Himmler 22,171 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 13 بهمن، ۱۳۹۰ [h=1]گوش پاک کن، ممنوع![/h] واکس گوش یا به اصطلاح "سِرومن" (cerumen)از کراتین پوست مرده گوش و ترشحات چربی که از "غدد سرومن" گوش خارج می‌شوند، تشکیل شده است و به عقیده پزشکان یک خاصیت دفاعی برای گوش دارد. سرومن یا جرم گوش، یک سپر دفاعی برای جلوگیری از ورود آب و عفونت به داخل مجرای گوش است. علاوه بر این، این ماده خاصیت تمیزکنندگی، ضدباکتری و لغزنده کردن گوش را بر عهده دارد و طبق دستورالعمل جدید انجمن متخصصان گوش و حلق و بینی دنیا، نباید جرم گوش را تنها به این دلیل که داخل کانال وجود دارد، خارج کرد. جرم گوش فقط زمانی که بیش از حد ترشح شود، یا تجمع‌اش موجب آزار گردد، باید به وسیله پزشک خارج شود. علائم تجمع غیرطبیعی این ماده(جرم گوش) هم، برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام ، فشار، خارش، بوی بد، زنگ زدن گوش، ترشحات از گوش و برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام هستند. عمل جویدن و حرکت فک موجب می‌شود تا سرومن‌های اضافی به همراه گرد و غبار و ذرات مو به تدریج از گوش خارج شوند. اما گاهی اوقات تحریک گوش با وسایلی مانند گوش پاک‌کن، چوب کبریت، کلید و یا انگشت موجب می شود تا این سرومن‌های مومی شکل روی هم فشرده شوند و کانال گوش را مسدود کنند. این‌روزها با شیوع استفاده از هدفون‌ها و هندزفری های موبایل، تجمع سرومن هم در گوش افزایش پیدا کرده است. ترشحات گوش با بالا رفتن سن و بیشتر شدن موهای گوش، بیشتر می شود. نقل قول لینک به دیدگاه
Himmler 22,171 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 13 بهمن، ۱۳۹۰ [h=2]با تجمع جرم گوش چه باید کرد؟[/h]خیلی از افراد فکر می کنند می توانند با گوش پاک کن این جرم‌ها را خارج کنند، اما این کار فقط اوضاع را بدتر می کند. متخصصان گوش و حلق و بینی می گویند به هیچ وجه حق ندارید هیچ چیزی کوچک تر از آرنج دست تان را وارد گوش تان کنید. بهترین کار برای خارج کردن جرم گوش مراجعه به پزشک است. تجویز چند نوع قطره خاص که موجب نرم شدن سرومن‌ها می شود و به دنبال آن شستشوی گوش، روش اصلی درمان این مشکل است. گاهی اوقات هم در مواقع تجمع شدید این ماده، پزشک زیر میکروسکوپ های مخصوص، با ابزار ظریفی گوش را تمیز می کند. بعضی ها وجود جرم در گوش شان را نوعی کثیفی می دانند، اما آن ها نمی دانند این ترشحات یک مساله فیزیولوژیک و طبیعی در بدن است و تا زمانی که مشکل ساز نشده است، باید به حال خود رها شود. با این همه، مدت هاست که داروخانه ها قطره‌های خاصی را بدون نیاز به نسخه پزشک، به مشتری ها عرضه می کنند که این ترشحات را نرم می کنند و موجب خارج شدن راحت تر آن ها می شوند. نقل قول لینک به دیدگاه
Himmler 22,171 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 13 بهمن، ۱۳۹۰ [TABLE=width: 100%] [TR] [TD][TABLE=width: 100%] [TR] [TD=class: f49][TABLE=width: 100%] [TR] [TD=class: f49]هم الکل و هم سيگار اثرات سوئي بر شنوايي انسان بر جا مي گذارند. متاسفانه مطالعات صورت گرفته اين عوامل ويرانگر بر روي گوش، محدود و منابع در دسترس معدود است. با اين وجود همان مطالعات محدود و منابع معدود نشان مي د [/TD] [/TR] [/TABLE] گوش نيز مانند ساير اندام هاي بدن از گزند آنها مصون نمانده است. الکل از طريق افزايش غلظت اسمزي يون هاي غيرآلي مانند آنچه که در ديابت شيرين و اورمي حاصل مي شود و دستگاه گوش داخلي تاثير مي گذارد. افزايش غلظت گلوکز و اوره در بروز تغييراتي که منجر به اختلال شنوايي شود از ديرباز شناخته شده است. الکل اگر به مقدار زياد مصرف شود از معده جذب مي گردد و مانند اوره ولي متفاوت از گلوکز روي مايع داخل سلولي تاثير مي گذارد وسبب تغيير اسمز داخل سلولي مي شود اين تغييرا ت را مي توان در ساير انواع الکل مانند گليسرول (الکل سه ظرفيتي) و ايزوسوربيد به عنوان مواد تفليظ دهنده اسمزي که در تشخيص ودرمان به کار مي آيد مشاهده کرد. Spitler و Ventry اختلاف نماياني بين الکل ها و موارد شاهد در ارزيابي انعکاس شنوايي و آزمون هاي کارکرد مراکز شنوايي مغز (درک کلمات و جملا ت) به دست آورده اند. هر چند در اوديومتري صوت خالص و آزمون تشخيص کلمات اختلاف مشهودي مشاهده نشد. ولي در بررسي مراکز بالاتر نيمي از بيماران اختلالات مرضي را در ساقه مغز نشان دادند. الکل سبب تشديد وز وز گوش در افرادي که از اين عارضه رنج مي برند مي شود. اما تاثير اختصاصي الکل متوجه دستگاه تعادلي گوش داخلي است. در مصرف حاد الکل يک اثرات تحريکي در دستگاه دهليزي پديد ميآيد و سرگيجه اي از نوع محيطي عارض مي شود اين سرگيجه با نيستاگموس وضعيتي در ارتباط با حرکت سر همراه مي گردد. Relmanدر سال 1972 کشف کرد که درصد افت شنوايي در تمام فرکانس ها در سيگاري ها بيش از افراد غير سيگاري بوده است و اين افت شنوايي در فرکانس هاي بالاتر، نمايان تر است هر چند در بررسي طرح لوديگرام (منحني سنجش شنوايي) در 1000 داوطلب که پياپي اوديومتري شدند اختلافي مشاهده نشد. Drettner و همکاران در سال 1975 گروهي از عوامل خطرآفرين بيماري هاي قلب و عروق را مورد مطالعه قرار دادند که شامل عادت تدخين به سيگار هم مي شد. آنها 509 مورد سيگاري را با 276 مورد ديگر که هرگز سيگار نمي کشيدند به مقايسه بردند ولي اختلافات قابل ملاحظه اي بين اختلال شنوايي و عادت تدخين آنها پيدا نکردند. Marston و Sterret و Melennan در سال 1980 اثر تدخين سيگار را در بررسي مشخصات اتواد ميتانس در دو گروه پيدا کردند. کارهاي تجربي Maffei و Mianiدر سال 1962 برخوکچه هندي نشان داد که حيوانات دچار مسموميت مزمن تنباکو دچار استماله پوستش بافتي برخي از ساختارهاي حلزوني گوش داخلي مي شوند. ماري جوانا يا حشيش هم در دستگاه حلزوني و هم در دستگاه دهليزي گوش داخلي تاثير مي گذارد. تاثير آن در کاهش تيزي شنوايي چندان نيست ولي اگر در دراز مدت مصرف شود به شکل جدي تري در ميآيد. تغييرات دهليزي و عدم تعادل در مصرف کنندگان مزمن اين مواد بنيان کن نمايان تر است.[/TD] [/TR] [/TABLE] [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: f49] برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام [/TD] [/TR] [/TABLE] نقل قول لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده
به گفتگو بپیوندید
هم اکنون می توانید مطلب خود را ارسال نمایید و بعداً ثبت نام کنید. اگر حساب کاربری دارید، برای ارسال با حساب کاربری خود اکنون وارد شوید .