YAGHOT SEFID 29302 اشتراک گذاری ارسال شده در 9 اسفند، ۱۳۸۸ 14 دروازه‌بان طلايي تاريخ 88 ساله تيم‌ملي از پاداش 150 توماني خان‌خانان سرداري تا قرارداد 444 ميليون توماني رحمتي سيدمهدي رحمتي، اين روزها دروازه‌بان بي‌رقيب فوتبال ايران خوانده مي‌شود. رحمتي را مي‌توان يكي از 14 دروازه‌بان برتر فوتبال ايران در تاريخ88 ساله‌اش دانست، چرا كه كمتر پيش آمده يك بازيكن در پست گلر اين اندازه از رقبا فاصله بگيرد. مرور نام بهترين دروازه‌بان‌هاي تاريخ فوتبال ملي ايران خالي از لطف نيست. در اين ميان نكات زيادي قابل ذكراست. دروازه‌بان‌هاي ديگري بوده‌اند كه در مقاطعي دروازه‌بان اول تيم‌ملي شده‌‌اند، اما تعداد اين بازي‌ها خيلي زياد نيست. مرداني مثل فرامرز ظلي، بهرام مودت، ناصر سلطاني، نادر فريادشيران، پرويز برومند، مجيد رضايي، هادي طباطبايي، حسن رودباريان و... اما به جز اين نفرات مردان ديگري هم بوده‌اند كه در بازي‌هاي اندكي، تنها به عنوان يار جانشين يا دروازه‌بان ذخيره در خدمت تيم‌ملي بوده‌اند كه از آن جمله مي‌توان مرداني چون علي جعفرزاده، ناصر نبوي، كريم بوستاني، جلال بشرزاد، وحيد طالب‌لو، اكبر مالكي، كيوان نيك‌نفس و... اشاره كرد، اما حالا كارنامه 14 دروازه‌بان برتر تاريخ فوتبال ايران را كه تعداد بازي‌هاي ملي آنها بين 15 تا 76 بازي است را با هم مرور مي‌كنيم. بد نيست بدانيد كه عابدزاده، ميرزاپور و ناصر حجازي به ترتيب بيشترين بازي‌ها را در تاريخ تيم‌ملي فوتبال كشورمان داشته‌اند. مطلب حاضر شرحي است بر زندگي اين 14 مرد و خانواده‌شان... خان‌خانان سرداري: آنها سه برادر بودند. خان خانان سرداري، حسينعلي‌خان سرداري و احمدعلي‌خان سرداري كه برادر بزرگتر دروازه‌بان تيم‌ملي در اولين دهه قرن بود. خان‌خانان، بعدها سرپرست تيم منتخب تهران در مسابقات قهرماني كشور در سال 1318 شد. او را يكي از مردان محترم فوتبال ايران مي‌دانستند! خان خانان در سال 1308 در جريان بازي تيم منتخب تهران برابر تيم منتخب بادكوبه هشت گل خورد، اما به علت انجام بازي خوبش به پيشنهاد ميرمهدي‌خان ورزنده، 150 تومان پاداش گرفت! وي، اولين پاداش را بين ياران ملي‌پوش ايران گرفت و وزارت فرهنگ هم با پرداخت 150 تومان به او موافقت كرد. خان خانان سرداري پدر تمام سنگربانان تاريخ فوتبال ملي است. نكته جالب اينكه ورزش در آن سال‌ها زير نظر دستگاه فرهنگ مملكت شاهنشاهي اداره مي‌شد! فتح‌ا... مين‌باشيان: برادر بزرگ او عزت‌ا... مين‌باشيان، بعدها مورد توجه شمس پهلوي قرار گرفت كه تازه از فريدون جم طلاق گرفته بود! درسال 1316، شمس و اشرف پهلوي به اجبار پدر تاجدارشان با دو خواستگار ازدواج كردند، اما بعد از مرگ پهلوي اول، شمس با عزت‌ا... مين‌باشيان و اشرف با احمد شفيق ازدواج كردند. عزت‌ا... مين‌باشيان هم بعد از وصلت با خاندان پهلوي نام خود را به مهرداد پهلبد تغيير داد و سال‌ها وزير فرهنگ ايران شد. به واسطه همين قرابت بود كه فتح‌ا... مين باشيان كه در سال 1320 درجه‌دار نيروي زميني بود بعدها با ترفيع دولا پهناي پهلوي دوم مواجه شد و به فرماندهي نيروي زميني ارتش رسيد. شاه، برادر شوهر خواهر بزرگ خود را چنين مقامي داد، حالا ببينيد بستگان نزديك‌تر او، از جانب او مشمول چه الطافي بودند. همه اين مقدمه را براي گلر سال‌هاي دور تيم‌ملي فوتبال نوشتيم تا بدانيد قسمتي از موفقيت و بي‌رقيبي او خارج از زمين فوتبال رقم خورد. امير آقاحسيني: قديمي‌ترين دروازه‌بان تاريخ ملي كه هنوز در قيد حيات است امير آقاحسيني است كه امروز 79 سال دارد و دروازه‌بان تيم شاهين بوده و مي‌گويند سبك دروازه‌باني نوين در ايران با حضور او تثبيت شد. آقاحسيني حين يك مسابقه از ناحيه چشم دچار صدمه‌ديدگي شديد شد و عمر فوتبال را با يك چشم سالم به پايان رساند. دوران اوج او در سال‌هاي 1328 تا 1337 بود، اما او قبل از 30 سالگي افت كرد و جايش را در شاهين به جمشيد محمدي، فاروق فتاحي، هادي طاووسي و ساير دروازه‌بان‌هاي جوان اين تيم داد. محمد بياتي: آنها سه برادر بودند. محمود، احمد و محمد بياتي، هر سه نظامي بودند و هر سه در تاج بازي مي‌كردند، اما محمود كه هافبك تاج و تيم‌ملي بود، بعدها سرمربي بزرگي براي تيم‌ملي شد. محمد هم كه متولد 1309 بود و در سال 1349 شخصا سرمربي تيم‌ملي شد (و براي اولين بار در تيم‌ملي به علي پروين ميدان داد)، بعدها در ساليان بسيار دستيار برادر بزرگتر خود شد. محمد بياتي، طي سال‌هاي 1337 تا 1343، بارها و بارها به صورت متناوب از دروازه تيم‌ملي فوتبال كشورمان دفاع كرد و همواره از بهترين‌ها بود. عزيز اصلي: توانايي‌هاي او منحصر به فوتبال و دروازه‌باني نبود. قبل از اينكه وارد كارنامه ورزشي وي شويم بايد بگوييم كه هنرپيشه توانايي بود و در دهه 40، در 10 فيلمفارسي ايفاي نقش كرد! همزمان قهرمان دو‌وميداني، كشتي، شنا و فوتبال بود. در فوتبال هم ابتدا گوش چپ بود و سپس دروازه‌بان شد و از سال 1340 تا 1347 سنگربان اصلي تيم‌ملي بود! هم خوب دروازه‌باني مي‌كرد و هم بسيار خشن بود و فقط دو بار با پيراهن پرسپوليس به داور سيلي زد(!) عزيز اصلي كه امروز 72 ساله است در آلمان زندگي مي‌كند (نگارنده در جام‌جهاني همراه سردبير گل، او را در فرانكفورت و در حاشيه بازي ايران و پرتغال، ملاقات كرديم). ناصر حجازي: نمي‌دانيم اگر رايكوف در سال 48 ناصر را در تيم نادر نمي‌ديد، آيا حجازي در فوتبال ايران به اين جايگاه و سابقه مي‌رسيد يا خير؟ حجازي با حكم رايكوف به تيم‌ملي رسيد و در سال 48 در 28 دقيقه بازي چهار گل از تركيه خورد! همان چهار گل بود كه او را ناصر حجازي كرد. حجازي از سال 48 تا 59، 11 سال در تيم‌ملي بازي كرد. در جام‌جهاني 1978 و المپيك 1976 براي تيم‌ملي درون دروازه ايستاد. بعدها با انتخاب AFC، دومين دروازه‌بان برتر قرن آسيا معرفي شد. ناصر حجازي از جنبه افتخارات يك دروازه‌بان، در ميان همه رقيبان خود بي‌رقيب است. منصور رشيدي: همزمان با ناصر حجازي درخشش را آغاز كرد ولي در سايه نام و شهرت او قرار گرفت. منصور رشيدي كه متولد 1326 است تا سال 50، زماني كه 24 ساله شده بود در خدمت تيم‌ملي جوانان بود! او همزمان با حجازي در سطح بالاي تيم‌ملي مطرح بود و در المپيك 1972 مونيخ و جام ملت‌هاي 1976 آسيا كه منجر به قهرماني سوم ايران در اين عرصه شد دروازه‌بان ثابت تيم‌ملي بود. رشيدي تنها سنگربان تاريخ فوتبال ملي است كه در يك تورنمنت (1976 – جام ملت‌ها) حتي يك گل هم نخورد. روزنامه‌نگاران قديمي معتقدند اگر رشيدي در دوره ديگري ظهور مي‌كرد از لحاظ محبوبيت به عابدزاده و حجازي هم طعنه مي‌زد. بهروز سلطاني: از اسفند 1360 تا سال 64 دروازه‌بان اول تيم‌ملي فوتبال ايران بود. بهروز سلطاني كه امروز 52 ساله است پيراهن تيم‌هاي كيان، پرسپوليس و دارايي را در دوران فوتبال به تن داشت. چهار سال بعد از دوري از تيم‌ملي، در سال 1368 در 32 سالگي به حكم علي پروين به تيم‌ملي فوتبال برگشت و بعد از انجام يك بازي ديگر براي تيم‌ملي در اين رده بازنشسته شد. سلطاني، دروازه‌باني با استيل مثال‌زدني و هوش سرشار بود و در سال‌هاي افتخارآفريني قرمزها خوش درخشيد. احمد سجادي: دروازه‌بان معروف هما كه بعدها به كشاورز و سپس بهمن و بانك تجارت كوچ كرد و سال‌ها مربي دروازه‌بان‌هاي تيم‌ملي فوتبال بود. از سال 1364 تا سال 1365، به مدت دو سال دروازه‌بان اول تيم‌ملي فوتبال بود. او در جام‌جهاني 2006 جزو كادرفني تيم‌ملي فوتبال بزرگسالان بود. سجادي چندان در فوتبال ملي معروف نشد و خيلي زود به دست فراموشي سپرده شد. احمدرضا عابدزاده: در بهمن 64، 19 ساله بود كه با پيراهن تيم‌ملي ب به تيم‌ملي ب روماني باخت و يك گل بد خورد تا پيروز جغتاپور در ادامه بازي‌ها به او ترجيح داده شود، اما يك سال بعد به حكم مرحوم دهداري دروازه‌بان اول تيم‌ملي فوتبال شد و تا تابستان سال 67، اين سنگر را حفظ كرد. عابدزاده با شركت در 76 بازي ملي، ركورددار اين عرصه است ضمن اينكه با تيم‌ملي در بازي‌هاي آسيايي 90 پكن قهرمان شد و در جام‌جهاني 1998 فرانسه حاضر شد و در راه صعود به جام‌جهاني، پيروزي برابر آمريكا، قهرماني در آسيايي 90 و مقام سوم در جام ملت‌هاي 88 و 96، نقشي فراموش نشدني داشت. خبرگزاري فرانسه، او را به عنوان مهره كليدي فوتبال ايران بعد از انقلاب انتخاب كرد. احمدرضا را مي‌شود محبوبترين گلر تاريخ فوتبال ايران ناميد. بهزاد غلامپور: در برهوت دروازه‌بانان لايق، زماني كه عابدزاده در تابستان 72 مصدوم شد، سنگربان اول تيم‌ملي لقب گرفت و به رغم اشتباهات مكرر، دو سال دروازه تيم‌ملي را حفظ كرد، اما به محض بازگشت عابدزاده به ميادين، سنگر تيم‌ملي فوتبال را به صاحب اصلي‌اش پس داد و خودش ذخيره او شد. بازي مقابل سوريه در مقدماتي جام‌جهاني بهترين بازي او و كل بازي‌هاي دور آخر مقدماتي جام‌جهاني در دوحه قطر بدترين نمايش‌هاي بهزاد بودند. نيما نكيسا: حيف كه قدر خودش را ندانست! مردي كه در سال 75 به حكم مايلي‌كهن، سرمربي وقت تيم‌ملي به احمدرضا عابدزاده ترجيح داده شده بود و در جام‌جهاني 98 هم زماني كه 22 ساله بود از دروازه تيم‌ملي برابر يوگسلاوي حفاظت كرد، باورش نمي‌شد كه عمر دروازه‌باني‌اش براي تيم‌ملي در سال 77 تمام شود. نكيسا خودش با دستان خودش بخت بلندش را به آتش كشيد. او در بازي اول جام‌جهاني 98 فرانسه، نمايش دلپذيري مقابل يوگسلاوي داشت و تنها يك اشتباه فني در جاگيري روي خط باعث شد يك گل از پدراگ ميهايلوويچ معروف دريافت كند. نيما مي‌توانست پس از عقاب براي حداقل يك دهه سند شماره يك تيم‌ملي را به نام خود بزند اما... ابراهيم ميرزاپور: يكي از دستاوردهاي مربيان كروات تيم‌ملي براي فوتبال ما ابراهيم ميرزاپور بود كه در تابستان 80 توسط فخرالدين بگوويچ بر برومند، طباطبايي و فنايي ترجيح داده شد. ميرزاپور به‌رغم ارايه بازي‌هاي بسيار پر افت‌وخيز تا جام‌جهاني 2006، در بهار سال 85 دروازه‌بان تيم‌ملي بود و بعد از غلامپور، بيشترين انتقاد در دوران فوتبالش در تيم‌ملي را به جان خريد. ابراهيم اگر هميشه روي دور اوج بود، مي‌توانست ميان 3 گلر اول تاريخ فوتبال ما جا داشته باشد ولي امان از افت! سيد مهدي رحمتي: در حالي كه بعد از حذف ميرزاپور، مهدي واعظي، رودباريان، وحيد طالب‌لو، رحمان احمدي و ... براي حضور در تيم‌ملي شانس داشتند، بخت او بلندتر و توانش بيشتر بود تا امروز گرانترين دروازه‌بان فوتبال ايران باشد. سيدمهدي ناگهان از يك گلر متوسط، به سطح عالي برگشت و اگر كمي شانس داشت با رشادت‌هاي بي‌نظير او تيم‌ملي به جام‌جهاني 2010 راه مي‌يافت ولي افسوس كه بهترين سال‌هاي رحمتي به خاطر ضعف ايران در مربيگري از كف مي‌رود. × × × "روزنامه گل" لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده