.FatiMa 36559 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 28 شهریور، ۱۳۹۱ [TABLE=width: 0%] [TR] [TD=colspan: 3] [/TD] [/TR] [TR] [TD=bgcolor: #cdcdcd] [/TD] [TD=align: center] آلوار آلتو پردیس برای دانشگاه فنی اوتانمی در اسپو، فنلاند بین سال های ۱۹۴۹ و ۱۹۶۶ طراحی کرده است. ساختمانی که برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام برای دانشکاه طراحی کرده است شامل ساختمان اصلی، کتابخانه، مرکز خرید و برج آب با یک تالار هلال شکل در مرکز. نقطه کانونی این مرکز دانشگاهی ساختمان تالار با دو سرسرای بزرگ (که برای کنگره در نظر گرفته شده است) می باشد. راه پله همانند ردیف های بالا رونده پنجره ها از بیرون و آمفی تئاتر بر این نکته تاکید می کنند. تمام فضاهای آموزشی در ساختمان های مجاور حول یک حیاط مرکزی جا داده شده اند همچنین در این قسمت فضاهای کوچک سخنرانی، آزمایشگاه ها و اتاق های اساتید هستند. مرکز به سه قسمت اصلی تقسیم می شود. قسمت عمومی، قسمت ژئودزیک و قسمت معماری .متریال های عمده آجر قرمز تیره، گرنیت سیاه و مس هستند. [/TD] [TD=bgcolor: #cdcdcd] [/TD] [/TR] [/TABLE] [TABLE] [TR] [TD=class: DataListItem] دانشگاه فنی اوتانمی در اسپو فنلاند [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] دانشگاه فنی اوتانمی در اسپو فنلاند [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] دانشگاه فنی اوتانمی در اسپو فنلاند- عکس هوایی [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] دانشگاه فنی اوتانمی در اسپو فنلاند [/TD] [/TR] [/TABLE] برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 4 لینک به دیدگاه
.FatiMa 36559 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 1 مهر، ۱۳۹۱ [TABLE=width: 0%] [TR] [TD=colspan: 3] [/TD] [/TR] [TR] [TD=bgcolor: #cdcdcd] [/TD] [TD=align: center] این ساختمان و محیط اطراف آن فضایی دلپذیر را برای کار دکتر دوشی و کارمندانش تشکیل می دهد ." سانگات " در واقع دفتر کار شخصی و کارگاه معماری دکتر دوشی با فضایی برای ملاقات ها و پذیرایی از مهمانان است. یک مکان آزاد , دنج و آسوده که فارغ البال از بافت شهر , به کار به عنوان یک تفریح و استراحت نگاه می کند و در مکانی خلوت به طور تخصصی به پرورش ایده های شخصی معماری , وسپس عملی ساختن و انتشار آنها می پردازد.این معماری که سبک و مقیاس بومی , درون مرزی و منطبق با محیط خود دارد . علاوه بر این نوعی نقطه عطفی در عقاید و شیوه عملی دکتر دوشی در پیروی از پروتالیسم مدرن ( سبک معماری اواسط قرن بیستم با جلوه ای محکم و عظیم , سنگین , توپر و زمخت و ستبر به صورت یکپارچه که از سنگ و بتن و آجر به صورت عریان و بدون روکش ساخته می شودو در آن عناصر سازه ای نمایان می شوند) است که در آن منطقه گرایی مدرنیسم آشکار شده , به او در راه متجلی ساختن ارزش هاو ویژگی های فرهنگ و هویت هندی در قالب اصول این مکتب معماری کمک می کند . فرهنگ واژگان و دایره عناصر آن, از فضاهایی با تاق های قوسی به عنوان شاخصه و زبان معماری پدیدار می شود. فضای کارگاه به اندازه یک متر در زمین فرو رفته و یک نیم طبقه بالکنی نیز به آن اضافه شده که به فضای کارگاه مشرف است. این قوس ها از دو لایه نازک بتنی مسلح شده با میلگردهای باریک تشکیل شده که در میان آن ها یک لایه عایق گرمایی شامل مخروط های رسی قرار دارد . لایه بیرونی با کاشی های سفید سرامیکی به صورت تکه های خرد شده پوشش داده شده تا گرما و نور خورشید را پس بزند. محوطه سازی با منطبق کردن و پله پله کردن زمین اطراف ساخته شده که به سمت ساختمان بالا می آید تا به ایوان هایی که با کاشی های سرامیکی معرق کفسازی شده اند برسد . روی این ایوان جوی آب و ستون های نور هویدا می شود. حس و تاثیر نهایی این فضا عزلت نشینی در یک غار خلوت و دور افتاده است. [/TD] [TD=bgcolor: #cdcdcd] [/TD] [/TR] [/TABLE] [TABLE] [TR] [TD=class: DataListItem] معماران معاصر هند _ کارگاه اداری , معماری سانگات [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] معماران معاصر هند _ کارگاه اداری , معماری سانگات [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] معماران معاصر هند _ کارگاه اداری , معماری سانگات [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] معماران معاصر هند _ کارگاه اداری , معماری سانگات [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] معماران معاصر هند _ کارگاه اداری , معماری سانگات [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] معماران معاصر هند _ کارگاه اداری , معماری سانگات [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] معماران معاصر هند _ کارگاه اداری , معماری سانگات [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] معماران معاصر هند _ کارگاه اداری , معماری سانگات [/TD] [/TR] [/TABLE] برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 3 لینک به دیدگاه
.FatiMa 36559 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 14 مهر، ۱۳۹۱ [TABLE=width: 0%] [TR] [TD=colspan: 3] [/TD] [/TR] [TR] [TD=bgcolor: #cdcdcd] [/TD] [TD=align: center] طراحی پردیس "EDI" موضوع یک مسابقه بین المللی بود که به دنبال طرحی خلاقانه می گشت تا حسی آمیخته از سنت و مدرنیته را برانگیزاند و در واقع مفاهیم و الگوهای سنتی را در صورت و بیانی مدرن و امروزی زنده کند. این مجموعه آمیزه ای است از ساختمان های آجری که دور یک حیاط مرکزی روباز آرایش داده شده اندو چندین ساختمان جداگانه در داخل خوشه های عملکردی گنجانده شده اند . ایوان ها و مهتابی ها , پنجره های فرو رفته در داخل دیوار و دیوارهای ضخیم همگی به گونه ای ساخته شده اند تا ورود گرما به فضاهای داخل را به حداقل برسانند.استفاده از پا ستون ها و کرسی چینی های بالا آمده , استفاده سرشار و غنی از از آجرکاری و همچنین جزییات اجرایی در این ساختمان ها , نشان دهنده سرپیچی آنها از روشهای سخت گیرانه مدرنیسم است . این پردیس در اصل با پنج ساختمان عمده و یک حیاط مرکزی در میان مجموعه ساخته شده و حیاط های کوچکتر ارتباطی در میان این ساختمان های عمده , یعنی اداری ,آموزش و کتابخانه قرار گرفته اند و باعث اتصال ساختمان ها و حیاط های ساختگاه می شوند. این بخش ها با یک گره اتصالی که به استراحتگاه کارآموزان متصل می شود باهم پیوند می خورند . دو ساختمان مخصوص اقامتگاه کارآموزان دارای سالن غذاخوری وسیعی در گوشه خودند. دایره واژگان ممیزه این موسسه از آجرکاری نمایان و قوسهای بالشتک نعل درگاه و همچنین تاق ها ساخته شده که در قالب احجامی بزرگ و سنگین, عناصر نمایشی و تشریفاتی و اجرایی بزرگتر از حد نیاز , و البته متناسب با مقیاس ظاهر می شوند.ساختمان هایی که دور تا دور حیاط بزرگ پردیس قرار گرفته اند , هر کدام دارای حیاط کوچکتر میانی اند . یک راهروی بسیار کشیده به طول حدود 120 متر دز شرق ساختگاه بلوک های مستقر در این بخش را , شامل اقامتگاه کارآموزان , ساختمان اداری , مرکز آ موزشی و کارآموزی ( بزرگترین بلوک ) , مرکز تحقیقات , و در انتها ساختمان کتابخانه و نیز حیاط های اختصاصی میان آن ها , به یکدیگر مرتبط می کند . در واقع فقط بلوک دیگر اقامتگاه و همچنین سالن جداگانه غذاخوری در غرب از این مجموعه دور می مانند. بالشتک های بتنی تاق ها به رنگ سفید در میان آجرکاری نمایان دیوان ها و راهرو ها را شکل می دهند, بیشتر فضاها در میان دو راهروی سایه دار و رواق مانند احاطه شده اند و تقارن کامل دارند که ایجاد یک محور قوی ورودی می کند.حیاط اختصاصی هر ساختمان به عنوان فضای سر ریز جمعیت و همچنین به عنوان یک حلقه در سلسله مراتب حرکتی افراد از داخل به خارج و بالعکس عمل می کند . در اغلب موارد مسیرها و جعبه های پلکان به صورت متقارن قرار گرفته اند تا به سمت بال های راست و چپ ساختمان مربوطه بروند. در این پروژه که یکی از کارهای اولیه معمار است لحن و آهنگ پست مدرنیسم آشکار است , لحنی که به سرعت در علاقه ای به سوی یک مدرنیسم ساده و بی پیرایه خاموش شده . به هرحال تلاش معمار در پروژه های "EDI " برای آزاد سازی این مجموعه از محدودیت های سازمانی و رسمی و مقررات پیچیده موسسات متعارف , دوستانه کردن و صمیمی کردن محیط آن برای کاربران , و پشتیبانی کردن آن با تسهیلات و امکانات اجتماعی تلاشی موفق بوده است. [/TD] [TD=bgcolor: #cdcdcd] [/TD] [/TR] [/TABLE] [TABLE] [TR] [TD=class: DataListItem] مرکز طراحی و مدیریت پروژه " HCP " _ احمد آباد هند _ 1987 [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] مرکز طراحی و مدیریت پروژه " HCP " _ احمد آباد هند _ 1987 [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] مرکز طراحی و مدیریت پروژه " HCP " _ احمد آباد هند _ 1987 [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] مرکز طراحی و مدیریت پروژه " HCP " _ احمد آباد هند _ 1987 [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] مرکز طراحی و مدیریت پروژه " HCP " _ احمد آباد هند _ 1987 [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] مرکز طراحی و مدیریت پروژه " HCP " _ احمد آباد هند _ 1987 [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] مرکز طراحی و مدیریت پروژه " HCP " _ احمد آباد هند _ 1987 [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] مرکز طراحی و مدیریت پروژه " HCP " _ احمد آباد هند _ 1987 [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] مرکز طراحی و مدیریت پروژه " HCP " _ احمد آباد هند _ 1987 [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] مرکز طراحی و مدیریت پروژه " HCP " _ احمد آباد هند _ 1987 [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] مرکز طراحی و مدیریت پروژه " HCP " _ احمد آباد هند _ 1987 [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] مرکز طراحی و مدیریت پروژه " HCP " _ احمد آباد هند _ 1987 [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] مرکز طراحی و مدیریت پروژه " HCP " _ احمد آباد هند _ 1987 [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] مرکز طراحی و مدیریت پروژه " HCP " _ احمد آباد هند _ 1987 [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] مرکز طراحی و مدیریت پروژه " HCP " _ احمد آباد هند _ 1987 [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] مرکز طراحی و مدیریت پروژه " HCP " _ احمد آباد هند _ 1987 [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] مرکز طراحی و مدیریت پروژه " HCP " _ احمد آباد هند _ 1987 [/TD] [/TR] [/TABLE] برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 2 لینک به دیدگاه
.FatiMa 36559 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 15 مهر، ۱۳۹۱ [TABLE=width: 0%] [TR] [TD=colspan: 3] [/TD] [/TR] [TR] [TD=bgcolor: #cdcdcd] [/TD] [TD=align: center] این اثر گسترش غربی آمریکا را به یادگار نگه داشته است و ارو سارینن طاق ورودی را به شکل نشانی از آینده درآورده که در بالای منظر شهریِ سنت لوییس ایستاده است . در طراحی اش، این اِلمان از ساختارهای نمادین پیشینی متعلق به همان عروج، مقیاس و دقتی ریاضی رسم شده است . منحنی نقطه ی آغازین طراحی سارینن بود، فرمی ایده آل که بیشتر به اختصار وجود داشته است . رفت و برگشتِ مقطعی مثلث شکل - از اندازه ای متغیر- در طول این منحنی اساس فرمش بود . این فرم ریاضی به منظور افزایش تاثیر زیبایی شناسی در طراحی اش، بعدا به شکلی کج درآمد در حالی که همچنان کاربری سازه ای خود را حفظ می کرد . طاق ورودی سنتِ دقت ریاضی و سادگی فرمال در طراحی اِلمان های آمریکایی را نگه می دارد که با اِلمان واشینگتن در واشنگتن دی سی آغاز شد درحالی که، اندیشه ی معاصر بودن را با پیچیدگیِ مصالح و برنامه ریزی پروژه بر می انگیزد . این منحنی، شامل پوششِ فولادیِ مقاطع مثلث شکلِ بتنی است که در حال تغییر است و ضخامت آن از 54 فوت( در قسمت کف) تا 17 فوت ( در بالای المان) تغییر می کند . صفحات فولادی در مقابل یک دیگر بسیار محکم جفت شده اند به طوری که پایداری سازه ای و زیبایی اش را افزایش می دهد و آن را ظریف تر از آنچه هست، نشان می دهد . سارینن قصد داشت طراحی اش را در غالب سکوی مشاهده عرضه کند ؛ سیستمی پیچیده از ماشین های بالابرنده ای است که به شکلی مورب به بالای طاق ورودی صعود می کند و 12 نفر را به طور همزمان، به بالا حمل می کند و بازدید کنندگان می توانند چشم انداز اطراف را از ارتفاع 630 فوتیِ زمین تماشا کنند . این ماشین های بالابرنده به شکل پوسته ی سختی طراحی شده اند که همان زیبایی شناسی زمانِ حاضر را به یاد می آورد . علاوه بر منحنی، این پروژه جایگیری خود را در پارک بزرگ تر یادبود گسترش ملی جفرسن دنبال می کند . این طرح کاخ دادگستری تاریخیِ قدیمی را به عنوان مرکز پارک، زیر نقطه ی اوج این طاق ورودیِ جدید بازتولید می کند . این جفت شدن طاق و کاخ دادگستری به شمایلی از شهر سنت لوییس و مناطق بزرگ تر درآمده است . [/TD] [TD=bgcolor: #cdcdcd] [/TD] [/TR] [/TABLE] [TABLE] [TR] [TD=class: DataListItem] طاق ورودی - ارو سارینن [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] طاق ورودی - ارو سارینن [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] طاق ورودی - ارو سارینن [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] طاق ورودی - ارو سارینن [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] طاق ورودی - ارو سارینن [/TD] [/TR] [/TABLE] برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 2 لینک به دیدگاه
sam arch 55879 اشتراک گذاری ارسال شده در 24 مهر، ۱۳۹۱ آلوار آلتو معمولا در مورد کار خود می گفت:کل طرح با نقاشی آغاز شد.نقاش برای خلق فرم و فضا(یا تصویر آن ها)،بدون وجود دغدغه های سازه و عملکرد آزاد است.معماری آلتو با آرزوی این آزادی از هر چیزی که خطر تبدیل شدن به یک سیستم را داشته باشد اجتناب می کند. ویلا میریا مانند یک کلاژ (اختلاط رنگ ها و عکس ها)کوبیست،عناصر و مجموعه های دارای بار معنایی را آزادانه کنار هم قرار می دهد.ستون ها همان درخت ها هستند،دیوارهای چوبی یا آور خانه های رعیتی فنلاندی بوده و ترده ها از معبد ژاپنی الهام گرفته شده اند. حتی روند طراحی ویلا میریا نیز غیر سیستماتیک بود،هنگامی که آلتو طرح قبلی خانه را نامناسب تشخیص داد.ساخت خانه بر مبنای طرحی متفاوت آغاز شد.کارفرمایان سخاوتمند او هری و میر گالیچسن وی را تشویق به تجارب جدید و نهراسیدن از شکست کرده بودند،بنابراین مخالفتی با این کار ابراز نداشتند. اما آلتو به جای کنار گذاشتن کامل طرح قدیمی و طراحی کاملا جدید،کلیت طرح را حفظ کرده و تغییر بنایدین پلان پرداخت.پلان جدید علی رغم غیر سیستماتیک بودنش به اندازه ی کافی منطقی است،ساختمانی L شکل با دو بال،یکی برای خانواده و دیگری برای خدمه،به وسیله ی زون ناهارخوری و هال ورودی ثانویه به دو قسمت تقسیم شده بود.سقف ناهارخوری به سمت باغ ادامه می یابد و در انتها با یک سونای سنتی در کنار استخر که خصوصیت اصلی محوطه است ارتباط پیدا می کند. یک تجزیه و تحلیل مختصر از بال قسمت خانواده،برای تصویر کشدین خصوصیت های اصلی این طرح غنی کافی است.در زبقه ی هم کف،یک فضای بزرگ به روش های مختلفی برای کارایی های مختلف تقسیم شده است.تغییر مصالح کف در طول خط مارپیچ،محدوده ی نشیمن را کهع متمرکز بر شومینه ی پرگاری در گوشه ی راست است از قسمت موسیقی و سرگرمی جدا می کند.فضای سرگرمی مشرف بر ورودی میهمان و مسیر ورود به خانه است. در کنجی دیگر یک کتابخانه توسط قفسه ی کتابی که ظاهرا اتفاقی جای گذاری شده است تعریف می شود.در حالی که یک گلخانه،در گوشه ی مقایل با دیوارهای آجری رنگ شده محصور گردیده است.مصالح و فرم ها اثرا طبیعی هستند و برای جلوگیری از همسان شدن فضاها،به اندازه ی کافی متفاوت از یکدیگر طراحی شده اند،اما محدوده ها کلا مربعی شکل هستند و ستون ها نیز بر روی شبکه ی معمول قرار گرفته اند،اگرچه هر ستون با دیگری متفاوت است.اکثر ستون ها گرد بوده و فولادی می باشند اما یکی از آن ها بتنی است.ستون های فلزی بدون دلیل مشخص سازه ای به صورت تکی،دوتایی و سه تایی تعبیه شده اند. در طبقه ی بالا هیچ اثری از یک سیستم وجود ندارد.دیوارهای بیرونی از فرم کلی طبقه ی پایین تبعیت نکرده و نواحی بزرگ از سقف مسطح را به عنوان تراس تعریف می کند،در یک گوشه،فرم ارگانیک با پوشش چوب کارگاه میر گالیچسن از گوشه ی مربعی ساختمان بیرون زده استو نیاز به دو ستون بیرونی به عنوان تکیه گاه دارد که یکی تکی و دیگری دوگانه است.ستون ها در داخل ساختمان از طبقات پایینی پدیدار می شوند.اما محل آن ها چنان که انتظار می رود،ارتباطی با پلان ندارد و یکی از آن ها در میان اتاق خواب اصلی قرار دارد. شاید آزادی نقاش گونه ی آلتو به گونه ای فنلاندی بوده باشد و به جای ارائه معماری شهر و کارخانه،یک کعماری جنگل و برکه را ارئه می دهد،اما نقاشی هایی که او را تحت تاثیر قرار داد نقاشی های مدرن بودند و قسمتی از یک جنبش بین المللی به شمار می آمده اند. معماری مدرن پس از ویلا میریا،دیگر نتوانست به این تظاهر کند که دارای عملکرد و سازه ی ساده می باشد. منبع نوشتار کتاب شاهکارهای معماری مسکونی در قرن بیستم/کالین دیویس،امین لوفا حروف چینی:سام 2 لینک به دیدگاه
.FatiMa 36559 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 2 آبان، ۱۳۹۱ [TABLE=width: 0%] [TR] [TD=colspan: 3] [/TD] [/TR] [TR] [TD=bgcolor: #cdcdcd] [/TD] [TD=align: center] دکتر " بال کریشنادوشی " – احمد آباد هند – 1968 زمانیکه فقط در حدود هفت مدرسه و دانشکده معماری در سرتاسر هندوستان وجود داشت ,شاید تاسیس دانشکده معماری را در احمد آباد , زیر نظر " جامعه آموزشی احمد آباد " در سال 1962 بتوان مهمترین نقطه عطف در تاریخ اموزش معماری مدرن در هند به شمار آورد. دکتر بال کریشنادوشی با همراهی “ برنارد کان " (Bernard Kohn) و دکتر " راسوی هاری وکیل (rasvihari vakil) , طرح مایه ای را در تصور پرورانده و سپس به آن جامه واقعیت پوشاندند , که پس از آن تبدیل به یک مرکز کامل برای پایه گذاری (دانشگاه فناوری و برنامه ریزی محیطی ) (CEPT) در یک ساختگاه سه و نیم هکتاری شد , یک موسسه آموزشی پیشگام با تمرکز روی محیط مصنوع زمانی که دانشگاه شروع یه فعالیت کرد, برنامه آموزشی و طرح درسی آن کاملا ابداعی , بی نظیر و بی سابقه بود و با هیچکدام از الگوهای آموزشی موجود در سراسر کشور شباهتی نداشت . فلسفه کمیته گرایی , مختصر و مفید بودن , لاغری و چابکی و نیز بیان مواد و مصالح به صورت آشکار و به نحوی که ماهیت اصلی آنها نمایان شود , اساس طراحی دکتر دوشی را تشکیل می داد که در نهایت به ایجاد فضاهای ساده و بدون هیچ ویژگی خاص و شاخص , دیوارهای صاف و موازی ,بدون هیچ عنصر فوق العاده ای انجامید. آجر و بتن تنها مصالح این بنا هستند که در کنار چوب برای بازشوها در ساخت این موسسه تنومند , استوار , با ظاهری بدون پرداخت , صخره ای و خالی از ظرافت به کار رفته اند. ویژگی های فضایی این ساختمان به ارتباطات قوی و شفافیت آن وابسته است که نه ایجاد جو آموزشی باز , پر تحرک و سرزنده کمک می کند . چنین فضایی با ایجاد کارگاه های آموزشی بزرگی ساخته شده که به طور افقی با راهروهایی که آن ها را به هم متصل می کند ,و همچنین با ارتباطات عمودی از طریق ساخت نیم طبقه بالکنی طره شده بر روی همکف , با یکدیگر پیوند فضایی و عملکردی قوی برقرار می کنند. فضاهای عمومی در طبقه همکف , به لحاظ معماری با بالا آوردن پیمون اصلی کارگاه به وجود آمده که علاوه بر این رسیدن نور شمال به آن ها در طرف دیگر را تسهیل می کند.فضاهای یک طبقه و دو طبقه حاصله با توجه به ویژگی های معماری و فیزیکی بنا اثری همگن کننده بر جامعه دانشجویان دارد و یک جو غیر رسمی را بر کل مجموعه حاکم کرده است . محیط آموزشی حاصله خلاقیت و آ زادی مورد نیاز برای تحقیقات را پرورش می دهد که اثر مانایی روی ذهن تمامی کاربران آن دارد. [/TD] [TD=bgcolor: #cdcdcd] [/TD] [/TR] [/TABLE] [TABLE] [TR] [TD=class: DataListItem] دانشکده معماری , پردیس دانشگاهی CEPT [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] دانشکده معماری , پردیس دانشگاهی CEPT [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] دانشکده معماری , پردیس دانشگاهی CEPT [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] دانشکده معماری , پردیس دانشگاهی CEPT [/TD] [/TR] [/TABLE] برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 2 لینک به دیدگاه
.FatiMa 36559 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 2 آبان، ۱۳۹۱ [TABLE=class: BorderBox] [TR] [TD=align: center][TABLE] [TR] [TD=align: center][TABLE=width: 0%] [TR] [TD=colspan: 3] [/TD] [/TR] [TR] [TD=bgcolor: #cdcdcd] [/TD] [TD=align: center] ساختمان اصلی موزه در سال 1924 توسط ویلیام وارد واتکینبا با رهیافتی نئو کلاسیک طراحی شد. در نمای جنوب شاخصه های ستون های بلند یونانی بارز است. در مقابل میس وندرروهه جبهه ی شمالی را به عنوان نمونه ای بارز از سبک بین الملل طراحی کرده است. سالن کالینین یکی از بزرگترین و منعطف ترین فضای رخداد است. گزیده هایی از مجموعه ی دائمی مدرن و معاصر عموماً در این بخش از موزه به نمایش گذاشته شده است. گالری با حرکتی کرو مانند غالباً به منظور مناسبت های رسمی استفاده می شود. سالن کالینین و پاویون برون مساحتی بیشتر از 1000 فوت مربع از فضای گالری و پذیرش را اشغال کرده است.فرم فن شکلی که میس خلق کرده باعث افزایش بیشتر فضا شده است و همچنین ساختار شعاعی بدنه تحقق نمای خارجی با دیوارهای پره ای دراماتیک را ممکن می سازد. از زمان استفاده از مصالح مدرن و صنعتی مانند فلز و قاب های شیشه ای بزرگ میس ون درروهه با ارائه ی تعریف پوست و استخوان – اسکلت بنا و پوسته آن - به این رهیافت کمک کرد. با تولید اسکلتی مینیمال برای موزه, آثار او بر آزادسازی فضایی سیال از حجم داخلی دلالت دارد. [/TD] [TD=bgcolor: #cdcdcd] [/TD] [/TR] [/TABLE] [/TD] [/TR] [TR] [TD] [TABLE] [TR] [TD=class: DataListItem] ... [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] ... [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] ... [/TD] [/TR] [/TABLE] [/TD] [/TR] [/TABLE] [/TD] [TD] [/TD] [/TR] [/TABLE] برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 2 لینک به دیدگاه
.FatiMa 36559 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 3 آبان، ۱۳۹۱ [TABLE=width: 0%] [TR] [TD=colspan: 3] [/TD] [/TR] [TR] [TD=bgcolor: #cdcdcd] [/TD] [TD=align: center] با طراحي بين المللي سويل در سال 1992 ، آندو تصميم گرفت كه پاویون مي بايستي فرهنگ ژاپني خود را نشان دهد كه ازچوب و مواد سنتي كشورش ساخته شده بود .آندو تصميم گرفت به افراد راجع به فرهنگ ژاپني جهت توصيف روح ژاپني با پاویون چوبي آگاهي بخشد . بازديدكننده به ساختمان از طريق يك پل قوسي شكل وارد مي شود كه به طبقه دوم از شرق و غرب منتهي مي شود . جهت انتقال حس جريان تاريخچه ژاپني ، آندو يك مجموع از اتاق هاي توريستي در اندازه هاي مختلف مطرح مي كند . اتاق ها در اندازه و ارتفاع با همديگر فرق مي كنند و هرجفت آن بيش از 17 متر بلندي داشته و از طريق پوشش تفلون روشن مي شود . [/TD] [TD=bgcolor: #cdcdcd] [/TD] [/TR] [/TABLE] [TABLE] [TR] [TD=class: DataListItem] پاویون ژاپن _ سویل 92 _ تادائو آندو [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] پاویون ژاپن _ سویل 92 _ تادائو آندو [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] پاویون ژاپن _ سویل 92 _ تادائو آندو [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] پاویون ژاپن _ سویل 92 _ تادائو آندو [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] پاویون ژاپن _ سویل 92 _ تادائو آندو [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] پاویون ژاپن _ سویل 92 _ تادائو آندو [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] پاویون ژاپن _ سویل 92 _ تادائو آندو [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] پاویون ژاپن _ سویل 92 _ تادائو آندو [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] پاویون ژاپن _ سویل 92 _ تادائو آندو [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] پاویون ژاپن _ سویل 92 _ تادائو آندو [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] پاویون ژاپن _ سویل 92 _ تادائو آندو [/TD] [/TR] [/TABLE] برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 1 لینک به دیدگاه
البرت 36 اشتراک گذاری ارسال شده در 7 آبان، ۱۳۹۱ تشكر اموزندست ولي چرا فكر و انديشه هاي من به روي كاغذ نمياد . A . 1 1 لینک به دیدگاه
.FatiMa 36559 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 25 آبان، ۱۳۹۱ [TABLE] [TR] [TD=colspan: 3] [/TD] [/TR] [TR] [TD=bgcolor: #cdcdcd] [/TD] [TD=align: center] ویلای TUGENDHAT مکان: برنو، جمهوری چک BERNO ( CZECH REPUBLIC) معمار: میس وندروهه ( MIES VAN DER ROHE ) این ویلا به سفارش زوج تازه ازدواج کرده ی یهودی ثروتمندی به نام های گریت و فریتز توگندات TUGENDHAT از در آمد خانوادگی آنها از کارخانه ی تولیدی نساجی در برنو ساخته شده است.این زوج میس وندروهه را در سال 1927 ملاقات کرده و از طراحی ویلایZEHLENDORF ادوارد فاکس ( EDVARD FUCHS) تحت تاثیر قرار گرفتند.این خانواده از شیوه ی استفاده ی میس وندروهه از فرم های ساده به صورت عالی استقبال کردند. با این حال آنها مایل نبودند که تنها یک معمار خانه ی آنها را طراحی کند. آنها در اصل با مهمترین معماری مدرن برنو در آن زمان مواجه بودند. اما بعد از بازدید از پروژه های مختلف توسط هر معمار در نهایت کار خود را به میس سپردند. میس در سپتامبر سال 1928 از محل سایت بازدید کرد و پلان هایی را در دسامبر همان سال طراحی کرد. او در شب سال نو طرح های خود را با خانواده ی توگندات مطرح کرد و پس از ایجاد چند تغییر جزیی به پلان مورد نظر خود رسید. میس به دلیل اعتقادات کارکردی مدرن خود به استفاده از چارچوب آهنی در کار خود روی آورد. استفاده از چارچوب های آهنی این فرصت را می دهد تا دیوارهای داخلی بارها را بهتر تحمل کنند و بازشوها و نورگیرهای بیشتری در فضا داشته باشیم. این ویلا تشکیل شده از سه سطح مختلف ( شامل زیرزمین ) و طراحی متفاوت در هر طبقه می باشد که متناسب با سایت شیبدار آن است.به طور کامل جداره ی جبهه ی جنوبی و باغ از زمین تا سقف لعاب کاری شده است. این ویلا یک خانه ی نسبتا بزرگ است. تشکیل شده از دو اتاق خواب بچه و یک اتاق برای پرستار بچه ها که حمام مشترکی در جلوی خانه قرار دارد. در حالی که اتاق مستر با تراس در ارتباط است. و فضایی برای یک چهارم کارکنان در نظر گرفته شده است. این ویلا به دلیل اسراف مواد و روش های ساخت و ساز غیرطبیعی در زمان خود بسیار گران قیمت بود. این خانه به دلیل استفاده از سیستم های سرمایش و کرمایش جدید برای اقامت خصوصی بسیار پیشرفته بود. هزینه ی کلی برای ساخت این ویلا چیزی حدود پنج میلیون کرون تخمین زده شد. که در سال 1930 این مبلغ توانایی ساخت خانه را برای 30 خانواده ی کوچک مقدور می ساخت. برنو در سال 1920 توپی از معماری مدرن برای چکسلواکی بود. ویلا با استقبال متوسطی رو به رو شد. بسیاری از نخبگان جناح چپ در دنیای هنر خانه ی جدید را به دلیل وجود مبلمان و طراحی داخلی دارای شکوه افراطی دانستند. میس طراحی مبلمان و چیدمان آنها را خود به عهده گرفت. اگرچه هیچ هنری بر روی دیوارها و یا دکوراسیون خانه وجود ندارد ولی هیچ گاه آن چنان ساده به چشم نمی آید زیرا از مواد غنی و کمیابی همچون عقیق و چوب های جنگل های گرمسیری استفاده شده است. ویلا توسط معماران ساختمان در برنو ساخته شد ولی چارچوب های آهنی توسط پیمانکاران بزلین ساخته شده است. استفاده از چارچوب های فلزی ذر آن زمان غیر معمول بود اما فواید زیادی را به همراه داشت، که همین مورد غرفه میس در بارسلونا را مشهور کرد. از ویژگی های این چارچوب آهنی: دیوارهای نازک تر و یک پلان آزاد که می تواند طبقه به طبقه متفاوت باشد، دیوارهای بزرگی از لعاب برای باز کردن اتاق و اتصال آنها را به باغ و ... بیش از همه ثبات مشخصه در طراحی های میس باعث موفقیت ساختمان های مسکونی او می شود. این خانواده در سال 1938 به سمت چپ چکسلواکی ونزوئلا به مدت کوتاهی قبل از موافقتنامه مونیخ رفت و هرگز بازنگشت. در طول جنگ جهانی دوم و حملات هوایی مبلمان اصلی در نهایت به سرقت برده شد. در سال 1994 این ویلا به عموم مردم به عنوان یک موزه معرفی شد. وارثان فریتز و گرته این ویلا را در سال 2007 به مالکیت خود و بر اساس قوانینی که در مورد آثار هنری مصادره شده بود آن را مجددا پس گرفتند. ویلای توگندات در حال حاضر تحت بازسازی چند میلیون دلاری مرمت است که قرار است در آغاز سال 2012 به پایان رسد. [/TD] [/TR] [/TABLE] برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام لینک به دیدگاه
.FatiMa 36559 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 25 آبان، ۱۳۹۱ [TABLE=class: BorderBox] [TR] [TD=align: center][TABLE] [TR] [TD=align: center][TABLE=width: 0%] [TR] [TD=colspan: 3] [/TD] [/TR] [TR] [TD=bgcolor: #cdcdcd] [/TD] [TD=align: center] معمار : میس وندروهه هویا گیلرمو گارسیا این تصاویر زیبا را از گالری نشریه ملی دی نویه در برلین گرفته است ،که توسط میس وندروهه طراحی شده است. این بنا مربوط به سال 1968 می باشد که معماری آن جهشی از معماری سنتی موزه و ایده ی اتاق های بسته به یک فضای آزاد و انعطاف پذیر است. طول این ساختمان 64.8 متر است و در هر طرف ساختمان دو ستون فلزی قرار دارد، که آزاد بودن گوشه ها باعث سبک تر به نظر آمدن ساختمان می شود. بسیاری از ساختمان های میس براساس ایده ای روشن و رادیکال و با ساختاری دقیق طراحی شده اند. این اولین ساختمان غیر معاصر ی است که تا کنون درArchDailyمنتشر شده است. اگر مایلید بیشتر راجع به این ساختمان بدانید به عکس های زیر دقت کنید. [/TD] [TD=bgcolor: #cdcdcd] [/TD] [/TR] [/TABLE] [/TD] [/TR] [TR] [TD] [TABLE] [TR] [TD=class: DataListItem] - [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] - [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] - [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] - [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] - [/TD] [/TR] [/TABLE] [/TD] [/TR] [/TABLE] [/TD] [TD] [/TD] [/TR] [/TABLE] برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 1 لینک به دیدگاه
.FatiMa 36559 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 15 آذر، ۱۳۹۱ [TABLE=width: 0%] [TR] [TD=colspan: 3] [/TD] [/TR] [TR] [TD=bgcolor: #cdcdcd] [/TD] [TD=align: center] این مرکز دارای گروه هایی با دانش میان رشته ای است که روی جنبه های مختلف آگاهی و آموزش زیست محیطی کار می کنند . مجموعه ای از ساختمان ها در ساختگاهی با زمین موج دار و شیب دار در امتداد خط الراس ها قرار گرفته اند و بخش هایی فرو رفته و گود را برای محوطه سازی , خالی گذاشته اند . علاوه بر این ساختمان ها به گونه ای بریده و قطع شده اند که میزان نور تابیده شده و وارده به آن ها تا حد امکان کاهش یافته و سطح نمای قابل رویت آن ها کم شده است , در حالی که به درختان اطراف نهایت احترام را می گذارند و حریم مورد نیاز آن ها را تامین می کنند.بدین ترتیب این طرح پاسخ خوبی برای ساختگاه شیبدار و پوشش گیاهی درختان انبوهی است که آنرا پوشانده اند , به گونه ای که کمترین مزاحمت ممکن را برای پوشش گیاهی موجود داریم , زهکشی و سیستم طبیعی دفع هرزاب ها و هدایت آب های سطحی که همان شیارهای فرودین و آبراهه های گود زمین هستند برجا نگهداشته شده اند , فرسایش جلوگیری شده و جهت گیری اقلیمی زمین و ساخت و سازهای موجود در ساختگاه روی هم رفته مناسب است . ساختار غیر سلسله مراتبی و انعطاف پذیر سازماندهی این مرکز هویت فردی را رعایت می کند . برای کار گروهی ارزش قایل بوده و مشوق آن است و قدرت سلسله مراتبی را نفی می کند. بدین ترتیب معماری انجام شده در ساختگاه علاوه بر این موارد , با استفاده از مواد و مصالح ( آجر و بتن ) و جزییات اجرایی مشابه در سرتا سر بنا و نیز گوشه شناسی همسان عناصر و فضاها حل کردن هویت ساختمان های متمایز گوناگون در هویت کلی مجموعه و حفظ نوعی پیوستگی دانه ها و بخش های مختلف تلاش کرده تا شخصیت واحدی را به وجود بیاورند . این معماری می کوشد تا تمایز فردی و هویت شاخصه هر قسمت را با استفاده از مزیت تغییر و تنوع زمین و ساختگاه و باقی موارد موجود و طبیعی ایجاد کند . محیط مصنوع که در میان یک طبیعت انبوه آشیانه گردیده به وسیله نوارهای مختلف سطوح , پله ها و تراس ها که ایجاد موقعیت های مناسب , چشم اندازهای زیبا و پیوستگی بصری خوشایندی می کند , شکل گرفته است . در اینجا ساختمان ها با یک دایره واژگان کنترل شده و محدود , متمایز شده در عین حال به هم پیوند خورده اند تا به شکل زمین و عوارض آن پاسخی مناسب داده باشند. [/TD] [TD=bgcolor: #cdcdcd] [/TD] [/TR] [/TABLE] مرکز آموزش های زیست محیطی - گروه معماری ماندلا برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 2 لینک به دیدگاه
.FatiMa 36559 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 1 دی، ۱۳۹۱ [TABLE=class: BorderBox] [TR] [TD=align: center][TABLE] [TR] [TD=align: center][TABLE=width: 0%] [TR] [TD=colspan: 3] [/TD] [/TR] [TR] [TD=bgcolor: #cdcdcd] [/TD] [TD=align: center] " بث شُلوم " نام اجتماع يهوديان محافظه كاريست كه در سال 1918 در بخش لوگان فيلادلفيا تاسيس شده و به افتخار پايان جنگ جهاني اول، به معناي " خانه صلح " در زبان عبري نام گرفته است و در مدت كوتاهي پس از شروع جنگ جهاني دوم به پارك الكينز در پنسيلوانيا منتقل گرديد. مركز جديد اين انجمن در سال 1951 افتتاح شد. دو سال بعد خاخام كوهن جِي مورتيمر موفق به متقاعد كردن فرانك لويد رايت براي ساخت تنها كنيسه ي طراحي شده در زندگي حرفه اي و طولاني مدت خود، گرديد. از دسامبر 1953 همكاري موفقيت آميز برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام و خاخام آغاز گشت. كنيسه بث شلوم تنها پس از پنج ماه بعد از درگذشت رايت، در 20 سپتامبر 1959 افتتاح گرديد. در عرض چند سال پس از اتمام كار، كنيسه بث شلوم توسط موسسه معماران آمريكايي و ائتلاف ملي براي حفظ آثار تاريخي ، به عنوان يكي از يكي از هفده كار ارزشمند اين معمار بزرگ برشمرده و حفظ شده است. اين كنيسه در سال 2007 به عنوان اثرتاريخي ملي ثبت شده است. كنيسه بث شلوم شامل دو فضاي عبادتي مي شود؛ فضاي محراب اصلي كه در قسمت فوقاني ساختمان در زير سقف شيشه اي قرار دارد و محراب خواهران، كه در زير اين محراب است و مناسب اجتماعات صميمي تر است. همچون بيشتر آثار رايت، تكرار نقوش هندسي، رنگ ها وبافت ها در سراسر ساختمان، طراحي يكپارچه و قدرتمندي را ايجاد كرده اند. شما مي توانيد اين كوه كار شده با متريالهاي مدرن را منحصر بفرد بيابيد ؛ كاري با شيشه، بتن و فولاد كه با شن صحرا وبرنزهايي با تم طلايي و آلومينيوم هاي نقره اي رنگ مات كامل شده است و با خطوط قرمز رنگ چشمگيرمخصوص رايت به اتمام رسيده است. مثلث و شش گوشه ها در سراسر ساختمان به صورت دوبعدي و سه بعدي يافت مي شوند. [/TD] [TD=bgcolor: #cdcdcd] [/TD] [/TR] [/TABLE] [/TD] [/TR] [TR] [TD] [TABLE] [TR] [TD=class: DataListItem] نماي اصلي كنيسه [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] ورودي بنا [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] سالن اصلي نيايش [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] محراب خواهران [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] جزئيات داخلي [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] جزئيات خارجي [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] سقف شيشه اي بنا [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] محراب اصلي [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] ورودي [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] فضاي داخلي [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] استفاده از فريم هاي چوبي براي بتون ريزي [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] نصب سه پايه فلزي سقف شيشه اي [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] ساختار اوليه بنا [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] فرانك لويد رايت و پيمانكار طرح هسكل كلوِل [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] تلگراف فرانك لويد رايت به خاخام مورتيمر [/TD] [/TR] [/TABLE] [/TD] [/TR] [/TABLE] [/TD] [TD] [/TD] [/TR] [/TABLE] برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام لینک به دیدگاه
.FatiMa 36559 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 3 دی، ۱۳۹۱ [TABLE=width: 0%] [TR] [TD=colspan: 3] [/TD] [/TR] [TR] [TD=bgcolor: #cdcdcd] [/TD] [TD=align: center] این موزه مکعبی شکل قد کوتاه و تنومند یکی از نو آوری های مهم " لوکوربوزیه " است. در اینجا پلانی مارپیچ و همیشه در حال رشد با یک حیاط در کنار خود , طرح مایه اش را از یک صدف دریایی الهام گرفته که امکانات رشدخود را در درون خودش داشته و احجامی هنرمندانه و ماهرانه دارد . این یک الگوی اولیه است که توسط اوبرای یک مرکز هنری پیشنهاد شده است . موزه های توکیو و شاندیگار نیز از الگوی اصلی مشابهی پیروی می کنند.در این موزه تاریخ , هنر ,فرهنگ و معماری احمد آباد ارایه شده است.انتظام سختگیرانه مکعبی , فضایی عمیق و باز که با شبکه ای از ستونهای مدور در طبقه همکف قرار گرفته که بخشی از آن محصور است , نوار کشیده و سنگین بتن نمایان در شکل یک طره منحنی برای کشت گیاهان , و حجم اصلی ساختمان با دیوارهایی از آجر عریان و بدون روکش , با یک بازشوی بزرگ منفرد در تراز کف در تمامی چهار جهت ساختمان , همگی به ایجاد یک بیان معمارانه قوی کمک کرده اند . دیوارهای کشیده و صاف بنا , ستبر و غیر قابل نفوذند و بازشوهای محدودی روی آن ها دیده می شود . بنای اصلی موزه روی یک پیلوتی , شامل شبکه ستون های بتنی به ارتفاع 3.5 متر قرار گرفته و شبکه سازه شامل مربع های 7 * 7 متر است . برای ورود به ساختمان باید از طبقه همکف در زیر موزه داخل شد که دارای ارزشهای معمارانه زیادی است. یک استخر منحنی با کف و دیواره بتنی که با بتن کفسازی پیلوتی , سقف و تیر و ستون ها و نیز باقی اجزای سازه یکدست است , بااشکال قوسی آزاد در این حیاط میانی قرار گرفته که درکنار شیبراهه بتنی مخصوص فضاهای نمایشگاهی , حس جدیدی از یک فضای عمومی تولید می کند . این فضا که آمیخته ای از بخش های سرپوشیده و روباز است و با برداشتن دیواره های محیطی جدا کننده , به محوطه و فضاهای سبز خارج ساختمان مرتبط شده, می تواند به طورجداگانه از باقی بخش های ساختمان برای استفاده عمومی باز بماند و نقش مستقل داشته باشد . دیواره های این پاسیو نیز همانند دیواره های بیرونی دارای بازشوهای محدودی با همان الگو ( یک بازشوی بزرگ از کف تا سقف و نوارهای باریکی از پنجره در زیر سقف ) است . اتاقک اطلاع رسانی به طور جداگانه در همین حیاط قرار دارد. به لحاظ مسایل پایداری و تنظیم شرایط محیطی بنا , این ساختمان طوری طراحی شده که در برابر هوای داغ منطقه از ساکنین محافظت کند و به طورطبیعی شرایط زیستی مطلوبی را در داخل فراهم کند. چندین حوضچه بزرگ گل و گیاه بر روی بام پیش بینی شده که در کنار محوطه سازی های دیگر آن را تبدیل به فضایی قابل استفاده برای ساکنین می کند. این موزه مشابه سایر موزه هایی است که توسط معمار در سایر نقاط جهان طراحی شده و از آن جمله می توان موزه توسعه نا محدود, موزه ملی هنر غربی در توکیو و موزه دولتی " گالری هنر " در شاندیگار را نام برد , که درآن ها پلان بر اساس یک منحنی مارپیچ قرار دارد و به گونه ای طراحی شده تا بتواند درآینده و با ایجاد برنامه ها , شرایط وکاربری های جدید , گسترش پیدا کند. برای فهم زبان معماری لوکوربوزیه در ساده ترین حالت آن , فهم این ساختمان که حکم یک نمونه اولیه را دارد مهم است.این ساختمان تماما وابسته به نور مصنوعی است وقرار بوده که به طور کامل مورد تهویه مطبوع قرار گیرد. بتن نمایانی که برای سازه به کار رفته , آجر برای پرکننده وهمچنین نمای دیوارهای خارجی و سنگی که در کفسازی استفاده شده, می تواند به عنوان سه ماده عمده ونیز تنها مصالح به کار رفته در بنا لحاظ شود که در زمان ساخته شدنش در سال 1957 حسی از ابهت و حیرت را بوجود می آورد. [/TD] [TD=bgcolor: #cdcdcd] [/TD] [/TR] [/TABLE] [TABLE] [TR] [TD=class: DataListItem] موزه سانسکار کندرا ـ لوکوربوزیه [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] موزه سانسکار کندرا ـ لوکوربوزیه [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] موزه سانسکار کندرا ـ لوکوربوزیه [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] موزه سانسکار کندرا ـ لوکوربوزیه [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] موزه سانسکار کندرا ـ لوکوربوزیه [/TD] [/TR] [/TABLE] منبع لینک به دیدگاه
mani24 29665 اشتراک گذاری ارسال شده در 4 دی، ۱۳۹۱ [h=2]برج کج پیزا[/h] برج کج پیزا، برج ناقوس‌دار کلیسای جامع ایتالیاست. ساخت این برج از آگوست 1173 شروع شد و (با دو وقفه طولانی‌مدت) بدون هیچ تغییری در طرح اولیه حدود 200 سال به طول انجامیده است. در گذشته تصور می‌شد که کجی برج پیزا بخشی از طرح اولیه آن بوده است ولی امروزه می‌دانیم که این مساله صحت ندارد. ساخت این برج به صورت عمودی طراحی شده بود ولی در طول ساخت آن به تدریج کج شد (برخی معتقدند که اگر این برج کج نمی‌شد، بی‌شک یکی از فوق‌لعاده‌ترین برج‌های ناقوس‌دار دنیا می‌شد.) این برج به دلیل کجی و زیبایی خاصی که دارد از سال 1173 تاکنون همیشه کانون توجه همگان بوده است. در طول ساخت این برج تلاش‌های زیادی انجام گرفت تا با بکارگیری مصالح ساختمانی خاص جلوی کج شدن آن گرفته شود. بعدها ستون‌ها و دیگر بخش‌های تخریب شده برج بیشتر از یک بار جایگزین شدند و امروزه زیرساخت‌های جدیدی برای کم کردن میزان کج شدن برج و افزایش طول عمر آن به کار گرفته می‌شود. برج کج پیزا با 863/55 متر ارتفاع در 8 طبقه ساخته شده است. قطر بیرونی این بنا 484/15 متر و قطر داخلی 368/7 متر است. ضخامت دیوارهای پایه آن 08/4 متر است و وزن آن حدود 500/14 تن برآورد می‌شود. جهت شیب این برج در فاصله سال‌های 1173 تا 1250 به سمت شمال و از سال 1272 تا سال 1997 به سمت جنوب متمایل بوده است تا سال 1997، این برج 2/5 متر نسبت به سطح افق کج شده است. ناقوس این برج 5/3 تن وزن دارد. این برج در پشت کلیسای بزرگ شهر پیزا واقع شده است.ساخت این برج در سه مرحله انجام گرفته است. ساخت اولین طبقه این برج ناقوس که سنگ‌های مرمر سفیدرنگ در آن به کار رفته است از نهم آگوست 1173 دوران پیروزی‌های نظامی و خوشبختی شروع شد اولین طبقه این برج از ستون‌هایی که به صورت دایره‌وار در کنار هم قرار گرفته بودند، تشکیل شده بود که در جهت مقابل تاق‌های بی‌روزنه خم شده بودند در مورد هویت معمار برج کج پیزا بحث‌های زیادی وجود دارد. سال‌ها تصور می‌شد که این بنا، کار «گوگلپلمو» و «بونانو پیزانو» بوده است. سنگ قبر بونانو پیزانو در سال 1820 در پای این برج کشف شد. بعد از اینکه طبقه سوم این برج در سال 1178 ساخته شد به دلیل اینکه 3 متر در کارهای زیرساختی آن اشتباه شده بود، برج کج شد. البته طرح این برج از آغاز نقص داشت با درگیر شدن بیزانس در جنگ با جنوا، لوکا و فلورانس ادامه ساخت این برج به مدت 100 سال با تعلیق رو به رو شد. در سال 1198 چند ساعت به طور موقت روی این بنای ناتمام نصب شد. در سال 1272 ساخت این بنا توسط معماری به نام «جیوانی‌دی‌سیمونه» از سر گرفته شد. 4 طبقه بدین ترتیب ساخته شد. مجددا در سال 1284 با شکست بیزانس در جنگ ساخت بنا متوقف شد. در سال 1372 آخرین طبقه آن که محل قرار گرفتن ناقوس بود توسط توماسودی آندرا پیزانو ساخته شد و ناقوس در محل خود قرار گرفت. وی در تلفیق عناصر گوتیک به کار گرفته شده در جایگاه ناقوس با سبک رومانسک ( معماری اروپایی قرن‌های یازدهم و دوازدهم که به تقلید از معماری رومی دارای تاق‌های ضربی و دیوارهای ضخیم بود) برج موفق عمل کرد. در واقع در بالاترین نقطه این برج هفت ناقوس وجود دارد که هر کدام یکی از نوت‌های موسیقی را دارد و بزرگترین آنها در سال 1655 نصب شده است. در سال 1838 معماری به نام «الساندرو دلا گرادسکا» گذرگاهی در اطراف این برج حفر کرد که این امر موجب افزایش کج شدن این برج شد. «بنبتو موسولینی» دستور داد تا این برج را به حالت عمودی برگردانند به همین خاطر درپای آن بتون ریخته شد که این امر منجر به فرو رفتن برج در سطح زمین شد. در طول جنگ جهانی دوم ارتش آمریکا دستور تخریب تمامی برج‌های ایتالیا را داد که برج پیزا در دقیقه آخر از این خطر در امان ماند. در 27 فوریه 1964 دولت ایتالیا برای جلوگیری از سقوط این برج درخواست کمک کرد. یک گروه از مهندسان، ریاضیدانان و تاریخدانان در جزایر آزور گرد هم آمدند تا راه‌های پا بر جا نگه داشتن و استحکام برج را بررسی کنند. بعد از دو دهه کار و فعالیت روی این پروژه، برج در ژانویه 1990 به روی عموم بسته شد. در طول این مدت ناقوس‌های برج برای کم شدن از وزن‌شان از محل خودجا‌به‌جا شدند. ساختمان‌های اطراف برج برای رعایت نکات ایمنی تخلیه شدند. بعد از یک دهه بازسازی و تثبیت وضعیت آن برج در 15 دسامبر سال 2001 به روی عموم مردم باز شد. روشهای بسیاری برای پا بر جا نگه‌داشتن برج پیشنهاد شده که از آن جمله می‌توان به استفاده از وزنه‌های 800 تنی سربی درپای آن اشاره کرد. راه‌حل نهایی برای پیشگیری از کج شدن بیشتر برج انتقال 38 متر مکعب از سطح بر آمده زیر آن بود. طبق آخرین اطلاعات این برج تا 300 سال دیگر پا بر جا خواهد بود. منبع: برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 2 لینک به دیدگاه
mani24 29665 اشتراک گذاری ارسال شده در 8 دی، ۱۳۹۱ [h=2][/h] مجتمع توریستی شناور "3 پایه ارواح " 2 لینک به دیدگاه
.FatiMa 36559 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 21 دی، ۱۳۹۱ [TABLE=width: 0%] [TR] [TD=colspan: 3] [/TD] [/TR] [TR] [TD=bgcolor: #cdcdcd] [/TD] [TD=align: center] در حالي كه برج ايفل با قضاوت هايي منفي در ابتدا، تبديل به يكي از جاذبه هاي پاريس در اواخر قرن نوزده مي گشت ؛ لندن نيز، تنها پس از سه سال از رونمايي ايفل، رقابتي براي طراحي برجي جديد به رقابت از آن برپا كرد. برج ايفل كه نماينده اي از نبوغ، نوآوري و خلاقيت در سازه بود به نقطه عطف و شاهكاري بزرگ در معماري بدل شده و با ارتفاع 300 متر، از 7،500 تن فولاد و آهن شكل گرفته بود. رقابت كمپاني تاور در سال 1890 محدود به جمع آوري 68 طرح از سرتاسر دنيا گشت كه همگي طرحي تغيير يافته از ايفل بودند ؛ از ايالات متحده، كانادا، آلمان، سوئد، ايتاليا و اتريش تا تركيه و استراليا. طرح ها با بيان هايي متفاوت از سازه اما در ادامه زيبايي شناسي ايفل، تنها كمي بزرگتر و يا بلندتر ارائه شده بودند. طرح برگزيده، توسط استوارت، مك لارن و دان در حدود 215 فوت از ايفل پيشي مي گرفت و پلاني هشت گوشه داشت كه در انتهاي منار مخروطيش، نمايشگاه ها، تئاترها، رستوران ها و امكانات تفريحي كاملي داشت. با وجود طراحي هاي آماده و شروع به موقع ساخت و ساز، اين برج هيچ گاه به پايان نرسيد. بودجه يك مسئله بسيار مهم از ابتدا بود و سِر ادوارد واتكين، مدير عامل و پيمانكار برج نتوانست هزينه هاي ساخت را بدون كمك هاي دولتي پرداخت كند. اما نقطه شكست پروژه، هنگامي بود كه وزن آهن و فولاد سازه، پايه برج را جابجا كرد و ساخت و ساز را متوقف كرد. ارتفاع بلند پروازانه برج، سبب اصلي شكست آن شد. در سال 1902، برج تمام نشده رونمايي شد ؛ اما به دلايل ايمني به زودي بسته شد و در سال 1907 تخريب گشت. برج ايفل كماكان برتري خود را در پاريس حفظ كرده است و بلندترين سازه فرانسه تا به امروز است. در همين حال، لندن آسمان خراشي مدرن از شيشه و فولاد ساخته است ؛ برج شارد توسط رنزو پيانو طراحي و در مارس 2012 به اتمام رسيده است. اين برج با ارتفاع نهايي 1،016 فوت نه تنها بلندترين بنا در انگلستان، بلكه در تمام اتحاديه اروپاست. با اين حال، سيلوئت اين برج نيز، شكل مبهمي از هرم ايفل را به ياد مي آورد. [/TD] [TD=bgcolor: #cdcdcd] [/TD] [/TR] [/TABLE] [TABLE] [TR] [TD=class: DataListItem] طرح هاي ارائه شده در رقابت برج لندن [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] طرح هاي ارائه شده در رقابت برج لندن [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] طرح هاي ارائه شده در رقابت برج لندن [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] طرح هاي ارائه شده در رقابت برج لندن [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] طرح هاي ارائه شده در رقابت برج لندن [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] طرح هاي ارائه شده در رقابت برج لندن [/TD] [/TR] [/TABLE] برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 2 لینک به دیدگاه
zahra22 19501 اشتراک گذاری ارسال شده در 26 بهمن، ۱۳۹۱ [TABLE=width: 0%] [TR] [TD=colspan: 3] [/TD] [/TR] [TR] [TD=bgcolor: #cdcdcd] [/TD] [TD=align: center] كولونيا گوئل، انجمن كارگراني واقع در سانتا كولوما دو سرويو مي باشد كه شهري ست با جمعيت 7 هزار نفر با فاصله ي 20 كيلومتري از شهر بارسلونا. اين منطقه، يك حومه ي شهري ساخته شده است كه در اواخر قرن 20 با رشد زيادي روبرو بوده است. در سال 1898، آنتوني گائودي توسط كُنت ايزبي گوئل ماموريت يافت تا براي اين شهرِ در حال توسعه كليسا بسازد. اين پروژه به دليل كمبود بودجه بنا به مشكلات اقتصادي پيش آمده به اتمام نرسيد. زماني كه كار در سال 1915 متوقف گشت، تنها سرداب مجموعه به پايان رسيده بود ؛ با اين وجود، اين بنا به عنوان ميراث جهاني توسط يونسكو به ثبت رسيده است. در سال 2002، مرمت اين بنا توسط معمار آنتونيو مورنو گونزالس انجام گرفت كه به طور گسترده اي به دليل كار ناشايستش در اثر گائودي مورد نقد قرار گرفته است. گائودي در روند ساخت و ساز كولونيا گوئل، گفته است كه اين پروژه، تجربه اي متفاوت از تكنيك ها و جزئيات بوده است ؛ بسياري از اين تجربيات را در شاهكار معروف خود، ساگاردا فميليا به كار برده است. آجرها و موزاييك هاي اين پروژه به طريقي خارق العاده بر سازه آن چيره شده اند. فرم اين ساختمان مي تواند با هر نامي خوانده شود جز سنتي. سرداب اين بنا بسيار باشكوه مفصل بندي شده است ؛ تغييرات متريال در آن به دقت محاسبه گشته و نور نفوذپذير آن كنترل شده است. سنگ ها و آجرهاي متفاوتي جهت كامل كردن ساختار آن استفاده شده اند كه با دقت فوق العاده اي در محل هاي اتصال كار شده اند. هنگامي كه به اين ساختمان نزديك مي شويد، تنها يك سطح صاف مي بينيد : سقف سرداب ؛ مكاني كه پلان كليساي ساخته نشده بر روي آن كشيده شده است. اين مسطح بودن، تاكيدي بر برجسته شدن تحرك و جنبش ِ حجم زيرين ست كه گويي جنبشي پايدار برآمده از سايت مي باشد. اين پروژه، رابطه ي راحت و قابل توجه خود با طبيعت را به رخ مي كشد ؛ در حالي كه پلت فرمي از آزمايش هاي گائودي مي باشد. [/TD] [TD=bgcolor: #cdcdcd] [/TD] [/TR] [/TABLE] [TABLE] [TR] [TD=class: DataListItem] كولونيا گوئل - آنتوني گائودي [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] كولونيا گوئل - آنتوني گائودي [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] كولونيا گوئل - آنتوني گائودي [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] كولونيا گوئل - آنتوني گائودي [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] كولونيا گوئل - آنتوني گائودي [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] كولونيا گوئل - آنتوني گائودي [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] كولونيا گوئل - آنتوني گائودي [/TD] [/TR] [/TABLE] 1 لینک به دیدگاه
zahra22 19501 اشتراک گذاری ارسال شده در 15 فروردین، ۱۳۹۲ [TABLE=width: 0%] [TR] [TD=colspan: 3] [/TD] [/TR] [TR] [TD=bgcolor: #cdcdcd] [/TD] [TD=align: center] کلود پره، معمار و برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام ، فیلسوفْ شهرساز، در پروژه"کارکرد سطح شیب دار" از پوسته های سطح شیب دار برای خلق معماری نامتوازن استفاده کردند، هدفشان از انجام این کار درگیر کردن زیست گاه های انسانی در عصر پویایی بود که تحت شمول ان بدن در حرکت تعریف شود. خودشان در این مورد می گویند:"خواست ما بیش از هر چیز افرینش مکانی عادی بود، جایی که ازمایش با تاکید بر بعد تجربی اش جایگزین تفکر می گردد، جایی که معماری به واسطه حرکت و کیفیت حرکت تجربه می شود. هدف سطح شیب دار تقویت اگاهی نسبت به جاذبه است و قرار دادن بدن در ارتباط مبتنی بر لامسه با ساختمان". این نمونه از پرداخت فیزیکی عملا فرد را همیشه در حال حرکت تعریف می کند چرا که به قول پل ویریلیو و کلود پره:"دیگر امکان تفکیک زیستن از سیرکولاسیون وجود ندارد." ان ها در بخش دیگری از تبیین نظری این پروژه می اورند:" ما با یک ضرورت مبرم مواجه ایم که بایستی ان را به عنوان یک واقعیت تاریخی بپذیریم و ان پایان عمودگرایی در قامت یک محور ارتفاعی و پایان افقی گرایی در قالب یک گستره دائمی، از مزایای محور اریب و طرح هایی که ان چنان کشندی ندارند یکی هم این است که تمام الزامات افریدن یک نظم شهری جدید را به همراه خواهد داشت و این نهایتا به بازخوانی اساسی فرهنگ اصطلاحات معماری خواهد انجامید. این تغییــــر را بایستی در قامت سومین امکان مندی فضایی معماری درک کرد." این ایده که همچنان معماری کلود پره را تحت تاثیر خود قرار می دهد شیب زمین را مبنای تغییرات اساسی در پارادایم کهنه دیوار عمودی قرار می دهد. در واقع، با این استراتژی مایل بودن موجب می شود که دیوار ملموس تر از همیشه گردد و بر این قرار شهرهایی که پل ویریلیو و کلود پره طراحی می کنند نیز تولید شود. سطح شیب دار اساسا بر این قرار استوار است که چگونه بدن به صورتی فیزیکی فضا را تجربه می کند. شیب تداعی کننده تلاش برای بالا فتن و سرعت در پایین امدن است، در این حالت بدن نمی تواند خودش را از فضا منتزع و مجرد و مجزا سازد، چرا که زاویه شیب را نیز تجربه می کند. این ایده هم در پروژه باستان شناسی مخزنْ پناهگاه به کار پل ویریلیو و کلود پره امد و هم در طراحی کلیسای سنت برنادت در نِوِرز فرانسه. ان ها چارچوب این نگاه به معماری را در کتاب "اصول معماری"(1966) بدین صورت شرح می دهند:"معماری دیگر نمی تواند متاثر از نما و وجوه بصری باشد، بلکه عمیقا درگیر بدن انسان در قامت یک کلیت پذیرنده و گشوده رو به پیرامون است این در حالی است که فرد همیشه در حالت مقاومت است، چه زمانی که با سرعت پایین می اید و چه زمانی که با مشقت بالا می رود، در حالی که در حرکت بر افق وزن صفر است." تلاش ان ها در این معماری فائق امدن بر تناقض بنیادی میل لیبیدویی بدن و خواست عقلانی فرد است. شاید بر همین اساس ان ها عنصر پله کان را به عنوان شناسه معمارانه اثارشان مقرر ساختند و با این رویکرد مسلما بر کف متمایل شدند:"اخرین عنصری که در معماری اشکار می گردد کف است، این یک واقعیت کلیدی است که معماری همیشه بر محور دیوار، ستون و سقف گردیده، انچه بی نهایت نادیده انگاشته شده کف بوده است، معماری از این منظر یک رقص ارایی است، ارزشش صرفا از این واقعیت نشات می گیرد که بدن را بر همان سیاقی درگیر می کند که پلکان های بزرگ پالادیو. این وضعیت به نوعی معماری است. . . . این واجب است که ایده پوسته های عمودی را به کناری نهیم، ایده ای که بر قرار ان دیوارها به واسطه قواعد گرانشی عملا غیر قابل دسترس و از گستره تجربه ملموس انسانی بیرون بوده اند و از این روست که با رویکرد بازتعریف فضای زیستی و با هدف دست یابی به سطوح مورب کاملا دسترس پذیر، سطح مناطق قابل استفاده را افزایش می دهیم" [/TD] [TD=bgcolor: #cdcdcd] [/TD] [/TR] [/TABLE] [TABLE] [TR] [TD=class: DataListItem] کارکرد سطوح مورب، کلود پره و پل ویریلیو [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] کارکرد سطوح مورب، کلود پره و پل ویریلیو [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] کارکرد سطوح مورب، کلود پره و پل ویریلیو [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] کارکرد سطوح مورب، کلود پره و پل ویریلیو [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] کارکرد سطوح مورب، کلود پره و پل ویریلیو [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] کارکرد سطوح مورب، کلود پره و پل ویریلیو [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] کارکرد سطوح مورب، کلود پره و پل ویریلیو [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] کارکرد سطوح مورب، کلود پره و پل ویریلیو [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] کارکرد سطوح مورب، کلود پره و پل ویریلیو، استراتژی کلی طرح [/TD] [/TR] [/TABLE] 1 لینک به دیدگاه
.FatiMa 36559 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 19 خرداد، ۱۳۹۲ [TABLE=width: 0%] [TR] [TD=colspan: 3] [/TD] [/TR] [TR] [TD=bgcolor: #cdcdcd] [/TD] [TD=align: center] معمار کاتالانی ریکارد بوفیل و شرکت چند رشته ای او - کارگاه معماری - برای ساختار مبتکرانه و رنگارنگ طراحی هایش شهره شده, این شرکت در طراحی یک مجتمع آپارتمانی منحصر به فرد خارج از بارسلونا در منطقه ی سنت پرریبز همکاری کرده است. قلعه ی کافکا به منظور ادای احترام به فرانتس کافکا در سال 1968 کامل شد. ساختار این قلعه از تکنیک های طراحی سنتی و زیباشناسی ساختمان های معمولی آپارتمانی اسپانیا علاوه بر توسعه ی سایت, پلان و بافت گذر کرده است. بوفیل مجموعه ای از معادلات ریاضی که موقعیت تمام نود سکونت گاه و همچنین جانمایی قلعه در سایت را تولید کرده اجرا می کند. در سال 1963 بوفیل شرکت خود را تأسیس کرد. کارگاه معماری, یک تیم چند رشته ای خلاق و پیشرو از معمارها, مهندسان, جامعه شناس ها و فیلسوفان می باشد که یک طراحی مدرن در مجموعه ای از سطوح اجتماعی, فرهنگی و معیارگزین ارائه می دهند. تا دهه ی 1970 که شرکت در سطح بین المللی برای رنگ ها, نوآوری و عنوان های عجیب بناهای خود شناخته شد این اتفاق نیفتاده بود. قلعه ی کافکا یکی از پروژه های بود که بوفیل و شرکتش را در جهت بین المللی شدن سوق داد. این بنا غالباً در جایگاه یک تفرجگاه دیده شده است. قلعه ی کافکا یک مجموعه ی اپارتمانی است که شامل 90 آپارتمان, استخر, سونا, بار و رستوران می باشد. گرچه این قلعه برخی از شباهت های برنامه ریزی شده آپارتمان های اسپانیایی متداول را حفظ کرده است, اما طراحی مجموعه تا حد زیادی متفاوت است. این مجموعه حاصل اجماع مکعب های پیش ساخته شده بر اساس دو معادله ی ریاضی به منظور جاگیری آن در رابطه با برج در حال گردش عمودی علاوه بر طراحی کلی سایت تولید می باشد. بوفیل و تیم اش دو معادله که منجر به طراحی حجمی قلعه ی کافکا شده به کار گرفتند. اولین معادله اتاق های محفظه ای مانند متصل به برج های پلکانی را تولید کرد. حال آنکه معادله ی دوم ارتفاع هر پیشروی مارپیچی را اطراف برج های پلکانی مشخص می کند. علاوه بر این عناصر پیش ساخته, دو معادله یک طراحی غیر استاندارد مبتنی بر فرایند مولد که یک حجم هم پوش وهم نشینی های نزدیک به هم که موجب حفره های داخلی در ترکیب مکعبی شده را ارائه می کند.غلاف ها, یا این مکعب های زیستی پیش ساخته بعلت سایزها و مقیاس های سیستم سازماندهی کلی که شامل اتاق یا فضا است برای هرغلاف یک اتصال مستقیم به برج پله ای متمرکز به وجود آورده است. مکعب ها به گونه ای طراحی شدند که هر مکعب شامل یک عنصر فضایی مهم در ساختار کلی واحدهای آپارتمانی می باشد. یک مکعب ممکن است ترکیبی از اتاق خواب با حمام یا اتاق نشیمن و غذاخوری باشد. آپارتمان ها از طریق ترکیب واحدهای متفاوت که همگی از طریق تغییر اختلاف سطح به فضای داخلی اتصال یافته اند تولید می شوند. تصادفاً همان زمان موشه سفدی یک طرح مشابه به نام هبیتات 67 برای اکسپوی سال 1967 در مونترال کانادا ساخت. رهیافت هر دو پروژه بررسی گونه شناسی خانه های سلولی که از یک سیستم سازماندهی اصلی منشعب شده علاوه بر تولید کیفیت فضایی متنوع یک طراحی همبسته و متخلخل می باشد. [/TD] [TD=bgcolor: #cdcdcd] [/TD] [/TR] [/TABLE] [TABLE] [TR] [TD=class: DataListItem] ... [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] ... [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] ... [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] ... [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] ... [/TD] [/TR] [/TABLE] برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده