sookut 13735 اشتراک گذاری ارسال شده در 9 آذر، ۱۳۹۰ مدير اداره‌کل حفاظت از محيط زيست اصفهان: شکارچيان بزرگترين دشمنان گربه‌سانان هستند ايرن: مدير اداره‌کل حفاظت از محيط زيست استان اصفهان گفت: تخريب زيستگاه‌هاي حيات وحش به دليل اجراي پروژه‌هاي عمراني توسط دستگاه‌هاي دولتي مهم‌ترين عامل نابودي يوزپلنگ ايراني است. برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام به گزارش خبرگزاري محيط زيست ايران و به نقل از ايسنا، احمدرضا لاهيجان‌زاده در سمينار گربه‌سانان بيابان مرکزي ايران در شهرستان آران و بيدگل، بزرگترين دشمنان گربه‌سانان را شکارچيان دانست و اظهار کرد: شکارچيان با شکار طعمه گربه‌سانان موجب انقراض اين گونه ناياب در زيستگاه‌هاي حيات وحش مي‌شوند. وي از يوزپلنگ آسيايي به عنوان يکي از گونه‌هاي در خطر انقراض نام برد و افزود: اين گونه جانوري هم اکنون به دليل تخريب زيستگاه‌ها و کمبود طعمه به شدت در خطر انقراض قرار دارد و به همين دليل سازمان حفاظت از محيط زيست ايران 9 سال است که با کمک سازمان ملل، حفاظت از آخرين بازمانده‌هاي اين گونه و زيستگاه‌هاي آن را در ايران آغاز کرده است. مديراداره‌کل حفاظت ازمحيط زيست استان اصفهان در ادامه، قوي شدن حفاظت فيزيکي و مشارکت جوامع محلي جهت آشنايي با زيستگاه يوزپلنگ ايراني را امري ضروري دانست و گفت: تخريب زيستگاه‌هاي حيات وحش به دليل اجراي پروژه‌هاي عمراني توسط دستگاه‌هاي دولتي مهم‌ترين عامل نابودي يوز ايراني است که مسئولان بايد به آن توجهي ويژه داشته باشند. لاهيجان‌زاده، مساحت مناطق حفاظت شده استان اصفهان را يک ميليون و 600هکتار در قالب چهار منطقه حفاظت شده اعلام کرد. هم‌چنين مديرعامل انجمن پايشگران محيط زيست ايران به بيان نقش مشارکت جامعه محلي در حفاظت از حيات وحش و گونه‌هاي در معرض خطر همچون يوز ايراني پرداخت و گفت: حفاظت از محيط‌هاي طبيعي و گونه‌هاي در معرض خطر به شيوه سنتي و بدون توجه به انسان به عنوان جزيي از طبيعت بوده و بدون توجه به نيازهاي انساني و جوامع بومي و محلي ساکن در آن عملا با مشکلات و چالش‌هاي متعددي روبه‌رو است که مي‌تواند موجب عدم موفقيت در حفاظت شود. ميترا البرزي‌منش، افزود: اگر چه استفاده از واژه مشارکت مردمي سال‌ها است که در ادبيات اجتماعي ايران وارد شده است، ولي هنوز به درک کامل و صحيحي از اين مفهوم در فعاليت‌هاي اجرايي نرسيده‌ايم. وي در ادامه دشواري‌هاي ايجاد هدف و زمينه‌هاي مشترک همکاري، عدم اعتماد متقابل و سوء برداشت مردم از مشارکت را از دلايل اجرايي نشدن مفهوم صحيح آن دانست. 1 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده