Astraea 25351 اشتراک گذاری ارسال شده در 13 بهمن، ۱۳۹۰ حتا یک قدم"من خود پزشک هستم و میدانم مرگ لحظه ای بیش نیست. با روی باز به استقبال مرگ میروم و حاصر نیستم برای چند صباحی دیگر زنده ماندن و زندگی چادر به سر کنم و پنجاه سال تلاش در راه آزادی و تساوی حقوق زن و مرد را با چند کلمه پشیمانم نقش بر آب سازم. من هرگز حاضر نیستم چادر به سر کنم و نه یک قدم به عقب برگردم..." این بخشی از آخرین پیام یک بانوی فرهیخته ایرانی است به خانواده اش پیش از اعدام در اردیبهشت 1359. دختری که در نوروز 1301 در یک خانواده خوش فکر تبعیدی چشم به جهان گشود. در شش سالگی مانند دیگر کودکان ایرانی به دبستان رفت تا اینکه خودش روزی آموزگار شد و در همان دوران آموزگاری دانشجوی رشته پزشکی. در دوران دانشجویی با سروان احمد شیرین سخن عروسی کرد. سال 1329 در دبیرستان ژاندارک آموزگار فرح دیبا بود و در اوقات فراغت به زندانها میرفت و به زنان زندانی درس می آموخت. سال 1341 وارد دنیای سیاست شد برای بدست آوردن حق رای زنان در رفراندوم انقلاب سفید. سال 1342 نخستین زن نماینده در پارلمان ایران بود و در 1347 نخستین خانم وزیر آموزش و پرورش ایرانیان. نامش فرخرو بود و پارسا نام خانوادگی او. 6 لینک به دیدگاه
Astraea 25351 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 3 اسفند، ۱۳۹۰ در دوره ی وزارت پس از پیروزی انقلاب در دادگاه: وی به حکم دادگاه انقلاب اعدام شد. 4 لینک به دیدگاه
lorena 10304 اشتراک گذاری ارسال شده در 3 اسفند، ۱۳۹۰ این کجا و مای امروز کجا.... با هزار تا راه دررو دل خودمونو خوش کردیم و بعدشم ............. 1 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده