Himmler 22171 اشتراک گذاری ارسال شده در 5 آذر، ۱۳۹۰ پژوهشگران علوم پزشکی می گویند نتایج تحقیقات آ«ان نشان می دهد که افراد مبتلا به سندرم پای بی قرار، معمولا در بخشی از مغزشان دچار کاهش فعالیت هستند. به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ، سندرم پای بیقرار یک اختلال حرکتی می باشدکه بصورت یک اضطرار برای حرکت دادن پاها در زمان خواب خود را نشان میدهد. علائم rls از فردی به فرد دیگر متفاوت است و توصیف ان نیز مشکل می باشد. بسیاری از مردم احساسی مثل مورمور شدن یا حرکت حشرات روی پوست ، در پاهایشان دارند.این احساس کاملا” با درد ناشی از گرفتگی عضلانی متفاوت است ، اغلب در ساق پا بوجود می آید، در حالت نشسته یا دراز کش بدتر می شود و با دراز کردن یا حرکت دادن پاها بطور موقت بهبود می یابد. نتایج مطالعات جدید پزشکان نشان داد: یک ناحیه از مغز، وظیفه کنترل حرکات را بر عهده دارد. سندرم پای بی قرار عارضه ایست که در آن احساس ناراحتی و ناآرامی در پاها بروز می کند. نتایج ابتدایی یک بررسی جدید در مرکز مطالعات علوم اعصاب استرالیا حاکیست: در مبتلایان به سندرم فوق، میزان فعالیت این ناحیه مغزی در مقایسه با اشخاص سالم حدود ۸۰ درصد کمتر است. به گزارش شبکه خبری ای بی سی، دکتر کای دابل، استادیار علوم اعصاب مرکز فوق خاطر نشان ساخت: به نظر می رسد که از هر ۲۰ نفر در جامعه، یک بیمار مبتلا به این سندرم است که ممکن است روی کیفیت زندگی افراد تاثیر نامطلوب قابل توجهی بگذارد. با این حال بسیاری از ما اطلاعات کافی در این زمینه نداریم. وی تصریح کرد: این یافته به ما کمک می کند بهتر دریابیم که چه اتفاقاتی در مغز موجب بروز این علائم می شود و در نتیجه برای درمان بهتر این سندرم اقدام کنیم. 2 لینک به دیدگاه
Himmler 22171 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 5 آذر، ۱۳۹۰ لازم به ذکر است برخی داروها ممکن است علائم بیماری بی قرار را ایجاد کنند، نظیر بعضی داروهای سرماخوردگی، داروهای معده، داروهای ضد افسردگی و بعضی داروهای دیگر روانپزشکی. همچنین شکلات، نیکوتین، الکل (بخصوص شراب قرمز) یا هر چیزی که کافئین داشته باشد مانند قهوه، چای، و کولاها می توانند علائم این بیماری را تشدید کنند. بعضی افراد دچار بیماری پای بی قرار هیچ مشکل طبی دیگری ندارند، ولی ممکن است افراد دیگری در خانواده مثل برادر، خواهر، مادر، پدرو فرزندان نیز درگیر این بیماری باشند یعنی بیماری می تواند ژنتیک باشد که در این صورت به آن فرم اولیه می گویند و این فرم معمولا در سنین قبل از ۵۰ سالگی شروع می شود. این بیماری ممکن است در حاملگی، نارسایی کلیه، کمبود آهن، مشکلات تیرویید و بیماریهای سیستم اعصاب محیطی رخ دهد. در این صورت به آن فرم ثانویه می گویند و این فرم معمولا در سنین پس از ۵۰ سالگی شروع می شود. گرچه علت قطعی این بیماری معلوم نیست. اما احتمال دارد مشکل مربوط به ماده ای بنام دوپامین باشد . دوپامین یک ماده شیمیایی است که در بدن تولید می شود و برای ارتباط بین برخی سلولها در مغز لازم است. برای تولید دوپامین، آهن لازم است. بنابراین کمبود آهن می تواند تولید این ماده را مختل کند. هیچ روش آزمایشگاهی یا تصویربرداری نمی تواند این بیماری را تشخیص دهد و تشخیص صرفا توسط پزشک بر اساس شرح علائم بیمار داده می شود. ولی آزمایش خون و روشهای دیگر می تواند در رد بیماریهای دیگر و بررسی فرم های ثانویه کمک کند. 2 لینک به دیدگاه
Himmler 22171 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 5 آذر، ۱۳۹۰ به افراد دچار این مشکل پیشنهاد می گردد که موارد زیر را رعایت نمایند : - ترک قهوه و الکل - ترک سیگار - ورزش روزانه - قبل از اینکه زیاد خسته شوید بخوابید - ساعات خواب و بیداری خود را منظم کنید - بیماریهایی که باعث تشدید یا ایجاد پای بی قرار می شوند نظیر کمبود آهن بایستی توسط پزشک درمان شوند - داروهایی که اثر شبیه دوپامین دارند توسط پزشک تجویز می شوند مانند سیفرول (میراپکس یا پرامی پکسول)، رکیپ (روپینیرول)، لوودوپا و …. - گاهی با این داروها علائم زودتر در عصر رخ می دهند و شدیدتر می شوند و در این صورت بایستی پزشک خود را مطلع سازید تا میزان یا زمان یا نوع دارو را عوض کند. 2 لینک به دیدگاه
Himmler 22171 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 5 آذر، ۱۳۹۰ [TABLE] [TR] [TD][TABLE] [TR] [TD]سندرم پای بی قرار چیست؟[/TD] [/TR] [/TABLE] [/TD] [/TR] [TR] [TD][TABLE] [TR] [TD] این بیماری نوعی اختلال حرکتی و اختلال خواب است. افراد دچار این بیماری بسختی می توانند مشکل حسی مبهم در عمق پاهای خود را توصیف کنند. این بیماران نیاز مبرمی به حرکت دادن پاهایشان دارند. احساس کشیدگی، سوزش، گزگز، احساس کاذب حرکت مایع یا حرکت مورچه در ساق پاها مواردی هستند که بیماران ذکر می کنند. اکثر بیماران نمی توانند به خواب روند یا مکررا از خواب بیدار می شوند. علائم با حرکت دادن پاها بهتر می شوند و موقع استراحت بدتر می شوند. همچنین اوج علائم عصرها و شبهاست.گاهی همراه این بیماری، پرش در پاها بلافاصله پس از بخواب رفتن یا در طی خواب رخ می دهد (نام این پرشها "حرکات دوره ای اندام در خواب" است). این بیماری بسیار شایع است ولی اغلب بیماران نمی دانند که این یک اختلال در سیستم مغز و اعصاب است. عللعلت قطعی این بیماری معلوم نیست. احتمال دارد مشکل مربوط به ماده ای باشد بنام دوپامین.دوپامین یک ماده شیمیایی است که در بدن تولید می شود و برای ارتباط بین برخی سلولها در مغز لازم است. برای تولید دوپامین، آهن لازم است. بنابراین کمبود آهن می تواند تولید این ماده را مختل کند. برخی داروها ممکن است علائم بیماری بی قرار را ایجاد کنند، نظیر بعضی داروهای سرماخوردگی، داروهای معده، داروهای ضد افسردگی و بعضی داروهای دیگر روانپزشکی. همچنین شکلات، نیکوتین، الکل (بخصوص شراب قرمز) یا هر چیزی که کافئین داشته باشد مانند قهوه، چای، و کولاها می توانند علائم این بیماری را تشدید کنند.بعضی افراد دچار بیماری پای بی قرار هیچ مشکل طبی دیگری ندارند، ولی ممکن است افراد دیگری در خانواده مثل برادر، خواهر، مادر، پدرو فرزندان نیز درگیر این بیماری باشند یعنی بیماری می تواند ژنتیک باشد که در این صورت به آن فرم اولیه می گویند و این فرم معمولا در سنین قبل از ۵۰ سالگی شروع می شود. این بیماری ممکن است در حاملگی، نارسایی کلیه، کمبود آهن، مشکلات تیرویید و بیماریهای سیستم اعصاب محیطی رخ دهد. در این صورت به آن فرم ثانویه می گویند و این فرم معمولا در سنین پس از ۵۰ سالگی شروع می شود. هیچ روش آزمایشگاهی یا تصویربرداری نمی تواند این بیماری را تشخیص دهد و تشخیص صرفا توسط پزشک بر اساس شرح علائم بیمار داده می شود. ولی آزمایش خون و روشهای دیگر می تواند در رد بیماریهای دیگر و بررسی فرم های ثانویه کمک کند. [/TD] [/TR] [/TABLE] [/TD] [/TR] [/TABLE] 2 لینک به دیدگاه
Gizmo 5887 اشتراک گذاری ارسال شده در 6 آذر، ۱۳۹۰ دخترخالم 15 سالش بود این مشکل اومد سراغش....پیش هر دکتری رفت نفهمیدن دردش چیه...طفلکی عذابی میکشید ازینکه نمیتونست به دکترا بفهمونه دقیقا چشه!... به مرور بهتر شد البته با نگرانی همیشگی از تکرار اون دوره تلخ...یه روز مفصل ماجرا و علائم حال اون دورانشو برام تعریف کرد منم تو نت سرچ کردم به همین سندرم پای بیقرار رسیدم....علائمو که براش خوندم با تعجب تایید کرد...باورش نمیشد مشکلش شناخته شده باشه! بش سپردم دیگه نگران نباشه...اگه باز هم اینطور شد به دکترش بگه یه تحقیقی راجع به سندرم پای بیقرار کنه و داروهای لازمو تجویز کنه..... نتیجه:نت خوبه 1 لینک به دیدگاه
Himmler 22171 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 6 آذر، ۱۳۹۰ دخترخالم 15 سالش بود این مشکل اومد سراغش....پیش هر دکتری رفت نفهمیدن دردش چیه...طفلکی عذابی میکشید ازینکه نمیتونست به دکترا بفهمونه دقیقا چشه!...به مرور بهتر شد البته با نگرانی همیشگی از تکرار اون دوره تلخ...یه روز مفصل ماجرا و علائم حال اون دورانشو برام تعریف کرد منم تو نت سرچ کردم به همین سندرم پای بیقرار رسیدم....علائمو که براش خوندم با تعجب تایید کرد...باورش نمیشد مشکلش شناخته شده باشه! بش سپردم دیگه نگران نباشه...اگه باز هم اینطور شد به دکترش بگه یه تحقیقی راجع به سندرم پای بیقرار کنه و داروهای لازمو تجویز کنه..... نتیجه:نت خوبه دستت درد نکنه .. ویزیت هم ازش میگرفتی بهتر بود لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده