sookut 13735 اشتراک گذاری ارسال شده در 21 شهریور، ۱۳۹۰ دماوند در مسیر تخریب اسماعیل کهرم- سال گذشته در" رینه" پای کوه دماوند یعنی همانجایی که پای دیو سفید را در بند کرده اند، همایش باشکوهی برگذار شد که مردم را از اطراف و اکناف به رینه کشاند. مردمی که دو برابر ظرفیت سالن محل برگزاری همایش را پر کرده بودند برای نشان دادن علاقه خود به کوه دماوند به گرد یکدیگر جمع شده بودند. برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام علاقه ای که این ایرانی ها به نماد ملی خود ابراز می کردند به راستی مثال زدنی بود. رفیق شوخ مازنی من با غرور تکرار می کند که ما مازنی ها بد کردیم که کوه دماوند را به شما تهرانی ها هدیه دادیم؟قله دماوند هدیه طبیعت وخالق آن به ایران و ایرانیان است و همه ایرانیان درگذشته، حال وآینده ، سایه آن را بالای سر خود می بینند و در غرور داشتن این عظمت و ابهت با یکدیگر شریک اند. در این جلسه احساسات فراوانی که از طرف مردم نسبت به کوه دماوند ابراز شد تاکیدی بر علاقمندی مردم این آب و خاک نسبت به سلامت و ماندگاری کوه دماوند بود. آنچه که ازلابلای صحبت های سخنرانان جلسه دریافت گردید آن بود که کوه دماوند در خطر است. راهنمایان محلی دماوند که بارها ایران زمین را از فراز قله سرافراز دماوند دیده اند به من گفتند که گروههای چهار هزار نفری راه قله را پیش گرفته اند ولی از لگد مال کردن کوه انبوهی از زباله و پلشتی به جای گذاشته اند و بوی عفونت تا مدتها دماوند زیبا را به عفونت کشیده بود. در کوههای عالم برای تعیین ظرفیت تعداد کوهنوردان ضوابط علمی گوناگون وجود دارد و هیچگاه اجازه ورود حتی یکصد کوهنورد را نیز در یک وهله به کوهستان ها نمی دهندچه رسد به چار ده هزار نفر. متعاقب این صعود" زشت و نمادین" قرار بر این بود که یک هشت، ده هزار نفری را به دماوند گسیل دارند! مگر حد می شود اگر چند هزار کوهنورد به کوههای ما مانند سلطان سبلان ، ساوالان، کوه کرکس، اشترانکوه ....صعود کنند؟ اجازه دهید تشریح کنیم. ابتدا آنکه در ارتفاعات پائین و در دامنه کلیه گیاهان سطحی لگد کوب می شوند، له می شوند و از بین می روند.گیاه روی خاک، حافظ خاک است و خاک لخت حفاظی ندارد. زیر لگد کوهنوردان کوبنده می شود، لایه لایه پودر می شود،با باد و یا باران منتقل می شود(فرسودگی) و به مرور نهرهای کوچک در روی مسیر جای پای کوهنوردان ایجاد می شود و در دامنه کوه شیارها در دل خاک عریان عمیق و عمیق تر می شود مانند ناودان ولی از مدت کمی قسمتهایی از کوه جدا می شودو این مسئله در رفت و آمد کوهنوردان در هیمالیای کوه پیکر بوجود آمده است، چه رسد دماوند زیبا و ظریفو دامنه های دماوند به تدریج از پوشش گیاهی تهی گردیده استو اکنون نیروهای فرساینده مانند باران و آب جاری، با دو تغییر درجه حرارت آسان تر به تخریب خواهند پرداخت. چرای بی رویه در این دامنه باید به عریان شدن خاک کمک کند. همین دامنه های حاصلخیز محل روئین گیاهان زینتی، طبی و صنعتی بوده که به مرور از انواع و تعداد آن کاسته گردیده است. اگر این عوامل مخرب کافی نیستند، معدن کاوی را نیز در کنار آنها بگذاریم آنوقت قطعاً اوضاع دماوند موجب نگرانی شدید خواهد گردید. تعداد معدن هایی که در دامنه های دماوند فعالیت دارند کسی نمی داند . حقیقت آنستکه سفره چنان گسترده و پر برکت است که حتی تشکیلات محلی نیز از این خواین یغما بی نصیب نمانده اند و آنان نیز مشغول بهره برداری از معدن پوکه در دامنه های دماوند گردیده اند. تخمین زده می شود که روزانه 500 تا 700 کامیون پوکه از بدنه دماوند جدا می شود و در جای دیگری در وطن ما به زیر زمین فرو می رود تا پایه های نباتی بر روی پاره تن دماند استقرار یابد. تنها محدودیتی که در جدایی تکه های بدن دماوند روا داشته اند، ممنوعیت ، استفاده از انفجار در معادن است .یعنی هر چه قدر که توانستید از پیکر دوماوند را جدا کنید ولی بدون انفجار! و چنین است که مرگ تدریجی یک کوه به عظمت حماسه رقم می خورد. براستی چه زمانی طول می کشد تا دماوند از دیده ها ناپدید شود؟ 200 سال؟ جلسه "رینه " زنگ خطری بود که برای دماوند به صدا درآمد. پس از آن گردهم آیی بی نظیر تعدادی از مردم علاقمند به دماوند و طبیعت ایران در مازندران به فکر نجات دماوند برآمدند. این یک حرکت مردمی و خود جوش بود که انجمن های کوهنوردی و علاقمندان دماوند در مازندران و تهران ونیز مردم از همه ایران آن را تدارک دیدند. در این حرکت های خود جوش و مردمی لزوم ایجاد یک هسته مرکزی مطالعاتی برای شناختن بهتر و دقیق تر نقاط قوت، نقاط شعف، فرصت ها و نیز تهدیدهایی که دماوند با آن روبه روست مورد موافقت قرار گرفت. اطلاعات در مورد کوه دماوند ممکن است به صورت پراکنده، اینجا و آنجا وجود داشته باشد ولی باید آنها را دریک مجموعه وزیر یک سقف جمع آوری کرد و برآن افزود.تهدادی از کوه نویسان که در این مجموعه و همایش حضور داشتند، نمونه هایی از کارهای بسیار باارزش خود را در معرش دید حاضران قرار دادندو این نمونه ها غنای تحقیقات انجام شده ونیز راه درازی را که برای شناخت ارزش های دماوند در پیش رو است، به ما معرفی می کند. مجموعه با ارزش کتابهایی که توسط کوه نویس معاصر"داوود محمدی فر" تقدیم مجمع گردید به راستی ژرفای اقیانوس اطلاعات مربوط به کوهها را نمایش می دهد ولی مع الوصف دماوند نیازمند مطالعات بیشتر و دقیق تری است تا علاوه بر شناخت ارزش ها اسطوره ای، تاریخی ، فولکلوریک فرهنگی، زیست محیطی ، اقتصادی ... روشهایی جهت جلویگری از تخریب این پدیده بی نظیر اتخاذ گردد. برای شناخت ارزش های دماوند و نجات این کوه از تهدیدهای فراوان، باید کلیه علاقمندان و دست اندرکاران کوهنوردی، همراه با متخصصان گوناگون باید همکاری کنند و به تصمیم گیران نشان دهند که برای کوه دماوند ارزش قائل هستند. همچنان که بارها و بارها در ایران به اثبات رسیده است مردم منشاء کلیه حرکت های عظیم وروشنگرانه بوده اند و دولت ها همیشه پشت سر مردم حرکت می کنند.قطعاٌ این حرکت مردمی هم می تواند موجب اتخاذ تصمیم های مهم از طرف تصمیم گیران گردد. مادر هسته مرکزی مطالعات کوه دماوند به کلیه متخصصانی که به نحوی درزمینه دماوند صاحب نظرمی باشند نیازمندیم و محتاج به کمک های آنان . ممکن است شما نیز مانند هزاران نفر ایرانی علاقمند به کوه دماوند، سوالی کنید که چرا شما از این فعالیت ها و اقدامات بی خبر مانده اید؟ خوب حقیقت آنست که برگزار کنندگان همایش های "رینه" فراموش کرده بودند که از مهمترین وسائل ارتباط حمعی یعنی رسانه ها دعوت کنند، شاهد ، ناظراین فعالیت ها باشند. اگر من از اعضای گروه ترتیب دهندگان این همایش بودم، اول از رسانه ها دعوت می کردم . اول رسانه ها. 1 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده