*Sanaz* 10640 اشتراک گذاری ارسال شده در 3 دی، ۱۳۹۰ ودرذات حرفاتون باهاتون موافقم ولی بالاخره برای هرچیزی حدومرزی وجود داره مگر اینکه قبول کنیم قانون نانوشته جنگل حاکمه که دیگه اونوقت هیچ رذیلتی وجود نخواهد داشت اما صحبت اینه که این موضوع هست وباید باهاش کنار اومد واون شعله های حریصانه گسترش دروغ رو کنترل کرد وگرنه از کوزه همان برون تراورد که دراوست سپاس خوب بحث من هم دقیقا روی همین نکته ای است که شما اشاره کردین. باید یک حد و مرزی وجود داشته باشه. اما خیلی مهمه که اون حد و مرز را چه کسی تعیین میکنه،درسته؟ حد و مرز دروغ را باید گوینده تعیین کنه یا شنونده؟ مثلا وقتی من هرچی بیشتر دروغ در مورد ماورالطبیعه و بهشت میشنوم خوشحال تر میشم،خوب مسلمه کسیکه اینهارو میخواد به من بگه بیشتر و راحت تر دروغ میگه. من فکر کنم ایراد بیشتر متوجه کسانی است که دوست دارن دروغ بشنون،اونیکه دروغ میگه اکثر موارد وظیفه اش رو انجام میده. لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده