آریوبرزن 13988 اشتراک گذاری ارسال شده در 3 شهریور، ۱۳۹۰ برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام ۳دهه تردید درباره خطرات موبایل؛ خوب یا بد؟ سه دهه از آغاز موج گسترده استفاده از تلفنهای همراه می گذرد و دانشمندان کشورها و موسسه های مختلف هنوز نتوانسته اند بر سر تایید یا رد احتمال تاثیرات منفی تلفن همراه بر سلامت انسان به توافق برسند. به گزارش پایگاه خبری فناوری اطلاعات برسام و به نقل از مهر، یکی از آشکار ترین پدیده های فناورانه امروز، رشد بسیار سریع میزان استفاده از تلفنهای همراه است، ابزارهایی که بسیاری بخش نامرئی آن یعنی ریز امواج یا تشعشعات ناشی از برقراری تماس با دیگر کاربران و تاثیر احتمالی این تشعشعات بر سلامت خود را نادیده می گیرند. گروهی از محققان می گویند تشعشعات ناشی از میدانهای الکترومغناطیسی امواج رادیویی می تواند بر مغز کاربران تلفنهای همراه تاثیر منفی بگذارد، پدیده ای که مدتها است نگرانی بسیاری از افراد را برانگیخته است. با این همه مطالعاتی که تا کنون درباره تاثیر تشعشعات تلفنهای همراه بر روی سلامت انسان انجام گرفته، نتایج متضاد و ناهماهنگی داشته اند، از این رو مناقشات و بحثها بر سر این موضوع همچنان ادامه دارد. جدال بر سر اثبات یا رد تاثیر مخرب تلفنهای همراه آژانس بین المللی تحقیقات سرطان سازمان بهداشت جهانی در حدود چند ماه گذشته گزارشی را منتشر کرد که بر اساس آن تلفن همراه به عنوان یکی از عوامل احتمالی ابتلای انسان به سرطان معرفی شده است، گزارشی که موجب افزایش نگرانی در میان معتقدان به این پدیده و برافروخته شدن مخالفان تاثیر نامطلوب تلفن همراه بر روی انسانها شد. تنها دو ماه پس از انتشار گزارش سازمان بهداشت جهانی، گروهی بین المللی از دانشمندان تحت نظر موسسه مطالعات سرطان بریتانیا با انجام بازبینی گسترده ای از مطالعاتی که تا کنون بر روی احتمال ابتلای انسانها به سرطان در اثر استفاده از تلفنهای همراه، انجام شده، نظریه احتمال آسیب زا بودن تلفنهای همراه را صراحتا رد کردند. گزارش این گروه نشان می دهد هیچ نشانه قانع کننده ای از ارتباط میان ابتلا به سرطان و استفاده از تلفن همراه وجود ندارد. این گروه در عین حال اعلام کرد موبایلها از مکانیزم بیولوژیکی لازم برای ابتلای افراد به تومورهای مغزی ناشی از قرار گرفتن در معرض سیگنالهای رادیویی موبایل برخوردار نیستند. به گفته “آنتونی سوردلو” مدیر این پروژه جهانی این دو رویکرد با یکدیگرمتناقض نیستند و هدف آژانس بین المللی سرطان قرار دادن موبایل در دسته خطرهای از پیش تعریف شده بوده است. به گفته وی مطالعه جدید به منظور اعلام دیدگاه دانشمندان درباره ارتباط میان این دو پدیده بوده و مطالعه WHO به منظور دسته بندی خطر استفاده از موبایل بر اساس سیستم از پیش تنظیم شده این سازمان بوده است. استفاده از تلفنهای همراه از اوایل دهه ۱۹۸۰ افزایش قابل توجهی داشته است تا جایی که امروزه تعداد موبایلهای در حال استفاده جهان به پنج میلیارد رسیده است اما در نهایت تعجب و با توجه به روند صعودی رشد علم و تکنولوژی که جهان آن را تجربه کرده است، پس از گذشته سه دهه جنجالها درباره ارتباط احتمالی این ابزارهای ارتباطی با نوعی خاص از تومور مغزی هرگز فروکش نکرده است. نظر دو محقق مخالف و موافق “هنری. سی. لای” محقق دانشگاه واشنگتن در زمینه تاثیرات بیولوژیکی میدانهای الکترومغناطیسی و شیوه های درمانی سرطان یکی از محققانی است که نسبت به تاثیر تشعشعات تلفن همراه بر روی سلامت انسانها و احتمال ابتلای آنها به سرطان رویکردی موافق دارد. “دنیس آیدین” محقق دانشگاه “باسل” سوئد که در زمینه ارزیابی خطرهای محیطی موثر در ابتلا به بیماری ها و همچنین تومورهای مغزی در کودکان و بزرگسالان مطالعه دارد نیز دانشمندی است که نسبت به پدیده تاثیر تشعشعات تلفن همراه بر ابتلای افراد به سرطان رویکردی مخالف دارد. از این رو دور از ذهن نیست که پاسخ این دو محقق به سئوالات خبرنگار مهر درباره احتمال سرطان زا بودن تلفنهای همراه با یکدیگر متضاد باشند. تلفنهای همراه سرطان زا هستند؟ “لای” در پاسخ به سئوال مهر دسته بندی تلفن همراه توسط WHO را در طبقه ابزار احتمالا سرطانزا درست و قابل قبول دانست. وی معتقد است شواهد زیادی وجود دارند که استفاده بیش از حد از تلفن همراه خطر ابتلا به سه نوع سرطان، تومور مغزی، نوروم آکوستیک، و تومور غدد بزاقی را افزایش می دهد. وی همچنین در پاسخ به سوال مهر درباره نقش احتمالی صنعت جهانی موبایل در تحریف یا پنهان کردن اثرات احتمالی تشعشعات تلفن همراه بر سلامت انسانها، این فرضیه را رد نکرده و بر اساس نتایج گزارشی که در سال ۲۰۰۷ انجام گرفته معتقد است باید نقش پشتیبانان مالی مطالعاتی که در این زمینه انجام می گیرند را در ترجمه و تحلیل نتایج نهایی این مطالعات در نظر گرفت. تلفنهای همراه سرطان زا نیستند؟ “آیدین” در مقابل رویکرد WHO در طبقه بندی تلفنهای همراه به عنوان ابزارهایی احتمالا سرطان زا را فراتر از واقعیت می داند و معتقد است طبقه بندی تلفنهای همراه در دسته ۲B در کنار موادی مانند قهوه به این معنی است که شواهد محدودی از سرطان زا بودن این ابزار پرکاربرد وجود دارد اما نمی توان به صورت قطعی احتمال سرطان زا بودن آنها را نیز رد کرد. به گفته وی آزمایشهایی که تا کنون بر روی حیوانات انجام گرفته شواهد نه چندان قانع کننده ای را ارائه کرده اند از این رو نمی توان طبقه بندی WHO را به این مفهوم ترجمه کرد که تلفنهای همراه سرطان زا هستند. لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده