sookut 13735 اشتراک گذاری ارسال شده در 21 مرداد، ۱۳۹۰ با تغییر مالکیت و تغییر شکل آب بندان ها: خوتکاهای سرگردان فریدونکنار طعمه شکارچیان می شوند برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام سبزپرس – گروه محیط طبیعی: با تغییر مالکیت آب بندان ها در فریدونکنار، دیگر امنیت کافی برای پرندگان فراهم نشده و پرندگانی که به این محدوده وارد می شوند، جایی برای نشستن و استراحت ندارند و از طرف دیگر طعمه شکارچیان می شوند. به گزارش سبزپرس، از چند روز قبل تعداد زیادی خوتکا به فریدونکنار رفته اند که جایی برای نشستن ندارند. مسعود محمدی، از اهالی فریدونکنار در این باره می گوید: معمولا یکی دو روز بعد از بارش باران، خوتکاها به فریدونکنار می آیند. چند روز قبل که باران آمد هم خوتکاهای زیادی آمدند اما به دلیل اینکه دامگاه ها دیگر آب ندارند و شالیکاران مشغول کار در آنها هستند، جایی برای نشستن خوتکاها وجود ندارد. به گفته او، خوتکاهایی که در چند روز گذشته در فریدونکنار مشاهده شده اند، از گونه خوتکای معمولی و خوتکای ابرو سفید هستند. محمدی می گوید که پیش از این پرندگانی که فریدونکنار می رفتند بهترین نقاط برای استراحت خود را، آب بندان ها می یافتند اما به دلیل اینکه مالکیت آب بندان ها در چند سال گذشته خصوصی شده و بسیاری از آنها اجاره داده می شوند، نی های اطراف این آب بندان ها بریده می شوند و در نتیجه آب بندان ها امنیت کافی برای پرندگان ندارند و پرندگان مجبورند ساعات روز را سرگردان باشند. او می گوید: خوتکاها به آب بندان ها می روند اما صبح ها بعضی از مردم تعدادی از آنها را شکار می کنند و همین باعث می شود تا خوتکاها در ساعات روز سرگردان باشند و فقط شبها به آب بندان ها می آیند. محمدی می گوید که هر بار شکارچیان فقط قادرند یک یا دو خوتکا را شکار کنند، چون آنها با صدای تیر فرار می کنند. خوتکاهای شکار شده فقط برای مصرف خانواده شکارچیان است اما او معتقد است که شکار همین تعداد خوتکا هم زیاد است. او می گوید: باید صید آنها کمتر شود تا نسل آنها ادامه پیدا کند چون این طبیعت برای همه مردم و همه نسل ها است. نسل های آینده هم باید این پرندگان را ببینند و از آنها استفاده کنند. همزمان با فصل مهاجرت پرندگان در زمستان، شالیزارهای فریدونکنار تبدیل به «دامگاه» می شوند. دامگاه داری دانشی بومی و ایرانی است که از قدیم در شمال ایران مرسوم بوده است. شالیکاران پس از برداشت برنج، دوباره زمین خود را غرق در آب می کنند اما حصارهایی نیز در اطراف آن نصب می کنند. پرندگان مهاجر که قصد استراحت در تالاب ها را دارند، به این دامگاه ها می روند و در آب آن استراحت می کنند. دامگاه داران نیز با استفاده از ادوات ساده و بدون استفاده از سلاح، تعدادی از آنها را برداشت می کنند. اما در فصل تابستان زمین دامگاه بار دیگر تبدیل به شالیزار می شود و کشاورزان که از چند ماه قبل برنج کاشته بودند، مشغول برداشت محصول خود هستند. به همین دلیل دامگاه هایی که در زمستان پر از آب بودند، در این فصل خشک هستند و پرندگان نیز نمی توانند در آنها استراحت کنند. پرندگان به ناچار راه آب بندان ها را پیش می گیرند و کاهش ضریب امنیت این تالاب های انسان ساز نیز سبب شده تا آنها در ساعات روز سرگردان باشند لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده