sipi 923 اشتراک گذاری ارسال شده در 11 شهریور، ۱۳۹۰ امروزه بیشتر محققین غربی خودکشی را پدیده اجتماعی پیچیده ای می دانند که با عوامل روان شناختی ، بیولوژیک و اجتماعی در ارتباط است . اعتقاد بر این است که خودکشی از احساس غیر قابل تحمل بودن زندگی به وسیله فرد ناشی می شود . این افراد مرگ را تنها راه گریز از درد و مصیبت های فراوان ، بیماری های لاعلاج ، شکست های عاطفی و ... می دانند . شخصی که خودکشی می کند ، تنهایی و ناامیدی را تجربه کرده است . این افراد تعارضات دوگانه ای بین زندگی همراه با استرس بی پایان و عدم امکان هرگونه تغییر یا بهبود در شرایط آن را دارند . به طور کلی نمی توان خودکشی را یک عمل تصادفی دانست ، بلکه خودکشی نوعی رهایی از مشکلات و بحران هایی است که رنج بسیار زیادی را برای فرد ایجاد کرده است . 95 درصد افرادی که خودکشی می کنند ، دچار نوعی بیماری روانی هستند که در ذیل توضیح داده می شود . 1 - شایع ترین بیماری روانی در این بیماران افسردگی ( به ویژه بیماران افسرده هذیانی ) است. مهم ترین عامل پیش بینی خودکشی در بیماران افسرده ، احساس ناامیدی و درماندگی است . 2 - اسکیزوفرنی 10 درصد موارد را شامل می شود. این بیماران به دلیل افکار هذیانی یا توهمات شنوایی آمرانه دست به خودکشی می زنند . 3 - دمانس و دلیریوم در 5 درصد موارد علت خودکشی هستند . در این بیماران علت اصلی افسردگی یا اختلال شناختی همراه با دنمانس یا دلیریوم است . 4 - اختلالات همراه به ویژه اعتیاد به الکل یا موادمخدر یا اختلالات شخصیتی نیز از اختلالات زمینه ای موجود در بیمارانی است که اقدام به خودکشی می کنند . 5 - پنچ درصد افرادی که خودکشی می کنند ، بیماری روانی خاصی ندارند . از دست دادن روحیه ، بیماری های کشنده و انتهایی ، دردهای مزمن ، از علل خودکشی در این گروه است . سایر عوامل موثر در ارزیابی خطر خودکشی عبارتند از : انزوای اجتماعی و نداشتن منابع حمایت کننده ، داشتن یک هدف و نقشه برای خودکشی ، سابقه خودکشی های قبلی به خصوص اگر آخرین اقدام جدی و برنامه ریزی شده بوده است ، احساس اینکه خودکشی تنها راه حل است ، جنس مذکر ، افزایش سن ، تجرد ( مرگ همسر یا طلاق ) ، بیکاری و مهارت های شغلی پایین . درمان : بهترین درمان پیشگیری است . چرا که اغلب خودکشی ها در بیماران روان پزشکی اتفاق می افتد ، که با درمان مناسب می توان از بروز آن جلوگیری کرد . الف : درمان سرپایی و فرستادن بیمار به خانه ( در بیمارانی که افکار جدی خودکشی ندارند و افراد خانواده یا دوستان بتوانند در منزل از بیمار حمایت و مراقبت کنند ، درمان سرپایی انجام می شود ولی اگر بیمار تنها زندگی می کند ، نباید به حال خود رها شود ) . ب - بستری کردن در بیمارستان عمومی ( این حالت خصوصا در بیمارانی به اجرا در می آید که دنبال اقدام به خودکشی دچار عوارض جسمانی شده اند . در این بیماران مشاوره روان پزشکی الزامی است ) . ج - بستری کردن در بخش روان پزشکی د - درمان اختصاصی بیماری اولیه . 8 لینک به دیدگاه
sipi 923 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 11 شهریور، ۱۳۹۰ دلیریوم _ دلیریوم عبارت است از اختلال در هشیاری و کاهش میزان آگاهی فرد از محیط پیرامون که در طی مدت زمانی کوتاهی بروز نماید . علامت عمده دلیریوم ، اختلال هشیاری است که معمولا با اختلالاتی در کارکردهای شناختی فرد همراه می شود . در صورت یافتن علت ایجاد کننده آن و درمان مناسب ، بهبود به سرعت حاصل خواهد شد . دلیریوم یک سندرم است نه بیماری . علل ایجاد کننده دلیریوم متعدد است . برخی از این علل عبارتند از : صرع ، نارسایی کبدی و کلیوی ، مسمومیت با برخی از داروها . دلیریوم ، اختلالی شایع است و بیشترین درصد دلیریوم متعاقب عمل جراحی قلب است که تا 90 درصد گزارش شده است . سن بالا ریسک فاکتور مهمی است . درمان : دارو درمانی - درمان های عمومی و حمایتی ( حتی المقدور افراد آشنا بر بالین بیمار حضور یابند ) - از علائم نشان دهنده زمان مانند ساعت و تقویم استفاده شود . تغذیه کافی - خودداری از ایجاد محرومیت یا تحریک حسی بیش از حد ( نور و صدا ) . 7 لینک به دیدگاه
sipi 923 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 11 شهریور، ۱۳۹۰ دمانس _ دمانس عبارت است از « نواقصی در کارکردهای شناختی فرد » که شامل اختلال حافظه می باشد . اصولا کارکردهایی که در دمانس مختل می شوند ، شامل حافظه، هوش ، یادگیری، زبان ، توانایی حل مسئله ، جهت یابی ، ادراک ، توجه ، تمرکز ، قضاوت و توانایی های اجتماعی و شخصیت است . هم چنین این نواقص به تدریج اختلال چشمگیری در کارکردهای اجتماعی یا شغلی فرد ایجاد می کند . سیر دمانس ممکن است پیشرونده یا ثابت، پایدار یا مواج باشد . با وجود آنکه دمانس ویژه سنین بالاست ، اما گاهی در سنین 50 – 40 سالگی نیز دیده می شود که به آن دمانس زودرس می گویند . شایع ترین نوع دمانس ، آلزایمر است . تقریبا 5 درصد افراد سنین 65 سال ، آلزایمر دارند . ریسک فاکتورهای دمانس نوع آلزایمر عبارتند از : جنس مونث ، سابقه این بیماری در بستگان درجه اول ، سابقه ضربه سر . 7 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده