شیوع طاعون غیرقابل درمان در زیستگاه های ایران

[sookut 13735]

اختصاصي ايرن/ساريگل،نقطه شروع است

شیوع طاعون غیرقابل درمان در زیستگاه های ایران

ایرن – محمد محمد پور:یک منبع آگاه در اداره کل محیط زیست خراسان شمالی گفت:"بیماری واگیرداری که میان حیات وحش زیستگاه ساریگل شیوع یافته،طاعون نشخوارکنندگان است."

 

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

 

به گزارش خبرگزاری محیط زیست ایران،این مقام مسوول که مایل نبود نامش فاش شود،افزود:"این بیماری به تأیید دامپزشکان نیزرسیده است."

وی در گفت و گو با ایرن اظهارداشت:"متأسفانه آمار تلفات مرتب افزایش می یابد و ما مجاز به ارایه اطلاعات نیستیم."

به گفته این منبع مطلع طی روزهای اخیر روزانه لاشه 5 الی 8 قوچ و میش در منطقه یافت می شود.

وی ادامه داد:"متأسفانه سرپرست اداره کل به مدیرکلی محیط زیست استان گلستان منصوب شده و سرکار خود حاضر نمی شود.معاون فنی اداره نیز یک هفته ای است که به زابل برگشته و هنوز در این استان مقیم نشده است.برای کنترل این بیماری عملا مقام مسوول و تصمیم گیرنده ای وجود ندارد."

او با اشاره به معدود اقدامات انجام شده جهت مقابله با بیماری،ادامه داد:"آهک پاشی در منطقه به صورت محدود انجام شده اما معلوم نیست برای از بین بردن ویروس و کنترل بیماری مثمر ثمر باشد."

 

ساریگل کجاست؟

ساریگل زیستگاه یکی از اصیل ترین و ریبا ترین پستانداران ایران یعنی قوچ و میش اوریال است . از دیگر گونه های مهم جانوری منطقه میتوان به پلنگ ، بز و پازن ، گرگ ، روبا ه معمولی ، گربه پالاس ، سمور سنگی ، سنجاب زمینی ، تشی ، کبک ، تیهو ، بلدرچین ، هما ، دال ، سنقر، بالابان ، شاهین ، دلیجه ، مار افعی ، کفچه مار ، تیر مار و... اشاره کرد . این منطقه کوهستانی و تپه ماهوری از سال 1352 با نام شاه جهان تحت حفاظت قرار گرفت و در سال 1361 به ساریگل تغییر نام داد.منطقه حفاظت شده ساریگل با مساحت 21309 هکتار در غرب پارک ملی ساریگل و در 5 کیلومتری شرق اسفراین در استان خراسان شمالی قرار دارد و این منطقه دارای اقلیم نیمه خشک معتدل است.خوشبختانه زیستگاه حیات وحش دیگری در نزدیکی های این زیستگاه وجود ندارد اما حیات وحش مناطق آزاد در خطر ابتلا به این بیماری اند.

 

طاعون نشخوارکنندگان چیست؟

طاعون نشخوارکنندگان بیماری مهلک به سرعت منتشرشونده‌ای است که شروع ناگهانی علائم افسردگی، تب، ترشحات چشم وبینی زخم در دهان، تنفس نامنظم وسرفه، اسهال بدبو ومرگ از جمله مشخصه های آن به شمار می آید.

ویروس طاعون نشخوارکنندگان با عوامل بیماریهای طاعون گاوی، سرخک انسان، دیستمپرسگ وگوشتخواران وحشی ونیز موربیلی ویروسهای پستانداران دریایی به شکل نزدیکی وابسته است.

دوره بیماری? تا?هفته بوده وبه دنبال آن شروع ناگهانی تب?? تا?? درجه (مقعدی) رخ می دهد. دامهای مبتلا به شکل واضحی افسرده‌اند وخواب آلود به‌نظر می‌رسند.موهای بدن، به خصوص در نژادهای موکوتاه به حالت سیخ در می آیند و ظاهر پف کرده به دام می‌دهند.

پس از این مرحله ریزش یک ترشح آبکی ازچشمها بینی ودهان شروع شده که به علت عفونت‌های ثانویه این ترشحات بعداً غلیظ و زرد می‌شود. دامهایی که به شکل شدید مبتلاشده‌اند، تنفس مشکل و صدا داری دارند.این بیماری ممکن است در دامهای آبستن باعث سقط جنین شود.

لاشه یک دام مبتلا معمولاً تحلیل رفته وچشمها وبینی پوشیده از ترشحات خشک شده است.

کنترل بیماری متکی برکنترل جابه جایی دام (قرنطینه)همراه با استفاده ازواکسیناسیون کانونی (حلقه‌ای) وایمن سازی پروفیلاکتیک در جمعیتهای پر خطر، ویا در موارد خاص معدومسازی تمامی گله آلوده، است.

 

ضیایی:این بیماری درمان ندارد

یک کارشناس نامدارمحیط زیست با اشاره به اینکه شیوع بیماری طاعون نشخوارکنندگان در زیستگاه های کشور سابقه دارد،گفت:"این بیماری عملا درمان ندارد."

هوشنگ ضیایی در گفت و گو با ایرن خاطرنشان کرد:"بیماری طاعون نشخوارکنندگان اولین بار حدود 12 سال پیش در پارک ملی کویر رخ داد که نزدیک به 300 رأس کل و بز را از بین برد.ما پس از اطلاع از شیوع این بیماری ناشناخته به منطقه مراجعه کردیم و متأسفانه با صحنه های به شدت ناراحت کننده ای رو به رو شدیم.در طول مسیر لاشه های بسیاری را دیدیم که بعضا بره و ماده در کنار هم هلاک شده بودند."

وی ادامه داد:"آن زمان این بیماری ناشناخته بود و پس از زنده گیری یک جانور مبتلا و انجام آزمایشات لازم روی آن معلوم شد که بیماری مربوطه طاعون نشخوارکنندگان است.ما نتوانستیم کار خاصی انجام دهیم."

این کارشناس محیط زیست با اشاره به اینکه آهک پاشی یکی از راه های جلوگیری از شیوع بیماری است،ادامه داد:"باید آبشخورها را نیز مورد کنترل قرار داد که در فصل تابستان این کار کمی سخت است."

 

چند آهو هم در اصفهان تلف شدند

در شرایطی که شیوع طاعون نشخوارکنندگان در ساریگل باعث از بین رفتن حیات وحش منطقه شده است اخباری نیز از شیوع این بیماری در برخی زیستگاه های استان اصفهان به گوش می رسد.

خبرهای دریافتی حاکی از آن است که چند رأس آهو در این استان به دلیل شیوع این بیماری تلف شده اند گرچه هنوز این خبر توسط مقامات محلی تأیید نشده است.

طاعون نشخوارکنندگان همان طور که در سطور بالا ذکر شد، یک بیماری به سرعت منتشرشونده است که با توجه به جمعیت آهو در استان اصفهان،شیوع آن در این استان بسیار نگران کننده است.جمعیت 10 هزار رأسی آهو در این استان توجه مقامات سازمان محیط زیست را نسبت به اخبار نگران کننده در اصفهان می طلبد.