مشاعره ی موضوعی

[moein.s 18983]

داني عشق چيست؟ آنچه از چشم تو تا عمق وجودم جاريست.

درد مي داني چيست؟ آنچه از عشق تو در سينه تنگم باقيست

[moein.s 18983]

عشق اگر با تو بيايد به پرستاري من

شب هجران نکند قصد دل آزاري من

روزگاري که جنون رونق بازارم بود

تو نبودي که بيايي به خريداري من

[moein.s 18983]

يادمان باشد اگر خاطرمان تنها ماند

طلب عشق ز هر بي سر و پايي نکنيم...

[sam arch 55879]

عشق اينکه دل از او به اشتياق مي افتد

بدون آنکه بخواهيم اتفاق مي افتد

 

اگر چه بار گرانيست گر به دوش نباشد

مسير چشمه ي بودن به باتلاق مي افتد

 

هميشه وقت رسيدن به عمق معني نابش

گلوي واژه و جمله به اختناق مي افتد

 

چه رمزي است خدايا! که بي بلاي وجودش

ميان زندگي و مرگ انطباق مي افتد

 

هنوز هيچ دلي پي نبرده است که اين شور

چرا بي آنکه بخواهيم اتفاق مي افتد.

[moein.s 18983]

دلم از عشق و مستی بیقرار است

به دنبال تو هر دم رهسپار است

ولی هرگاه می گیرم سراغت

جوابم انتظار و انتظار است

[sam arch 55879]

مشق می کنم خاطراتم را

دیدن و ندیدن را

شنیدن و نشنیدن را

گفتن و نگفتن را

زخم خوردن و شکستن را

سکوت را و فریادها را

بارها و بارها

و در پایان هر خطی بی قرارتر می شوم از گذشته

هرچند دستانم پرآبله اند اما

ننوشتن نتوانم

که زندگی مشق عشق است و دیگر هیچ...

[sam arch 55879]

«بي معناست اين»

عقل مي‌گويد،

«اين است هر چه هست»

عشق مي‌گويد،

«شور بختي است اين»

حسابگري مي‌گويد،

«جز درد چيزي نيست اين»

ترس مي‌گويد،

«سرانجامي ندارد اين»

زيركي مي‌گويد،

«اين است هر چه هست»

عشق مي‌گويد،

«سخره است اين»

غرور مي‌گويد،

«سهل انگاري است اين»

دور انديشي مي‌گويد،

«ناشدني است اين»

تجربه مي‌گويد،

«اين است هر چه هست»

عشق مي‌گويد

[sam arch 55879]

کاش دنیا رو میشد با نگاه عشق دید

اگه خودت هم بخوای دیگران نمی گذارند

من با خورشید زاده شدم

و با بهار جوان شدم

اما با اولین تگاه تو

در اولین روز زمستان

ریبا شدم

مهربان شدم

و بعد

آب شدم

[moein.s 18983]

از تو ای عشق در این دل چه شررها دارم

یادگار از تو چه شبها، چه سحرها دارم

[moein.s 18983]

آری ای عشق تو بودی که فریبم دادی

دل سودا زده ام را به حبیبم دادی

 

بوسه ها از لب یارم به رقیبم دادی

داروی کشتن من یاد طبیبم دادی

[moein.s 18983]

گر تو ای عشق نه مشّاطه خوبان بودی

ترک آن ماه جفاپیشه چه آسان بودی

[moein.s 18983]

گرچه از چشم بتی بیدل و دینم ای عشق

هرچه بینم همه از چشم تو بینم ای عشق

[moein.s 18983]

گرچه ای عشق شکایت ز تو چندان دارم

که به عمری نتوانم همه را بشمارم

 

گرچه از نرگس او ساخته ای بیمارم

گرچه زان زلف گره ها زده ای در کارم

[moein.s 18983]

خواهم ای عشق که میخانه دلها باشم

بی خبر از حرم و دیر و کلیسا باشم

[moein.s 18983]

کاش دائم دل ما از تو بلرزد ای عشق

آن دلی کز تو نلرزد بچه ارزد ای عشق

[moein.s 18983]

من از آن حسن روزافزون كه يوسف داشت دانستم كه عشق از پرده ء عصمت برون آرد زليخا را

[moein.s 18983]

هرگز نميرد آن كه دلش زنده شد به عشق ثبت است بر جريده ء عالم دوام ما

[moein.s 18983]

عاشقى را كه چنين باده شبگير دهند كافر عشق بود گر نشود باده پرست

[moein.s 18983]

به رغم مدعيانى كه منع عشق كنند جمال چهره ء تو حجت موجه ماست

[moein.s 18983]

گداى كوى تو از هشت خلد مستغنى است اسير عشق تو از هر دو عالم آزادست