sookut 13735 اشتراک گذاری ارسال شده در 23 شهریور، ۱۳۹۰ جمعيت پرندگان مهاجر خوزستان به يک پنجم کاهش يافت برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام بهروز بهروزي‌راد در گفت‌وگو با (ايسنا)، اظهار کرد: استان خوزستان و رودخانه‌هاي و تالاب‌هاي موجود در اين استان هميشه در فصل زمستان پذيراي گونه‌هاي مختلفي از پرندگان بوده است؛ هر زمان که شرايط اکولوژيکي و زيست‌محيطي استان براي مهاجرت پرندگان فراهم باشد، تالاب‌ها و رودخانه‌هاي استان مي‌توانند دوباره پذيراي پرندگان مهاجر باشند. وي افزود: با توجه به کاهش بارندگي در سال‌هاي اخير و همچنين بروز پديده خشکسالي، مشکلات بسياري براي تالاب شادگان ايجاد شده است و جمعيت پرندگان اين تالاب کاهش يافته است، با اين وجود تنوع گونه‌اي در اين تالاب قابل قبول است. بهروزي‌راد تصريح کرد: به عنوان مثال گونه "عروس‌غاز" يکي از گونه‌هاي نادر در دنياست که در دهه 40، 50 و 60 به خوزستان مهاجرت مي‌کرد، ولي در حال حاضر اين پرنده ديگر به استان مهاجرت نمي‌کند. در گذشته اين پرنده زمستان‌هاي خود را در خوزستان مي‌گذراند. اين مدرس محيط زيست خاطرنشان کرد: اين گونه پرنده مسير مهاجرت خود را تغيير داده است و در حال حاضر پس از مهاجرت از سيبري، زمستان خود را در سواحل رود نيل مي‌گذراند. در زمستان‌هاي دهه 50، جمعيت اين گونه پرنده در تالاب‌هاي خوزستان به بيش از 10 هزار قطعه هم مي‌رسيد. وي با بيان اين‌که گونه "غاز پيشاني‌سفيد" هم در معرض انقراض است، ادامه داد: تالاب‌هاي خوزستان در گذشته از زيستگاه‌هاي اصلي اين گونه پرنده بودند، اين در حاليست که به مرور زمان با تغيير شرايط تالاب‌ها، اين پرنده هم مسير مهاجرت خود را تغيير داده است. عضو گروه محيط زيست دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم و تحقيقات اهواز اظهار کرد: گونه "هوبره" هم در دهه‌هاي 40 و 50 و اوايل دهه 60 به تالاب‌هاي خوزستان مهاجرت مي‌کرد و جمعيت زيادي در استان داشت؛ اين گونه پرنده در حال حاضر هم به استان مهاجرت مي‌کند، ولي جمعيت آن بسيار کاهش يافته است. شکار بي‌رويه اين گونه پرنده توسط شکارچيان کشورهاي عربي، حيات اين پرنده را با تهديد مواجه کرده است. بهروزي‌راد گفت: "اردک مرمري" گونه ديگري است که در سال‌هاي گذشته در تالاب هورالعظيم جوجه‌آوري داشته، اين در حالي است که بر اساس آخرين آمار در دهه 70، حدود 100 جفت اردک مرمري در قسمت شمالي تالاب شادگان و هورالعظيم وجود داشته است. در حال حاضر هم به دليل خشک شدن منطقه، اين گونه پرنده ديگر در استان مشاهده نمي‌شود. وي افزود: شرايط اکولوژيکي منطقه و تشديد خشکسالي موجب شده تالاب‌ها که زيستگاه‌هاي اصلي پرندگان مهاجرند، وضعيت نامناسبي پيدا کنند. سدسازي بي‌رويه يکي از عوامل اساسي تشديد اين مشکل است، ولي تنها عامل نيست. هر عاملي که موجب کاهش ميزان آب تالاب‌هاي شادگان، هورالعظيم، ميانگران و ديگر تالاب‌هاي خوزستان شود، شرايط حيات پرندگان را هم دشوارتر مي‌کند و در نتيجه توان بقاي آن‌ها کمتر مي‌شود، در چنين شرايطي پرنده تصميم مي‌گيرد که مهاجرت کند. اين مدرس دانشگاه تصريح کرد: "اردک سرسفيد" هم گونه ديگري است که در گذشته و تا دهه 60 در آب‌گيرهاي خوزستان جوجه‌آوري داشته، ولي در حال حاضر مشاهده نمي‌شود. 75 درصد جمعيت جهاني اين گونه پرنده در گذشته زمستان‌هاي خود را در خوزستان مي‌گذرانده، ولي اکنون جمعيت اين پرنده در استان تقريبا به صفر رسيده است. بهروزي‌راد خاطرنشان کرد: "اردک بلوطي(بلوچي)" و "پليکان پاخاکستري" هم از ديگر گونه‌هاي پرندگان آبزي هستند که در گذشته بسيار به خوزستان مهاجرت مي‌کردند، ولي جمعيت فعلي آن‌ها به شدت کاهش يافته است. سال گذشته 6 جفت پليکان پاخاکستري در نزديکي خرمشهر تخم‌گذاري کردند، ولي اين پرنده‌ها توسط صيادان شکار شدند و هيچ‌کدام از تخم‌ها به جوجه تبديل نشد. معضل صيادي بي‌رويه ازجمله مشکلاتي است که پرندگان مهاجر به خوزستان با آن مواجه‌اند. عضو گروه محيط زيست دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم و تحقيقات اهواز اظهار کرد: "ليکوي خوزي" ازجمله پرنده‌هاي کمياب بوي منطقه است که از گذشته‌هاي دور در اطراف تالاب شادگان و به‌ويژه "هويزه" و دشت‌هاي اطراف تالاب "هوالعظيم" ساکن بوده و به راحتي در نيزارهاي منطقه قابل مشاهده بوده است. به دليل آلوده شدن منطقه، تغيير شرايط اکولوژيکي و ورود پساب‌هاي نيشکر به تالاب، اين پرنده ديگر توان توليدمثل و جوجه‌آوري ندارد و به دليل اين‌که گونه‌اي بومي است و مهاجرت نمي‌کنند، جمعيت آن بسيار کاهش يافته است. وي تاکيد کرد: ورود بيش از حد مواد آلوده‌کننده به "خورموسي" و تردد بيش از حد کشتي‌ها، شرايط را براي زيست پرندگان نامناسب کرده و امکان رشد و توليدمثل آن‌ها را کاهش مي‌دهد. دگرگوني در محيط زيست خوزستان در سطح وسيعي قابل مشاهده است. بهروزي‌راد به ايسنا گفت: يک پرنده براي مهاجرت به يک زيستگاه به چهار فاکتور آب، غذا، امنيت و پناهگاه نياز دارد. تشديد خشکسالي‌ها، افزايش رفت و آمد‌ها در تالاب‌ها، توسعه صنعت و کشاورزي و تغيير کاربري پناهگاه‌ها و تصرف زمين‌ها موجب از بين رفتن فاکتورهاي مورد نياز براي بقاي پرندگان در مناطق مختلف استان شده است. جمعيت پرندگان خوزستان نسبت به دهه‌هاي 50، 60 و 70 بسيار کاهش يافته است. جمعيت نزديک به يک‌ميليوني پرندگان خوزستان در دهه‌هاي گذشته، امروز به کمتر از 200 تا 300 هزار پرنده در فصل زمستان رسيده است. لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده