدريجي ولي با شدت هاي متفاوت افزايش يافت، بطوريکه در دوره اوج توليد (34-29 هفتگي) خوراک گروههاي آزمايشي 1، 2، 3 و 4 به ترتيب 120، 130، 140 و 150 گرم در روز بود و پس از آن تا سن 50 هفتگي به موازات کاهش توليد مقادير فوق براي هر يک از گروهها بطور جداگانه و تدريجي کاهش يافت. از سن 51 هفتگي تا آخر دوره آزمايش (64 هفتگي) نيز مقدار 115 گرم خوراک در روز به ازاي هر مرغ براي همه گروهها در نظر گرفته شد. صفات مورد اندازه گيري در طول دوره آزمايش شامل درصد توليد، وزن تخم مرغ، توليد توده اي تخم مرغ، ضريب تبديل غذايي و برخي از صفات کيفي تخم مرغ هاي توليدي بودند. نتايج اين تحقيق نشان داد که چهار روش تغذيه مرحله ايي تاثير معني داري بر ميانگين درصد توليد، توليد توده اي و صفات کيفي تخم مرغ نداشت. با اين وجود تفاوت بين تيمار 1 و 4 از نظر ميانگين وزن تخم مرغ (52.8 در مقايسه با 53.7)، ضريب تبديل غذايي (3.9 در مقايسه با 4.2)، ميزان انرژي و پروتئين مصرفي براي توليد هر تخم مرغ (به ترتيب 521.1 و 31.3 در مقايسه با 571.1 کيلوکالري و 34.3 گرم) در کل دوره آزمايش (64-25 هفتگي) و همچنين ميانگين وزن بدن مرغها در پايان دوره آزمايش معني دار (p

[Saze SHekasteh 1,314]

مقايسه جداول کاربردي آناليز مواد خوراکي در تنظيم جيره غذايي جوجه هاي گوشتي

 

 

 

 

 

به منظور بررسي تاثير استفاده از بهترين جدول آناليز مواد خوراکي در تنظيم جيره غذايي جوجه هاي گوشتي آزمايشي با استفاده از 270 قطعه جوجه گوشتي يک روزه سويه تجاري راس اجرا شد. در اين آزمايش از طرح کاملا تصادفي شامل 3 تيمار و هر تيمار متشکل از 6 تكرار و هر تکرار حاوي 15 قطعه جوجه نر و ماده استفاده شد. تيمارهاي آزمايشي در کل دوره پروش عبارت بودند از جيره هاي غذايي تنظيم شده با يکي از جداول استاندار آناليز مواد خوراکي بر اساس نسبت هاي ارايه شده اسيدهاي آمينه ضروري در: NRC (1994)، FEEDSTUFF، DEGUSSA. در اين آزمايش متغيرهاي افزايش وزن، مصرف خوراک، ضريب تبديل غذايي، شاخص توليد، هزينه دان مصرفي به ازاي يک کيلوگرم وزن زنده اندازه گيري شدند.

پس از تجزيه و تحليل داده ها نتايج نشان دادکه در کل دوره، اختلاف بين ميانگين افزايش وزن جوجه ها معني دار گرديد (P>0.05). در مورد خوراک مصرفي در کل دوره هيچ اختلاف معني داري بين گروه ها مشاهده نشد (P0.05). در مورد شاخص توليد در بين تيمار هاي مختلف تفاوت معني داري مشاهده گرديد (P>0.05). از نظر هزينه دان مصرفي به ازاي يک کيلوگرم وزن زنده هيچ اختلاف معني داري بين گروه ها مشاهده نشد (P

لذا به نظر مي رسد در اين آزمايش نسبت هاي ارايه شده توسط NRC (1994) نسبت به ساير مراجع با نتايج مطلوب تري همراه بود.

[Saze SHekasteh 1,314]

بررسي اثر پروتكسين، فلاوومايسين و نوع چربي در جيره غذايي بر عملكرد جوجه هاي گوشتي

 

 

 

تاثير پروبيوتيك پروتكسين، آنتي بيوتيك فلاوومايسين و نوع چربي جيره بر عملكرد جوجه هاي گوشتي با استفاده از تعداد 900 قطعه جوجه سويه تجاري راس در يك آزمايش فاكتوريل (3 × 3) با سه منبع چربي (بدون چربي، سه درصد اسيد چرب و سه درصد روغن سويا) و سه افزودني (بدون افزودني، فلاوومايسين و پروتكسين) با چهار تكرار درقالب طرح كاملاً تصادفي بررسي شد. اثر چربي و نوع آن بر افزايش وزن روزانه معني دار و رشد جوجه هاي مربوط به جيره هاي حاوي روغن سويا بيشتر بود (05/ >P). با استفاده از فلاومايسين در جيره، افزايش وزن و ضريب تبديل غذا بهبود يافت (05/0 >P). اثر متقابل نوع چربي × نوع افزودني بر عملكرد معني‏دار بود (05/0 >P). در تمام دوره هاي پرورش، مصرف خوراك و افزايش وزن جوجه هاي تغذيه شده با جيره‏هاي حاوي روغن سويا‏ و فلاوومايسين بيشترين و در جوجه هايي مربوط به جيره‏هاي حاوي چربي و پروتكسين، كمترين مقدار بود (01/0 >P). وزن نسبي كبد جوجه هاي تيمار چربي (اسيد چرب و يا روغن سويا) بيشتر بود. وزن نسبي دستگاه گوارش جوجه هاي مربوط به جيره حاوي پروتكسين بيشتر بود (05/0>P). نتايج حاصل نشان داد كه استفاده از پروتكسين در جيره هاي حاوي چربي تاثير منفي بر مصرف خوراك و افزايش وزن جوجه هاي گوشتي دارد.

[Saze SHekasteh 1,314]

بررسي اثرات سطوح مختلف پروتئين خام و ليزين جيره غذايي بر عملكرد و ابقاي ظاهري نيتروژن در جوجه هاي گوشتي

 

 

 

اين آزمايش به منظور بررسي تاثير سطوح مختلف پروتئين خام و ليزين جيره غذايي بر عملكرد و ابقاي ظاهري نيتروژن در جوجههاي گوشتي انجام شد. 420 قطعه جوجه گوشتي سويه راس 308 در سن 7 روزگي به 6 تيمار داراي 5 تكرار (جايگاه بستري) اختصاص يافت. آزمايش در قالب طرح كاملاً تصادفي و به صورت فاكتوريل 3 × 2 انجام شد. پروتئين خام شامل سه سطح 17، 18 و 20 درصد و سطوح ليزين شامل 1/1 و 3/1 درصد جيره غذايي بود. در سن 42 روزگي 2 قطعه خروس به قفس هاي جمع آوري فضولات انتقال داده شد و كل فضولات توليد شده به مدت سه روز به منظور اندازه گيري ابقاي ظاهري نيتروژن جمع آوري گرديد. نتايج اين آزمايش نشان داد كه سطوح مختلف پروتئين خام اثر معني داري بر مصرف خوراك روزانه دارد. بيش ترين مقدار خوراك مصرفي روزانه مربوط به پروتئين خام 20 درصد بود كه به طور معني داري كم تر از تيمار 18 درصد پروتئين خام بود. تاثير سطوح مختلف پروتئين خام بر افزايش وزن روزانه در كل دوره آزمايش معني دار بود؛ به طوري كه بيشترين مقدار افزايش وزن مربوط به پروتئين خام 20 درصد بود و در بين دو سطح ديگر اختلاف معني دار وجود نداشت. اثرات سطوح مختلف پروتئين خام بر نيتروژن دفعي نيز معني دار بود. كم ترين مقدار نيتروژن دفعي مربوط به پروتئين خام 17 درصد و بيشترين مقدار مربوط به پروتئين خام 20 درصد بود. اثرات سطوح مختلف ليزين از ميان قطعات لاشه فقط بر وزن بال ها معني دار بود و مقدار وزن بال در ليزين 1/1 بيشتر از ليزين 3/1 درصد بود. اثرات متقابل پروتئين خام و ليزين بر خوراك مصرفي روزانه در كل دوره معني دار بود و بيشترين مقدار خوراك مصرفي روزانه مربوط به تيمار با پروتئين خام 20 و ليزين 1/1 درصد بود. همچنين بيشترين مقدار افزايش وزن روزانه در كل دوره مربوط به تيمار با پروتئين خام20 و ليزين 1/1 درصد بود. بيشترين مقدار ابقاي ظاهري نيتروژن مربوط به تيمار با پروتئين خام 17 درصد و ليزين 3/1 درصد و كمترين آن مربوط به تيمار پروتئين خام 20 و ليزين 1/1 درصد بود. بنابراين خوراك داراي 20 درصد پروتئين خام و 1/1 درصد ليزين براي تمام شاخصهاي مورد اندازه گيري به استثناي نيتروژن دفعي داراي بهترين عملكرد بوده است.

[Saze SHekasteh 1,314]

اثرات سطوح مختلف مكمل گياهي بيوهربال (حاوي اسانس هاي آويشن و سير) بر عملكرد،كيفيت تخم مرغ، فراسنجه هاي بيوشيميايي و ايمني خون مرغان تخم گذار

 

 

 

آزمايش حاضر جهت بررسي اثرات سطوح مكمل گياهي بيوهربال بر عملكرد، كيفيت تخم مرغ، فراسنجه هاي بيوشيميايي و ايمني خون مرغ هاي تخم گذار انجام گرفت. در اين مطالعه تعداد 144 قطعه مرغ تخم گذار از سن 23 تا 34 هفتگي و از سويه ي هاي لاين (W36) در يك طرح كاملاً تصادفي با 4 تيمار آزمايشي و 3 تكرار (با تعداد 12 قطعه مرغ در هر تكرار) كه شامل تيمارآزمايشي شاهد (بدون استفاده از بيوهربال) و در تيمارهاي آزمايشي 2 ،3 و 4 ميزان استفاده از اين مكمل گياهي به ترتيب 05/0، 1/0 و 15/0 درصد بود، مورد استفاده قرار گرفتند. نتايج حاصله نشان داد كه استفاده از مكمل گياهي بيوهربال در مقايسه با شاهد داراي اثرات معني داري بر عملكرد، كيفيت تخم مرغ و فراسنجه هاي بيوشيميايي سرم خون نمي باشد (05/0 >P). ليكن از لحاظ عددي بالاترين درصد توليد تخم مرغ و واحد هاو به ترتيب با 497/91 و 170/98 و بالاترين درصد آلبومين سرم خون (89/2 ميلي گرم بر دسي ليتر)، كمترين درصد هتروفيل (67/8)، بيشترين درصد لنفوسيت (84/90) و پايين ترين نسبت هتروفيل به لنفوسيت (095/0) در گروه آزمايشي 4 مشاهده گرديد. بنابراين مي توان نتيجه گرفت كه استفاده از مكمل گياهي بيوهربال به ميزان 15/0 درصد در جيره هاي غذايي داراي اثرات مثبتي بر عملكرد، كيفيت تخم مرغ و فراسنجه هاي بيوشيميايي و ايمني خون مرغ هاي تخم گذار مي باشد.

[Saze SHekasteh 1,314]

تاثير عمل آوري شيميايي مواد بستري بر كيفيت بستر، عملكرد رشد و وقوع جراحات پوستي لاشه جوجه هاي گوشتي

 

 

 

اين آزمايش با استفاده از 576 قطعه جوجه گوشتي نر و ماده (با نسبت مساوي) سويه آرين به صورت آزمايش فاكتوريل 4×2 در قالب طرح پايه كاملاً تصادفي با 3 تكرار انجام شد. فاكتورها شامل 2 ماده بستري خاك اره و كاه گندم و 4 تركيب افزودني مواد شيميايي متشكل از: 1) سولفات آلومينيوم + آهك، 2) زئوليت طبيعي + اسيد سيتريك، 3) تركيبي از مواد شيميايي فوق و 4) گروه شاهد (بدون افزودني به بستر)، بود. در 42 روزگي عملكرد پرنده (وزن زنده، افزايش وزن، مصرف خوراك، ضريب تبديل و درصد تلفات)، pH بستر، ابقاي نيتروژن (درصد)، جمعيت باكتري هاي هوازي كل و اسيد لاكتيكي بستر (cfu/g 1) تحت تاثير معني دار مواد بستري و مواد افزودني شيميايي و اثر متقابل نوع بستر × نوع افزودني قرار نگرفت (05/0P). درصد شيوع زخم هاي سينه و كف پا براي هر كدام از تيمارهاي بستري و افزودني غير معني دار و تنها درصد شيوع سوختگي مفصل خرگوشي تحت تاثير معني دار عمل آوري بستر قرار گرفت (05/0>P)، به طوري كه استفاده از بستر خاك اره و عمل آوري بستر با مواد شيميايي منجر به كاهش وقوع و شدت آن در مقايسه با تيمار شاهد شد.

[Saze SHekasteh 1,314]

تأثير پودر ريشه زرد چوبه بر روي پاسخ هاي ايمني و برخي فراسنجه هاي بيو شيميايي سرم خون در جوجه هاي گوشتي

 

 

 

 

 

اين پژوهش از پودر ريشه زرد چوبه (تورمريك) به عنوان يك ماده اضافه شونده در جيره جوجه هاي گوشتي استفاده و پاسخ ايمني وبرخي فراسنجه هاي بيوشيميايي سرم خون مورد برسي قرار گرفت.سطوح پودر زرد چوبه مورد استفاده در اين ازمايش 0، 0/33، 0/66 و 1درصد) بود.بدين منظور از 300 قطعه جوجه يك روزه گوشتي (سويه راس 308 ) در قالب طرح آزمايشي كاملا تصادفي كه شامل 4 تيمار و هر تيمار شامل 5 تكرار و هر تكرار 15 قطعه جوجه را در بر ميگرفت انجام شد .آزمايش از سن يك روزگي شروع و تا سن 41 روزگي ادامه داشت.در سنين 25 و 41 روزگي تيتر آنتي بادي بر عليه ويروس آنفلوانزا و نيوكاسل در سرم خون اندازه گيري شد.همچنين در سن 41 روزگي غلظت فراسنجه هاي بيوشيميايي خون (كلسترول،تري گليسريدLDL،HDL در سرم خون اندازه گيري شد.نتايج بدست آمده در مورد تيتر آنتي بادي توليدي عليه بيماري نيوكاسل و آنفلوانزا در سنين( 25 و 41 روزگي) تفاوت معني داري را بين گروه كنترل و تيمار شاهد نشان نداد.سطوح مختلف پودرريشه زردچوبه اثر معني داري بر فراسنجه هاي بيوشيميايي خون مانند(كلسترول(LDL،HDL نداشت ولي اين تفاوت بر روي تري گليسريد خون معني دار بود P

[Saze SHekasteh 1,314]

ارزيابي كاربرد مكمل طبيعي سين بيوتيك بر مرفولوژي روده و وزن نسبي اندا مهاي لاشه در بلدرچين ژاپني

 

 

 

 

 

 

آزمايش به منظور بررسي تأثير سطوح مختلف مكمل سي نبيوتيك به عنوان يك مكمل رشد طبيعي بر مرفولوژي روده و وزن نسبي اندامهاي لاشه بلدرچين ژاپني در قالب طرح كاملاً تصادفي با 240 قطعه جوجه بلدرچين يكروزه در سه تيمار، چهار تكرار و 20 قطعه جوجه در هر تكرار به مدت 42 روز انجام شد. جيره هاي آزمايشي عبات بودند از: 1) جيره شاهد 2) جيره شاهد + سطح توصيه شده مكمل سين بيوتيك ( 1 گرم دركيلوگرم بايومين ايمبو در21-0 روزگي و 0/5 گرم در كيلوگرم در 42-22 روزگي 3) جيره شاهد +150 درصد سطح توصيه شده مكميل سين بيوتيك 1/5 گرم در كيلوگرم بايومين ايمبو در 21-0 روزگي و 0/75 گرم در كيلوگرم در 42-22 روزگي نتايج اين آزمايش نشان داد كه استفاده از سطوح مختلف مكمل سين بيوتيك تأثير معني داري بر ارتفاع ويلي، عمق كريپت و نسبت ارتفاع ويلي به عمق كريپت در قسمتهاي مختلف روده كوچك بلدرچي نهاي ژاپني نداشت هرچند سبب بهبود نسبي در اين ارگانها شده است. در انتهاي آزمايش مشخص گرديد كه وزن نسبي اندامهاي لاشه در بلدرچين ژاپني تحت تأثير تيمارهاي مختلف قرار نگرفت.

[Saze SHekasteh 1,314]

بررسي اثر تغذيه مرطوب بر رشد جبراني جوجه هاي گوشتي

 

 

 

 

 

 

دراين تحقيق تعداد 160 قطعه جوجه گوشتي نر انتخاب و سپس جوجه ها به 8 تيمار آزمايشي تقسيم شدند .طرح فوق به صورت آزمايش فاكتوريل شامل چهار سطح محدوديت فيزيكي و دوروش تغذيه در قالب طرح كاملا تصادفي با چهار تكرار و 5 قطعه براي هر تكرار در اخل هر تيمار بود . همچنين به منظور بررسي شاخص هاي عملكرد ، ارزيابي ، رسيدن وزن شاهد مرطوبخوار به 2 كيلوگرم بود . براي مرطوب كردن جيره به هر كيلوگرم جيره خشك 2 كيلوگرم آب اضافه شد. جهت تجزيه تركيبات لاشه از هر تكرار يك قطعه جوجه بطور تصادفي انتخاب و بعدازكشتن و جداكردن دستگاه گوارش مورد تجزيه قرارگرفت. نتايج نشان داد كه مصرف خوراك ، وزن زنده پايان دوره ، افزايش وزن 42-25 روزگي و سرعت رشد نسبي دوروش تغذيه مرطوب به طور معني داري بيشتر از تغذيه خشك بود ولي بين ضريب تبديل غذايي گروهي كه جيره آنها خشك يا مرطوب تفاوت معني داري مشاهده نگرديد .همچنين نتايج نشان داد كه اعمال محدوديت وزن پايان دوره تمام گروهها محدود شده و شاهد معني دار نبود از طرف ديگر در هردوروش تغذيه سرعت رشد نسبي گروههاي محدود شده بطور معني داري بيشتر ازشاهد بود.نتايج نشان داد كه اثر مرطوب كردن جيره روي درصد لاشه ، درصد ران ، درصد ماده خشك لاشه ، درصد خاكستر لاشه ، درصد چربي و درصد پروتئين لاشه در تمام سطوح محدوديت غذايي تفاوت معني داري با جيره متداول نداشت ولي درصد چربي بطني گروهي كه از جيره مرطوب استفاده كرده بودند بيشتر از گروه ديگر در تمام سطوح محدوديت بود.

[Saze SHekasteh 1,314]

جايگزيني متيونين با گوگرد معدني در جيره هاي حاوي چربي جوجه هاي گوشتي

 

 

 

 

 

اين تحقيق به منظور بررسي امكان استفاده از گوگرد معدني به عنوان جايگزين بخشي از متيونين جيره و نيز به عنوان محرك سنتز اسيدهاي صفراوي براي هضم چربي ها انجام شد. در اين پژوهش اثر 2 سطح متيونين، 2 سطح سولفات سديم و 2 سطح چربي در جيره جوجه هاي گوشتي مورد بررسي قرار گرفت . اين تحقيق بر اساس روش فاكتوريل (2*2*2) در قالب طرح كاملا تصادفي با 8 گروه آزمايش و 3 تكرار براي هر گروه و در مجموع 24 واحد آزمايشي انجام شد. درهر واحد آزمايشي در ابتداي دوره 20 قطعه جوجه گوشتي يك روزه (نر و ماده) قرار داده شد. به منظور مطالعه اثر عوامل مورد بررسي بر عملكرد جوجه ها، جيره ها حاوي سطوح 82 و 100 درصد مقدار متيونين پيشنهادي ‏‎NRC‎‏ (1994) ، سطوح 0 و 1/0 درصد سولفات سديم و سطوح 0 و 5 درصد چربي بودند. هفته اول دوره تمام جوجه هاي با يك جيره مشابه تغذيه شدند جيره هاي آزمايشي از هفته 2 تا 7 بطور آزاد در اختيار جوجه ها قرار گرفت. در پايان هر هفته افزايش وزن، مصرف خوراك و ضريب تبديل غذايي اندازه گيري شد و غلظت سديم و تري گليسريد خون تعيين گرديد. همچنين در پايان دوره پس از ذبح جوجه ها درصد راندمان لاشه، درصد چربي كبد تعيين شد. مصرف جيره هاي حاوي چربي باعث افزايش مصرف خوراك ‏‎(P

[Saze SHekasteh 1,314]

اثر سطوح مختلف جو و مولتي آنزيم بر انرژي قابل متابوليسم، قابليت هضم ماده خشك و پروتئين جيره و عملكرد جوجه هاي گوشتي

 

 

 

 

براي تعيين انرژي قابل متابوليسم و بررسي اثر مولتي آنزيم بر قابليت هضم ماده خشك و پروتئين جيره ها به روش In-vitro و عملكرد جوجه هاي گوشتي آزمايشي انجام شد. از 800 قطعه جوجه گوشتي يك روزه تعيين جنسيت نشده آربوراكرز در قالب طرح كاملاً تصادفي در هشت تيمار با چهار تكرار و 25 قطعه در هر تكرار در آزمايش فاكتوريل 4×2 با چهار سطح جو (صفر، 10، 20 و30 درصد) و دو سطح آنزيم (صفر و 500 گرم در تن) استفاده شد. انرژي قابل متابوليسم ظاهري و حقيقي دانه جو به ترتيب 6/2886، 2/3624 و مقادير تصحيح شده بر اساس ازت به ترتيب 8/3015 و 3205 كيلو كالري بر كيلوگرم و قابليت هضم پروتئين 95/57 درصد بدست آمد. بالاترين مصرف خوراك، سطح صفر درصد جو (66/2776 گرم) بود كه نسبت به 30 درصد جو داراي افزايش معني داري بود (05/0P

[Saze SHekasteh 1,314]

اثر محاسبه مواد مغذي معادل مولتي آنزيم تجاري ناتوزيم- P در جيره غذايي بر عملكرد جوجه هاي گوشتي

 

 

 

 

اين آزمايش به منظور بررسي تاثير استفاده از مولتي آنزيم تجاري ناتوزيم-P در جيره جوجه هاي گوشتي و تصحيح مواد مغذي آزاد شده به وسيله آنزيم صورت گرفت. براي انجام اين آزمايش 96 قطعه جوجه نر سويه راس 308 در قالب طرح كاملاً تصادفي با 6 تيمار، 4 تكرار و 4 پرنده در هر تكرار مورد استفاده قرار گرفت. جوجه ها به مدت 42 روز با جيره هاي آزمايشي تغذيه شدند. براي انجام آزمايش 6 جيره (فاقد آنزيم به عنوان كنترل، فاقد آنزيم و درنظر گرفتن 100% مواد مغذي معادل آنزيم به عنوان كنترل منفي، حاوي آنزيم و بدون تصحيح براي مواد مغذي معادل آنزيم به عنوان كنترل مثبت، جيره هاي فرموله شده با احتساب 50، 100 و 120درصد مواد مغذي معادل آنزيم ) تنظيم گرديد. ميزان خوراك مصرفي، ضريب تبديل غذايي و افزايش وزن جوجه ها در سنين 21، 35 و 42 روزگي اندازه گيري شد. ميزان پاسخ ايمني جوجه ها به فيتوهماگلوتنين-P در سن 36 روزگي مورد اندازه گيري قرار گرفت. نتايج مربوط به افزايش وزن نشان داد كه بين تيمارها در هر يك از سنين ذكر شده تفاوت معني دار وجود داشت (01/0 >P). در سنين 21 و 35 روزگي، تيمار 50 درصد بيشترين افزايش وزن و تيمار كنترل منفي كمترين افزايش وزن را نشان داد، همچنين تيمار كنترل منفي در 42 روزگي نيز افزايش وزن كمتري را نشان داد. ضريب تبديل غذايي (خوراك مصرفي به ازاي هر واحد افزايش وزن) نيز بين تيمارها متفاوت بود (05/0 >P). تيمار كنترل منفي بالاترين ضريب تبديل را داشت و در مقايسه با تيمارهاي كنترل، كنترل مثبت و 50 درصد در سنين 21 و 35 و با تيمارهاي كنترل و كنترل مثبت در سن 42 روزگي تفاوت معني داري را نشان داد ولي با تيمارهاي 100 و 120 درصد تفاوت معني داري نشان نداد. نتايج مربوط به تفكيك لاشه نشان داد كه بين تيمارها از لحاظ درصد لاشه، سينه، ران و چربي حفره بطني تفاوتي وجود نداشت ولي از لحاظ درصد وزن سنگدان تفاوت معني دار مشاهده گرديد (05/0 >P). از لحاظ پاسخ ايمني تفاوت معني داري بين تيمارها مشاهده گرديد به طوري كه افزودن آنزيم موجب تقويت سيستم ايمني گرديد (05/0 >P). به طور كلي نتايج اين آزمايش نشان داد كه احتساب مواد مغذي معادل آنزيم به ميزان 50 درصد موجب عملكرد بهتري درمقايسه با ساير تيمارها گرديد به نحوي كه هزينه دان در اين تيمار براي يك كيلوگرم افزايش وزن نسبت به تيمارهاي كنترل و كنترل مثبت به ترتيب 4/4 و 5 درصد كاهش يافت.

[Saze SHekasteh 1,314]

تاثير تجويز خوراكي محلول حاوي املاح معدني و آلي در گاوهاي شيري تازه‌زا بر روي پيشگيري از كمبود مواد معدني و بالانس منفي ‌انرژي

 

 

 

 

كمبود املاح معدني و بالانس منفي انرژي از مهمترين اختلالات متابوليك در ابتداي دوره شيردهي در گاو شيري مي باشد. به جهت بررسي تاثير تجويز خوراكي محلول حاوي املاح معدني (كلسيم، فسفر و منيزيم) و تركيبات آلي (پروپيلن گليكول و نياسين) ‌)®(LICVITEبر روي پيشگيري از كمبود اين عناصر و بالانس منفي انرژي در گاوهاي شيري تازه زا 30 راس گاو شيري در دوره انتقال مورد مطالعه قرار گرفتند. در يك گاوداري صنعتي با ظرفيت 500 راس گاو دوشا در اطراف تهران به 15 راس گاو شيري 500 ميلي ليتر از محلول فوق ظرف 1 ساعت بعد از زايمان و مجددا 14 ساعت پس از زايمان آشاميده شد(گروه درمان) و در گروه 15 راسي ديگر هيچگونه دارويي مورد استفاده قرار نگرفت (گروه كنترل.) از تمامي گاوهاي مورد مطالعه در دو گروه 15-12 روز قبل از زايمان و نيز در ساعتهاي 14 و 24 و روز 10 پس از زايمان خونگيري به عمل آمد. نتايج حاصل از آناليز شيميايي سرم خون دامهاي مورد مطالعه در تحقيق حاضر نشان داد كه ميانگين عيار سرمي كلسيم در گاوهاي گروه درمان در ساعت 24 پس از زايمان و غلظت سرمي فسفر اين گروه از دامها در تمامي زمانهاي اندازه‌گيري شده پس از زايمان به طور معني‌داري از گروه كنترل بالاتر مي‌ياشد (05/0 p

[Saze SHekasteh 1,314]

اثر مكمل سازي جيره با چربي و آنتي اكسيدانها بر عملكرد جوجه هاي گوشتي پرورش يافته در شرايط تنش گرايي و ماندگاري گوشت توليدي

 

 

 

اين مطالعه به منظور بررسي اثر دما و ضد اكسيدان بر عملكرد و ماندگاري گوشت جوجه هايي كه جيره غني شده با روغن ماهي (حاوي اسيدهاي چرب غير اشباع) دريافت كردند انجام شد. از 160 جوجه گوشتي نژاد آربراكرز در قالب آزمايش فاكتوريل 2×2 (دما × جيره) با طرح پايه كاملا تصادفي با 4 و 10 جوجه در هر تكرار، استفاده شد. دما در دو سطح 22 و 30 درجه سلسيوس و جيره نيز حاوي 5 درصد روغن ماهي، با و بدون ضد اكسيدان (100 واحد ويتامين E در كيلوگرم و50 ميلي گرم در كيلوگرم روي) تنظيم شده بود. نمونه هاي گوشت بعد از كشتار در دماي 4 درجه سلسيوس نگه داشته شده و در روزهاي 0، 3 و 6 از نظر ميزان مالون دي آلدهيد (MDA) توليدي با استفاده از روش تيوباربيتوريك اسيد (TBA) اندازه گيري شد. نتايج نشان داد كه دماي بالاي محيط موجب كاهش وزن بدن و افزايش ضريب تبديل مي شود (05/0>P) . وزن بدن و ضريب تبديل تحت تاثير نوع جيره مصرفي قرار نگرفت. دماي بالاي محيط باعث افزايش كل اسيدهاي چرب غير اشباع ((USFA ، اسيدهاي چرب غير اشباع با يك باند دوگانه (MUFA)، نسبت اسيد هاي چرب غير اشباع به اسيد هاي چرب اشباع (SFA) شده است (05/0>P) و همچنين باعث افزايش اسكور TBA در روزهاي 0، 3 و 6 بعد از كشتار، و درصد چربي، انرژي خام گوشت، MDA سرم

مي شود. وجود ضد اكسيدان در جيره اثر معني داري بر ضريب تبديل و خوراك مصرفي و وزن بدن نسبت به گروه بدون ضد اكسيدان نداشت. جيره حاوي ضد اكسيدان نيز باعث كاهش USFA، امگا6، امگا3، PUFA، نسبت بين USFA با SFA و همچنين كاهش اسكور TBA در روزهاي 0، 3 و 6 شد. درصد كل اسيدهاي چرب گوشت و ميزان انرژي خام آن نيز در جيره حاوي ضد اكسيدان، بالاتر بود .

[Saze SHekasteh 1,314]

اثرهاي محدوديت زمان دسترسي به خوراك بر عملكرد و خصوصيات لاشه ي جوجه هاي گوشتي

 

 

 

 

 

 

تعداد 576 قطعه جوجه گوشتي سويه ”آرين 386 “ تهيه شدند. سپس از روز 14، جوجه ها در چهارگروه آزمايشي شاهد (بدون محدوديت دسترسي)، گروه محدوديت 1 (از ساعت 6 صبح تا 1 شب به تناوب يك ساعت دسترسي و سه ساعت عدم دسترسي به دان)، گروه محدوديت 2 (از ساعت 6 صبح تا 1 شب به تناوب يك ساعت دسترسي و چهار ساعت عدم دسترسي به دان) و گروه محدوديت 3 (از ساعت 6 صبح تا 1 شب در دو پريود ابتدا و انتهاي روز 3 ساعت محدوديت و يك ساعت خوراك و در دو پريود وسط محدوديت 5 ساعته و يك ساعت دسترسي)تقسيم شدند. گروه هاي آزمايشي شامل 4 تكرار و 36 قطعه جوجه (18 قطعه نر و 18 قطعه ماده) بود و اعمال محدوديت از سن 15 روزگي صورت گرفت. طي آزمايش خوراك مصرفي و وزن بدن به طور هفتگي اندازه گيري شدند. در پايان دوره آزمايش، ده قطعه جوجه از هر تكرار (5 قطعه مرغ و 5 قطعه خروس) كشتار گرديد و قسمت هاي مختلف لاشه شامل سينه، ران، پشت و كمر و چربي حفره بطني به صورت درصد مشخص شد. داده ها با استفاده از مدل آماري كاملاً تصادفي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. اعمال محدوديت سبب كاهش وزن 21 روزگي شد

(05/0> p)، ولي در هفته هاي بعد جبران گرديد بطوري كه در سن 49 روزگي گروه هاي محدوديت وزن بالاتري داشتند. خوراك مصرفي نيز در هفته سوم با اعمال محدود كاهش يافت ولي در انتهاي دوره تفاوتي در خوراك مصرفي مشاهده نشد. ضرايب تبديل در گروه هاي محدوديت بهتر از شاهد بود بطوريكه اختلاف بين آنها معني دار بود(05/0> p). اعمال محدوديت سبب كاهش درصد لاشه و بال گرديد(05/0> p) ولي بر درصد ران تاثيري نداشت.